در مورد قرائت و اذکار #نماز گفته شده که #نباید به قصد #انشاء باشند بلکه باید به قصد قرآنیت و ذکر نماز باشند. الفاظ، معنا دارند و معنای_انشائی هم دارند و در نماز هم ما خداوند را #خطاب قرار می دهیم و با خدا #صحبت می کنیم. این مسئله نوعی #تناقض است!! زیرا از یک طرف #نباید معانی را قصد کنیم و از طرفی دیگر معانی الفاظ مقصود هستند - لفظ بی قصد که معنا ندارد!!! - پس این مسئله چه گونه قابل حل است؟!!