🟣 ● سخاوت درختی است در دل بهشت، و تو گویی انگار درختی که شاخه آن به سوی دیوار دنیا افتاده باشد؛ و هر کس آن شاخه را بگیرد، می‌تواند خود را به باغ بهشت برساند. إنَّ السَّخاءَ شَجَرَةٌ مِن أشجارِ الجَنَّة لَها أغصانٌ مُتَدَلِّيَةٌ في الدنيا ، فمَن كانَ سَخِيّا تَعَلَّقَ بِغُصنٍ مِن أغصانِها، فَساقَهُ ذلكَ الغُصنُ إلى الجَنَّةِ ● همان‌ که بعدها مولانا گفت: این سخا شاخیست از باغ بهشت وای آن کز کف چنین شاخی بهشت ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah ________

🟣 ● برای اینکه غنچه فروبسته، برگ ها و ورق های خودش را باز کند، باید نسیم بهاری از جانب حضرت دوست روان باشد که نوید آمدن بهار است. رسید باد صبا، غنچه در هواداری ز خود برون شد و بر خود درید پیراهن ● انسان نیز همان غنچه ای است که در پیرهن جسم اسیر گشته و تا مادامی که نوید حضرت دوست را نیابد و از تعقلات خارج نشود، از پیراهن خود هم برون نمی آید. تو هنوز ناپدیدی ز جمال خود چه دیدی سحری چو آفتابی ز درون خود برآیی ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

🟣 ● هر کشوری اسکناس مخصوص خود را برای خرید و فروش دارد که در کشور دیگر فاقد اعتبار است. همانند قیامت که در آنجا اسکناس های این دنیا از اعتبار ساقط می شوند و از همین رو اگر با خود زَر و طلا ببرید نشان ابلهی شماست چون در آن محشر آنچه که مانند سنگ فروان است، همان زَر و طلا است. عرصه‌ای کش خاک زر ده دهیست زر به هدیه بردن آنجا ابلهیست ● و آنچه کمیاب است، همان عشق است و در بازار قیامت تنها با اسکناس عشق، خرید و فروش در جریان است. به بازار قیامت نیست رایج هر زر قلبی مکن جز در دو داغ عشق، نقدی انتخاب اینجا ● عشق برخلاف عقل که تنها بازار دنیایی را نگاه می دارد، فراتر از آن را می بیند و چون اغلب مردم عشق واقعی را درک نمی کنند، در این بازار های دنیایی سرگردان می مانند و هرگز متاعی را که جست و جو می کنند نمی یابند. عقل بازاری بدید و تاجری آغاز کرد عشق دیده زان سوی بازار او بازارها ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________

هر که با مرغ هوا دوست شود، خوابش آرام ترین خواب جهان خواهد بود...

●━━━━━━─────── ⇆ㅤ ◁ㅤㅤ❚❚ㅤㅤ▷ㅤㅤ ↻ به کجا چنین شتابان؟ #محمدرضا_شفیعی_کدکنی میکس: #شهریار

🟣 ● جانم را برای قدم های تو نثار می کنم؛ اما می ترسم که تو مرا لایق قدم های خود هم ندانی. جان در قدمت کنم ولیکن ترسم ننهی تو پای بر خس ● همان که بابا طاهر می گفت: عزیزا کاسهٔ چشمم سرایت میان هر دو چشمم جای پایت از آن ترسم که غافل پا نهی تو نشیند خار مژگانم به پایت ________ نـــــــورمـــــــاه | @normah _________