. عقب‌گرد ۱۰ ساله... #واگویه ⬅️ امروز بنابر وظیفه و ادای دین، به مراسم تشییع ۲تن از ۱۲شهید فاطمیون رفتم. شهدایی که چند روز قبل توسط حملات هوایی آمریکایی-صهیونیستی به شهادت رسیده بودند. به هرحال؛ از دو چیز تعجب کردم؛ ✅ اول اینکه؛ چرا کانال ها، پیج ها و افرادی که سر قضیه کرمان و ترور نیروهای ایرانی در سوریه نظام را متهم به عقب نشینی میکردند و آنطور فریاد انتقام سر می‌دادند، برای شهادت این‌ شهدا نه تنها سکوت کردند، حتی تبلیغ مراسم تشییع هم نکردند؟! نه به آن فریادهای بی منطق انتقام انتقام آن موقع! نه به سکوت مرگ‌بار الآن! مگر خون شهیدایرانی از شهیدافغانستانی رنگین تر است؟! اگر میگویند جبهه مقاومت، چرا برای شهدای عراقی و افغانی و ... کُنشی ندارند ؟! ✅ دوم اینکه؛ چرا رفقای حزب اللهی در مراسم تشییع دیده نشدند؟! آنقدر تعداد ایرانی ها در مراسم کم بود، که اگر برادران افاغنه پرچم فاطمیون حمل نمی‌کردند و کسی مداحی نمیخواند، عابران تصور می‌کردند یک تشییع جنازه عادی از افغانستانی‌ها ست... بگذریم، از کم کاری های مسؤلین و نهادهای مربوطه در اطلاع‌رسانی ، تا حضور کمرنگ خود ما مردم... حقیقتا یاد اولین مراسمات تشییع فاطمیون در سال ۹۲ افتادم. انگار ۱۰ سال عقب‌گرد کردیم... بگذریم، حرف برای گفتن زیاد است... فکر می‌کنم زبان، فهم و دغدغه مشترک نداریم، که حرف هم را نمی فهمیم... بی خیال، باز هم بگذریم. چندسال است به نزدیکانم گفته ام؛ اینجا هم می‌نویسم: «اگر روزی توفیق شهادت یافتم، مرا در قطعه شهدای غریب فاطمیون در بهشت معصومه(س) دفن کنید» اگر هم مُردم، که هیچ! چرا که به قول شاعر: «بی شهادت مرگ با خسران چه فرقی می‌کند؟!» #اویس #نکته #فاطمیون 🇮🇷❤️🇦🇫eitaa.com/nocteh