دخالت بیش از حد والدین به مغز کودک آسیب میزند. در مورد کودکانی که به سنی رسیده‌اند که میتوانند کارهای شخصی‌‌شان را خودشان انجام بدهند،اگروالدین دائم درپوشاک، خوراک، بازی، همراه بردن لوازم مدرسه و غیره دخالت کنند، باعث میشود تا کودک فکر کند مورد اعتماد قرار نگرفته است. در این نوع کودکان بخش Amygdala مغز که مسئول احساس خطر و ترس است تغییر شکل می دهد. احتمال زیادی دارد چنین کودکانی در بزرگسالی تبدیل به افراد ترسو و بدون اعتماد بنفس شوند. @nooredideh

وقتی یه بابا داری که هیچ وقت برات عروسک نمیخره 😁 @nooredideh

مشکلات خانوادگی #کامل_گراها همهٔ والدین می‌خواهند فرزندان موفق و باهوشی داشته باشند. اما بعضی از آنها زیادی سخت می‌گیرند. از نظر آنها اگر خودشان والدین بی‌نقص و کاملی باشند، فرزندان کاملی خواهند داشت. آنها سهواً این پیام را به سمت کودکانشان می‌فرستند: « عشق و علاقهٔ ما به تو، بستگی به درست انجام دادن کارهایت دارد.» و این درست انجام دادن کارها هم به شکل سلیقه‌ای تعریف می شود... سلیقه پدر و مادر... این پیام می‌تواند در سنین بسیار پایین به بچه داده شود. این بچه بزرگ می‌شود و همیشه این حس را دارد که والدینش از او رضایت کامل ندارند و همیشه در فکر است که چگونه والدین خود را خوشحال کند. و خیلی مواقع بجای اینکه فکر کند در چه کاری استعداد و علاقه دارد و درست است که عمرش را در چه راهی صرف کند، صرفا به کارهایی فکر می‌کند که پدر و مادر را خوشحال کند و این باعث می‌شود که در یک فشار همیشگی یا نگرانی یا بی‌میلی به درس و کار و مسیری که انتخاب کرده است روزگار را سپری کند. اینکه پدر و مادر احترام و محبت به خود را گره به این امور می‌زنند خیلی غم انگیز است... باعث حزن و دل آشوبی خیلی از کودکان و نوجوانان و حتی جوانان تا بزرگسالی می‌شود... و از همه تلخ تر اینکه، همین کودک وقتی بزرگسال می‌شود همین عادت رفتاری را در خصوص فرزند خود ناخواسته پیش می گیرد. چون او هم به چیزی که می‌خواسته نرسیده و تحقق آن را در فرزندان خود دنبال می‌کند... @nooredideh

چگونه یک فرزند خوب تربیت کنیم؟👧👦 @nooredideh

ده راهکار برای جلوگیری از جنگ قدرت با نوجوانان: ۱. از قدرت طلبی در رابطه با آنها دست بردارید. ۲. از خصومت، حس ستیز و دشمنی پرهیز کنید. ۳. آنها را تهدید نکنید، اخطار ندهید، و نگویید دیدی گفتم! ۴. از پیامدهای منطقی اجتناب کنید چون در این سن معمولا تحریک‌کننده هستند. ۵. اجازه دهید پیامدهای طبیعی را تجربه کنند، (مگر در شرایط خطرناک) ۶. همکاری دوستانه ایجاد کنید و مسأله را با مشارکت آنها حل کنید. ۷. از ریاست و لحن تحکمی دوری کنید. لحن دوستانه بسیار موثرتر است.‌ ۸. هیجان ها و رفتارهای تکانشی تان را مدیریت کنید، ۹. به آنها استقلال بدهید و به آن احترام بگذارید. ۱۰. انتظارتان را شفاف مطرح کنید و قاطع و دوستانه رفتار کنید. 💎 دوستی کلیدواژه ارتباط با نوجوان است! برگرفته از کتاب «تربیت دموکراتیک نوجوانان» @nooredideh

