باسلام محضراستادعزیز وبزرگوارم آقای وافی من ازاینکه می بینم عزیزنازنینی چون شما به یاد من هستید به خودم می بالم ومی گویم : ساقیا لطف نمودی قدحت پرمی باد که به تدبیر تو تشویش خمار آخر شد در شمار ار چه نیاورد کسی حافظ را شکر کان محنت بی‌حد و شمار آخر شد من دیشب دوباردرس هدایه شمارا (معانی حروف جر)که باتسلط ودقت وسرعت تدریس فرمودید گوش کردم وازآن مخصوصا مقدمه نیکوی آن نکته ها آموختم وآرزوکردم روزی باحبیبم بنشینم وباده پیمائی کنم وباحافظ همدل وهمزبان بشوم. چو با حبیب نشینی و باده پیمایی به یاد دار محبان بادپیما را حضرت استاد: خیلی دوست دارم روزی شما راازنزدیک به بینم وبه پاس این همه نعمت وبرکت وخوشه چینی که ازمحضرشما نصیبم شد دستان مبارکتان راببوسم وبگویم: دیدار تو حل مشکلات است صبر از تو خلاف ممکنات است دیباچهٔ صورت بدیعت عنوان کمال حسن ذات است لبهای تو خضر اگر بدیدی گفتی: «لب چشمه حیات است!» من ازآن روزی که ازطریق فضای مجازی و باتدریس باب رابع مغنی باصدا وتوانایی وفضل وکمال ولطف وعنایت شما آشنا شدم همیشه به یاد شما بوده ام وهستم وباخود زمزمه کردم : هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود از دماغ من سرگشته خیال دهنت به جفای فلک و غصه دوران نرود در ازل بست دلم با سر زلفت پیوند تا ابد سر نکشد و از سر پیمان نرود هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است برود از دل من و از دل من آن نرود آن چنان مهر توام در دل و جان جای گرفت که اگر سر برود از دل و از جان نرود گر رود از پی خوبان دل من معذور است درد دارد چه کند کز پی درمان نرود هر که خواهد که چو حافظ نشود سرگردان دل به خوبان ندهد و از پی ایشان نرود واینک نیز: گر چه دوریم به یاد تو قدح می‌گیریم بعد منزل نبود در سفر روحانی ای نسیم سحری خاک در یار بیار که کند حافظ از او دیده دل نورانی ازخداوند متعال بهترین رابرای شما وخانواده گرامیتان آرزومندم. چون چنین خواهی خدا خواهد چنین می‌دهد حق آرزوی متقین‌ در لب و کفش خدا شکر تو دید فضل کرد و لطف فرمود و مزید ز انکه شاکر را زیادت وعده است آن چنان که قرب مزد سجده است‌ با تو ما چون رز به تابستان خوشیم حکم داری هین بکش تا می‌کشیم‌ خوش بکش این کاروان را تا به حج ای امیر صبر مفتاح الفرج‌ این حکایت را که نقد وقت ماست گر تمامش می‌کنی اینجا رواست‌

نعت (۱)

