در دید و بازدید عید فرزندتان را مجبور به بوسیدن دیگران نکنید مجبور کردن کودک برای اینکه فردی را ببوسد و یا به آغوش بگیرد، نشانه‌ٔ ادب و احترام نیست. در واقع این کار یعنی شما کودک را مجبور می‌کنید با بدنش جوری رفتار کند که خودش دوست ندارد و این نوعی بی‌احترامی به بدن کودک است.
اگر دوست دارید کودکتان در آینده توانایی "نه" گفتن را داشته باشد و از بیان احساسات واقعی خود نترسد، باید این کار را در سنین پایین به او آموزش دهید. پس اگر در موقعیتی قرار بگیرید که دیگران اصرار می‌کنند، کودکتان را ببوسند و او نمی‌خواهد باید چطور رفتار کنید؟
اولین کار این است که به فرد مقابل‌تان توضیح دهید که چرا نمی‌خواهید کودکتان را مجبور کنید کسی را ببوسد.
علاوه بر این خوب است برای فرزندتان فرصت‌های تازه‌ای فراهم کنید تا او در موقعیت نامطلوب قرار نگیرد.
مثلا می‌توانید بگویید: «دوست داری با پدر بزرگت دست بدی یا بغلش کنی؟»،
«دوست داری خاله را واقعا ببوسی یا دلت میخواد بوس بفرستی؟»، «دلت میخواد بگویی دوستش داری یا دست بدهی یا فقط خداحافظی کنی؟» این چیزی است که به او احساس امنیت و آرامش میدهد و هنر «نه» گفتن را به او می‌آموزد.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
کودک را بردید خونه مادر بزرگش،
بچه از روی مبل میپره. مادر شوهر، کودک را دعوا میکنه و مادر خودتون قربون صدقش میره. شما چیزی نگین. اشکال نداره توی سه جلسه بچه یاد میگیره که خونه این مادر بزرگ میتونم از رو مبلاش بپرم خونه اون یکی نمی تونم بپرم.
ما به این میگیم هوش اجتماعی یعنی بچه خیلی زود قوانین را یاد میگیره ...که چون اینجا اینجا دعوا میکنن نباید بپرم.
پس شما والدین مدام در مهمانی ها به بچه هاتون تذکر ندین. نصف دعوا ها را به صاحب خانه واگذار کنید چرا که تذکرات مداوم باعث میشه این فرزند رابطه اش را با شما از دست بده و این آسیب بزرگیه...
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🔴شغلی که هیج کس ماهانه زیر ۹ میلیون هم قبولش نکردن
ولی 😔
حتما این کلیپ رو ببینین
لطفا تاآخر ببینید
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
join @nooredideh
#شیر_گرفتن {قسمت اول}
کلاً دو روش متداول برای از شیر گرفتن کودکان وجود دارد یکی روش یک دفعه ای است .که به بچه یک دفعه گفته میشه که نباید دیگه شیر بخوری شما بزرگ شدی، دیگه باید غذا بخوری و مامان دیگه شیر نداره
روش دوم روش تدریجی است. یعنی مادر کم کم مثلاً در یک مدت ۲۱ روزه بچه را از شیر می گیرد. در روش اول بچه آسیب زیادی میبینه به خاطر اینکه تا دو سال شیر می خورده از مادر تغذیه می کرده هم از لحاظ جسمی هم از لحاظ روانی و عاطفی و روحی نیازش را از مادر می گرفته. حالا که یک دفعه به بچه می گویند دیگر نباید شیر بخوری این دوگانگی در بچه احساس میشه و بچه احساس می کنه این دوگانگی رو و میگوید چه اتفاقی افتاده که من تا الان می تونستم از این موهبت استفاده کنم ولی الان دیگه نمیتونم. و محروم شدم از این همه نعمت و خوشبختی و این برای بچه آسیب زننده است.
