🌠دنباله‌داری به درخشندگی زهره دنباله‌دارها یکی از دیدنی‌ترین پدیده‌های آسمانی‌‌اند که همیشه کنجکاوی انسان‌ها را برانگیخته و الهام‌بخش افسانه‌ها و داستان‌ها در فرهنگ‌های مختلف بوده‌اند. دنباله‌داری که اخیرا به نزدیکی خورشید رسیده، احتمالا درخشان‌ترین دنباله‌دار سال ۲۰۲۵ خواهد بود. دنباله‌دار C/2024 G3 در ۵ آوریل ۲۰۲۴ توسط سیستم هشدار برخورد با سیارک‌ها و دنباله‌دار‌ها کشف شد. این دنباله‌دار به دلیل نزدیک شدن به خورشید و پیش‌بینی‌های مربوط به روشنایی آن، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. مشاهده این دنباله‌دار در نیمکره شمالی چالش‌برانگیز است. در شرایط ایده‌آل، ممکن است بتوان آن را در ساعات نزدیک به صبح، حدود ۴۰ دقیقه قبل از طلوع در نزدیکی خورشید و در ارتفاع کمی از آسمان مشاهده کنند. احتمالا از ۲۶ تا ۲۹ دی دنباله‌دار C/۲۰۲۴ G۳ در آسمان غروب نیز قابلیت مشاهده بهتری داشته باشد. در حالت کلی شرایط رصد این جرم، به شدت به موقعیت دنباله‌دار و نور آسمان بستگی دارد. ◀️مریم فخیمی 📚انجمن نجوم آیاز تبریز 🌔 @nojoom_et

📢 تصویر روز ناسا 🗓 سه‌شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۳ عنوان: ستاره شمالی: پولاریس و غبار اطراف چرا به پولاریس ستاره شمالی می‌گویند؟ اول از همه، پولاریس نزدیک‌ترین ستاره روشن به محور چرخش شمالی زمین است. بنابراین، وقتی زمین می‌چرخد، ستاره‌ها به نظر می‌رسد که دور پولاریس می‌چرخند، اما خود پولاریس همیشه در همان جهت شمالی باقی می‌ماند و به همین دلیل به آن ستاره شمالی می‌گویند. چون هیچ ستاره روشنی نزدیک به محور چرخش جنوبی زمین نیست، در حال حاضر ستاره جنوبی روشنی وجود ندارد. هزاران سال پیش، محور چرخش زمین کمی در جهت دیگری بود و وگا ستاره شمالی بود. اگرچه پولاریس روشن‌ترین ستاره در آسمان نیست، اما به راحتی پیدا می‌شود چون تقریباً با دو ستاره در قسمت فنجان دب اکبر هم‌راستا است. پولاریس نزدیک مرکز تصویر است که یک ترکیب دیجیتالی از صدها عکس است که گاز و غبار کم‌نور سحابی جریان یکپارچه (IFN) را در سراسر قاب نشان می‌دهد. #تصویر_روز_ناسا 🌔 @nojoom_et

- در سال ۲۰۲۴، فضانوردان نیک هیگ و دان پتیت در آزمایشگاه شناوری خنثی ناسا (NBL) برای پیاده‌روی فضایی آموزش دیدند و بر روی وظایفی مانند تعمیر تلسکوپ اشعه ایکس NICER بر روی ایستگاه فضایی بین‌المللی کار کردند که در مه ۲۰۲۳ دچار مشکل شده بود. - تعمیر NICER شامل نصب وصله‌هایی برای جلوگیری از تداخل نور خورشید با آشکارسازهای تلسکوپ می‌شود، وظیفه‌ای که فضانوردان در NBL تمرین کردند تا شرایطی را که در فضا با آن مواجه خواهند شد شبیه‌سازی کنند. - آزمایشگاه شناور در مرکز فضایی جانسون ناسا برای آموزش فضانوردان جهت شبیه‌سازی شرایط پیاده‌روی فضایی استفاده می‌شود و به فضانوردان امکان می‌دهد تا تجهیزات را در محیط بی‌وزنی اداره کنند و تعمیرات را تمرین کنند. 🌔 @nojoom_et

نقطه لاگرانژی L2 و دلیل استقرار تلسکوپ جیمز وب در آنجا 🌌 نقاط لاگرانژی مکان‌هایی در فضا هستند که در آن نیروی گرانش دو جرم بزرگ، مانند زمین و خورشید، به‌ گونه‌ای به تعادل میرسد که یک جسم سوم میتواند بدون مصرف انرژی زیاد، در آنجا باقی بماند. یکی از این نقاط، نقطه لاگرانژی L2 است که در فاصله ۱.۵ میلیون کیلومتری از زمین، در جهت مخالف خورشید قرار دارد. این مکان یکی از بهترین نقاط برای استقرار تلسکوپ‌های فضایی است، زیرا: چرا جیمز وب در L2 مستقر شده است؟ 1️⃣ ثبات گرانشی: در نقطه L2، نیروی گرانشی خورشید و زمین به شکلی عمل می‌کند که به جیمز وب اجازه می‌دهد در مسیر خود ثابت بماند و با صرف انرژی بسیار کم، موقعیت خود را حفظ کند. 2️⃣ دید پایدار به کیهان: در این نقطه، جیمز وب همیشه زمین، خورشید و ماه را در یک جهت پشت سر خود دارد و می‌تواند بدون مزاحمت از تابش نور این اجرام، نمایی باز و پایدار از کیهان داشته باشد. 🌔 @nojoom_et

