┈┅ ❁❁ ┅┈ 🔴🎤 در سایه‌سار امام عسکری (ع) 🔰 پای سخنان متفکر ژرف‌اندیش مرحوم استاد ابوالحسنی (منذر)🔻 ○ شامل: 1️⃣ نظام وکالت و برنامه حضرت برای امروز شیعه 2️⃣ استراتژی تاریخی - سیاسی برای هدایت امت در عصر غیبت 3️⃣ نهادینه‌سازی مدیریت فقها و رهبری علمای شیعه #امام_حسن_عسکری(ع) 🔰 @p_eteghadi 🔰

چرا برخی نمازهای مستحبی را می توان به جماعت اقامه کرد اما نماز جماعت تراویح بدعت است؟ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

🎤منع جماعت در نماز مستحب و استثنائات آن: طبق سنت رسول الله (صلی الله علیه و آله) و روایات ائمه (علیهم السلام)، نمازهای مستحبی را، نمی توان به جماعت اقامه کرد. در این میان نماز استسقا استثنا است و البته نماز عیدین (عید فطر و عید قربان) بنا بر فتوای کسانی که آن را در عصر غیبت مستحب می دانند جزو استثنائات می باشد. ◀️نکته: اگر کسی قائل به وجوب نماز عید فطر و عید قربان در عصر غیبت، نبوده و آن را مستحب بداند، اقامه آن به صورت جماعت، مستحب یا به قصد رجا خواهد بود.(1) ⏺حکم عقل درباره کیفیت عبادت و جزییات آن: اصل عبودیت نسبت به خالق کل هستی و خدای عالم و لزوم عبادت و پرستش و انجام اعمال و بیان اذکاری در برابر او، امری فطری و عقلی است. هر انسانی با فطرت و عقل خود ضرورت بندگی و اطاعت را درمی یابد و بالاتر از آن، وجودش به این امور مشتاق است. اما جزییات و چگونگی انجام این کشش ضروری فطری و عقلی، در حیطه تشخیص عقل و عرف نیست. انسان پس از تشخیص اینکه اصل عبادت کردن، ضروری است، با عقل خود می فهمد که نحوه عبادت کردن را از خود حق تعالی یا فرستادگانش باید بیاموزد. عقل در این موارد به انتظار دستور و راهنمایی شریعت نشسته و به خود اجازه اعمال ذوق و سلیقه نمی دهد. نماز و انواع و احکام آن، از جمله مستحب یا واجب بودن یا جایز بودن اقامه آن با جماعت یا عدم جواز آن، از جمله همین امور است و باید برای آن آیه یا روایتی وارد شده باشد. تصریح منابع معتبر اهل سنت به بدعت بودن نماز جماعت تراویح: بنا بر تصریح صحیح بخاری -معتبرترین کتاب اهل سنت-، نماز جماعت تراویح، جزو سنتهای پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) نیست. این نماز با کیفیت خاصی که اکنون انجام می شود، در زمان رسول الله (صلی الله علیه و آله)، خلیفه اول و اوایل حکومت خلیفه دوم، نبوده است و مردم در شبهای ماه مبارک رمضان، نمازهای مستحبی را بنا بر سنت رسول خدا، به صورت فرادی به جا می آوردند.(2) اقامه جماعت برای نمازهای مستحبی ماه مبارک رمضان، توسط خلفیه دوم ابداع شد و بنا بر نقل صحیح بخاری خود خلیفه، بر بدعت بودن آن گواهی داده و آن را «بدعتی خوب» نامید.(3) با توضیحات بالا مشخص می شود که تفاوت اصلی، در پایبندی به سنت و اصرار بر سیره رسول الله (صلی الله علیه و آله) است. در امور تعبدی و عبادات، تنها چیزی پذیرفته شده است که مستند و متصل به سنت و سیره رسول الله (صلی الله علیه و آله) باشد. 📚پی نوشت ها: 1. «نمازهاى مستحبى را هم نمى‌شود به جماعت خواند، مگر نماز استسقاء كه براى آمدن باران مى‌خوانند» و نیز نگاه کنید به نظر دیگر مراجع ذیل فتوای امام خمینی. امام خمينى، سيد روح اللّٰه موسوى، توضيح المسائل (محشى - امام خمينى)، 2 جلد، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، قم - ايران، هشتم، 1424 ه‍ ق، ج‌1، ص 770، مساله 1407. 2. «قَالَ ابْنُ شِهَابٍ: فَتُوُفِّىَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه و سلم- وَ الأَمْرُ عَلَى ذَلِكَ ، ثُمَّ كَانَ الأَمْرُ عَلَى ذَلِكَ فِى خِلاَفَةِ أَبِى بَكْرٍ وَ صَدْرًا مِنْ خِلاَفَةِ عُمَرَ»، محمد بن إسماعيل أبو عبدالله البخاري، صحیح بخاری (الجامع الصحيح المختصر)، کتاب صلاة التراویح، باب فضل من قام لیلة رمضان، تحقيق : د. مصطفى ديب البغا، 6 مجلد، دار ابن كثير، اليمامة - بيروت، الطبعة الثالثة ، 1407 - 1987، ج 2، ص 707، ح 1905-2. 3. «عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَبْدٍ الْقَارِىِّ أَنَّهُ قَالَ خَرَجْتُ مَعَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ لَيْلَةً فِى رَمَضَانَ إِلَى الْمَسْجِدِ، فَإِذَا النَّاسُ أَوْزَاعٌ مُتَفَرِّقُونَ يُصَلِّى الرَّجُلُ لِنَفْسِهِ ، وَ يُصَلِّى الرَّجُلُ فَيُصَلِّى بِصَلاَتِهِ الرَّهْطُ فَقَالَ عُمَرُ إِنِّى أَرَى لَوْ جَمَعْتُ هَؤُلاَءِ عَلَى قَارِئٍ وَاحِدٍ لَكَانَ أَمْثَلَ . ثُمَّ عَزَمَ فَجَمَعَهُمْ عَلَى أُبَىِّ بْنِ كَعْبٍ ، ثُمَّ خَرَجْتُ مَعَهُ لَيْلَةً أُخْرَى ، وَ النَّاسُ يُصَلُّونَ بِصَلاَةِ قَارِئِهِمْ، قَالَ عُمَرُ نِعْمَ الْبِدْعَةُ هَذِهِ»، همان، ج 2، ص 707، ح 1906-3. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔸امام حسن عسکری(ع): 🔹مؤمن پنج نشانه دارد: اقامه ۵۰ ركعت نماز (مجموع واجبات و مستحبات)، خواندن زيارت اربعين، انگشتر عقیق در دست راست كردن، در سجده پيشانی بر خاك نهادن و «بسم الله الرحمن الرحيم» را (در نماز) بلند گفتن. (وسائل الشیعه جلد۱۰، صفحه ۳۷۳) 🔰 @p_eteghadi 🔰

