پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 111 - بررسی ویژگی های یاران امام زمان (عج) 🔰 @p_eteghadi 🔰

آیا استضعاف فکری با این‌که خداوند می‌فرماید ما حجت را بر همه تمام می‌کنیم منافات ندارد؟ 👇👇👇👇👇👇👇

قاعده اتمام حجت مثل همه قواعد کلی دیگری است که در نظام افعال و سنن الهی جاری است. یعنی گاهی در مقابل این قواعد کلی موانعی ایجاد می‌شود که این موانع از سوی انسان‌هاست نه خداوند. و می‌توان گفت این قوانین اقتضایی هستند و تمامیت آنها منوط به تحقق شرایط است. و البته خداوند نیز در صورتی که خود فرد تقصیری نداشته باشد او را مورد عفو قرار می‌دهد. به عنوان مثال عدالت یک اصل است ولی فراوان مشاهده می‌شود که در کنار انسان‌های سالم، انسان‌هایی یافت می‌شوند که از توانایی‌های جسمی محرومند و البته علت این نقص عضوها هم فعل الهی نیست بلکه به صورت مستقیم یا غیر مستقیم ناشی از عملکرد خودشان و یا انسان‌های دیگر است. در واقع در تحلیل این مشکل باید همه قوانین و سنن الهی را در نظر گرفت نه فقط یک قانون را. و در این بحث نیز هم لزوم اتمام حجت باید در نظر باشد، هم اصل تأثیر و تأثر افعال انسان بر سرنوشت خود و دیگران و هم وجود تزاحم در عالم ماده و … . در بحث اتمام حجت نیز آن چه بر خداوند لازم است ارسال رسل و انزال کتب برای همه انسان‌هاست، که یا به صورت جهانی جلوه می‌کند و یا منطقه‌ای. حال این که عده‌ای قدرتمند مانع رسیدن پیام الهی به دیگران شوند یا به دلایل دیگری که موانع این دنیایی محسوب می‌شوند، کسی پیام را دریافت نکند، تکلیفی بر خداوند ایجاد نمی‌کند. البته خداوند متعال نیز شرایط هر بنده را ملاحظه می‌کند. و بر اساس همان شرایط فرد را مورد سؤال و جواب قرار می‌دهد. و به عبارت دیگر تا مقداری که بر هر فردی حجت تمام شده همان مقدار معیار ثواب و عقاب اوست. پس اگر نسبت به اصل اسلام حجت بر کسی تمام شود ولی نسبت به مذهب حق یعنی تشیع مستضعف باشد در واقع تکلیف او همان اسلام آوردن بوده و همان هم ملاک محاسبه خواهد بود. به بیان دیگر اتمام حجت را باید نسبت به ثواب و عقاب سنجید، زیرا خداوند هیچ کس را بدون اتمام حجت، مکلف به چیزی نمی‌کند. با این حال خداوند متعال بر اساس قاعده «لا یکلف الله نفسا الا وسعها[1]» فرد بی تقصیر را مجازات نمی‌کند. چنانکه در روایات نیز آمده است که «خداوند بر انسانها با چیزی که به آنها داده و شناسانده احتجاج می‌کند[2]». از اینجا نتیجه می‌شود که برخی از پیروان ادیان و یا مذاهبی که بر حق نیستد، ممکن است مشمول عفو الهی قرار گیرند. و روشن است که نباید استضعاف این افراد ناشی از عملکرد خودشان باشد. در قرآن کریم آیاتی هست که مستضعفین را نیز مورد ملامت قرار می‌دهد که اگر کسانی دیگر باعث استضعاف شما شدند، چرا شما هجرت نکردید مگر زمین خدا وسیع نبود[3]؟ و یا در آیه‌ای دیگر تصویری از قیامت ارائه می دهد که در آن مستکبرین در پاسخ اعتراض مستضعفان می‌گویند ما مانع ایمان آوردن شما نشدیم و سپس مستضعفان گمراهی خود را به مکر روز و شب نسبت می‌دهند[4]. نتیجه آن که استضعافی که به عنوان عذر در قرآن پذیرفته شده است همان است که با عبارت «لا یستطیعون حیلهً و لا یهتدون سبیلاً[5]»، آمده است. یعنی کسانی که هیچ راه چاره نداشته و راهی به هدایت نیابند. با جمع بندی این آیات روشن می‌شود که خداوند متعال نیز اتمام حجت را در صورتی محقق می‌داند که مانعی بر سر راه آن نباشد. پس واضح است که اصل اتمام حجت ملازم با این نیست که حجت بر همه افراد و نسبت به همه حقایق تمام شود. نکته دیگر آنکه پرسش شما اختصاصی به مستضعفین ندارد زیرا افرادی که حجت بر آنها تمام نشده فقط ایشان نیستند بلکه اطفال و برخی دیگر از گروههای اجتماعی و کلاً کسانی که شرائط تکلیف را ندارند نیز مشمول همین وضعیت هستند. افرادی مثل دیوانگان، کران و کوران و … از آن جمله اند. مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار بابی را به اطفال و کسانی که حجت بر آنها تمام نشده اختصاص داده است[6]. و در آن روایاتی را آورده که تکلیف آنها را در قیامت مورد بحث قرار داده‌اند.. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1ـ طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج5، ذیل آیات 97 تا 100 سوره نساء. 2ـ مصباح یزدی، محمد تقی، معارف قرآن (انسان شناسی،…) قم، مؤسسه امام خمینی(ره). 3ـ مصباح یزدی، محمد تقی، پرسشها و پاسخها، قم، مؤسسه امام خمینی(ره). 📚پی نوشت ها: [1]. بقره/286. [2]. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، بیروت، ج2، ص542، ح3315. [3]. نساء/97. [4]. سبأ/31ـ33. [5]. نساء/98. [6]. ر.ک: مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج5، ص288ـ298، باب 13، در این باب 22 حدیث ذکر شده است. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🎬مهدویت در کلام علماء: ✳️ آیت الله اعرافی: 🔰 انتظار در کانون معارف اسلامی است. 🎞 بخشی از سخنان آیت الله اعرافی در نهمین همایش دکترین مهدویت 1393 شمسی #مهدویت #امام_زمان #انتظار #انتظار_فرج #اعرافی 🔰 @p_eteghadi 🔰

