تعریف عاقبت به خیری چیست؟ آیات قرآن در این زمینه کدام است؟ حدیثی از ائمه (علیهم السلام) در این باره داریم؟ آیا اکتسابی هست یا این که در سرنوشت هر کس نوشته شده است؟ 🔰 @p_eteghadi 🔰

🎤عاقبت به خیری می تواند ناظر به زمان مرگ و خروج از دنیا باشد که انسان در حال ایمان کامل و بخشیده شده از گناهان، دنیا را ترک کند. در قرآن کریم، سرانجام نیک برای «متقین» و پرهیزکاران دانسته شده و رعایت برخی امور، انسان را به چنین سرانجام نیکی می رساند. ⏺آیات قرآن و عاقبت بخیری «اسْتَعينُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ»؛ از خدا يارى جوييد، و استقامت پيشه كنيد، كه زمين از آن خداست، و آن را به هر كس از بندگانش كه بخواهد، واگذار مى‏ كند؛ و سرانجام (نيك) براى پرهيزكاران است‏.(1) «وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‏»؛ خانواده خود را به نماز فرمان ده؛ و بر انجام آن شكيبا باش! از تو روزى نمى‏ خواهيم؛ (بلكه) ما به تو روزى مى ‏دهيم؛ و عاقبت نيك براى تقواست‏.(2) «تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذينَ لا يُريدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقينَ»؛ (آرى،) اين سراى آخر تو را (تنها) براى كسانى قرار مى‏ دهيم كه اراده برترى ‏جويى در زمين و فساد را ندارند؛ و عاقبت نيك براى پرهيزگاران است‏.(3) «تِلْكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحيها إِلَيْكَ ما كُنْتَ تَعْلَمُها أَنْتَ وَ لا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هذا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقين‏»؛ اين ها از خبرهاى غيب است كه به تو (اى پيامبر) وحى مى ‏كنيم؛ نه تو، و نه قومت، اين ها را پيش از اين نمى ‏دانستيد! بنا بر اين، صبر و استقامت كن، كه عاقبت از آن پرهيزگاران است‏.(4) ⏺دعاهای قرآنی از جمله دعاهای اولیاء و انبیای الهی در قرآن کریم برای عاقبت به خیری و سرانجام نیک، عبارتند از: «وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرار»؛ و ما را در زمره نيكوكاران بميران‏.(5) «وَ تَوَفَّنا مُسْلِمينَ»؛ و ما را مسلمان بميران‏.(6) «تَوَفَّني‏ مُسْلِماً وَ أَلْحِقْني‏ بِالصَّالِحين‏»؛ مرا در حالى كه تسليم (امر تو) باشم بميران و به صالحان ملحق ساز.(7) احادیث و عاقبت بخیری «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)‏ لَا یَزَالُ الْمُؤْمِنُ خَائِفاً مِنْ سُوءِ الْعَاقِبَهِ لَا یَتَیَقَّنُ الْوُصُولَ إِلَى رِضْوَانِ اللَّهِ حَتَّى یَکُونَ وَقْتُ نَزْعِ رُوحِهِ وَ ظُهُورِ مَلَکِ الْمَوْتِ لَه»؛ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: مؤمن پیوسته از سوء عاقبت خود بیمناک است و یقین ندارد که آیا مقام خشنودى و رضاى خدا را دریافت خواهد کرد یا نه، تا هنگام مرگ و آمدن ملک الموت.(8) ⏺روایتی دیگر «عَنِ الرِّضَا (علیه السلام) عَنْ أَبِيهِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ كَتَبَ الصَّادِقُ (علیه السلام) إِلَى بَعْضِ النَّاسِ‏ إِنْ أَرَدْتَ أَنْ يُخْتَمَ‏ بِخَيْرٍ عَمَلُكَ حَتَّى تُقْبَضَ وَ أَنْتَ فِي أَفْضَلِ الْأَعْمَالِ فَعَظِّمْ لِلَّهِ حَقَّهُ أَنْ لَا تَبْذُلَ نَعْمَاءَهُ فِي مَعَاصِيهِ وَ أَنْ تَغْتَرَّ بِحِلْمِهِ عَنْكَ وَ أَكْرِمْ كُلَّ مَنْ وَجَدْتَهُ يَذْكُرُ مِنَّا أَوْ يَنْتَحِلُ مَوَدَّتَنَا»؛ امام رضا (علیه السلام) از پدر بزرگوارشان امام کاظم (علیه السلام) نقل کرده اند که امام صادق (علیه السلام) برای بعضی چنین نوشتند: اگر مى خواهى كه عملت ختم به خير شود و هنگام مردن با بهترين اعمال بميرى: حق خدا را پاس داشته، نعمت هايش را در راه معصيت صرف نكن؛ و به سبب بردباريى كه نسبت به تو نشان مى دهد، دچار غرور و غفلت نشو؛ و هر كس را كه ديدى از ما به نيكى ياد مى كند يا از محبت ما دم مى زند گرامى بدار.(9) ⏺دعا و نیایش امام سجاد (علیه السلام) در طلبِ عاقبت به خیری و فرجام نیک