❓برخی اکتشافات علمی متناقض با بیانات دینی هستند، دین اسلام چطور این‌را می‌پذیرد؟ 👇🏻👇🏻👇🏿👇🏿👇🏻👇🏻👇🏿👇🏿👇🏻👇🏻👇🏿👇🏿👇🏻👇🏻👇🏿👇🏿 🎤بحث تعارض علم و دین یک بحث وارداتی و در مورد دین مسیحیت است. اما در دین مبین اسلام برای حل این شبه باید نکاتی را در نظر گرفت: ❇️در برداشت از متون دینی به مقیدات و مخصص‌های(دلیل‌هایی که به منزله‌ی قید برای دلیل‌های مطلق و یا خاص برای دلیل‌های عام هستند) آن باید توجه کرد تا مطلبی را به طور عموم به دین نسبت ندهیم، و بعد معلوم شود علم با عمومیت آن مخالف است، بلکه در استفاده از آیات و روایات باید دقت و تفحص به خرج داد. عقل در اسلام حجت خداوند است و اگر علمی نظریه‌ای را به طور برهانی و قطعی به اثبات رساند، مورد قبول دین قرار می‌گیرد و جزو مقیدات و مخصصات لبی(غیر لفظی) آیات و روایات واقع می‌شود. در مسئله‌ی تعارض نباید علل معنوی که در متون دینی برای بعضی از پدیده‌ها ذکر شده است، با علل مادی خلط شود. 💠در برخورد با کشفیات علمی و نظریه‌ها باید بین تئوری و فرضیه و حتی نظریه‌هایی که هنوز در تمام فرض‌ها اثبات نشده، با نظریه‌ای که در تمام فرض‌ها به اثبات رسیده و به صورت قانون در آمده است، فرق گذاشت؛ زیرا نظریه‌هایی که دائم در حال تغییر و تحول‌اند نمی‌توانند با گزینه‌های دینی که ثابت و پایدارند تعارضی داشته باشند. پس در برخورد با نتائج علمی باید دقت کرد و امور غیرقطعی و غیربرهانی را برهانی و قطعی فرض نکرد. 🔰 @p_eteghadi 🔰

