بیت المعمور کجاست و فلسفه خلق آن چیست؟ در پاسخ، نکاتی را تقدیم می کنیم: الف- تعریف و مکان بیت المعمور: بیت المعمور، به معنای «خانه آباد»، مکانی که خداوند در قرآن یک بار بدان قسم خورده است : «وَالبَیتِ المعمورِ»(1). از منابع موجود این گونه برمی آید که این ترکیب در ادبیات پیش از اسلام به کار نرفته و ظاهراً نخستین بار در قرآن کریم از آن یاد شده است. در اینکه مکان بیت المعمور کجاست، اظهار نظرهای مختلفی توسط مفسران شیعه و سنی و حتی نظرات عرفانی شده، که به مواردی اشاره می کنیم: بر اساس قدیمی ترین روایات و تفاسیرِ صحابه و تابعان، در منابع مختلف، بیت المعمور خانه ای است در آسمان که درست برابرِ (محاذی) کعبه ـ بیت الحرام یا بیت العتیق ـ قرار گرفته است؛ چنان که از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد: براى چه کعبه، کعبه نامیده شده است؟ آن‌حضرت فرمود: «زیرا چهارگوش می‌ باشد». سؤال کننده پرسید: براى چه چهارگوش می‌ باشد؟ امام(علیه السلام) فرمود: «زیرا محاذى و برابر بیت المعمور است و آن چهار گوش می‌ باشد». سائل پرسید: براى چه بیت المعمور چهار گوش است؟ امام (علیه السلام): «زیرا محاذى عرش است و آن چهار گوش می‌ باشد». محضر مبارکش عرض شد: چرا عرش مربّع است؟ آن‌ حضرت فرمود: «زیرا کلماتى که اسلام بر آن بنا شده چهار تا است و آنها عبارتند از: «سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اکبر»(2)↪️

بيشتر روايات بيان كننده آنند كه اين خانه در آسمان جاي دارد و محل زیارت و عبادت فرشتگان است؛(3) هم چنین در حديثي از «مالك بن صعصعه» از رسول گرامي (صلی الله علیه و آله) آمده است كه آن حضرت در سفر معراج هنگامي كه به همراه جبرئیل (علیه السلام) از آسمان هفتم گذشتند به بيت المعمور رسيدند، جايي كه هر روز 70 هزار فرشته در آن به نماز مي‌ ايستند، فرشتگاني كه ديگر هرگز به آن جا باز نمي‌ گردند. در ادامه حديث آمده است كه پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) پس از آن به سدرة المنتهي رسيدند.(4) در دسته‌ اي از روايات معراج، بر اين موضوع تكيه شده است كه پيامبر (صلی الله علیه و آله) و در پس ايشان ديگر انبياء و رسولان و نيز فرشتگان در بيت المعمور با اذان جبرئيل به نماز ايستادند. قابل توجه آن است كه در روايتي كه «مجلسي» در اين باره نقل مي‌ كند، اين خانه در آسمان چهارم بوده و از ياقوت سرخ ساخته شده است. در روايات گوناگون، جايگاه بيت‌ المعمور در طبقات مختلف آسمان دانسته شده است. آسمان هفتم، ششم، چهارم و آسمان فروردین (السماء الدنيا)؛ و در روايتي بيت‌ المعمور متصل به عرش است و حتي در برخي روايات براي فراهم آوردن اشتراكي در بيان مطلب، به وجود «بيتي معمور» در هر كدام از طبقات آسمان و زمين اشاره شده است.(5) ب- در علت بنای بیت المعمور: روایاتی از امام چهارم و امام ششم (علیهماالسلام) در علت بنای بیت المعمور آمده است که مطابق آن ها، ملائکه پس از اعتراض به خلقت آدم (علیه السلام)، از نور الهی محجوب گشتند، تا آن که به عرش خداوند پناه بردند و مورد رحمت قرار گرفتند و خداوند بیت المعمور را برایشان در آسمان چهارم قرار داد.