🎬 مهدویت در کلام مراجع: ✳️ آیت الله العظمی سبحانی در دوازدهمین همایش دکترین مهدویت سال 1395 🔰 موضوع سخنرانی: فراگیری حکومت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف #مهدویت #امام_زمان #دکترین_مهدویت #آیت_الله_سبحانی #حکومت_مهدوی #آیات_مهدوی 🔰 @p_eteghadi 🔰

🎬 کلیپ ویژه ✳️ آیت الله حائری شیرازی رحمه الله 🔰 چگونه حقیقت ایمان که عشق به خداست حفظش کنیم؟ 🎞 بخشی از سخنان آیت الله حائری شیرازی در موسسه آینده روشن #مهدویت #امام_زمان #ایمان #عشق_الهی #حقیقت_ایمان #حائری_شیرازی 🔰 @p_eteghadi 🔰

#ویروس_کرونا 💠 خلاصه سفارشات حضرت حجت السلام و المسلمین حاج شیخ جعفر ناصری در مورد مشکلات اخیر (ویروس کرونا) ⛑ ۱- رعایت احتیاط و دستورات بهداشتی و پرهیز از رفتارهای متهورانه (بی باکانه) ⛑ ۲- پرهیز از ترس بی‌جا و فضای کاذبی که ایجاد شده است و توجه به این نکته که ترس از این قضیه بیشتر از خود آن آسیب زا خواهد بود. ⛑ ۳- توکل بر خدا و توجه به مضمون آیه شریفه ۵۱ سوره توبه: قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (ترجمه: بگو هرگز ما را جز آنچه خدا برایمان نوشته و مقرر داشته است نخواهد رسید، او سرپرست و یاور ماست و همه مؤمنان باید بر خدا توکل نمایند) ⛑ ۴- نوشتن عبارات زیر و نصب نمودن آن بر درب خانه: ب س م ا ل ل ه ا ل ر ح م ن ا ل ر ح ی م بسم الله الرحمن الرحیم السلام علیک یا اباعبدالله انی ارید امانا یابن فاطمه مستمسکا بیدی من طارق الزمن [✍️ تذکر: نوشتن این دعا توسط خود افراد بخصوص افراد صالح، تاثیر بیشتری نسبت به چاپ آن با دستگاه دارد. جهت مشاهده نمونه این نوشته به پیوست همین متن مراجعه کنید. ⛑ ۵- توسل به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام با خواندن زیارت عاشورا ⛑ ۶- توسل به امیرالمومنین علیه السلام با استفاده از ذکر شریف: یا ابالغوث اغثنی یا ولی الله ادرکنی بلطفک الخفی، لا اله الا انت سبحانک انی کنت من الظالمین (عدد ۱۱۴ مرتبه) ⛑ ۷- قرات روزانه سوره های چهارقُل ⛑ ۸- قرائت روزانه آیت الکرسی ⛑ ۹- نوشتن آیه ۵۱ سوره توبه و نصب نمودن آن بر ورودی خانه: قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

⁉️تحلیل شما در مورد شاه نعمت الله ولی وپیشگوئیهایی ایشان درمقوله ظهور چیست ؟ ⭕️پاسخ: استاد ابراهیم #افشاری 🔰 @p_eteghadi 🔰

آیا فقط از طریق اسلام می‌توان به سعادت رسید؟ ممکن است برای هر ذهن نقاد و کنجکاوی این سؤال خطور کند که با توجه به تکثّر ادیان، آیا می‌توان از حقانیت همه آنها خبر داد؟ و این که مسأله نجات و رستگاری و سعادتمند شدن منحصردر یک دین و مذهب و پیروی از یک شریعت و آیین است؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇

در پاسخ به سؤال فوق باید بگوییم «دین حق» و «صراط مستقیم» در نزد خداوند یکی بیش نیست. «ان الدین عندالله الاسلام»؛[1] و بر همه کس لازم است از آن پیروی کنند و این نظریه که در میان برخی از روشنفکران معاصر رایج شده که شرایع مختلف همگی بر حق‌اند. و مسیحیت، یهودیت و اسلام همه چهره‌های یک حقیقت واحدند و از لحاظ اعتبار در همه وقت یکسانند، اندیشه نادرستی است. درست است که همه ادیان آسمانی از یک خدا و یک معاد سخن می‌گویند و هدف کلی آنها توجه دادن به حق و سوق دادن به اطاعت از پروردگار و بندگی او و حرکت به سوی کمال و سعادت است، ‌ولی این سخن به این معنا نیست که در هر زمانی چندین دین حق وجود دارد و انسان می‌تواند هر دینی را که می‌خواهد بپذیرد، بلکه معنای آن این است که انسان باید همه پیامبران را قبول داشته باشد و در هر زمانی تسلیم شریعت همان پیامبری باشد که دوره اوست؛ چرا که با آمدن هر شریعتی شریعت پیشین، دیگر کارایی خود را از دست داده و اصطلاحاً نسخ می‌شود. یعنی دیگر نمی‌توان طبق آن عمل کرد.[2] بنابراین پس از ظهور اسلام، ‌که به دلیل صریح قرآن،[3] آخرین شریعت الهی است،‌ شرایع سابق همه منسوخ هستند و عمل به غیر اسلام نزد خداوند پذیرفته نیست. «و من یبتغ غیر الاسلام دیناً فلن یقبل منه و هوفی الاخره من الخاسرین».[4] هر کس جز اسلام، آیینی برای خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد و او در آخرت از زیانکاران است. البته این بدان معنا نیست که پیروان شرایع دیگر همگی اهل دوزخند، بلکه آن دسته از غیرمسلمانانی که شرایط و انگیزه تحقیق را به دلیل فقر فرهنگی و فکری نداشته‌اند، امّا ایمان حقیقی به خداوند و روز جزا داشته‌اند و با نیت تقرب، به سوی خداوند اعمال صالح انجام دادند، در قبال اعمال خیرشان پاداش خواهند گرفت و نهایتاً اهل نجات خواهند بود. چنان که قرآن می‌فرماید: «ان الذین آمنوا و الذین هادوا و النصاری و الصابئین من آمن بالله و الیوم الاخر و عمل صالحاً فلهم اجرهم عند ربهم و لاخوف علیهم و لا هم یحزنون»؛[5] کسانی که (به پیامبر اسلام) ایمان آوردند و کسانی که به آیین یهود گرویدند و نصاری و صابئان (= پیروان یحیی) هر گاه به خدا و روز رستاخیز ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند پاداششان نزد پروردگارشان مسلم است؛ و هیچ گونه اندوهی برای آنها نیست.» امّا آنها که با وجود رسیدن به حق یا حداقل با وجود امکان رسیدن به حق، تعصب و عناد بورزند و حقیقت را نپذیرند. در این صورت هیچ عمل خیری از ایشان پذیرفته نخواهد شد و گرفتار شقاوت ابدی خواهند شد. فلذا «آیات و روایاتی که دلالت می‌کند اعمال منکران نبوت یا امامت مقبول نیست، ناظر به آن است که آن انکارها از روی عناد و لجاج و تعصب باشد؛ امّا انکارهایی که صرفاً عدم اعتراف است و منشأ عدم اعتراف هم قصور است نه تقصیر مورد نظر آیات و روایات نیست. این گونه منکران از نظر قرآن کریم «مستضعف» و «مرجون لامرالله» (امیدوار به رحمت خدا) به شمار می روند.»[6] علاوه برآن که این نظریه ( که همگی ادیان بر حقّند) با اشکالات جدی مواجه است که به برخی از آنها اشاره می‌شود: 1. اگر شرایع مختلف همگی بر حق‌اند و صراط‌های مستقیم برای یک مقصد (کمال و سعادت انسانها) هستند پس چرا پیامبران در قبال پیروان دین قبلی بی‌اعتنا نبودند و آنان را به دین خویش فرا خوانده، شریعت قبلی را نسخ می‌کردند؟ چرا آیات قرآن، پیروان شرایع دیگر رابه اسلام فرا می‌خواند؟ 2. در برخی موارد، تفاوت آموزه­های شرایع مختلف، از نوع تقابل تناقض است. آیا می‌توان مثلا هم اعتقاد به تثلیث (نزد مسیحیان) و هم اعتقاد به ثنویت (نزد زرتشتیان و هم اعتقاد به خدای واحد (نزد مسلمانان و یهودیان) را به یکسان حق دانست؟ 3. پذیرش این نظریه مساوی با نفی مرزبندی میان حق و باطل و در نتیجه حذف دغدغه حقیقت و مشروعیت‌خواهی و عدم امکان دسترسی انسان به حقیقت است که نتیجه‌ای جز نسبیت و شکاکیت ندارد. خلاصه آن که خداوند شرایع را به تدریج برای بشر فرو فرستاد تا وی را منزل به منزل به سعادت و کمال حقیقی‌اش رهنمون سازد. قوانین و احکام لازم برای این غرض، از دینی به دین بعد، کامل‌تر شد و در شریعت اسلام کمال یافت. و با ظهور اسلام شرایع پیشین منسوخ شدند، چنان که هر شریعتی با آمدن شریعت جدید منسوخ می‌شود و دیگر عمل به آن مقبول شارع مقدس نیست، فلذا در دوره خاتم پیامبران، قهراً لازم است به دستورهایی که از جانب خداوند به وسیله آخرین پیامبر رسیده است عمل کنیم و اسلام تنها راه سعادت و کمال در این زمان خواهد بود. معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر: 1ـ ربانی گلپایگانی، علی، تحلیل و نقد پلورالیسم دینی، نشر فرهنگی دانش و اندیشه معاصر. 2ـ خسروپناه، عبدالحسین، کلام جدید، قم، مرکز مطالعات و پژوهش‌های فرهنگی حوزه علمیه. 3ـ فصلنامه کتاب نقد، ش4.