تصور کنید خانه تان آتش گرفته و شما دو لیوان در دست دارید؛ اولی آب و دومی نفت، کدام لیوان را روی آتش خالی می کنید؟ داد زدن، تهدید کردن، تمسخر، توهین و تحقیر کردن، انتقاد کردن، کتک زدن، قهرکردن و محروم کردن کودک مانند لیوان نفت دردست شما باعث شعله ور شدن آتش خشم شما و فرزندتان خواهد شد . اما همدلی، درک متقابل، احترام، عشق، گوش دادن، آموزش دادن امیدوار بودن، آرام بودن، مدیریت رفتار خود را داشتن همان لیوان آبی است که نه تنها آتش را خاموش می کند، که به شما توانایی حل مشکلات را خواهد داد . فراموش نکنید شما قدرت انتخاب دارید. لیوان آب را انتخاب می کنید یا لیوان نفت را؟ #کانال_تربیتی_نوردیده👇 Join @nooredideh

برخی فکر می کنند مقایسه کودک با همسالانش باعث پیشرفت والگو برداری کودک میشود این کار فقط احساس خودکم بینی را به کودک می دهد واین حس را به کودک می دهد که از نظر والدینش دوست داشتنی نیست @nooredideh

برای پرورش خلاقیت کودک، او را در موقعیت های مبهم قرار دهید تا با توان عقل و اندیشه ورزی خویش آن را کشف کند؛ خلاقیت عنصر وجودی کودک است که باید پرورش پیدا کند... #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

برای اینکه کودک و نوجوانی مستقل داشته باشیم؛ ضمن تلاش برای دور نگه داشتن آنها از یاس و ناامیدی، باید روح امید و کوشش و خیال پردازی را در آنها بپرورانیم و به جای سرکوب و تحقیر فرزندانمان از تحقق رویاهایشان حمایت کنیم. 💠 کودک: می خوام وقتی بزرگ شدم خلبان بشم ❌ مادر: با این نمرات ریاضی دورش رو خط بکش. ✅ پدر: البته که اگر تلاشتو بکنی تو میتونی. کانال تربیتی نوردیده 👇 Join @nooredideh

کمک به کودک نوپا در توسعه استقلال خود ۸) بچه ها معمولا می فهمند چه وقت جدی هستید و چه وقت نیستید. حرفی را نزنید مگر اینکه واقعا در آن جدی باشید، و آن را با احترام بگویید. آن کار را با جدیت و نیز احترام دنبال کنید و سعی کنید زیاد از کلمات استفاده نکنید. باز هم این روش نوعی هدایت دوباره است و به جای تنبیه، به کودک «نشان» می دهد چه کاری می تواند انجام دهد. ۹) برای کارهایی که روزانه تکرار می شوند، نظمی قرار دهید مثل ساعت بیدار شدن از خواب، ساعت رفتن به رختخواب، وقت شام، وقت خرید و غیره. از کودک بپرسید؛ «خب، حالا وقت چیه ...؟» ۱۰) بدانید که گاه لازم است پیش از آنکه کودک از نظر رشدی، آمادگی درک چیزی را داشته باشد، آن را بارها و بارها به کودک یاد دهید یا برای او توضیح بدهید. صبور باشید. حرف را به حداقل برسانید و عمل را به حداکثر. رفتار کودک را به خود نگیرید. فکر نکنید او می خواهد شما را عصبانی کند یا از کوره در ببرد. در این موقعیت، بزرگسال و عاقل باقی بمانید، و کاری را که باید انجام شود بدون تولید احساس گناه یا خجالت در کودک انجام دهید. ۱۱) بدانید که دیدگاه شما تعیین می کند که آیا میدان جنگ ایجاد می کنید یا فضایی مهربان و مطمئن که در محدودهٔ مرزهای آن کودک می تواند به کشف و تجربه بپردازد. @nooredideh

کودک وقتی مانعی دربرابر خواسته هایش می بیند خشمگین می شود. کمک کنید خشم کودکتان خالی شود بالشت بدید بهش مشت بزنه کاغذ بدید پاره پوره کنه پاهاشو بکوبه زمین حتی خودشم زد بزنه ولی اجازه ندهید شمارو بزنه خشمش که خالی شد خوب میشه ولی اگر تسلیم خشمش شدید یاد میگیرد تمام خواسته هایش را با خشم بگیرد حتی درآینده باهمسرش به مشکل می خورد. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