کلیپ های مناسبتی https://www.aparat.com/imamsadiq_fa

انموذج و توصف النّکرات بالجُمَل نحو: مررت برجل وجهه حسن و رایت رجلا اعجبنی کرمُهُ والصفة توافق الموصوف فی اعرابه و افراده وتثنیته و جمعه وتعریفه وتنکیره وتذکیره وتانیثه و یوصف الشئ بفعل ما هو من مسبّبه نحو: مررت برجل منیع جاره و رحب فناوه و مودّب خدّامه والبدل علی اربعه اضرب: بدل الکل من الکل نحو:《رایت زیدا اخاک》و بدل البعض من الکل نحو:《ضربت زیدا راسَه》و بدل الاشتمال نحو:《سلب زید ثوبه》و بدل الغلط نحو: مررت برجل حمار و تبدل النکره من المعرفة و علی العکس ویشترط فی النکرة المبدلة من المعرفة ان تکون موصوفة وعطف البیان و هو ان تتبع المذکور باشهر اسمیه نحو: جائنی اخوک زید و ابو عبدالله زید و العطف بالحروف نحو:《جائنی زید وعمرو》وحروف العطف تذکر فی باب الحرف اِن شاء الله تعالی المبنیات المبنیّ هو الذی سکون آخره و حرکته لا بعامل نحو: کم و اَینَ و حیث واَمسِ وهولاء؛ و سکونه یسمّی وقفا و حرکاته فتحا وضمّا وکسرا وسبب بنائه مناسبة غیر المتمکّن فمنه المضمرات و هی علی ضربین: متّصل نحو: اخوک و ضربک و مرّ بک و داره و ثوبی وثوبنا و ضَرَبَا و ضَرَبُوا و ضربنَ و ضربتُ و ضربنا وکذلک المستکن فی:زید ضرب و اَفعل ونفعل وتفعل ویفعل؛ و منفصل نحو:هو و هی و انا و انت و نحن و ایّاکَ ومنه اَسماء الاشاره نحو:ذا وتا وتی وته وذی وذهی وذه واولاء ویلحق باوائلها حرف التنبیه نحو:هذا وهاتا وهذه وهولاء ویتّصل باَواخرها کاف الخطاب نحو ذلک وتاک واولئک ومنه الموصولات نحو: الذی واللَذان و اللَذَین و اللذین والتی و اللَتان واللَتین والَاتی واللَات واللَائی واللَاءِ و اللَایَ واللَواتی و من و ما و ایَ و ایَة

و الموصولات ما لابد له من جمله تقع صله له و من ضمیر یعود الیه نحو: جائنی اللذی ابوه منطلق او ذهب اَخوه ومن عرفته ومن طَلَبته

لمعه ۲۶ حیض (۳)

و أمّا الأمر بالصّيغة: فهو أمر الحاضر، و هو جار على لفظ المضارع المجزوم، فإن كان ما بعد حرف المضارعة متحرّكا، فتسقط منه حرف المضارعة، و تأتي بصورة الباقي مجزوما، و تقول في الأمر من: تدحرج، دحرج دحرجا دحرجوا، دحرجي دحرجا دحرحن، و هكذا: فرّح و قاتل و تكسّر و تباعد و تدحرج إلى آخره. فإن كان ما بعد حرف المضارعة ساكنا، فتحذف منه حرف المضارعة، و تأتي بصورة الباقي مجزوما مزيدا في أوّله همزة وصل، مكسورة إلّا أن يكون عين المضارع منه مضموما، فتضمّها، و تقول: انصر انصرا انصروا الى آخره، و كذلك: اضرب اضربا اضربوا إلى آخره، و اعلم و انقطع و اجتمع و استخرج، و فتحوا همزة أكرم بناء على الأصل المرفوض، فإنّ أصل تكرم، تأكرم. و اعلم: أنّه إذا اجتمع تاءان في أوّل مضارع تفعّل و تفاعل و تفعلل، فيجوز إثباتهما، نحو: تتجنّب و تتقاتل و تتدحرج و يجوز حذف إحديهما، كما ورد في التّنزيل:«فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى» و «ناراً تَلَظَّى»، و«تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ» و متى كان فاء افتعل صادا أو ضادا أو طاء أو ظاء، قلبت تاؤه طاء، تقول في افتعل من الصّلح: اصطلح، و من الضّرب: اضطرب، و من الطّرد: اطّرد، و من الظّلم: اضطلم و كذلك جميع متصرّفاته، نحو: يصطلح، فهو مصطلح، و ذاك مصطلح اصطلح لا يصطلح. و متى كان فاء افتعل دالا أو ذالا أو زاء قلبت تاؤه دالا، و تقول في‌ افتعل من الدّرء و من الذّكر و من الزّجر: ادّرأ و اذّكر و ازدجر.

نعت (۲)

تلاوت قرآن با قابیت تند و کند کردن سرعت تلاوت http://www.f19.ir/tartil/

نعت سببی

انموذج

لمعه ۲۷ حیض (۴)