نــــــــورمـــــاه
رودکی(پدر شعر فارسی) بیش از هزار سال پیش در مورد رنگ کردن موهاش گفته:
من موی خویش را نه از آن می کنم سیاه
تا باز نوجوان شوم و نو کنم گناه
چون جامه‌ها به وقت مصیبت سیه کنند
من موی از مصیبت پیری کنم سیاه
من که قانع شدم شما چی؟ 🙂
نــــــــورمـــــاه
رهی معیری(شاعر روزگار ما) موی سپیدش را خیلی ارزشمند میدونه:
موی سپید را فلکم رایگان نداد
این رشته را به نقد جوانی خریده ام
نــــــــورمـــــاه
فردوسی بزرگ که معرف حضورتون هست موی سپید رو از نشونه مرگ میدونه: 😢
پیامست از مرگ موی سپید
به بودن چه داری تو چندین امید
نــــــــورمـــــاه
جمال الدین عبدالرزاق هم با فردوسی هم نظره:
موی سپید چیست؟ ندانی، زبان مرگ
زیرا که هر که دید ز خود ناامید شد
نــــــــورمـــــاه
نظامی گنجوی میگه جوان تا موی سیاه داره غم نداره:
سیه‌مویی جوان را غم زداید
که در چشم سیاهان غم نیاید
و بعد ناامیدانه میگه:
ز هستی تا عدم مویی امید هست
مگر کان موی خود موی سپید است
چو در موی سیاه آمد سپیدی
پدید آمد نشان ناامیدی
شما حواستون باشه که مثل نظامی از موی سپید ناامید نشید 😀
نــــــــورمـــــاه
برخلاف نظامی گنجوی، حافظ شیرازی حتی سپید شدن مو هم براش امید داره:
از چرخ به هر گونه همی‌دار امید
وز گردش روزگار می‌لرز چو بید
گفتی که پس از سیاه رنگی نبود
پس موی سیاه من چرا گشت سفید
نــــــــورمـــــاه
حالا نظر شما چی 🤔
بفرستید کانال بگذارم 🔻
@sarbbazzaman
May 11