روش های کنترل خشم در مادران استراحت کنید. گاهی لازم است دست از کار ها بکشید و چند دقیقه با خودتان خلوت کرده و افکار خود را متمرکز کنید. به آنچه هنگام عصبانیت و فریاد زدن به زبان می آورید دقت کنید. به یاد داشته باشید که شما همیشه الگوی فرزند خود هستید. اگر چیزی می گویید که دوست ندارید فرزندتان آن را یاد بگیرد و تکرار کند، پس چرا حرف زدن خود را اصلاح نمی کنید. بهتر است آنچه باعث خشم شما می شود را بشناسید و از قبل در مورد کار هایی که می توانید هنگام عصبانیت انجام دهید برنامه ریزی کنید. این کار باعث می شود بهتر بتوانید واکنش های خود را کنترل کنید. شما باید حفظ آرامش و خونسردی در مواقع عصبانیت را بار ها و بار ها تمرین کنید. تا این کار را یاد بگیرید. Join @nooredideh

ساز و کار تربیت در ساز و کار تربیت دینی، به پدر و مادر توصیه می‌شود که با فرزند، ارتباط شدید عاطفی برقرار کنند. نتیجۀ این ارتباط عاطفی، تعلّق روحی میان پدر و مادر با فرزند می‌شود. به صورت طبیعی، وقتی پدر و مادری که فرزند به آنها تعلّق عاطفی دارد، با او قهر می‌کنند، از نظر روحی، فشار سنگینی بر فرزند، وارد می‌شود. پس نباید قهر، طولانی شود تا این فشار، موجب وارد شدن آسیب روحی به فرزند نشود. تحلیل فرزند از قهر پدر و مادر با او، بسیار مهم و تأثیرگذار است. @nooredideh

بچه هایی که بیشتر حضور فیزیکی پدران خود را احساس می‌کنند از آستانه‌ی تحمل استرس، توانایی حل مسئله، مدیریت احساسات و مهارت‌های اجتماعی بالاتری برخوردارند؛ همچنین این کودکان در سنین نوجوانی و بزرگسالی، از شادی و نشاط بیشتری بهره‌مند خواهند شد. @nooredideh