و گاهی اوقات به این صورت است که مادر بچه خودش را طرد عاطفی هم میکنه یعنی هم بچه را از شیر میگیره همین خیلی جدی و خشک با بچه برخورد میکنه. یعنی همینه، دیگه نباید شیر بخوری تو بزرگ شدی. و سعی می کنه بچه که به سمتش میاد بچه رو از خودش دور کنه چون این باور هستش که وقتی بچه رو بغل می کنی و نازش میکنی به قول معروف بهش توجه میکنی بچه شیر طلب میکنه .وقتی این رفتار میشه برای بچه آسیب زننده است
در روش تدریجی که بهترین روش هست. که هم وزارت بهداشت تایید کرده و هم یونیسف ،به این صورت است که مادر به تدریج و کم کم بچه را از شیر میگیرد. در این روش دو اتفاق خوب می افتد، یکی اینکه هم مادر آماده میشه برای گرفتن بچه از شیر وهم فرزند. چون یک رابطه دو سویه است
همانطوری که کودک داره نیازهای عاطفی و روانیش از مادر میگیره و هم نیازهای جسمیش رو، برای مادر هم همینطوره. وقتی مادر داره عشق خودش رو نثار فرزندش میکنه و بهش شیر میده و مهر خودش رو به بچه میده و از شیره جانش به بچه میده هم جسمی و عاطفی ،این یک احساس خوبی در مادر به وجود میاره. وقتی یکدفعه شیر را قطع میکنیم مادرها هم خیلی اذیت می‌شوند.
بارها شده مادرهایی که یکباره بچه را از شیر گرفتند میگویند؛ وقتی این کار را کردیم گریمون گرفت و رفتیم یه گوشه گریه کردیم. اینها همه موید اینه که روش تدریجی روش بهتری است و روش خوبیه. ( ادامه دارد...)
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
join @nooredideh
✅ خاطره ای خاص و عبرت آموز از یک مهندس نفت!
ﺳﺎﻝ ۸۱ در ﺑﻨﺪﺭ ﻋﺴﻠﻮﯾﻪ ﯾﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﭘﺎﺭﺱ ﺟﻨﻮﺑﯽ، ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺍﻭﺝ ﮐﺎﺭ ﺗﻮ ﭘﺎرﺱ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺸﺪ.
ﺑﺎ ﯾﻪ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﮊﺍﭘﻨﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﻡ، ﻣﺮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ، ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺗﺎﺳﯿﺴﺎﺕ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﻪ ﮊﺍﭘﻨﯽ ﻫﺎ ﺳﺨﺖ ﮐﻮﺵ، ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺏ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﻭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻤﻮﻥ ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ سوشی ﺑﺨﻮﺭﻡ، ﻭ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﮐﻨﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﯿﻪ، ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺷﻪ، ﯾﮏ ﺷﺐ ﺩﻋﻮﺗﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ، ﺳﻮﺷﯽ ﻣﻬﻤﻮﻧﻢ ﺑﺎﺷﯽ .
ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﻋﺼر ﺑﻬﻢ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﺍﺯ ﮊﺍﭘﻦ ﻣﺎﻫﯽ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻭ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﯿﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻦ. توی خونه اش ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ایشون ﺩﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﺁﺷﭙﺰ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﭼﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﮊﺍﭘﻨﯽ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ، ﯾﻪ ﻇﺮﻑ ﺷﮑﻼﺕ ﺭﻭ ﻣﯿﺰ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺩﻭﻧﻪ ﺍﺯﺵ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺭﻡ، ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﻣﺰﻩ ﺑﻮﺩ ! ﺧﯿﻠﯽ !
ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ( ﮐﻮﺟﻮ ) ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﺷﮑﻼﺗﯿﻪ؟ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﻣﺰﻩ ﺍﺳﺖ.
