⚫️شهدای کربلا :
شبیب بن عبدالله نهشلی:
شهادت: روز عاشورا، سال ۶۱ قمری
مدفن: کربلا
شبیب بن عبدالله نهشلی:
شَبیب بن عبدالله نَهْشَلی(شهادت عاشورای ۶۱ قمری)، از یاران امیرالمؤمنین و شهدای کربلا.
شبیب از تابعین بود که در جنگهای جمل، صفین و نهروان در سپاه امام علی(ع) حضور داشت و پس از شهادت امیرالمؤمنین به حسنین پیوست و در واقعه کربلا به شهادت رسید.
شَبیب بن عبد اللّه نَهشَلی، که از وی با نام های شَبیب بن عبد اللّه و حبیب بن عبد اللّه نَهشَلی نیز یاد شده، از یاران امام حسین علیه السلام و از طایفه بنی نُفَیل بن دارِم بوده است. به نظر می رسد که وی، همان کسی است که ابن نَما، وی را ابو عمرو نَهشَلی نامیده است.از وی در زیارت های «رجبیه» و «ناحیه مقدّسه»، چنین یاد شده است:
سلام بر شَبیب بن عبد اللّه نَهشَلی!
ابو عمرو نهشلی در صبح روز عاشورا و پس از حمله اول با اذن امام حسین (ع) به میدان جنگ رفت و بهطور منفرد با لشکر ابن سعد جنگید، [۶] ولی ابن شهر آشوب مینویسد که شبیب بن عبدالله در حمله اول به شهادت رسید.
گرچہدرچای عزای تُوشڪـــــــــرریختہاند
مانمڪ گيرتُـوهستيم اباعبــــــــــــــــدالله..
#اربعین
⚫️شهدای کربلا :
کنانة بن عتیق تغلبی:
شهادت: روز عاشورا، سال ۶۱ قمری
مدفن: کربلا
کنانة بن عتیق تغلبی:
کنانة بن عتیق بن معاویة بن صامت بن قیس تغلبی، از شهدای واقعه عاشورا است. وی از قهرمانان کوفه و از عابدان و قاریان آن شهر بود و در ایامی که سیدالشهداء (ع) به کربلا رسید ، خود را به آن حضرت رساند . نامش در زیارت ناحیه مقدسه هم آمده است .
کنانه به همراه پدرش در غزوه احد و خندق شرکت داشت و از اصحاب پیامبر(ص) به شمار میآمد. در جنگهای زمان خلافت امام علی(ع) نیز در کنار آن حضرت میجنگید. او از پهلوانان کوفه بود.
کنانه روز نهم محرم خود را به کربلا رساند و در رکاب امام حسین(ع) قرار گرفت. در صبح روز عاشورا و در حمله اول، جنگید تا به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود ۷۰ سال سن داشت. ابن شهر آشوب کنانه را در شمار شهدای حمله نخستین روز عاشورا دانسته است و بعضی هم شهادت او را بعد از حمله اول و در جنگ تن به تنی که میان حمله نخست تا ظهر رخ داد، ذکر کردهاند.
⚫️شهدای کربلا :
عبدالله بن عمیر کلبی:
شهادت: روز عاشورا، سال ۶۱ قمری
مدفن: کربلا
عبدالله بن عمیر کلبی:
عبدالله بن عُمَیر کَلبی(شهادت ۶۱ق) از شهدای کربلا است. او به همراه همسرش ام وهب، شبانه خود را از کوفه به سپاه امام حسین(ع) رساند. بنا بر گزارش طبری، عبدالله بن عمیر، دومین شهید کربلا روز عاشورا بود. همسرش اموهب نیز نخستین زنی بود که در واقعه کربلا به شهادت رسید.
هنگامیکه سپاه کوفه در نخیله آماده جنگ با امام حسین(ع) میشد. عبدالله با آنها برخورد کرد و از آنها ماجرا را پرسید. آنها گفتند: به جنگ حسین بن علی میرویم. او گفت: به خدا سوگند من مشتاق جنگ با مشرکان بودم، و امیدوارم ثواب پیکار با اینان که قصد جنگ با پسر دختر پیامبرشان را دارند، از ثواب جنگ با مشرکان کمتر نباشد. وی نزد همسرش رفت و او را از قصد خویش آگاه کرد. ام وهب گفت: خداوند تو را به راهی نیکو هدایت کرده، چنین کن و مرا نیز با خود ببر. پس شبانه همراه همسرش بیرون رفت و به امام حسین(ع) پیوست.
پیش از ظهر عاشورا، شمر بن ذیالجوشن که فرمانده جناح چپ سپاه کوفه بود، با افراد تحت فرمان خود به سپاه امام هجوم بردند. در این حمله هانی بن ثبیت و بکیر بن حی تیمی عبدالله بن عمیر را به شهادت رساندند. بنا بر گفته طبری، او دومین شهید کربلا بود.