⚫️ شهادت #حضرت_صديقه_طاهره سلام الله علیها به روایت #چهل روز: 🔹بنابر روايتى كه چهل روز پس از شهادت پيامبر اکرم صلّى اللَّه عليه و آله را روز شهادت #حضرت_زهراء سلام اللَّه عليها دانسته، روز هشتم ربيع الثانى روز شهادت حضرت به حساب مى آيد. 📚تقویم شیعه ص۶۸ 📚وقايع الايام: ج ربيع الاول و ربيع الثانى، ص ۲۰۴ 🔰 @p_eteghadi 🔰

امیرالمؤمنین عليه السلام: لَذَّةُ الكِرامِ في الإطعامِ، و لَذَّةُ اللِّئامِ في الطَّعامِ لذّت كريمان در اطعام دیگران است و لذّت فرومایگان در خوردن است غررالحكم حدیث7638 #سایت_ما ipasookh.ir 🍁🌳 @p_eteghadi 🌳🍁

خداوند متعال در قرآن می فرماید برای خردمندان نشانه هایی است و کسی جز خردمندان، پند نمی گیرد. لطفا خردمند را از دیدگاه قرآن و‌ سنت معرفی کنید. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🎤«يُؤْتِي الْحِكْمَةَ مَنْ يَشاءُ وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثيراً وَ ما يَذَّكَّرُ إِلاَّ أُولُوا الْأَلْبابِ‏»؛ (خدا) دانش و حكمت را به هر كس بخواهد (و شايسته بداند) مى ‏دهد؛ و به هر كس دانش داده شود، خير فراوانى داده شده است. و جز خردمندان، (اين حقايق را درك نمى ‏كنند، و) متذكر نمى ‏گردند.(1) «هُدىً وَ ذِكْرى‏ لِأُولِي الْأَلْبابِ‏‏»؛ كتابى كه مايه هدايت و تذكّر براى صاحبان عقل بود.(2) 💠بیان لغوی «أُولُوا الْأَلْبابِ» و «أُولي الْأَلْبابِ» از ریشه «لبب» در قرآن کریم 16 بار آمده است. «الباب» از ریشه «لبب» به معنای مغز است، مثل مغز بادام و مغز گردو و... و در اصطلاح قرآنی به معنای عقول، عقل، عقل خالص و پاک آمده است. لذا «الباب» به افراد صاحب تفکر و اندیشه و درک، اطلاق می شود.(3) «الباب» یعنی عقل خالص و عقلی که از هر آلودگی پاک است. «لُبّ» به معنای اصل و مغز هر چیزی است.(4) نامگذارى به عقل پاک و خالص براى اين است كه عقل و خرد، خالص كننده‏ همه معانى است كه در وجود انسان هست. گفته‏ اند مفهوم واژه «لُب» برتر و والاتر از معنى عقل است؛ هر لُبّى عقل است و هر عقلى لُبّ نيست؛ لذا خداى تعالى فهميدن و درک احكامى كه عقل‏ هاى كامل و پاک، آن ها را مى ‏فهمند، مربوط به «أُولُوا الْأَلْباب» می داند، يعنى فرزانگان و صاحبان عقول و خردهاى كامل.(5) 💠بیان تفسیری كلمه «ألباب» جمع «لُب» است، و «لب» در انسان‏ ها به معناى عقل است، چون‏ عقل در آدمى مانند مغز گردو است نسبت به پوست آن، و لذا در قرآن «لب» به همين معنا استعمال شده، و گويا كلمه عقل به آن معنايى كه امروز معروف شده يكى از اسماء مستحدثه است، كه از راه غلبه استعمال اين معنا را به خود گرفته، و به همين جهت كلمه عقل، هيچ در قرآن نيامده، و تنها افعال مشتق شده از آن در قرآن استعمال شده است، مانند «يعقلون».(6) اگر چه همه افراد (جز مجانين و ديوانگان) صاحب عقل ‏اند اما «اولوا الالباب» به همه آن ها گفته نمى‏ شود. بلكه منظور آن هايى هستند كه عقل و خرد خود را به كار مى ‏گيرند و در پرتو اين چراغ پر فروغ، راه زندگى و سعادت را مى ‏يابند.(7) ⏺معرفی «اولوا الالباب» (صاحبان خرد) قرآن کریم در آیات 19 تا 24 سوره «رعد»، برخی از صفات و ویژگی های «اولوا الالباب» و صاحبان خرد، چنین بیان می کند: 🔷ـ تذکر پذیر «إِنَّما يَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ‏»؛ تنها صاحبان انديشه متذكّر مى ‏شوند.(8) 🔷ـ وفا به عهد الهی «الَّذينَ يُوفُونَ‏ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ لا يَنْقُضُونَ الْميثاقَ»؛ آن ها كه به عهد الهى وفا مى‏ كنند، و پيمان را نمى ‏شكنند.(9) ـ برقراری پیوندهای الهی «وَ الَّذينَ يَصِلُونَ‏ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ» و آن ها كه پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرار می دارند.(10) 🔷ـ ترس از خدا «وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ»؛ و از پروردگارشان مى ‏ترسند.(11) ـ ترس از بدی حساب «وَ يَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ»؛ و از بدى حساب (روز قيامت) بيم دارند.(12) 🔷ـ صبر برای خدا «وَ الَّذينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ»؛ و آن ها كه به خاطر ذات (پاك) پروردگارشان شكيبايى مى ‏كنند.(13) 🔷ـ برپا داشتن نماز «وَ أَقامُوا الصَّلاةَ»؛ و نماز را برپا مى ‏دارند.(14) 🔷ـ انفاق علنی و سرّی «وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِيَةً»؛ و از آنچه به آن ها روزى داده ‏ايم، در پنهان و آشكار، انفاق مى ‏كنند.(15) 🔷ـ نیکوکاری «وَ يَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ»؛ و با حسنات، سيئات را از ميان مى‏ برند.(16) 🔷ـ یاد خدا در هر حال «الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‏ جُنُوبِهِمْ»؛ همان ها كه خدا را در حال ايستاده و نشسته، و آن گاه كه بر پهلو خوابيده ‏اند، ياد مى ‏كنند.(17) 🔷ـ تفکر در آسمان و زمین «وَ يَتَفَكَّرُونَ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً»؛ و در اسرار آفرينش آسمان ها و زمين مى ‏انديشند؛ (و مى ‏گويند) بار الها! اينها را بيهوده نيافريده ‏اى.(18)