ﮔﻔﺖ ﺍﺯ ﮊﺍﭘﻦ ﺁﻭﺭﺩﻡ، ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺐ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﭘﺮ ﻣﺎﺭﮐﺖ ﺷﮑﻼﺕ نمیخری؟
ﺍﯾﻦ ﭼﯿﻪ ﺗﻮ ﻣﯿﺨﻮﺭﯼ ﺁﺧﻪ ( ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﻮﺧﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ) ﺑﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﭼﺎﯼ ﺍﻭﻣﺪ ﭘﯿﺸﻢ ،ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭ ﮐﻪ ﭼﺎﯼ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ گفت:
ﻣﻠﺖ ﮊﺍﭘﻦ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺭﻭﺯﯼ ۱۶ﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎﺭ ﮐﺭﺩ،ﺑﺎﺑﺖ ۸ ساعتش ﻣﺰﺩ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖ ﻭ ۸ﺳﺎﻋﺖ دیگه شو ﺭﺍﯾﮕﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩ، ﺗﺎ ﮐﺸﻮﺭﻣﻮﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺸﻪ، ۲ﻧﺴﻞ ﺍﺯ ﻣﻠﺖ ﮊﺍﭘﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﻓﺪﺍ ﮐﺮﺩ، ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﮊﺍﭘﻦ ﭘﺮﺩﺧﺖ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺭﻓﺘﻢ، ﻭ ﺍﻻﻥ ﻣﻮﻇﻔﻢ ﺩﺭﺁﻣﺪﻡ ﺭﻭ ﺗﻮ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﺮﺝ ﮐﻨﻢ.
ﻣﻦ ﻧﯿﻮﻣﺪﻡ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺷﮑﻼﺕ ﺑﺨﺮﻡ، من ﺍﻭﻣﺪﻡ ﻟﻄﻒ ﻣﺮﺩﻡ ﮐﺸﻮﺭﻡ ﺭﻭ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﻨﻢ ... ﻣﻦ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﻡ مالیات و ﻫﺰﯾﻨﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﻠﺖ ﮊﺍﭘﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺭﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﮊﺍﭘﻦ ﺧﺮﺝ کنم.!
ﺧﻔﻪ ﺧﻮﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ، ﺩﺭﺳﯽ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﻣﻬﻨﺪﺱ ۱ﻣﺘﺮ ﻭ ۶۵ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﮊﺍﭘﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻭﻧﺮﻭﺯ ﺩﺍﺩ ﺭﻭ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ.
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮕﻢ ﮐﺪﻭﻡ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮﯾﻢ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﮑﺸﯿﻢ؟ ﮐﺪﻭﻡ ﻧﺴﻞ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺣﺎﺿﺮﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻭ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﻪ ﺗﺎ ﻧﺴﻠﻬﺎﯼ ﺑﻌﺪﯼ ﺑﻪ ﺭﻓﺎﻩ ﺑﺮﺳﻦ؟
ﮐﯽ ﯾﺎﺩ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﻢ ﻭﻃﻦ ﭘﺮﺳﺘﯽ، ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻬﺎ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺗﻮ ۲۵۰۰ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﮐﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ تغییر رو از خودمون شروع کنیم، ﻧﮕﯿﻢ ﺍﻭﻝ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ، ﺑﻌﺪ ﻣﻦ؟
ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯿﮕﯿﻢ ﺍﻭﻝ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻐﻞ ﺩﺳﺘﯿﻢ ﻫﻢ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻩ؟
🖊دکتر خدایی
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
join @nooredideh
گنج برای کسی که ارزش واقعی آن را بداند ارزشمند است کسی که ارزش گنج و راه رسیدن به آن را بداند برای رسیدن به آن تلاش می کند و تحمل سختی ها برایش آسان خواهد بود فرزند ما باید به ارزش گنج وجود خود پی برد و راه رسیدن به آن را بیاموزد و معنای خوشبختی واقعی را دریابد.
