احساس کودن بودن می‌کنم. این یه ماه امتحانات رو نشستم عین آدم خوندم. نمی‌تونم بگم خیلی خر زدم. نه. ولی در مقایسه با قبلِ خودم خیلی خوندم. و فکر می‌کنید چی شد؟ هیچکدوم از نمراتم اونی نشدن که فکرشو می‌کردم! امتحانایی رو که روی ۱۹ ، ۲۰ بسته بودم، ۱۷ شدم. و بله. واقعا احساس کودن بودن می‌کنم.

خسته شدم انقدر بلد بودم و نمره‌ی کامل نگرفتم.

اینکه بلد باشم به اندازه‌ی کافی و فقط برای خودم کافیه. ولی خانواده چی؟ دبیرا چی؟ اونام باید بفهمن که من بلدم اما به طرز فجیعی بی دقتم! و تنها راهش نمره‌ست. تف بهش.

و همه‌ی این ناراحتیا و کلی غم و غصه‌ی دیگه برای چیه؟ به احتمال صدی به نود همش به خاطر شرایط جسمیمه. شرایط جسمیم به شدت روی روحیاتم تاثیر می‌ذاره. همون وقتی که دستم آسیب دیده بود به طرز وحشتناکی زودرنج شده بودم. بقیه که بهم کمک می‌کردن ناراحت می‌شدم. حتی به خاطر اینکه محتاج بقیه شدم گریه می‌کردم..

_

می‌شه لطفاً یه دستی برسونید اینجا به ۴۵۰ برسه:(؟

شاید ولاگ؟! من دوسش دارم. لطفا شمام دوسش بدارید🌚✨ #me #painting

کی فور کرد اینو؟ تگتو می‌ذاری ناشناس بهت بپیوندم؟

زنگ زدم با رفیقم صحبت کردم. الان خوبم.✨

جزو معدود انسان‌هایی که باهاش تلفنی صحبت می‌کنم. شاید تنها آدمی که باهاش تلفنی صحبت می‌کنم.

هروقت یاد پیشنهادش می‌افتم، فکر می‌کنم کاش بیشتر روش فکر می‌کردم. کاش انقدر هول هولی ردش نمی‌کردم. کاش مهربون‌تر باهاش حرف می‌زدم :)

خیلی آدم مودبی بود. من واقعا شیفته‌ی ادبش شدم. ولی تقریبا محاله که دوباره ببینمش.