دارم سریال کیمیا را تماشا میکنم؛ برای چندمین بار. این قسمت مربوط به سقوط غم‌انگیز خرمشهر است.
دست کم تا یکسال و نیم از آغاز جنگ تحمیلی، مناطق بسیاری از ایران سقوط کردند و دشمن بعثی کیلومترها وارد خاک ایران شد؛ خرمشهر، سوسنگرد، بستان، حصر آبادان و... با اینکه ما یک کشور بزرگ بودیم، دولت داشتیم، ارتش داشتیم، هواپیما داشتیم و... ولی اخبار آن مدت عمدتا شکست و عقب‌نشینی بود. همان سالها حدود نیمی از خاک لبنان هم در اِشغال اسرائیل بود.
۴۴ سال بعد؛ حالا گروه کوچکی در لبنان که نه دولت‌اند و نه یک کشور، بدون هواپیما و ارتش و پدافند، در مقابل پیشرفته‌ترین تکنولوژی کشتار جمعی، در برابر بمب‌های سنگرشکن و جنگنده‌های F35 و ... ایستاده‌اند و دشمن صهیونیستی تا بن دندان مسلح حتی یک روستا را نتوانسته از جنوب اِشغال کند.
این صحنه پیام‌های روشنی دارد. اینکه
مقاومت، تا همین جا فاتح بزرگ میدان بوده و همه چیز نشانگر ذلت و شکست بنیادهای صهیونیسم است.
و اینکه؛
حزب‌الله فقط یکی از ستارگان خورشید انقلاب است و اینچنین قدرتمند و مقاوم. هیچ چیز با ماه‌های ابتدای جنگ تحمیلی قابل قیاس نیست. خرمشهر آزاد شد... خرمشهرها در پیش است.
وحید یامین‌پور