شکل گیری شخصیت از یکسالگی است و باید از وقتی کودک شروع به چهاردست و پا رفتن می کند به اندازه ی توانش به او مسئولیت بدهیم. بگردید و ببینید کودک یک ساله که دیگر توانایی راه رفتن دارد را چه کاری می توانید به او محول کنید، مسئولیت پذیری از همین جا شروع می شود. دوستی می گفتند که ما شش تا بچه بودیم هر روز هفته وظیفه ی یکی از ما بود که دستشویی خانه را بشوید و امروز ایشان از افراد موفق جامعه هستند. کار خانه باید تقسیم شود. در مقابل غذایی که می خورم، امکاناتی که دارم و از نعمت ها بهره می برم، من چی در سفره ی خانواده می گذارم. عالم هستی یک سفره ی بزرگ است ما از آن چی برمی داریم و چی می گذاریم. جامعه ای خوشبخت است که بیشترین آورده را در سفره داشته باشد و کمترین برداشت، بلکه برداشت به اندازه ی نیاز باشد و گذاشتن در سفره به اندازه ی توان باشد. بچه ها این گونه زندگی و عقل معاش را از ما یاد می گیرند. بچه های امروز سر پدر و مادر منت دارند که ما فرزند شما هستیم و حتی ادعا دارند که شما باید به ما افتخار کنین که بچه دارین و باید دست به سینه باشید. بله ما همه به هم افتخار می کنیم اما هرکسی هم وظیفه ی خودش را دارد و باید انجام دهد. این آماده خریدن های همه چیز به خانواده ها و تربیت بچه ها آسیب وارد می کند چرا ما سزیجات و حبوبات را آماده و پاک کرده می خرید؟ در حالی که بچه ها هستند و می توانیم به آن ها محول کنیم. مشارکت، همکاری و احساس مسئولیت هرسه جزو ارزش های زندگی هستند. همه ی خانواده ها درگیر این تفکر هستیم که فرزندمان بزرگ شد چه کاره شود؟ به خصوص خانواده هایی که پسر دارند درگیر تفکر اشتغال هستند. به نظر من ما در ایران مشکلی به نام بیکاری نداریم و این فقط بازی های ذهن ما است که کار نیست. ما مشکلی به نام اشتغال نداریم بلکه ما تفکر اشتباه در مورد اشتغال داریم. در ایران اشتغال یعنی چی؟ یعنی ما شغل می خواهیم برای درآمد و در کل اشتغال را فقط در درآمد آن می بینیم؛ تحصیل می کنیم برای شغل بهتر و درآمد بیشتر. در حالی که در همه ی جای دنیا و کشورهای پیشرفته، اولین هدف اشتغال، خدمت است بعد درآمد. و از بچگی این تفکر را به وجود می آورند که « من چی کار می توانم کنم که در مقابلش دستمزد دریافت کنم» اما ما با این تفکر بزرگ می شویم که « چقدر می تونم بگیرم در مقابلش حالا یه کاری می کنم! چطوری می تونم بخرم یا بفروشم و پول به جیب بزنم» و اسم این تفکر را هم زرنگی گذاشتیم. در حالی که روش درست، اول القاء تفکر خدمت است. من به جامعه چه خدمتی می توانم کنم بعد در مقابل آن پول بگیرم. وقتی کودک در خانه کار می کند به مسئولیتش در مقابل خانواده عمل می کند و یاد می گیرد و الگو می گیرد و بعدها به مسئولیتش در مقابل جامعه عمل می کند و بزرگ تر که شد به مسئولیتش در مقابل کائنات و جهان هستی عمل می کند. حال وقتی ما نمی گذاریم که فرزندانمان دست به سیاه و سفید بزنند و خودمان را موظف می دانیم که بهترین و بیشترین سرویس را به بچه ها بدهیم در واقع داریم در موردشون خشونت اعمال می کنیم و بدین صورت بچه ها تلاش را یاد نمی گیرند. (ادامه دارد...) #کودک_و_تفکراقتصادی {قسمت22} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

خطر ابتلا به فقر محیطی در کودکان را جدی تلقی کنید... فقر محیطی به بیان ساده، زمانی است که کودک از محیط پیرامون خود تجربه های حسی-حرکتی و اطلاعات شناختی متناسب با سنش را کسب نمی کند. والدینی که با کودکشان به طور مداوم صحبت نمی کنند. والدینی که با کودکشان بازی نمی کنند. والدینی که برای کودکشان شعر و کتاب نمی خوانند. والدینی که کودکشان را به طبیعت و گردش نمی برند. والدینی که اطلاعات شناختی لازم را به کودکشان نمی دهند. ناخواسته و ندانسته کودک را دچار فقر محیطی می کنند که در نتیجه آن قدرت درک و شناخت و فراگیری کودک، رفته رفته کاهش می یابد و در صورت تداوم ، مشکلات بسیاری را مخصوصا در تحصیل و ارتباطات اجتماعی برای او به دنبال خواهد داشت. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

چرا فرزندم وسايل را پرت ميكند؟ پروسه شناسايي اجسام تا دو سالگي به اين شكل هست كه كودك شي رو به دست ميگيره لمس ميكنه ممكنه به دهن ببره و وقتي شناسايي تمام شد ان رو پرت ميكنه. اين پرت كردن نه از سر خشمه نه بي ادبيه و نه باعثه نگرانيه. وسايل خطرناك را از دم دست فرزندتان جمع كنيد و به او نشان دهيد چه اشيايي را ميتواند پرت كند @nooredideh

انضباط باید نرم و ملایم و به آرامی ایجاد شود. ایجاد انضباط با زور و اهرم فشار، سبب احساس ناامنی، ترس، تسلیم ‏پذیری، طغیان، دروغگویی، چاپلوسی و وسواس خواهد شد. و در بزرگسالی هم شخص با مشکل مواجه خواهد شد.... #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