یعنی اگه ۵ ثانیه دیرتر رسیده بود 🤦‍♂😁 @nooredideh

برای کمک به رشد خلاقیت كودکان، آنها را تشويق كنيد تا نمايشنامه بازی كند. كودكان از تبديل وقايع روزمره و يا تخيلاتشان به نمايش‌های جالب و بازی كردن در اين نمايش‌ها، چيزهای زيادی می‌آموزند. هنگامی كه کودک یک نمايش ساده را طراحی می‌كند، مهارت‌های كلامی و اجتماعی او افزايش می‌يابند. او با بازی كردن، احساسات و عواطف خود را تجربه می‌كند. وقتی كه او خود را به عنوان یک مادر، پزشک يا معلم تصور می‌كند، خیال‌پردازی و داشتن مسئولیت را نیز تمرين می‌كند. @nooredideh

گنج برای کسی که ارزش واقعی آن را بداند ارزشمند است کسی که ارزش گنج و راه رسیدن به آن را بداند برای رسیدن به آن تلاش می کند و تحمل سختی ها برایش آسان خواهد بود فرزند ما باید به ارزش گنج وجود خود پی برد و راه رسیدن به آن را بیاموزد و معنای خوشبختی واقعی را دریابد. بسیاری از ما والدین سعادت و خوشبختی را با تفسیری که خود قبول داریم به فرزندانمان تلقین و تحمیل می‌کنیم و هیچگاه به این مسئله نمی اندیشیم که شاید تفسیر یا باورمان غلط باشد البته اغلب معتقدیم که اگر فرزندانمان مدارج عالی تحصیلی داشته باشند و به عناوینی مثل دکتر یا مهندس دست یابند خوشبخت و سعادتمند خواهند شد .از این رو اصرار داریم به جای پرداختن به هر کار دیگری با جدیت درس بخوانند و گوی سبقت را از همسالانشان بربایند. به این منظور همواره پول خرج می‌کنیم امکانات لازم را جهت پیروزی در این مسابقه برنامه ریزی شده فراهم می‌کنیم و آنها را وا می‌داریم تمام زمانشان را در اتاقی در بسته و کلاس های مختلف آموزشی و کمک آموزشی بگذرانند و از آنها می‌خواهیم که به جای هر کار دیگری فقط درس بخوانند تا در این کورس رقابت برترین و بالاترین باشند. شاید طرز فکر ما این باشد که رفاه مادی همه مشکلات را حل میکند و دکتر و مهندس شدن راه مناسبی برای دستیابی به مادیات است به همین جهت فکر می کنیم تمام حقیقت زندگی همین است و بس. لذا اصرار داریم که فرزندان ما فقط برای رسیدن به این هدف تلاش کنند اما زمانی فرا میرسد که در میابیم سعادت واقعی در گرو چیزهای دیگری نیز می باشد که فرزند ما با این که که به مدارج عالی تحصیلی رسیده است ممکن است فاقد آنها باشد. در حالی که دیگر برای اصلاح او بسیار دیر شده است. #کانال_تربیتی_نوردیده 👇 Join @nooredideh

اگه تونستی نخند 😂😅 @nooredideh

با کودکی که فحش می دهد چطور برخورد کنیم این موضوع به سن کودک بستگی دارد. 2 تا 3 سالگی سن لجبازی کودکان است و کودک بدون اینکه مفهوم الفاظ را بداند، ممکن است این کلمات را به زبان بیاورد. رفتار تند و قاطعانه یا برعکس تعجب کردن و خندیدن به کودک می تواند باعث تقويت این رفتار شود. در این سن نادیده گرفتن رفتار بهترین عملکرد است و به تغییر آن کمک می کند. این نوع رفتارها در کودکان دوره ای است. در سنین نوپایی مدت کوتاهی ممکن است کودک الفاظ نامناسب را استفاده و بعد رفتار دیگری را جایگزین آن کند. @nooredideh

