در مسیر بندگی 105
«يا دائِمَ الفَضلِ عَلَی البَرية»
اگر آدم موانع تابش نور الهی را برطرف کند، میتواند از آن رحمت واسعه، فیض ببرد؛ هر قدر موانع رسیدن نور، بیشتر باشد، دل منجمدتر میشود، این همان قساوت قلب است.
@ostad_aali
در مسیر بندگی 106
يار بي پرده از در و ديوار
در تجلي است يا اولي الابصار
که يکي هست و هيچ نيست جز او
وحده لااله الاهو
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :
لَو تَعلَمُونَ قَدْرَ رحمَةِ اللّه ِ تعالى لاَتَّكَلتُمْ علَيها .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر اندازه رحمت خداوند متعال را مى دانستيد ، حتما به آن تكيه مى كرديد.(كنز العمّال:10387)
(شاعر: هاتف اصفهانی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 107
امام علی علیه السلام می فرماید:
«...وَ إِنَّمَا قَلْبُ الْحَدَثِ كَالْأَرْضِ الْخَالِيَةِ مَا أُلْقِيَ فِيهَا مِنْ شَيْءٍ قَبِلَتْه...»
و دل جوان همچون زمین کشت نشده است هر چه در آن افکنند بپذیرد...
(وسایل الشیعه ج21 ص 478)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 108
هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود
هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود
در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند
تا ابد سر نکشد وز سر پیمان نرود
امير المؤمنين علي عليه السلام :
إنَّكَ لَن يُغنِي عَنكَ بَعدَ المَوتِ إلاّ صالِحُ عَمَلٍ قَدَّمتَهُ فَتَزَوَّد مِن صالِحِ العَمَلِ ؛
امير المؤمنين علي عليه السلام :
بعد از مرگت جز كردار نيكت ، كه از پيش فرستاده اى ، سودت نبخشد . پس كارهاى نيك را توشه خود كن.
(غررالحکم؛ 3815 )(حافظ شیرازی)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 109
اگرت موعظهٔ عقل بماند در گوش
نبرندت ز ره راست بگفتاری چند
چه کنی پرسش تاریخ حوادث، پروین
ورقی چند سیه گشته ز کرداری چند
امام علی علیه السلام:
الْمَوَاعِظُ صِقَالُ النُّفُوسِ وَ جِلَاءُ الْقُلُوب
اندرزها صيقل بخش جان ها، و جلا دهنده دل هاست.(غررالحکم)
@ostad_aali
در مسیر بندگی 110
پیش صاحبنظران ملک سلیمان بادست
بلکه آنست سلیمان که ز ملک آزادست
آنکه گویند که برآب نهادست جهان
مشنو ای خواجه که چون درنگری بر بادست
امام على عليه السلام :
إنَّ الدُّنيا لَم تُخلَق لَكُم دارَ مُقامٍ ، بَل خُلِقَت لَكُم مَجازا لِتَزَوَّدوا مِنهَا الأَعمالَ إلى دارِ القَرارِ. فَكونوا مِنها عَلى أوفازٍ، وقَرِّبُوا الظُّهورَ لِلزَّوالِ
دنيا آفريده نشده كه سراى ماندن شما باشد، بلكه آفريده شده، كه گذرگاه شما باشد تا از آن براى سراى ماندگارى تان توشه عمل برگيريد. پس، در دنيا همواره مهيّاى سفر باشيد و مَركب ها را براى رفتن ، آماده سازيد.
(نهج البلاغة: الخطبة 132)
(شاعر: خواجوی کرمانی)
@ostad_aali