🔷ـ دعای اولوا الالباب «رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِياً يُنادي‏ لِلْإيمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ كَفِّرْ عَنَّا سَيِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى‏ رُسُلِكَ وَ لا تُخْزِنا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّكَ لا تُخْلِفُ الْميعادَ»؛ پروردگارا! ما صداى منادى (تو) را شنيديم كه به ايمان دعوت مى‏ كرد كه: «به پروردگار خود، ايمان بياوريد!» و ما ايمان آورديم؛ پروردگارا! گناهان ما را ببخش! و بدی هاى ما را بپوشان! و ما را با نيكان (و در مسير آن ها) بميران‏. پروردگارا! آن چه را به وسيله پيامبرانت به ما وعده فرمودى، به ما عطا كن! و ما را در روز رستاخيز، رسوا مگردان! زيرا تو هيچ گاه از وعده خود، تخلف نمى ‏كنى‏.(19) 🔷ـ استجابت دعا «فَاسْتَجابَ‏ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّي لا أُضيعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْكُمْ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‏ بَعْضُكُمْ مِنْ بَعْضٍ فَالَّذينَ هاجَرُوا وَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أُوذُوا في‏ سَبيلي‏ وَ قاتَلُوا وَ قُتِلُوا لَأُكَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَأُدْخِلَنَّهُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ ثَواباً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ»؛ خداوند، درخواست آن ها را پذيرفت؛ (و فرمود) من عمل هيچ عمل‏كننده ‏اى از شما را، زن باشد يا مرد، ضايع نخواهم كرد؛ شما همنوعيد، و از جنس يكديگر! آن ها كه در راه خدا هجرت كردند، و از خانه ‏هاى خود بيرون رانده شدند و در راه من آزار ديدند، و جنگ كردند و كشته شدند، به يقين گناهانشان را مى‏ بخشم؛ و آن ها را در باغ هاى بهشتى، كه از زير درختانش نهرها جارى است، وارد مى‏ كنم. اين پاداشى است از طرف خداوند؛ و بهترين پاداش ها نزد پروردگار است.(20) 🔷ـ سرانجام نیک «أُولئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ»؛ پايان نيک سراى ديگر، از آن آنهاست.(21) 🔷ـ همراه خانواده در بهشت «جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ‏ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ»؛ (همان) باغ هاى جاويدان بهشتى كه وارد آن مى ‏شوند؛ و هم چنين پدران و همسران و فرزندان صالح آن ها.(22) ملائکه در محضر آن ها و بر آن ها دورد می فرستند «وَ الْمَلائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بابٍ سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ»؛ و فرشتگان از هر درى بر آنان وارد مى ‏گردند (و به آنان مى ‏گويند) سلام بر شما به خاطر صبر و استقامتتان! چه نيكوست سرانجام آن سرا (ى جاويدان).(23) 📚پی نوشت ها: 1. بقره: 2/ 269. 2. غافر: 40/ 54. 3. قرشی، قاموس قرآن، انتشارات: دار الکتب الاسلامیه ـ تهران، ج 6، ص 176. 4. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، محقق: داوودی، انتشارات: دار الشامیه ـ بیروت، ص 733. 5. همان. 6. طباطبایی، محمد حسین، تفسير الميزان، ترجمه موسوی همدانی، انتشارات: جامعه مدرسین، دفتر انتشارات اسلامی ـ قم، ج ‏2، ص 607. 7. مکارم شیرازی و همکاران، تفسير نمونه، انتشارات: دار الکتب الاسلامیه ـ تهران، ج 2، ص 342. 8. رعد: 13/ 19. 9. رعد: 13/ 20. 10. رعد: 13/ 21. 11. رعد: 13/ 21. 12. رعد: 13/ 21. 13. رعد: 13/ 22. 14. رعد: 13/ 22. 15. رعد: 13/ 22. 16. رعد: 13/ 22. 17. آل عمران: 3/ 191. 18. آل عمران: 3/ 191. 19. آل عمران: 3/ 193 و 194. 20. آل عمران: 3/ 195. 21. رعد: 13/ 22. 22. رعد: 13/ 23. 23. رعد: 13/ 23 و 24. 🔰 @p_eteghadi 🔰

