قدیم‌ترها مه سرما سرما بود و باران می‌زد و برف می‌زد و هوا این طور مه سرب نبود، ما بودیم و یک کُرسیِ گرم در خانه عزیز و یک دیگ آش گرم.دور تا دور مینشستیم و میگفتیم و می‌خندیدیم و بزرگترها تعریف می‌کردند… قدیم‌ترها دور آن کُرسیِ، زیر لحاف چهل تیکه که هر تکه‌اش قصه‌ای داشت و فقط عزیز بلد هر قصه‌اش بود. کوچیکترها بازی‌هایی میکردند که هنوز در خاطرمان مانده.بیرونِ کرسی سرمای سخت بودو زیر کرسی آن امنیتی به تو برمی‌گشت که سال‌هاست دریغ شده. شمارا نمی‌دانم اما من هربار کرسی می‌بینم احساس امنیت می‌کنم.کرسی به نوعی معکب زندگی بود،بگذار حالا فراتر بروم:هربار کرسی می‌بینم حس میکنم آدم هنوز زنده است. @nostalzhi60

عَروسک ها بُزرگ نمی شوند ، اَما ،،، خاطره هایش چرا ... @nostalzhi60

این صندوقچه ها یادتونه مامان بزرگا یه قفل بزرگ میزدن بهش که کسی نتونه درشو باز کنه @nostalzhi60

*زندگی وقتی باصفا بود که حیاط خونه ها این شکلی بود😍😍* @nostalzhi60

تلفن قدیمی @nostalzhi60

🥲🤌 @nostalzhi60

یادش بخیر چقدر تلاش میکردیم دو تا دکمه رو با هم بزنیم @nostalzhi60

بقچه گلدوزی ،کاسه های گل دار، دیس گرد، خلاصه همش قدیمیه و پر از خاطره @nostalzhi60

دروغه که میگن بهشت زیر پای مادراست... من دقت کردم، زیر پای همه مادرا آرزوهایی بوده که بخاطر ما ازشون گذشتن🥺💔 @nostalzhi60

😍آویز های نمکی قدیم‌ @nostalzhi60

«قدیما یادش به‌خیر»؛ همین جمله‌ی کوتاه، یه آه بلند میشونه وسط سینه‌هامون! چی‌ شد که اینقد دور شدیم از هم، حتی وقتی که دور همیم! شايد «قدیم»، چیزی بود که نابود شد، اما ما برای ادامه، محتاجیم به خوشگل شدن افکارمون تا در زشتى این همه خبر، دووم بیاریم. مهمون کنیم هم‌ رو به مهربونى و لبخند بزنیم به هم، که شايد همین یه لبخند، نجات‌دهنده‌ی کسی باشه! خلاصه، نجات بدیم هم رو از همهمه…😅❤️ @nostalzhi60

یادش بخیر @nostalzhi60