🟣 ● انسان نور می افراشد تا روز روشنش را روشن کند ! چنین آدمی "مصباح أضواء" است که به قصد فهمیده شدن و دیده شدن سخن می کند: «يَقُولُ فَيُفْهَمُ» . و دیگری شب تاریک را روشن می کند ! شب بسیار تاریک که او را "مصباح ظلماء" گویند. و او به قصد فهماندن سخن می کند: «يَقُولُ فَيُفْهِمُ» ! ● کسی که می خواهد در روز روشن خورشید را مدح کند، در واقع خودش را مدح می کند تا گفته باشد: من نیز چشمان روشن و بی عیبی دارم و حال آنکه خورشید نیاز به مادحی ندارد. مادح خورشید مداح خودست که دو چشمم روشن و نامُرمدست ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 احساسات و عشق انسان محترم و مقدس است و نباید به راحتی نثار کسانی شود که صرفا چهره زیبایی دارند. انسان هایی که حتی ارزش کلمات و وقت شما را ندارند چه آنکه ارزش احساسات شما را داشته باشند... به خط و خال گدایان مده خزینه دل به دست شاه‌وشی ده که محترم دارد ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 در خطاب به کسی که پای جَبر را می گیرد و می گوید: اگر در خانواده ثروت مندی و کشور بهتری متولد می شدم، سرنوشت خوش تری در انتظار مَن بود. ●"جبر" در اصل به معنای بستن چیزی است که شکسته است! و از این رو خدا را "جبار" خوانند چون دل شکسته را بستن می کند. انسان نیز چون بی آنکه تلاش کند می شکند و عمر را در لغویات سپری می کند، رو به جبر می آورد و گله می کند. آنگاه می گوید: اگر از فلان مادر و پدر زاده شده بودم اوضاعم بهتر بود... اگر در فلان کشور زندگی می کردم آسودگی بیشتری می داشتم... ● مولانا نیز همین معنا را از جبر بیان می دارد و می گوید: کسی که کاهلی می کند پای جبر را می گیرد و همین او را در گور می کند. هر که ماند از کاهلی بی‌شکر و صبر او همین داند که گیرد پای جبر هر که جبر آورد خود رنجور کرد تا همان رنجوریش در گور کرد جبر چه بود بستن اشکسته را یا بپیوستن رگی بگسسته را #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

بهار در زمستان

🟣 خواهی که مُمَتَّع شوی از دُنیی و عُقبی با خَلْق کَرَم کُن چو خُدا با تو کَرَم کَرد #سحرگاهی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 در خطاب به کسی که لحظه ای از خوردن غافل نمی شود 😁 ● مولونا می گوید: گلوی چنین آدمی یک لحظه آسوده نیست و از دستور خدا و قرآن، تنها به حکم «کلوا و اشربوا» عمل می کند. یک زمان نبود معطل آن گلو نشنود از حکم جز امر کلو ● سعدی می گوید: هر چقدر که نگاه کنید و بخورید، چشم و شکم سیر نمی شود و اینک که پُر نمی شود بهتر آنکه خالی بماند. مانند دوزخیان که آنها را از وقید می خورانند و هر چه می خورند می گویند: هل من مزید؟ دو چشم و شکم پر نگردد به هیچ تهی بهتر این رودهٔ پیچ پیچ چو دوزخ که سیرش کنند از وقید دگر بانگ دارد که هل من مزید؟ #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 در خطاب به کسی که گفت: چرا لاغری؟ 😉 ● در میدان و روز نبرد، فقط آن اسب لاغر و تند و تیزه که به درد می‌خوره، نه گاو چاقی که فقط خورده و خوابیده.   اسب لاغرمیان به کار آید روز میدان، نه گاو پرواری #خطاب ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________