❓پیامبر اکرم(ص) خودشان چگونه اذان می‌گفت؟ آیا در اذان به نبوت خودشان و ولایت حضرت علی(ع) شهادت می‌داد؟ و چرا شیعه جملۀ «اشهد انّ علیا ولیّ الله» را در اذان و تلقین میت تکرار می‌کند؟ و اگر حضرت علی(ع) فرموده است: هر کس به امام زمان خود باید شهادت دهد، پس چرا ما به امام زمانمان شهادت نمی‌دهیم؟ 👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻 🎤بر اساس روایات این نکته مسلّم است که پیامبر اسلام(ص) در اذان به نبوّت خود گواهی می‌داد؛ چرا که پیامبر(ص) مانند سایر افراد باید به احکام و تکالیف شرعی عمل نماید، مگر این‌‌که دلیل خاصی داشته باشیم که آن‌حضرت نسبت به حکم خاصی تکلیف ندارد و در مورد اذان نه تنها چنین دلیلی نداریم، بلکه روایات فراوانی داریم که پیامبر اکرم(ص) هنگام اذان به وحدانیّت خداوند و نبوّت خود به‌‌طور یقین و آشکارا گواهی می‌داد. 🔷ادله‌‌ای که به‌طور صریح و روشن دلالت داشته باشد که پیامبر(ص) به ولایت علی(ع) در اذان خود شهادت می‌داد، یافت نشده است. و روایاتی هم که از ائمه(ع) در بیان اجزای اذان نقل شده اشاره‌‌ای به جزئیت شهادت ثالثه(شهادت به ولایت امام علی) ندارد، هر چند روایات فراوان (در غیر اذان) در خصوص ثواب ذکر نام حضرت علی(ع) پس از نام پیامبر(ص) آمده، به این جهت بیشتر علمای شیعه می‌گویند؛ چون اذان عبادت است و این احتمال وجود دارد که شهادت ثالثه جزو آن نباشد آن‌را به قصد قربت بگویند، نه به قصد جزئیت. ❇️درباره‌ی شهادت و گواهی به امام زمان(عج) باید گفت: ظاهراً از این حدیث استفاده شده است که می‌فرماید: «مَنْ کَانَ مُقِیماً عَلَى الْإِقْرَارِ بِالْأَئِمَّةِ(ع) کُلِّهِمْ وَ بِإِمَامِ زَمَانِهِ وَ وَلَایَتِهِ». اما این حدیث هیچ‌‌گونه دلالت یا اشاره‌‌ای به شهادت و گواهی به امام زمان در اذان ندارد، بلکه بر ثبات قدم و استواری انسان مؤمن بر ولایت ائمه‌ی اطهار(ع) دلالت دارد. 🔰 @p_eteghadi 🔰

قرآن و سنت، در باره فاسقان چه می فرمایند؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