وقتی کار اشتباه کودک نقد شد و وجود او تایید شد، در این حالت است که درک مسئول به وجود می آید. درک مقصر و درک مظلوم توانایی جداکردن کار از وجود را ندارند نه درمورد خودشان و نه در دیگران. یک درک مقصر به خاطر کار اشتباه خودش را سرزنش و تحقیر می کند و به خاطر آن به خودش آسیب می زند و درک مظلوم این کار را با دیگران می کند و دیگران را مقصرمی داند وسرزنش میکند، اما درک مسئول هیچ وجودی را تخریب نمی کند و فقط کار را نقد می کند هم درمورد خودش و هم درمورد دیگران حتی در نقد اول باید با تأیید شروع کنیم. وقتی توانایی جدایی کار کودک از وجود او را پیدا کردیم به این نکته می رسیم، که ما باید به بچه ها باید اجازه ی اشتباه بدهیم چون اگر اشتباه نکنند رشد نمی کنند. من نمی دانم این باور از کجا آمده که هیچ کس حق اشتباه ندارد. درک مقصر به خودش اجازه ی اشتباه نمی دهد. مگر می شود که بدون اشتباه رشد کرد؟ بچه ها باید اشتباه کنند و باید حق اشتباه کردنشان را به رسمیت بشناسیم و به حق اشتباهشان احترام بگذاریم. کسی که اشتباه می کند چه کودک و چه بزرگسال، کارش را نقد می کنیم ولی سرزنش نمی کنیم. حتی اگر بخواهیم نقد هم کنیم اول باید وجود کودک را تأیید کنیم، از او حمایت کنیم بعد نقد کنیم و کار درست را به او یاد بدهیم. مثل مادری که قبلاً مثال زدم که وقتی فرزندش لیوان شیر از دستش ریخت، با ذهنی آماده با جدایی کار از وجود فرزندش اول جمع کردن شیر را به صورت بازی درآورد و بعد با حمایت یک لیوان پلاستیکی حاوی آب به فرزندش داد تا تمرین ریختن مایعات در لیوان را کند و مهارت آن را به دست آورد. این مادر اول با بازی با شیری که زمین ریخته، وجود کودک را تثبیت کرد و او را تقویت کرد، بعد او را نقد می کند، عزیزم بلد نیستی بریزی، بیا این بطری آب این هم لیوان، تمرین کن تا یاد بگیری. این میشه نقد. بچه ها نباید به خاطر اشتباه سرزنش شوند بلکه بچه ها باید یاد بگیرند مسئولانه جبران کنند و این گونه درک مسئول در بچه ها به وجود می آید. با درک مسئول است که کودک خلاق می شود، باید بداند که اشتباه کرد حالا باید جبران کند و بها بپردازد. (ادامه دارد...) #خلاقیت {قسمت10} [مباحث کودک متعادل ] @nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده

شهید مطهری از قول روسو می‌گوید: «بدبخت ‏ترین کودکان، آنهایی هستند که والدینشان، آنها را در ناز و نعمت پرورش می‏ دهند و نمی‏ گذارند سردی و گرمی دنیا را بچشند و پستی ‌و بلندی جهان را لمس کنند. این‌گونه کودکان در مقابل سختی ها حساس می‏ شوند و در مقابل لذّت‌ها بی‏ تفاوت، هم‌چون ساق نازک یک درخت کوچک در مقابل هر نسیمی می‏ لرزند و کوچک‏ترین حادثه سوئی آنان را ناراحت می‏ کند. تا جایی که یک حادثه کوچک، آنان را به فکر خودکشی می‏ اندازد و از آن‌طرف، هر چه موجبات لذّت به آنها داده شود به هیجان نمی‏ آیند و نشاط پیدا نمی‏ کنند.» 📌شهید مطهری رفاه زدگی را از عوامل تربیت فاسد و ایجاد اختلالات در ادراکات یا احساسات می دانند و از نظر ایشان نازپروردگی روح را پرتوقع و در مقابله با حوادث، ناتوان و در نتیجه مأیوس و بدبین و غیر متکی به نفس بار می ‏آورد. @nooredideh