🟣 ● وقتی که آدمی از کاری فارغ می شود، باید به کاری دیگر مشغول شود (فاذا فرغت فانصب) که کوشش او اگرچه مقصد صحرا باشد بهتر از این است که به باطل بنشیند. به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل وگر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم ● بخاطر همین خداوند دوست دارد همواره بنده اش را در حالی مشاهده کند که دَست و پا می زند که این کوشش بهتر از این است که خفته باشد. مرد غرقه گشته جانی می‌کند دست را در هر گیاهی می‌زند دوست دارد یار این آشفتگی کوشش بیهوده به از خفتگی ● پروردگار عالم، شخصی را که تندرست و صحیح و سالم است، ولی بیکار و فارغ باشد، دوست ندارد و نسبت به او بغض دارد که نه مشغول به دنیاست و نه مشغول به آخرت. إنَّ اللّهَ یُبغِضُ الصَّحیحَ الفارِغَ لا فی شُغلِ الدنیا ولا فی شُغلِ الآخِرَةِ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● درست است کسی که دریا می رود، نصیب دُر و گوهر می برد؛ اما آنکه از دریا کناره بگیرد از غرق شدن و خطرات دیگر سالم می ماند. به دریا در، منافع بی‌شمار است و گر خواهی سلامت، بر کنار است ● هر كه از مردم كناره گرفت، از شرّشان سالم ماند. من اعتزل الناس سلم من شرهم ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

پریشان شود گل به بادِ سحر نه هیزم که نَشکافدش جز تبر #سعدی

🟣 امام حسن علیه السلام در پاسخ به اين سؤال كه عقل چيست؟ فرمود: جام اندوه را جرعه جرعه نوشيدن تا به دست آمدن فرصت. لَمّا سُئلَ عَنِ العَقلِ: التَّجَرُّعُ لِلغُصَّةِ حَتّى تَنالَ الفُرصَةَ. ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

ها یا مهدی، اشلونک الشهر المحرم؟...

تا لحظه آخر تلاش کن شاید او نجات را در همان دَم و نفس آخر قرار داده باشد. اندرین ره می‌تراش و می‌خراش تا دم آخر دمی فارغ مباش #مولانا

🟣 ● در ادبیات ما بار ها این نکته توسط خیام مورد توجه قرار گرفته است که وقتی نهایت خاک است و ما تبدیل به گِل کوزه گران می شویم، بهتر است از این همه غم بیهوده آزاد شده و بنوشیم و بنوشانیم. همان که حافظ می گفت: آخرالامر گِل کوزه‌گران خواهی شد حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی ● و یا بقول سعدی: ساقی بده آن کوزهٔ خمخانه به درویش کانها که بمردند گل کوزه گرانند ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________