بسیاری از ما والدین سعادت و خوشبختی را با تفسیری که خود قبول داریم به فرزندانمان تلقین و تحمیل میکنیم و هیچگاه به این مسئله نمی اندیشیم که شاید تفسیر یا باورمان غلط باشد البته اغلب معتقدیم که اگر
فرزندانمان مدارج عالی تحصیلی داشته باشند و به عناوینی مثل دکتر یا مهندس دست یابند خوشبخت و سعادتمند خواهند شد .از این رو اصرار داریم به جای پرداختن به هر کار دیگری با جدیت درس بخوانند و گوی سبقت را از همسالانشان بربایند.
به این منظور همواره پول خرج میکنیم امکانات لازم را جهت پیروزی در این مسابقه برنامه ریزی شده فراهم میکنیم و آنها را وا می‌داریم تمام زمانشان را در اتاقی در بسته و کلاس های مختلف آموزشی و کمک آموزشی بگذرانند و از آنها می‌خواهیم که به جای هر کار دیگری فقط درس بخوانند تا در این کورس رقابت برترین و بالاترین باشند.
شاید طرز فکر ما این باشد که رفاه مادی همه مشکلات را حل میکند و دکتر و مهندس شدن راه مناسبی برای دستیابی به مادیات است به همین جهت فکر می کنیم تمام حقیقت زندگی همین است و بس. لذا اصرار داریم که فرزندان ما فقط برای رسیدن به این هدف تلاش کنند اما زمانی فرا میرسد که در میابیم سعادت واقعی در گرو چیزهای دیگری نیز می باشد که فرزند ما با این که که به مدارج عالی تحصیلی رسیده است ممکن است فاقد آنها باشد. در حالی که دیگر برای اصلاح او بسیار دیر شده است.
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
Join @nooredideh
#شیر_گرفتن {قسمت دوم}
یکی دو روش از شیر گرفتن دیگر هم داریم.
که نادرست و غلط هستند که خوشبختانه در جامعه ما جا افتاده که از این روشها استفاده خیلی خیلی خیلی کمتری میشه و مادرها از این روشها استفاده نمی کنند.
❌یکی مالیدن صبر زرد به سینه ها
❌و دیگری قرمز کردن سینه ها و چسب زدن به نوک سینه ها است.
در روش اول که صبر زرد میزدن، بچه اولین میک را که میزد تلخی این ماده در دهانش قرار می‌گرفت و حالش بد میشد و بالا می آورد یکی دو بار که این اتفاق می افتاد و بچه دیگر شیر را نمیخورد.
در روش دوم که قرمز کردن و چسب زدن بود،مادر به بچه میگفت، ببین سینه مادر رنگش چطور شده، زخم شده و تو نباید دیگه شیر بخوری. این دو روش برای بچه خیلی آسیب زننده هست.
در روش اول سینه مادر منبع تغذیه بچه بوده وقتی گرسنه میشده به مادر رجوع می کرده و مادر بغلش می‌کرده و در همان حین از مادر امنیت هم می گرفته و با مادر احساس خوبی داشته و مادر برایش مظهر مهربانی و عشق بوده وقتی مادر صبر زرد به سینه میزنه و اون اتفاق می افته، بچه دچار دوگانگی میشه، که چرا مادر اینجوری شده و بد شده و بچه نسبت به مادر احساس بد پیدا میکنه.
و در روش دوم که مادر به سینه چسب میزنه، بچه فکر میکنه که الان که مادر مریض شده و سینش اینجوری شده، بخاطر اونه و اون شیرهایی که این مدت اون از مادرش خورده باعث شده سینه مادر زخم بشه بچه احساس بدی میکنه. و اینکه بچه بدیه که باعث شده مادرش مریض بشه و کار بدی کرده.
فکر نکنید که سه چهار روزه و تمام میشه و این روش خوبیه و بچه دیگه سراغ شما نمیاد. در حقیقت این روش خوبی نیست و اتفاق بدی برای بچه افتاده، چون اون دو سالی که به بچه شیر دادید و زحمتی که تو این شب ها و بیداری ها کشیدید و.. همه اینها با این دو روش از بین میره
پس این روشهای غلط و نادرست هستند و انشاالله از جامعه ما بکلی حذف شوند و هیچ مادری به این روشها روی نیارن.(ادامه دارد...)