کودک: چرا اینکار رو انجام بدم والدین: برای اینکه من میگم ✅ با گفتن این جمله،کودک هرگز به چرایی مسایل فکر نمیکند شما قدرت تحلیل و پرسش‌ گرایی را از او میگیرید @nooredideh

#مصرف درباره کودک و تولید صحبت کردیم اکنون بحث در مصرف است. مصرف در زمینه ی اقتصاد و مادیت یعنی دریافت نیازهای زیستی. دریافت نیازهای زیستی بسیار مهم هستند. ما اولین جلسات کودک متعادل را راجع به جسم و نیازهای آن صحبت کردیم. اصولاً مسئله ی نیاز، در رشد حرف اول را می زند و ما معتقدیم که اگر کودک به نیازهایش نرسد و به آن ها پاسخ داده نشود دچار خشونت شده است. و در کل تعریف خشونت یعنی مانع شدن از رسیدن کودک به نیازهایی که برای رشدش لازم است.  مصرف بسیار مهم است و پایه و اساس تمام ابعاد رشد است. یعنی اگر کسی خوب غذا نخورد و لباس و سرپناه نداشته باشد، بقیه ابعادش هم رشد نمی کند. در هرم نظریه ی مزلو اولین مرحله، نیازهای زیستی است یعنی مصرف. مصرف مهم است چون ما مجبوریم مصرف کنیم و حق انتخاب نداریم و در این حیطه ما با حیوان و گیاه یکی هستیم و باید مصرف کنیم.  چگونه مصرف کردن ارزش است چون در آن حق انتخاب داریم. حیوانات در مصرف انتخاب نمی کنند و هرچیزی گیرشان بیاید می خورند. یک گل ارکیده ی زیبا را به بز نشان بدهید سریع می خوردش و یا حیوانات گوشت خوار همدیگر را می خورند و اصلاً هم عذاب وجدان نمی گیرند و دچار مشکل هم نمی شوند ولی به اندازه ی نیازشان می خورند. انسان چگونه مصرف کردنش ارزش است چون هرجا که ارزش مطرح است پای حق انتخاب وسط می آید.(درباره ارزش، اهمیت، اصل واصول قبلا بحث شده است) (ادامه دارد...)  #کودک_و_تفکراقتصادی {قسمت25} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

راه‌های مدیریت کنترل فرزندان در فضای مجازی 📲 سپری کردن بیش از حد وقت در فضای مجازی، می‌تونه آسیب‌های جبران ناپذیری به جسم، روان و روابط شما وارد کنه، پس حتما در طول روز زمان مناسبی رو به ارتباط با اعضای خانواده، دوستان، مطالعه کتاب و بازی‌های خانگی اختصاص بدید تا سالم و شاداب‌تر زندگی کنید. Join @nooredideh

در اغلب موارد اگر والدین بر روی احساسات خود دقیق شوند، می توانند متوجه تجربه احساسی غیرمنتظره بعد از هر بار تنبیه فرزندشان شوند. در واقع پیش از آغاز احساس گناه در والدین، احساسی کاملا متفاوت با آن تجربه می شود، احساس خلاصی بعد از انتقام! بچه هایی که از طرف والدین مورد تهدید قرار می گیرند و تنبیه می شوند بیش از دیگران نافرمان و لجباز هستند و با ضعف در اعتماد به نفس روبه رو می شوند. نافرمانی، منفی بافی، مخالفت با دیگران و لجبازی از شایع ترین اختلالات رفتاری در کودکان پیش دبستانی و دبستانی است. به طور قطع لجبازی بچه ها قابل اصلاح و درمان است. در غالب موارد تنبیه بچه ها، نافرمانی و لجبازی، ضعف در اعتماد به نفس، کج خلقی و پریشانی خاطر را نیز به همراه دارد. @nooredideh

كودك وقتي زمين ميخورد اگر پدر و مادر در صورتی که كودك به كمك نيازي ندارد به روي خودش نياورند. حالا اگر ما سراغ بچه بريم هراسان يا نگران بدنشو چك كنيم كه دستتو ببينم پاتو ببينم چرا بدنت خون مياد، بچه علاوه بر درد، وحشت هم ميكند و اين درد و وحشت به هم گره ميخورد. اين كودكان در بزرگسالي درد بيشتري نسبت به بقيه افراد حس ميكنند و با درد به وحشت مي افتند. پس اگر كودك نياز به كمك ندارد كاملا نشان دهيد متوجه افتادنش نشديد و اگر نياز به كمك داشت با رفتارتان او را نترسانيد. @nooredideh