دنباله زیبا و آخرین تصاویر از دنباله دار (C/2024 G3)Atlas در نزدیکی خورشید از دید تلسکوپ خورشیدی سوهو ساعاتی پیش از نزدیکترین فاصله با خورشید (یعنی در حدود یک دهم فاصله زمین تا خورشید)عبور کرده و البته تا تعیین تکلیف و مشخص شدن عاقبت این دنباله دار ساعاتی بیشتر نمانده است. در حال حاضر زاویه بین دنباله دار تا خورشید در حدود پنج درجه است.در صورت جان سالم بدر بردن به مرور زاویه آن با خورشید بیشتر شده و شرایط برای رصد آن بویژه در نیمکره جنوبی بهتر می شود. 📚مجله هفت آسمان 🌔 @nojoom_et

. 🍃 بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيمِ 🍃 🤲 الهی به امید تو 🗓 امروز چهارشنبه 26 دی 1403 14رجب 1446 15 ژانویه 2025 📿 ذکر روز یا حی یا قیوم 🌔@nojoom_et

🌟میهمان شگفت‌انگیز یک کهکشان مارپیچی تصور می‌شود اختروش‌ها (Quasars) در قلب کهکشان‌های دور، با سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم همنشین هستند؛ آنها توسط دیسک‌های داغ درخشانی از گاز چرخان احاطه شده‌ و می‌توانند مواد را فوارن کنند. جریانهای جت‌ مانند اختروش‌ها اغلب در کهکشان‌های بیضوی بزرگ یافت می‌شود که تصور می‌شود در هنگام ادغام کهکشان‌ها شکل گرفته‌اند؛ ولی در کشف اخیر، بطور مرموزی یک جت کوازار در یک کهکشان مارپیچی دیده می‌شود. ما اختروش‌ها را کهکشان‌های قدیمی‌تری می‌دانیم که به همراه سیاه‌چاله‌های مرکزی‌ پس از ادغامی آشفته، به شکل بیضی می‌شوند. اما یافتن یک کهکشان میزبان اختروش با بازوهای مارپیچ و سیاهچاله‌ای با بیش از ۴۰۰میلیون برابر جرم خورشید، باضافه فوران‌های جوانی که ۲۰سال پیش قابل تشخیص نبوده، بسیار نادر و هیجان‌انگیز است! گرچه J0742+2704 شکل مارپیچی دارد، تصویر هابل نشانه‌های جالبی از برهم کنش احتمالی آن با دیگر کهکشان‌ها را نشان می‌ده که یکی از بازوهای آن شاید جزر و مدی باشد. شرح تصویر: نگاه تلسکوپ فضایی هابل به کهکشان مارپیچی که میزبان اختروش J0742+2704 است. اعتبار تصویر از NASA/ESA #کهکشان 🌔 @nojoom_et

🧚🏻‍♂️ آموزش ساخت گوشواره #گوشواره 💭 @doorrikhtni

🔹سیارک‌ها و انرژی نابودکننده‌شان🔹 🔹سیارک‌ها، معلق در فضای بی‌کران، حامل انرژی عظیمی هستند که در برخورد با زمین می‌توانند فاجعه‌ای نابودکننده به‌ بار بیاورند.🔹 #سیارک‌ها #انرژی_نابودکننده #فضای_بی‌کران 🌔 @nojoom_et

📢 تصویر روز ناسا 🗓 چهارشنبه ۲۶ دی ۱۴۰۳ عنوان: ماه گرگ، مریخ را در بر می‌گیرد عکس و حق نشر: عمران سلطان آیا ماه تا به حال مریخ را در بر گرفته است؟ بله، اما فقط به این معنا که جلوی آن حرکت می‌کند، که این اتفاق به ندرت رخ می‌دهد. این اتفاق دیروز افتاد، همان‌طور که از برخی نقاط در آمریکای شمالی و غرب آفریقا دیده شد. این اختفا به این دلیل قابل توجه بود که ماه به طور کامل روشن بود و به آن ماه گرگ می‌گویند، و مریخ هم نزدیک به بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین حالت خود بود، چون به مقابله می‌رفت - یعنی نزدیک‌ترین فاصله به زمین در مدارش - که فقط فردا اتفاق می‌افتاد. این دربرگیری، که به طور رسمی اختفا نامیده می‌شود، معمولاً حدود یک ساعت طول می‌کشد. تصویر برجسته از نزدیکی شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده گرفته شده است، درست زمانی که بزرگ‌ترین ماهواره زمین به‌طور زاویه‌ای از سیاره سرخ بسیار دورتر دور می‌شد. ماه ما گاهی اوقات جلوی همه سیارات منظومه شمسی حرکت می‌کند. #تصویر_روز_ناسا 🌔 @nojoom_et

کاترین تورنتون، فضانورد ناسا، در حال رها کردن پنل خورشیدی آسیب‌دیده است که آن را از تلسکوپ هابل جدا کرده است. این رویداد در جریان اولین مأموریت تعمیراتی هابل در دسامبر 1993 (SM1) رخ داد. پنل خورشیدی پس از رها شدن، هنگام بازگشت به زمین در جو سوخت. یکی از اصلی‌ترین وظایف مأموریت تعمیراتی SM1، تعویض پنل‌های خورشیدی تلسکوپ هابل بود. این پنل‌ها به دلیل خم‌شدگی بیش از حد ناشی از گرم و سرد شدن در زمان حرکت تلسکوپ به داخل و خارج از نور خورشید آسیب دیده بودند. تغییرات دما باعث نوسان پنل‌های خورشیدی میشد که منجر به لرزش خط دید تلسکوپ می‌گردید. 🌔 @nojoom_et