(6) اما واقعيت اين است كه وجه اشتراک غالب روايات، در اصل بيان همسنگي و تقابل بيت‌ المعمور و خانه كعبه است. در این خصوص چنين آمده است كه همان گونه كه براي آدميان در زمين خانه‌ اي براي پرستش پروردگار وجود دارد و آن بيت‌ الحرام است، در آسمان نيز براي فرشتگان، خانه‌ اي بنا شده است كه در آن به پرستش الهي بپردازند، خانه‌ اي با همان حرمتي كه كعبه در زمين دارد. از این رو بعضی از مفسرین گفته اند بیت المعمور حقیقت مثالی کعبه است در عوالم غیبی آسمان چهارم یا هفتم.(7) 📚پی نوشت ها: 1. سوره طور، آیه 4. 2. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 2، ص 398، کتاب فروشى داورى، قم، چاپ اول، 1385ش. 3. طباطبایى، سید محمد حسین، المیزان فى تفسیر القرآن، ج 19، ص 6، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ پنجم، 1417ق؛ طبرسى، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج 4، ص 187، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، چاپ اول، 1377ش. 4. علامه شعرانی، نثر طوبی، ج1، ص102، انتشارات اسلامیه، تهران، بی تا، بنقل از سایت دانشنامه اسلامی. 5. همان منبع؛ نیز ر.ک: دائرةالمعارف بزرگ اسلامی،زیرنظر: کاظم موسوی بجنوردی؛ تهران سازمان انتشارات وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی،چاپ اول، 1384. 6. کلینی، کافی، جهان آرا، تهران 1387، ج 4، صص 187ـ 188؛ ابن بابویه(صدوق)، علل الشرایع، پیشین، صص 402ـ403، 406ـ407؛ دربارة دیگر روایات شیعی راجع به بیت المعمور رجوع کنید به علامه مجلسی، بحارالانوار، پیشین، ج 36، ص 155؛ شیخ کلینی، کافی، پیشین، ج 1، ص 451، ج 2، ص 629، ج 3، صص 302، 392، ج 4، صص 191، 196ـ197؛ شیخ طوسی، تهذیب، تهران، دار الكتب الاسلاميه، ۱۳۶۴، ج 2، ص 60، ج 6، ص 110. 7. نثر طوبی، علامه شعرانی و محمد قریب، پیشین، ص 102؛ همچنین ر.ک: دائرةالمعارف بزرگ اسلامی،زیرنظر: کاظم موسوی بجنوردی، پیشین. 🔰 @p_eteghadi 🔰

#کلیپ 🎬 #استاد_شجاعی چرا من اینطوری‌اَم ❗️ تا مشکلی بوجود میاد، خودمو می‌بازم! آروم و قرارم رو از دست می‌دم! نه می‌تونم خوب فکر کنم .. نه حتی دعا کنم! 💥 چرا من اینجوری‌اَم ؟ 🔰 @p_eteghadi 🔰

بر طبق آیه 77 سوره طه: «وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى» آیا قبل از این که حضرت موسی (ع) بنی اسرائیل را شبانه حرکت بدهند و به نیل برسند از قبل می دانستند که راهی در دریا باز خواهند کرد؟ ظاهرا این آیه حاکی از این است که ایشان از قبل این مساله را می دانستند. استاد جوادی آملی در خصوص این حرکت، علت حرکت شبانه بنی اسرائیل به سمت نیل و نیز برنامه حرکت آنان مطالبی بیان نموده اند که گویای این است که ظاهرا جریان عبور از نیل از قبل به حضرت موسی (علیه السلام) وحی شده بود: «به موساي كليم ... گفتيم حالا بايد بني‌اسرائيل را نجات داد، چون اين گروهي كه به موساي كليم ايمان مي‌آوردند يك عدّهٴ كمي بودند... اين گروه كم را موساي كليم مي‌ خواست نجات بدهد، از مصر بايد بيرون ببرد، چون وجود آن ها در مصر با عذاب و شكنجه همراه بود. چگونه اين ها را از مصر بيرون ببرد و با چه وضعي از دريا بگذرند؟ راهي براي فرار از مصر نيست ... تنها راهش هم راه درياست، آن هم كه وسيله براي عبور از دريا نيست. فرمود در اين فضا ما به موساي كليم گفتيم اولاً پيشنهاد بده كه شبانه اين ها جمع بشوند و شبانه حركت كنيد كه اين ها هم خوف كمتر داشته باشند، هم در ديدِ دشمنان نباشند (اسرا همان سيرِ در شب است)... شبانه اين ها را بيرون بياور. كجا ببر؟ از راه دريا عبور بكن... دريا آن جايي كه كشتي به زحمت عبور مي‌ كند، اين ها چگونه عبور بكنند؟ فرمود وقتي به دريا رسيدي با همين عصا مي‌ زني به دريا و اين يك جادهٴ خشكي براي شما پيدا مي‌ شود.»(1)↪️

در ادامه با استفاده از بخش دیگری از جریان عبور از نیل که در سوره مبارکه شعراء بیان شده به توضیح بیشتر این عبور و وقایع آن می پردازند: «پيروان موساي كليم عرض كردند كه حالا اين ها مي‌ آيند ما را مي‌ گيرند براي اين كه ما راه برگشت كه نداريم جلو هم كه درياست «قَالَ أَصْحَابُ مُوسَي إِنَّا لَمُدْرَكُونَ؛ چون دو گروه همديگر را ديدند ياران موسى گفتند ما قطعا گرفتار خواهيم شد»(2) وجود مبارك موساي كليم اين جا بود كه به اينها تَشر زد حرف ردع به عنوان ﴿كَلاَّ﴾(3) را با صراحت ذكر كرد فرمود: ﴿كَلاَّ﴾ اين ها به ما دسترسي ندارند چون خداي سبحان به او وحي كرد كه «لاَّ تَخَافُ دَرَكاً؛ كسي به شما نمي‌ رسد»(4) از دريا هم كه نمي‌ ترسيد. فرمود: «كَلّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ؛ گفت چنين نيست زيرا پروردگارم با من است و به زودى مرا راهنمايى خواهد كرد»(5) اگر خدا دستور بدهد كه برگرديم مبارزه كنيم ما پيروزيم، اگر فرمان بدهد دريا برويم ما ظفرمنديم «فَأَوْحَيْنَا إِلَي مُوسَي أَنِ اضْرِب بِعّصَاكَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ؛ پس به موسى وحى كرديم با عصاى خود بر اين دريا بزن تا از هم شكافت»(6) اين بحر «فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظِيمِ؛ و هر پاره‏ اى همچون كوهى سترگ بود.»(7)»(8) استاد قرائتی نیز در «تفسیر نور» در بیان عبور بنی اسرائیل از نیل در ضمن نکات آیه 77 سوره مبارکه طه، می فرمایند: «هنگامى كه ساحران و مردم مصر به موسى (عليه السلام) ايمان آوردند و از تهديدات فرعون نهراسيدند، راه امداد الهى گشوده شد. از اين روى به موسى (عليه السلام) خطاب گرديد كه مردم را شبانه از مصر حركت ‏بده كه دريا را براى تو خشك وشرّ فرعون را از شما دور مى‏ كنيم‏.»(9) 📚پی نوشت ها: 1. بنیاد اسراء، تفسیر سوره مبارکه طه، جلسه 35: http://www.portal.esra.ir/Pages/Inde...TrAHw5q1V2Y%3d 2. شعراء/ 61 3. شعراء/ 62 4. طه/ 77 5. شعراء/ 62 6. شعراء/ 63 7. شعراء/ 63 8. بنیاد اسراء، سوره مبارکه طه/ جلسه 36: http://www.portal.esra.ir/Pages/Inde...7NLJwl%2f7k%3d 9. قرائتی، تفسير نور، مرکز فرهنگی درسهایی از قرآن، تهران،1388، چاپ اول، ج5، ص 368 🔰 @p_eteghadi 🔰

درباره تحریف لفظی قرآن، خواستم کتاب «فصل الخطاب فی تحریف کتاب رب الارباب» مطالعه کنم که متوجه شدم محدث نوری، رساله فارسی به نام «الجواب عن شبهات کشف الارتیاب» را تألیف کرده و گویا از برخی نظرات خویش در کتاب اصلی بازگشت و یا نظر خود را تشریح کرده و کوشیده تا سوء تفاهم‌ های پیش آمده را برطرف سازد. او درباره این رساله گفته است: رضایت ندارد کسی پیش از خواندن رساله، کتاب فصل الخطاب را بخواند، و این رساله به منزله تکمله کتاب فصل الخطاب است. هرچه گشتم رساله فارسی را پیدا نکردم آیا آن را دارید؟ در چندین مطلب، به پرسش شما پرداخته می شود: مطلب اول: نسخه رساله فارسی کتاب «كشف الارتياب عن تحريف كتاب رب الارباب» از شيخ محمود معرب تهرانى ـ اولین کتابی است که به صورت مستدل و مفصل، به رد کتاب «فصل الخطاب» پرداخته ـ و نیز رساله ‏اى كه خود حاجى نورى پس از انتشار «كشف الارتياب» نوشته است، هیچ کدام چاپ نشده اند.↪️

آیت الله استادی که در نسخه شناسی و کتب خطی، متبحر و سرشناس هستند می نویسند: سال ‏هاست كه در صدد تهيه جزوه مذكور [رساله حاجی نوری] بوده‏ ام؛ اما با وجود جستجوى بسيار در كتابخانه ‏هاى معتبر، هنوز به آن دسترس پيدا نكرده ‏ام‏. شنيده بودم كه نسخه‏ اى از آن در كتاب خانه شخصى مرحوم آيت الله مرعشى نجفى هست كه مراجعه كردم و نتيجه نگرفتم. سپس شنيدم نسخه ‏اى از آن در كتابخانه آيت الله شيخ مسلم ملكوتى‏ در قم موجود است كه به ايشان هم مراجعه كردم و متأسفانه نسخه را پيدا نكردند. و اين اواخر معلوم شد كه نسخه ‏اى از آن در كتابخانه تخصصى تاريخ، به مديريت فاضل محترم، جناب آقاى رسول جعفريان هست كه ايشان هم گفتند در ميان كتاب ‏هاست و بايد پيدا كنم.(1) مطلب دوم: انگیزه حاجی نوری از تالیف کتاب «فصل الخطاب» در باره انگیزه ایشان برای تالیف کتاب «فصل الخطاب» آمده است: برخی از سرزمین هند خدمت حاجى نورى رسيده و گفته ‏اند: در هند، در بحث‏ هاى ميان شيعه و سنى، روى اين مطلب، تأكيد فراوان مى ‏شود كه اگر على(علیه السلام) جانشين بلافصل رسول خداست؛ پس چرا نام او در قرآن در آياتى كه گفته مى ‏شود در باره امامت است، ياد نشده است؟ مرحوم نورى براى پاسخ گفتن به اهل تسنن، به فكر مى ‏افتد كه با نقل و جمع ‏آورى روايات، اثبات كند كه مثلا نام على(علیه السلام) در اصل آيات نازل شده، بوده و هنگام گردآورى آيات، آن را انداخته ‏اند و نبايد اهل تسنن بگويند كه نام على(علیه السلام) در قرآن نازل شده به رسول خدا نبوده است. بنابراين، انگيزه حاجى نورى، اثبات تحريف قرآن نبوده؛ بلكه مطلب ديگرى را دنبال مى ‏كرده؛ اما از پيامد بسيار خطرناک اين كار، غافل بوده است و اين خود، بايد درس عبرتى براى محققان و نويسندگان و گويندگان باشد كه همواره به همه جوانب مطلبى كه طرح مى ‏كنند، توجه داشته باشند؛ زيرا گاهى مصداق همان مثل معروف مى‏ شوند كه «مى‏ خواست ابروانش را درست كند، چشمانش را هم كور كرد».