●━━━━━━─────── ⇆ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ ↻ فقط صدای باران

🟣 ● اگر روزگاری تنها مزاج فردی انسان ها تغییر پیدا می کرد، امروز با توجه به گستردگی ارتباطات، مزاج و حالات جمعی انسان ها دگرگون می شود. و تغییر مزاج یعنی اگر صد سال قبل از رفتار و کرداری متنفر بود، امروز از ارتکاب و تمایل به آن لذت می برد و چنانچه خودش را خارج از این تغییر جمعی ببینید، شرمگین می شود. مزاجِ دَهر تَبَه شد در این بلا حافظ کجاست فکر حکیمی و رای برهمنی؟ ● برای جدا کردن رشته ای که از گناه بر گردن آدمی آویخته شده، باید مزاج او تغییر پیدا کند. و اگر با اینکه توبه کرده همچنان مزاج او از گناه پیشین لذت ببرد، این رشته و ارتباط نیز همچنان باقی می ماند. چون مزاج زشت او تبدیل یافت رفت زشتی از رخش چون شمع تافت ● مزاجی که علامه ی مجلسی از آن به تغییر حالت و ملکه در انسان یاد می کند. ملکه ای که زاینده افکار پلید و کردار پست بود، امروز زاینده افکار نیک و کردار خجسته باشد. ... الثاني أنه يبدل ملكة المعصية في النفس بملكة الطاعة ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● یکی از توصیه های فردوسی بزرگ برای طالبان سعادت، آزار نرساندن به دیگران است. به نیکی گرای و میازار کس ره رستگاری همین است و بس ● همان که حافظ هم در بیت خودش منعکس می کند: دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ که رستگاریِ جاوید در کم آزاریست ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● محنت وصل بیشتر از محنت دوری است؛ چرا که در وصل همیشه ترس جدایی و در دوری همیشه امید وصل وجود دارد. محنت قرب ز بعد افزون است جگر از هیبت قربم خون است هست در قرب همه بیم زوال نیست در بعد جز امید وصال ● به بلبل گفتند حال که به وصال رسیدی، ناله تو از چیست؟ و بلبل در پاسخ گفت: جلوه معشوق ما را به این کار وا داشته است. گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست گفت ما را جلوه معشوق در این کار داشت ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● قصاب ها از سوهان برای تیز کردن چاقوی خود استفاده می کنند چون این چاقو با گوشت نرم برخورده کرده و باعث نرمی او شده است. و از همین رو با همسایه و همکار و دوستی که با تندی برخورد می کند، با خوی نرم رفتار کنید که آخر باعث نرمی و کندی زبان تند او می شود. تواضع کن ای دوست با خصم تند که نرمی کند تیغ برنده کند ● با كسى كه با تو درشتى مى كند، نرم باش كه دور نيست او هم با تو نرم شود. لن لِمَن غالَظَكَ فَإنَّهُ يُوشِكُ اَن يَلينَ لَكَ ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● از نگاه سعدی، هر آنچه که باعث شود از جان خود بستانيد و به جسم خود بیفزایید، ارزش معاوضه ندارد، مانند اینکه از انسان های پست درخواست و خواهشی کنید. هر چه از دونان به منّت خواستی در تن افزودیّ و از جان کاستی ● بنابراین مولانا می گوید: عمر و جسم شما مانند چراغی است که باید وسیله ای برای روشن کردن چراغ جان باشد تا وقتی که عمر تمام می شود، همچنان چراغ جان مسیر شما را روشن نگه دارد. باد تندست و چراغم ابتری زو بگیرانم چراغ دیگری ● و از جسمهايتان بستانيد و به جانهايتان ببخشيد و از اين كار بخل و دريغ نورزيد. و خُذُوا مِن أجسادِكُم فَجُودُوا بها على أنفُسِكُم ، و لا تَبخَلُوا بها عَنها ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________