چانه زدن و معامله كردن بی فایده ترین شیوه تربیتی است... مثلا به بچه ميگيد "اگر ۵ قاشق ديگه بخوری بهت شكلات ميدم" بچه يه قاشق ميخوره، نق نق ميكنه، شما خوشحاليد كه يك قاشق بيشتر خورده پس باهاش چانه ميزنيد كه بعد از دو قاشق ديگه شكلاتش رو ميگيره... اما بچه الان شكلاتش رو ميخواد و جيغ و نق نقش شروع ميشه... در نهايت فقط با يك قاشق بيشتر شكلات رو ميگيره... يادتون باشه اغلب در چنين معامله هايی بچه ها برنده ميشن! @nooredideh

یک زمانی بازی، تمرین زندگی بود در سال‌هایی نه چندان دور کودکان در منازلی نسبتاً بزرگ و حیاط‌دار زندگی می‌کردند. سبک زندگی در بسیاری از مناطق بر پایه خانواده گسترده استوار بود. خانواده گسترده یعنی خانواده‌ای که از کنار هم زندگی کردن یک زن و شوهر همراه با فرزندان ازدواج کرده و ازدواج نکرده و گاهی افرادی از اقوام نزدیک تشکیل شده است. در نتیجه بافت روستایی گسترده‌تر و افراد بیشتر، با هم زندگی می‌کردند. در چنین محیطی بازی‌ها خواه ناخواه بیشتر به صورت جمعی بود یا به عبارتی بازی‌ها شکل دیگری از زندگی والدین کودکان بود. معمولاً بعد از سه سالگی که کودک تمایل به بازی گروهی دارد، این بستر برای وی مهیا بود. از طریق بازی‌های جمعی بچه‌ها قوانین لازم برای بودن در جمع را یاد می‌گرفتند، حس همکاری و همچنین حس رقابت در بین آنها تقویت شده و مهارت‌های اجتماعی آنها به مرور شکل می‌گرفت. خانواده‌ها معمولاً برای مدت طولانی در کنار یکدیگر بودند و یکی از پیامدهای این امر وابستگی و صمیمیت بیشتر افراد به هم بود. @nooredideh

تصورات غلط درباره واکنش نشان دادن به گریه نوزاد پژوهش مشهوری درباره این که آیا والدین باید به گریه نیمه شب نوزاد واکنش نشان بدهند یا نه، این نکته را خیلی خوب نشان می دهد که محبت به کودک باید صریح و بی قید و شرط باشد. برعکس افرادی که فکر می کنند آرام کردن نوزادی که گریه می کند پاداشی به رفتار او است و باعث بیش تر گریه کردن او می شود، پژوهشگران دریافته اند خلاف آن صادق است. میل به گریه در میان نوزادانی که گریه شبانه شان با آرام کردن همراه می شود به مرور زمان کمتر می شود نه بیشتر. خیلی ساده است نوزادانی که در طول شب بیدار می شوند وقتی گریه می کنند که ترسیده و سرگشته باشند. آرام کردن به آنها احساس امنیت بیشتری می دهد و این کار باعث می شود بهتر بخوابند. در واقع مطمئن ترین روش برای این که بچه هر شب گریه کند این است که به نیازهای عاطفی او بی توجهی کنید و مطمئن ترین روش برای این که کودکی با کمبود محبت تربیت کنید این است که عشق و محبت خود را از او دریغ کنید! @nooredideh

ممکن است هر دختر ملکه ای برای همسرش نباشد!👸 ولی همیشه شاهزاده ای برای پدرش است...👸 @nooredideh

🔸تشویق زیادی ممنوع! تا تشویق برای کودک بی ارزش نشود و نیز او پرتوقع نشده و برای هر کاری تشویق نخواهد. 🔸کودک را تشویق کنید؛ ولی نه آن قدر که مغرور و خودبین شود. 🔸به کودک پاداش بدهید نه رشوه؛ رشوه، باج دهی است و محتوی یک قرار قبلی، بنابراین نگویید " اگر این کار رو بکنی من..." پاداش، بدون قرار قبلی صورت می گیرد. 🔸 بین نوع تشویق و عمل کودک، تناسب برقرار کنید. 🔸 بد قولی نکنید. 🔸 قدردانی کنید نه ارزیابی. نگویید " تو بهترین..." بگویید "این کار تو مرا خوشحال کرد." #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh