💠 حلقه اقبال ناممکن ● گاهی بهتر است تسلیم شده و آنچه که سرنوشت برای ما رقم زده است را بپذیریم و حلقه اقبالی که به سرانجام نمی رسد را دنبال نکنیم اگرچه بسیار زیبا و چشم نواز باشد حتی به زیبایی زلفی که چنبر و حلقه شکل است خیال چنبر زلفش فریبت می‌دهد حافظ نگر تا حلقه اقبال ناممکن نجنبانی ● هر کس باید به اندازه ظرفیت خود آرزو و درخواست کند، مگر یک برگ کاه می تواند کوهی را تحمل کند؟ یا زمین می تواند نزدیک شدن خورشید را تاب بیاورد؟ آرزو می‌خواه، لیک اندازه خواه برنتابد کوه را یک برگ کاه آفتابی کز وی این عالم فروخت اندکی گر پیش آید جمله سوخت ● واعظی بر سر منبر، زنان و مردان را به ازدواج ترغیب می‌کرد. مردی برخاست و گفت «الصوفي ابن الوقت، من مردِ غریبم، مرا زنی می‌باید». واعظ، زنان را گفت: هر کدام آماده‌اید بیائید و روی بنمایید. یکی آمد. گفت: چه داری؟ گفت: خَرَکی دارم که سقائی کند. واعظ گفت نه، این جوان مردم زاده می‌نماید. دیگری آمد. گفت: چه داری؟ گفت: گاوی دارم که گاه آب‌کشی کند و گاه زمین شکافد. گفت: نه. دیگری آمد. گفت: چه داری؟ گفت: باغی. واعظ رو به جوان کرد و گفت: از این سه، یکی را اختیار کن. جوان، بُنِ گوش خاریدن گرفت و گفت: خواهم که بر خر نشینم و گاو را پیش کنم و به سوی باغ روم! گفت آری، ولی چنان نازنین نیستی که تو را هر سه مسلّم شود. ● هر کس بیش از اندازه و ارزش خود تقاضا کند، سزاوار محروم شدن است. مَنْ سُئِلَ فَوْقَ قَدْرِهِ اسْتَحَقَّ الْحِرْمَانَ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 در خطاب به کسی که گفت: چرا مدرسه نمی روید؟ بخواه دفترِ اشعار و راهِ صحرا گیر چه وقتِ مدرسه و بحثِ کشفِ کَشّاف است؟ #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 در خطاب به دوستی که گفت: کمتر صحبت کن 🙂 نطق می‌خواهد که بشکافد تنم #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● یقینا خداوند از صورت ها منزه است و هیچ شکلی ندارد. در «لا اُحِبُّ الْآفِلین»، پاکی ز صورت‌ها یَقین در دیده‌های غیب‌بین، هر دَم زِ تو تِمثال‌ها ● هر چیزی که در اندیشه و خیال انسان قابل تصور باشد، فناپذیر است و آنکه در خیال آدمی تصور نمی شود، پرودگار عالم است. هرچه اندیشی پذیرای فناست آنک در اندیشه ناید آن خداست ● هر چه در ذهن شما بیاید و آن را تصور کنید، در دقیق ‏ترین جلوه‏ ها و مفهوم‏ هایش، خدا نیست، بلکه او هم مخلوقی مثل شماست. کُلّما میّزتموه بأوهامکم في أدقّ معانیه فهو مخلوق لکم مردود إلیکم ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● بزرگی را دیدند که انبانی در پشت داشت. گفتند: کجا می‌شوی؟ گفت: به فلان دیه که طعام ارزان‌تر می‌دهند، آن‌جا می‌شوم. گفتند: چنین روا می‌داری؟ گفت: هر جایی که معیشت فراخ‌تر بُود آن‌جا رَوید که آن‌جا دین به سلامت‌تر بُود و دل فارغ‌تر باشد. ● پسر ملانصرالدین از او پرسید: پدر؛ فقر چند روز طول می‌کشد؟ ملا گفت: چهل روز پسرش گفت: بعد چهل روز ثروتمند می‌شویم؟ ملا جواب داد: نه، عادت می‌کنیم… ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

💠 آنکه شعر آموخت ● حافظ می گوید: خداوند سبحان این طرز و شیوه از غزل را به من آموخت. آنکه در طرزِ غزل نکته به حافظ آموخت یارِ شیرین سخنِ نادره گفتارِ من است ● حافظ می گوید: من مثال طوطی دارم که اگر طوطی سخنی می گوید برای خودش نیست و بلکه به او این سخن را آموخته اند و من نیز هر چه می گویم از استاد اعظم آموختم. در پس آینه طوطی صفتم داشته اند آنچه استاد ازل گفت بگو می گویم ● نضر بن صباح بلخی گفت: عبداللَّه بن غالب شاعر که حضرت صادق درباره او فرموده بود: «فرشته ای به او شعر را القا می کند»، گفت: من آن فرشته را می شناسم. لَهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع)إِنَّ مَلَكاً يُلْقِي عَلَيْهِ الشِّعْرَ وَ إِنِّي لَأَعْرِفُ ذَلِكَ الْمَلَكَ‏ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________