جهادگران دیروز و امروز و فردا 🔺️ رهبر انقلاب: پزشکان، پرستاران، بقیّه‌ی عوامل درمانی حقیقتاً در حال جهاد فی‌سبیل‌الله‌ هستند؛ این کاری که امروز اینها میکنند جهاد فی‌سبیل‌الله است و ارزش خیلی بالایی دارد. ۱۳۹۸/۱۲/۱۳

🎥 کلیپ راهنمای استادان معارف برای ایجاد دوره آموزش مجازی معارف به نام خودشان 🔻یادآوری: الزامی برای ایجاد دوره به نام شما وجود ندارد. ⏰زمان : 2.30 📦 حجم: 3.35 مگابایت 🔰میزمعارف @mizemaaref

🔰اساتید محترم معارف 🔻به منظور خدمات رسانی بهتر، شماره های پشتیبانی استادان معارف را در اختیار دانشجویان قرا ندهید. پشتیبانی دانشجویان بصورت مجزا مشغول پاسخگویی به ایشان هستند. 🔴شماره های پشتیبانی (ویژه استادان معارف): 02184222498 02184222452 09033027187 🔹شماره‌های پشتیبانی ( ویژه دانشجویان) : 02184222347 02184222443 02184222498

🔰استادان محترم معارف اگر موارد تخلف و تقلب ( گذراندن دروس و آزمون های مجازی در سامانه آموزش مجازی دروس معارف) توسط اشخاص و یا کافی نت ها را چه بصورت تبلیغات مجازی و یا حقیقی مشاهده نمودید از طریق آی.دی ادمین کانال جهت پیگیری اعلام فرمایید. سپاس از همکاری شما ✍️ارتباط اساتید معارف با ما در پیام‌رسان‌های سروش و ایتا : http://eitaa.com/Amoozesh_Majazi http://sapp.ir/Amoozesh_Majazii 🔴تلفن ویژه استادان معارف: 02184222498 02184222452 👈میزمعارف @Mizemaaref

با موافقت رهبر انقلاب «مدافعان سلامت»، «شهید خدمت» محسوب می‌شوند 🔹رهبر معظم انقلاب با پیشنهاد وزیر بهداشت مبنی بر شهید خدمت محسوب شدن کادر پزشکی، پرستاری،‌بهداشتی و خدماتی که در جبهه خدمت‌رسانی به بیماران مبتلا به کرونا جان خود را از دست دادند موافقت کرد. fna.ir/dfk9ut @Farsna

حجه السلام امینی خواه

تفاوت احتیاط واجب و احتیاط مستحب در احتیاط واجب، ترک عمل برای مقلد جایز نیست، بلکه باید یا به احتیاط واجب مرجع تقلید خود عمل کند و یا در این مسأله به مرجع دیگری با رعایت مراتب اعلمیت رجوع کند. اما در احتیاط مستحب، ترک عمل برای مقلد جایز است. اگرچه انجام دادن آن ثواب و پاداش دارد، ولی نمی تواند در این مسأله به مرجع دیگری رجوع کند. بنابراین در احتیاط واجب مقلد بین عمل به احتیاط مرجع خود یا رجوع به نظر مرجعی دیگر مخیر است اما در احتیاط مستحب مقلد بین عمل به احتیاط مستحب و یا به فتوای همراه آن، مخیر است. در صورتی که مجتهد نظر خود را با احتیاط شروع کند، احتیاط واجب محسوب می شود و در جایی که مجتهد فتوای صریحی دارد، مثلاً گفتن یک بار تسبیحات اربعه در رکعت سوم و چهارم نماز کفایت می کند و با وجود آن احتیاط می کند و می گوید احتیاط آن است که سه مرتبه بگوید، این را احتیاط مستحب می گویند و عمل به این احتیاط واجب نیست، بلکه مستحب است. نکتۀ قابل ذکر این است که برخی از مردم تصور می کنند عمل کردن طبق احتیاط واجب نیست، در حالی که واجب است مکلف طبق آن و یا طبق نظر مرجع تقلید دیگر عمل کند. (احکام دو دقیقه ای، صفحه 23) #احکام

