*قصه‌ی گذشته های خوبمون خیلی زودمثه یه خواب تموم شدن ...* @nostalzhi60

*این آهنگ رو یادتونه؟* @nostalzhi60

*آسمون ریسمون_۱۳۶۱* کی یادشه؟ @nostalzhi60

*دهه هفتاد،شام حنابندون* @nostalzhi60

*پاییز را ساده منگرپاییزاتحاد جنون آمیز برگ است با نورعاشقانه برگی ست که هم رنگ خورشید شده است...* @nostalzhi60

*داشت خوش میگذشت نمیدونم یهو چی شد بزرگ شدیم🫠* @nostalzhi60

*ما خاطره بازیم. فقط کافی است برای دقایقی به حال خود رهایمان کنند تا ذهنمان را پر بدهیم به سال‌های دور. به کودکی‌ها، نوجوانی‌ها و جوانی‌ها.* نیش‌مان باز می‌شود یا نم اشکی یواشکی گوشه چشممان می‌جوشد و بعد مزه ملسش، تندی می‌رود زیر دندان‌هایمان. انگار همین حالا داریم آن لحظات را زندگی می‌کنیم. از سی سالگی که میگذری، اما داستان این خاطره بازی‌ها، رنگش یک جور دیگر می‌شود. مزه‌اش هم فرق می‌کند. تلخ می‌شود اما مثل قهوه اسپرسو که تلخی‌اش را جرعه جرعه می‌نوشی ، این خاطره‌ها بیخ گلویت را می‌گیرند. کودکی‌هایت را که مرور می‌کنی انگار چیزی قلبت را فشار می‌دهد. ما چیزی را وسط کودکی‌هایمان جا گذاشته‌ایم و حالا در میان زندگی و اسپرسو، دنبالش می‌گردیم. خودمان را پرت می‌کنیم میان خاطرات دور انگار که میان زیر زمین پر از خنزر و پنزر مادربزرگ‌هایمان.‌ دنبال چیزی می‌گردیم که مال ماست و حالا که لازمش داریم، پیدایش نمی‌کنیم.سی سالگی به بعد آدم بزرگ‌ها، گمشده دوران کودکی را کم دارد. @nostalzhi60

*"قصه‌های مجید" حس نوستالژی دانش‌آموزی همه‌ی ماست.* @nostalzhi60

ما آخرین نسلی هستیم که میدونیم دنیای بدون اینترنت چه حس و حالی داشت... دنیای بدون اینترنت دنیای قشنگی بود قبول دارید؟ @nostalzhi60

و چه روزایی که خاطراتش، وسطِ قلب و مغزمون تا ابد هک شده و قرار نیست هیچوقت فراموش بشه، حتی اگه از یادآوریشون فرار کنیم.. @nostalzhi60

*تو کدومشو تو بچگیت انجام میدادی؟* @nostalzhi60

*ما که حواس‌مان بود خاطره‌ی خوب هم شویم آن‌قدر که سال‌ها بعد اگر آن غریبِ آشنا از کنارمان هم گذشت، عطر یادهامان اگر قلب‌مان را هم لرزاند، از سرِ اندوه باشد نه بیزاری!* «تو لایق بهتر از منی» به معنای نخواستن و ته کشیدن عشق بود اما به مهربان‌ترین زبانی که کمتر ترَک بخورد چینیِ نازکِ تنهاییِ آنکه می‌ماند با یادهای شیرینِ آنکه می‌رود. ما این دلدادگانِ زمانه‌ای که در آن نخواستن به اندازه‌ی خواستن حرمت داشت! آن‌قدر که نهایت اندوهِ عشق' شعری می‌شد و می‌بارید روی گلبرگ‌های رز: چه غم که یار وفا کرد یا نکرد در درس عشق حرفی از این ماجرا نبود ما را بس است همین که از یادش نمی‌بریم دیگر چه غم که در غم ما بود یا نبود... @nostalzhi60