#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #پنجم_رجب_شهادت_جناب_ابن_سکیت مدافع اهلبیت علیهم السلام . پنجم رجب سال ۲۴۴هجری قمری مطابق با بیست و هشتم مهر سال ۲۳۷هجری شمسی جناب یعقوب بن اسحاق دورَقی اهوازی معروف به اِبن سِکّیت به خاطر دفاع از اهلبیت علیهم السلام به دستور متوکل عباسی ملعون به طرز فجیعی به شهادت رسید. #جناب_ابن_سکیت از بزرگان اهل لغت و ادب و از شیعیان و یاران امام جواد و امام هادی علیهماالسلام بود. ایشان اصالتا ایرانی تبار بوده و زاده شده در #دورق اهواز در استان #خوزستان است، که همراه با خانواده اش به #بغداد مهاجرت میکند. نام ایشان #یعقوب بوده و کنیه اش #ابویوسف است و همچنین پدرش #اسحاق نام دارد. اما بخاطر اینکه پدر ایشان سکوتهای طولانی داشت و اکثرا ساکت بود وسخنی نمیگفت او را #سکیت میگفتند و تبعا پسرش جناب یعقوب به #ابن_سکیت معروف گشت. و البته پدر جناب ابن سکیت از عالمان مهم #علم_نحو و #ادبیات_عرب است و مهمترین اثرش #اصلاح_المنطق نام دارد. #علما_شیعه از جناب ابن سکیت به عنوان عالمی ثقه و شیعه مذهب یاد کرده اند. اورا از اصحاب امام جواد علیه السلام و امام هادی علیه السلام میدانند که در علوم نحو، لغت، شعر و ادب و علوم عَربیه و قرآنی #تبحر داشته است. ایشان در دفاع از اهلبیت علیهم السلام مناظره ها و بحث ها و احادیثی دارد و به تعلیم علوم ادبی مشغول بود و شهرت بسزایی داشت تا اینکه متوکل نیز او را معلم دو فرزند خود قرار داد. جناب ابن سکیت در غالب تعلیم هر علمی، معارف و محبت اهلبیت علیهم السلام را نیز به شاگردانش می آموخت وهمین باعث شد که متوکل را ازشیعه بودن او آگاه کنند و #دسیسه سازی نمایند. #متوکل_خبیث روزی به ابن سکیت گفت: آیا این دو فرزند من #معتز و #مؤید نزد تو محبوبترند یا #حسنین فرزندان علی؟ جناب ابن سکیت از این سؤال واز اینکه متوکل ملعون نام مبارک #امام_حسن علیه السلام و #امام_حسین علیه السلام را کنار نام فرزندان خبیثش آورد، بسیار ناراحت شد. و در پاسخ آن ملعون گفت: حسنین که جای خود دارد. به خدا سوگند #قنبر خادم امیرالمؤمنین علیه السلام از دو فرزند تو و از خودت در نزد من بهتر است. #متوکل_لعین سخت برآشفت و به سربازانش دستور داد تا زبانش را از پشت سرش بیرون بکشند. غلامان متوکل زبانش را از #قفا بیرون کشیده و به امرمتوکل آنقدر زیر پا اورا #لگدمال کردند و به شکمش زدند تا به شهادت رسید. رجال نجاشی ص۴۴۹ خلاصةالاقوال ص۲۹۹ ریاض العلماء ج۵ ص۳۸۵ بحارالانوار ج۴ ص۴۳ و ج۱۰۴ ص۷۶ دائرةالمعارف تشیع ج۱ ص۳۲۶ تأسیس الشیعة ص۱۵۵ ریحانة الادب ج۷ ص۵۶ معجم رجال ج۲۱ ص۱۳۹ .