آیا انسان می تواند بدون انتخاب مرجع تقلید، در مسائل به احتیاط عمل کند؟ همه مراجع: اگر طریق احتیاط را بداند اشکال ندارد؛ ولى دانستن آن نیاز به اطلاعات وسیعى از مسائل فقهى دارد که براى افراد عادى دستیابى به آن دشوار است.خامنه اى، اجوبة الاستفتاءات، س ۲؛ العروة الوثقى، ج ۱، التقلید، م ۲ و ۶۶؛ توضیح المسائل مراجع، م ۱؛ نورى، توضیح المسائل، م ۱؛ وحید، توضیح المسائل، م ۱. تبصره. دستیابى به راه هاى احتیاط، باید از روى اجتهاد و یا تقلید از مجتهد انجام گیرد. #پرسش_و_پاسخ

احتياط‍‌ يكى از راههايى كه انسان مى‌تواند، مدارج عالى را به وسيلۀ آن با سهولت طى كند، احتياط‍‌ است. در روانشناسى نيز اين يك اصل مهم است: احتياط‍‌، شرط‍‌ عقل است. از نظر علماى علم اخلاق و روانشناسى، كسانى كه در صدد خودسازى و تسلّط‍‌ بر ابعاد وجود خود هستند، بايد در رابطه با كليۀ مسائل زندگى خود با احتياط‍‌ عمل كنند. دقت در حالات بزرگان، زندگى و حشر و نشر آنها، ما را به اين مسأله رهنمون مى‌سازد كه بزرگان در مسائل زندگى خود چقدر با احتياط‍‌ عمل مى‌كرده‌اند. ممكن است انسان كارى را از روى غفلت، ناآگاهى، جبر يا فراموشى انجام دهد. گرچه اين موارد از نظر شرعى، حكمى شامل آنها نمى‌شود، ولى اثر وضعى آن بر روح باقى مى‌ماند. بطور مثال اگر انسان، غذاى حرام، شبهه‌ناك، يا نجس بخورد. از نظر شرعى اگر از روى غفلت و ناآگاهى يا جبر و فراموشى باشد، اشكالى ندارد ولى اثر وضعى دارد. بسيارى از بزرگان به همين دليل غذا خوردن بين راه، در رستورانهاى عمومى يا اغذيه‌فروشيها را ترك مى‌كردند و از خوردن غذاهاى آنها امساك مى‌كردند. خوردن اينگونه غذاها موجب سلب توفيق از نماز اوّل وقت، نماز شب، كار خير و ساير توفيقات مى‌شود. چنانكه اگر انسان غذاى مسموم بخورد، گرچه مسموميت آن را نفهمد اما روى دستگاه گوارش او اثر نامطلوب گذاشته و او را بيمار مى‌كند. اينگونه غذاهاى حرام نيز از نظر معنوى مسموم هستند و انسان را از نظر روحى با مشكل مواجه مى‌كنند. در حالات يكى از بزرگان نقل مى‌كنند: 97ايشان را به يك ميهمانى دعوت كردند، وقتى غذا آوردند، غذا از گوشت پرنده طبخ شده بود، ايشان به محض مشاهده گوشت فرمودند: «من از اين غذا نمى‌خورم، چون ذبح شرعى نشده است.» وقتى تحقيق كردند فهميدند كه حرف ايشان درست بوده است. حال چطور مى‌شود كه انسان حرام بودن غذا را بفهمد يا نجس بودن آن را از نظر روحى درك كند؟ اين همان مطلبى است كه ما در شكوفايى اراده دنبال به دست آوردن آن هستيم. بايد از نظر اراده و معنويات چنان رشد كنيم و قوى بشويم كه همچون بزرگان آنچه از چشم ظاهرى بر نمى‌آيد با چشم باطن بنگريم. #منبر_کوتاه

#رهبری