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
join @nooredideh
" نشست تشویق و تنبیه "
در این مبحث نگاه رویکرد "کودک متعادل" به موضوع تنبیه و تشویق را بررسی می کنیم وتا آخر مبحث متوجه خواهید شد که همه ی مسایل قبلآ ودر مباحث پیشین گفته شده وحالا فقط این مطلب را در قالب تنبیه و تشویق جمع بندی می کنیم.
چرا تشویق و تنبیه این قدر مهم است؟؟؟ واقعیت این است که این موضوع بخش بزرگی از ذهن والدین را اشغال کرده است وبخش مهمی از رابطه ی والدین وکودک صرف تنبیه و تشویق میشود. آیا واقعا لازم است که این قدر وقت صرف این موضوع شود و یا این همه به آن فکر کنیم؟
در ایران از دیرباز و در نگاه سنتی تنبیه وجود داشته و حتی در گذشته تنبیه ها بسیار خشن بوده ولی تنبیه وتشویق به این صورت که این قدر مورد علاقه ی ما و به خصوص والدین جدید و تحصیلکرده ی امروزی است که چگونه تنبیه کنیم، چگونه تشویق کنیم و...... همه به این دلیل است که رویکرد حاکم بر فضای تعلیم و تربیت ما رویکرد رفتارگراست واین رویکرد بیشترین توجه را به حوزه ی تنبیه و تشویق دارد و بیش از صدسال است که رویکرد حاکم بر نظام آموزش و پرورش دنیاست و امروزه رویکرد غالب در آمریکاست، همچنین رویکرد غالب بر فضای تعلیم و تربیت ما از خانواده تا مدرسه حتی تا دانشگاه و سطح جامعه رفتارگرایی است، تنبیه و تشویق جایزه و پاداش. جایزه به خصوص از ویژگی های رویکرد رفتارگرایی است چون این رویکرد معتقد است که با محرک بیرونی می توان پاسخ گرفت و رفتارهای انسان پاسخی است به محرکهای بیرونی که دریافت می کند.
مثال بارز این عقیده آزمایش سگ پاوولف است، پاوولف یکی از نظریه پردازان مکتب رفتار گرایی است قفس اسکینز نیز از بزرگترین نظریه های رفتارگرایی است. رفتارگراها معتقدند که انسان به محرک بیرون پاسخ می دهد و واکنش نشان می دهد بنابراین باتغییر محرک می توانیم رفتار را عوض کنیم و تعلیم وتربیت حیوانات سیرک بر این اساس است واصولا رفتارگرایان در ابتدا نظریه هایشان را روی حیوانات آزمایش وتجربه می کردند مثل سگ پاوولف و موش قفس اسکینز که بسیار معروف است، بعد نتایج حاصله از این آزمایشات را به انسان تعمیم می دادند امروزه نظریه های جدیدی آمده است که در این مبحث نمی گنجد که بیان کنیم،اما همانطور که جوهره ی نظریه رفتارگراها این است که ما بامحرک های بیرونی می توانیم رفتار را تغییر دهیم، امروزه این نظریه ابطال شده و نظریات جدید معتقدند که ما نمی توانیم بامحرک رفتار انسان را تغییر دهیم چون رفتار انسان برپایه ی انتخاب است و انتخاب رفتار به دلیل نیازهای درونی اوست نه محرکهای بیرونی.
