به احترام معشوقش بر می‌خیزد. سلام را که در میان دو لبش تراوید بوی گلاب و بهشت پیش از نوای سلام که به گوش برسد، به مشام خواهد رسید.

جلو تر از معشوقش قدم بر نمی‌دارد.

تمام هوش و حواسش به دو لب معشوق هست تا گر طلب جان کند، بی هیچ کلامی، فدا کند.

تمام عالم امکان، شود فدای "حسین ع"

دلم شوقِ و خستگی قبل از رسیدن به حرم را می‌خواد.

من با فکر اینکه"اربعین حرم نباشم..." ذره ذره خواهم مرد.

کربلا از زمان و مکان بیرون است و اگر تو میخواهی که به کربلا برسی، باید از خود و بستگی هایش، از سنگینی‌ها و ماندن‌ها گذر کنی و از زمان و مکان و مقتضیات آنها فراتر روی و غل و زنجیر جاذبه‌های دنیایی را از پای اراده‌ات بگشایی و هجرت کنی. حبِّ حسین در دلی که خود پرست است بیدار نمی‌شود! -شهید آوینی *و الله یحرمکم دموعاً يا اهل القوم....

کربلا ما را به خیل کربلائیان بپذیر...

تا حالا به سنگ فرش های مرمرین بین الحرمین حسادت کردید؟

یا نخل های ایستاده دو طرف بین الحرمین!؟

یا کبوتری که لونه‌اش اونجاست؟