چگونه از #خشم خود استفاده کنیم؟ وقتی بچه بودیم به ما نیاموختند که چگونه با خشم به عنوان واقعیتی از زندگی برخورد کنیم. ما را وادار کرده بودند که وقتی خشمگین می شویم، احساس گناه بکنیم و وقتی ابراز خشم می کنیم، خودمان را گناهکار بحساب آوریم. این عقیده را در ذهنمان جا داده بودند که خشمگین بودن یعنی بد بودن . در واقع خشم تنها یک گناه نبود بلکه جنایت هم بحساب می آمد. ما سعی می کنیم در رفتار با کودکان خود بردباری بخرج بدهیم؛ در واقع، آن قدر بردباری و احساس می کنیم داریم منفجر می شویم. می ترسیم که خشممان آسیبی به فرزندانمان برساند به همین خاطر، همان گونه که يك غواص نفسش را در آب حبس می کند خشممان را در درون خود حبس می کنیم. با وجود این، در هر کدام از آن دو نمونه بردباری و یاخشم انجام این کار حد و اندازه ای دارد. شاید در باطنمان از آن آگاه باشیم ولی نتوانیم از بروز آن جلوگیری کنیم خشم در زمانهای متوالی و موقعیتهای قابل پیش بینی طغیان می کند، با وجود این، همیشه ناگهانی و غیر منتظره به نظر می رسد. اگرچه ممکن است زمان خشم طولانی نباشد، اما خشم در آن لحظه، همیشگی و فناناپذیر به نظر می آید. وقتی از کوره در می رویم و خلق و خوی معمولی خود را از دست می دهیم، طوری عمل می کنیم که گویی سلامت فکری خود را از دست داده ایم. به فرزندان خود چیزی می گوییم و یا طوری با آنها برخورد می کنیم که وقتی بخواهیم همان رفتار را در برابر دشمنان در پیش بگیریم، ابتدا تردید می کنیم. به آنها فحش می دهیم، بر سرشان داد می کشیم و آنها را مورد حمله قرار می دهیم و وقتی جارو جنجال به پایان می رسد، احساس گناه می کنیم و به طور جدی تصمیم می گیریم که هرگز این کار را تکرار نکنیم. اما چیزی نمی گذرد که خشم دوباره ظاهر می شود و مقاصد و نیات نيك مارا بی اثر می سازد. و بار دیگر، به آنها که زندگی و دارایی مان را صرف آسایش و سعادتشان کرده ایم، وحشیانه حمله ور می شویم. تصمیمهایی که ما می گیریم تا دوباره خشمگین نشویم، نه تنها پوچ هستند بلکه از آن هم بدتر، آتش خشم را بیشتر دامن می زنند. خشم، همچون يك گردباد، واقعیتی از زندگی است که وجود آن را باید پذیرفت و آنگاه برای مقابله با آن آماده شد. خانه صلح آمیز و بدون جنگ، همچون دنیای بی جنگ مورد امید، از این طریق حاصل نمی شود که تغییری ناگهانی در ماهیت بشر فراهم اید و دنیا گلستان شود. برای ایجاد صلح و آرامش در خانه می بایست از يك سری روشها و روندهای حساب شده استفاده کرد و بدین ترتیب تنشها را پیش از آنکه به انفجار ختم شوند، کاهش داد. در تربیت کودك، خشم والدین هم سهمی برای خودش دارد. در واقع، اگر والدین نتوانند در لحظاتی معین خشمگین بشوند، نشان خواهند داد که نسبت به کودکشان بی تفاوت هستند. بروز ندادن خشم از طرف والدین خوبی آنها را ثابت نمی کند. روی هم رفته، والدینی که نسبت به فرزندانشان بی تفاوت نیستند ، نمی توانند از خشم پرهیز کنند. کودکان نمی توانند در برابر طغیانهای خشم که همراه با بی حرمتی است بی تفاوت باشند و آن را تحمل کنند اما می توانند خشمی را که می گوید : “ صبر من هم اندازه ای دارد “ تحمل و درک کنند. «برگرفته از کتاب رابطه بین والدین و کودکان نوشته دکتر هایم جی گینات » ادامه دارد. . . @negarestanebazi