محرکهای بیرونی می تواند اجبار ایجاد کند و ما با اجبار نمی توانیم رفتار صحیح ایجاد کنیم بلکه با انتخاب می توانیم.امروزه نظریه انتخاب در مقابل نظریه اجبار است و نظریه انتخاب می گوید که انسان بر پایه ی نیازهای درونی اش انتخاب می کند تمام زندگی ما از تولد تا مرگ رفتار است واین رفتارها تماما بر مبنای انتخاب های ماست الان می بینیم که چقدر ما به محرکهای بیرونی می پردازیم.درک مقصر و مظلوم را به یاد دارید؟ هر دوی این درک ها به محرک بیرونی توجه دارند. نظریه اجبار از رویکرد رفتارگرایی می آید. ما کتابهایی را که مطالعه می کنیم ریشه آن ها را جستجو نمی کنیم بعد دچار تعارض می شویم. رویکرد رفتارگرایی برای اصلاح رفتار معتقد به محرکهای بیرونی است و ما هم متأسفانه امروزه به محرکهای بیرونی معتقدیم. (ادامه دارد...)
#نشست_تنبیه {قسمت1}
[استادسلطانی]
@nooredideh👈کانال تربیتی نوردیده
مادری که به بچه شیر میدهد احساس مادری بیشتری نسبت به بچه اش دارد .این احساس مادری در ذهن مادر اتفاق میفته ،پس حالا هم که می خواهیم بچه رو از شیر بگیریم باید مادر یه سری مسائل را در ذهن خودش حل کنه. بعدا اقدام به از شیر گرفتن کنه
این موارد اینها هستند.
یکی اینکه واقعاً تصمیم جدی باشه، یعنی این باور رو داشته باشه که من دو سال زحمت کشیدم به بچه شیر دادم و بچه من تا دو سال رشد کرد و بزرگ شد و هر نیازی داشت از من گرفت. حالا باید شیردهی قطع بشه چون برای رشد بچه من مناسبه. بچه من تا ۲ سال باید شیر میخورد
از حالا دیگه نباید شیر بخوره، به خاطر کسب استقلالی که باید بدست بیاره به خاطر اینکه دیگه بچه من نیازهایش را از شیر خوردن به دست نمیاره. اگر من بیشتر به بچم شیر بدهم، استقلال و خودباوری و خیلی چیزها را از بچم گرفته ام.
پس لازمه که دیگه جدی تصمیم بگیره که من دیگه می خوام بچه ام رو از شیر بگیرم و به این صورت نباشه که ظاهراً بخواد این کارو بکنه ولی از لحاظ ذهنی نه.
و از این فکرها نکنیم که آیا این کار درسته یا نه؟ آیا بچه گناه نداره ؟و بگیم حالا یک ماه بیشتر شیر بخورد و بعد این کار را میکنیم.
دومین اتفاقی که باید بیفته حوصله است .چون از شیر گرفتن یک اتفاق خوشایند است اما سختی های خودش را هم دارد بر عکس که فکر میکنیم از شیر گرفتن باعث میشه راحت تر شویم ،ولی نه. اتفاقا بچه بیشتر به مادر میچسبه.
چرا؟ به خاطر این که میخواد چک کنه که آیا خودت هستی؟ حالا که شیر نیست آیا خودت هستی؟ آیا اون عشق هست؟ آیا هنوز من را دوست دارد؟ برای همین به مادر می‌چسبد . گریه‌ها گریه‌های خواستن شیر نیست گریه‌ها گریه‌های خواستن من مادر است.
من باید حوصله کنم و با آرامش و حوصله بهش بگم بله من هستم .من هنوز عاشق تو هستم. اما شیر دیگه نیست. شیر تمام شد. و این را هم یکدفعه ای بهش نمی گوییم. یواش یواش و در زمان مناسب خودش یک وعده شیر دادن را کمتر می کنیم. (ادامه دارد...)
#شیر_گرفتن {قسمت ۳}
#کانال_تربیتی_نوردیده 👇
join @nooredideh
⭕️والدینی که نوجوان دارن یا فرزندانشون به سن نوجوانی نزدیک میشن برای دریافت مطالب تخصصي دوران نوجوانی وارد کانال #رفتاربانوجوان_نوردیده شوید 👇
http://eitaa.com/joinchat/140836864Cd04ed740f7