(2) مطلب سوم: نظر واقعی حاجی نوری، از زبان شاگردان «علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى» كه خود شاگرد حاجى نورى بوده است مى ‏گويد: استاد ما حاجى نورى در اواخر عمر خويش مى ‏گفت: من در نامگذارى كتابم اشتباه نمودم و سزاوار بود نام آن را «فصل الخطاب فى عدم تحريف الكتاب» بگذارم؛ چرا كه در آن ثابت مى ‏كنم، قرآن شريف موجود بين دو جلد كه در همه عالم منتشر شده است با تمامى سور و آيات و جملاتش وحى الهى است كه هيچ گونه تغيير يا تبديل و زياده و نقصانى از هنگام جمع آن تا به امروز در آن واقع نشده است... من در مواضع متعددى از كتاب به جهت جلوگيرى از تيرهاى سرزنش و ملامت ديگران در تصريح به عقيده خودم، اهمال نمودم، بلكه از روى غفلت برخلاف عقيده خود سخن گفتم.(3) هم چنین از ایشان نقل شده، نظرش این بوده که قرآن کریم (همین قرآن کنونی بین دو جلد) از جمع دوم به بعد یعنی از یکسان سازی مصاحف در زمان عثمان تاکنون، هیچ تغییری نکرده و محفوظ مانده و اصلا اضافه و کم نشده است، منتهی در جمع اول، مقداری از آن حذف شده و آن هم از احکام قرآنی نبوده است. ایشان تحریف به زیاده را هم رد می کند و می گوید به اتفاق شیعه و سنی باطل و مردود است.(4) لذا آن چه منظور ایشان بوده این است که در جمع اول (در زمان خلیفه دوم) مقداری از قرآن حذف شده و آن هم قسمت هایی بوده که مربوط به نقل اسم اهلبیت در قرآن بوده؛ و ایشان بطور کلی اضافه شدن چیزی بر قرآن را در همه دوران های جمع آوری قرآن، مردود دانسته و باطل می داند. علامه تهرانی از قول استاد خود، حاجی نوری می گویند که ایشان می گفت بهتر بود اسم این کتاب را «فصل الخطاب في عدم تحريف الكتاب» می گذاشتم. پس نامگذاری به این اسم، که مردم بر خلاف منظور من حمل می کنند، اشتباه در نامگذاری است و من نمی خواستم چنین برداشتی از آن شود. منظور من این بود که قسمتی از وحی الهی، افتاده و جزو این قرآن ثبت نشده است؛ لذا اگر می خواهی اسمش را بگذار «القول الفاصل في إسقاط بعض الوحي النازل».(5) بنابر این: نظر حاجی نوری این بوده که این قرآن موجود، همان قرآن اصلی است و هیچ تحریفی در آن صورت نگرفته است. نظر ایشان این است که مقداری از قرآن را در جمع آوری، جزو قرآن قرار نداده اند. لذا ایشان نمی گوید این قرآن تحریف شده است بلکه می گوید قرآن بیشتر از این بوده و مقداری از قرآن را که باید به این قرآن ضمیمه می کردند نکردند. پس ایشان نسبت به این مقدار موجود، ادعای تحریف ندارد و می گوید او مصون از تحریف است.

📚پی نوشت ها: 1. رضا استادى، آشنايى با تفاسير ـ عدم تحريف قرآن و چند بحث قرآنى‏، ناشر: نشر قدس‏ ـ تهران، 1383، چاپ دوم‏، ص 13. 2. همان، ص 11 و 12. 3. نوری، مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل‏، محقق/مصحح: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏ ـ قم، 1408 ق‏، چاپ اول‏، ج 1، ص 50، پاورقی؛ آقابزرگ طهراني، الذريعه الي تصانيف الشيعه، ناشر: دار الاضواء ـ بیروت، چاپ سوم، ج 16، ص 231 و 232. 4. ر.ک: معرفت، صيانة القرآن من التحريف‏، ناشر: وزارت امور خارجه‏ ـ تهران‏، 1379ش، چاپ اوّل‏، ص 103. 5. الذریعه الی تصانیف الشیعه، پیشین، ج 16، ص 231 و 232؛ صيانة القرآن من التحريف، پیشین، ص 104.

پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 30 - مراتب رسالت 🔰 @p_eteghadi 🔰

پرسش: در باره عزت نفس چند سوال داشتم: الف: آیا احساس حقارت در مقابل عزت نفس قرار دارد؟ ب: تفاوت عزت نفس با تکبر و عجب که از گناهان بزرگ هستند چیست؟ ج: آیا عزت نفسی که اسلام مدنظر دارد با مفهوم self-esteem که در روانشناسی غرب وجود دارد و در فارسی معادل عزت نفس ترجمه می شود تفاوت دارد؟ پاسخ: الف: بله؛ عزتمندی نقطه مقابل حقارت و ذلت است. امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أُمُورَهُ كُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يَكُونَ ذَلِيلًا أَ مَا تَسْمَعُ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ‏ فَالْمُؤْمِنُ يَكُونُ عَزِيزاً وَ لَا يَكُونُ ذَلِيلا»؛ خداوند عزيز، زمام امور مؤمن را در دست خود او نهاده است اما اجازه نداده است خود را به خوارى و حقارت بیفكند. آیا گفته خداوند عز و جل را نشنیده ای که فرموده است: «عزت از آن خدا است و براى رسول خدا و براى مؤمنان». مؤمن بايد عزيز بماند و خود را به خفّت و خوارى نكشاند.(1) ب: عزت نفس و تکبر مرز دقیقی با یکدیگر دارند که باعث می شود گاه با یکدیگر اشتباه گرفته شوند؛ تا آن جا که حتی عزت نفس معصومین (علیهم السلام) حمل بر تکبر می شده است. «قِيلَ لَهُ فِيكَ عَظَمَةٌ فَقَالَ (علیه السلام) بَلْ فِيَّ عِزَّةٌ قَالَ اللَّهُ‏ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِين»؛ فردی به حضرت مجتبی (علیه السلام) گفت: در شما تکبّر وجود دارد! حضرت فرمود: بلکه در من عزتمندی وجود دارد. خداوند متعال فرموده است: عزت برای خدا و رسول و مؤمنین است.(2)↪️

یکی از تفاوت های عزت نفس و تکبر در این است که عزت نفس ریشه در معرفت به خداوند و اتکال به او دارد؛ اما تکبر ریشه در خودمحوری و خودپسندی دارد. حضرت امام خمینی(ره) در این باره آورده است: «و بايد دانست كه تواضع با تملّق، و تكبّر با عزّت‏ نفس‏، فرق ها دارد، هم در مبادى و هم در غايات و هم در ثمرات. تواضع مبدأش علم باللَّه و علم به نفس است، و غايتش خدا است يا كرامت خدا، و نتيجه و ثمره ‏اش كمال نفسانى است. تملّق، مبدأش شرک و جهل است، و غايتش نفس است، و ثمره‏ اش خفّت و خوارى و نقص و عار است. تكبر، مبدأش خودبينى و خودخواهى و جهل و غفلت از حق و مظاهر او است، و غايتش نفس و خودنمائى است، و نتيجه ‏اش سركشى و طغيان است. عزّت نفس، مبدأش توكّلِ علَى اللَّه و اعتماد بر حق تعالى‏، و غايتش خدا است، و ثمره ‏اش ترک غير است.»(3) با در نظر گرفتن نظریه حد وسط، فضیلت حد میانه ای است که در میان دو رذیله قرار گرفته است. رذائلی که یکی در طرف افراط و دیگری در طرف تفریط وجود دارد. تواضع فضیلتی است که در میان دو رذیله تکبر و خواری قرار دارد. عزت نفس مانع از این می شود که فرد در تواضع دچار افراط شود و به سمت پستی و خواری پیش رود. بنابر این؛ می توان گفت تکبر باعث می شود فرد خودش را برتر از دیگران ببیند، اما عزت نفس مانع می شود که دیگران خودشان را برتر از انسان ببینند و بر انسان تکبرورزی کنند و او را حقیر نمایند. بنابراین، کسی که عزت نفس دارد، بدون این که دیگری را تحقیر کند اجازه تحقیر شدن توسط دیگران را نیز نمی دهد. او خواهان حفظ حرمت و شخصیت همه افراد است. ج: میان عزت نفس در دیدگاه اسلامی و روانشناسی غرب تفاوت هایی وجود دارد. در تعریف روانشناسی از عزت نفس بر روی عناصری مانند خودارزیابی مثبت، خودرضایتمندی و تایید اجتماعی تاکید شده است. اما عزت نفس در دیدگاه اسلامی مبتنی بر پیوند فرد با منشا هستی و انطباق رفتاری با ملاک های صحیح است. بنابراین عزت نفس در روانشناسی وامدار و وابسته به حالات روانشناختی فرد و بازخوردهایی است که از جامعه پیرامونی خود دریافت میکند که عموما اموری مادی، محیطی و نسبی هستند. اما عزت نفس در اسلام ناظر به امور معنوی و وابسته به امور و معیارهای واقعی و ثابت همچون ایمان و عمل صالح است. 📚پی نوشت ها: 1. کلینی، محمد بن یعقوب(329 ق)، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج‏5، ص63. 2. ابن شعبه حرانى، حسن بن على‏، تحف العقول، مصحح: غفارى، على اكبر، قم، جامعه مدرسین، ص234. 3. خمینی، روح الله، شرح حديث «جنود عقل و جهل»، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، قم، ص 336. 🔰 @p_eteghadi 🔰