«يَا مَنْ‏ ذِكْرُهُ‏ شَرَفٌ‏ لِلذَّاكِرِينَ‏، وَ يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ، وَ يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ. فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِكُنَا فِيهِ تَبِعَةٌ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِيهِ سَأْمَةٌ، حَتَّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّيِّئَاتِ بِصَحِيفَةٍ خَالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئَاتِنَا، وَ يَتَوَلَّى كُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مَسْرُورِينَ بِمَا كَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا. وَ إِذَا انْقَضَتْ أَيَّامُ حَيَاتِنَا، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُكَ الَّتِي لَا بُدَّ مِنْهَا وَ مِنْ إِجَابَتِهَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِي عَلَيْنَا كَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لَا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ، وَ لَا مَعْصِيَةٍ اقْتَرَفْنَاهَا. وَ لَا تَكْشِفْ عَنَّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ، يَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِكَ. إِنَّكَ رَحِيمٌ بِمَنْ دَعَاكَ، وَ مُسْتَجِيبٌ لِمَنْ نَادَاكَ.» ای آن که یاد تو یادآورانت را بزرگی دهد؛ و ای آن که سپاس تو سپاسگزارانت را رستگار کند؛ و ای آن که فرمانبرداریِ‌ تو، فرمانبردارانت را رهایی بخشد؛ بر محمد و خاندانش درود فرست؛ و با یاد خود، دل ‌های ما را از هر یاد دیگری بپرداز؛ و با سپاس خود، زبان ‌های ما را از هر سپاس دیگر؛ و با فرمانبرداری خود، اعضای ما را از فرمانبرداری دیگران بازدار. اگر برای ما فراغتی مقدّر کرده ‌ای، آن را فراغتی بی ‌گزند و سالم قرار ده که وبال نیاورد و دل ‌هایمان را نمیراند، تا فرشتگانی که گناهان ما را می ‌نویسند، با کارنامه ‌ای سفید و تهی از تیرگی ‌های گناه از پیش ما به سوی تو برگرداند، و فرشتگانی که کارهای نیک ما را می ‌نویسند، شادمان از آن چه در کارنامه ما نوشته‌ اند، پیش تو آیند. چون روزهای زندگی ما سپری شود و مدت عمر ما به سر آید و فراخوانِ تو ما را فرا خوانَد ـ همان که از اجابت آن چاره و گریزی نیست ـ بر محمد و خاندانش درود فرست و چنان کن که آن چه فرشتگانِ نویسنده برای ما رقم می ‌زنند، به توبه ‌ای مقبول خاتمه یابد، تا پس از آن ما را به سبب گناهی که کرده ‌ایم و نافرمانی ‌ای که بدان آلوده گشته ‌ایم، باز نداری. و در آن روز که از رازهای پنهان بندگانت پرده بر می‌ داری، پیش چشمِ همگان، پرده از گناهان ما بر نداری. تنها تویی که با هر کس تو را بخواند، مهر می ‌ورزی، و به هر کس که تو را ندا دهد، جواب می ‌گویی. (10) ✅نکته: در جواب این که آیا عاقبت به خیر شدن، اکتسابی است یا این که در سرنوشت هر کس نوشته شده است، باید گفت با توجه به تعالیم و آموزه های قرآنی و روایی، برای عاقبت به خیری و داشتن سرانجامی نیک؛ روشن می شود که عاقبت به خیری، امری اکتسابی و متوقف بر انتخاب انسان و نوع زندگی دنیوی اوست. 📚پی نوشت ها: 1. اعراف: 7/ 128. 2. طه: 20/ 132. 3. قصص: 28/ 83. 4. هود: 11/ 49. 5. آل ‌عمران: 3/ 193. 6. اعراف: 7/ 126. 7. یوسف: 12/ 101. 8. حسن بن على(علیه السلام)، التفسير المنسوب إلى الإمام الحسن بن علي العسكري (عليهم السلام‏)، ناشر: مدرسة الإمام المهدي(عليه السلام) ـ قم‏، 1409 ه.ق، چاپ اول، ص 239؛ مجلسی، بحار الأنوار، ناشر: دار إحياء التراث العربي‏ ـ بيروت‏، 1403 ق‏، چاپ دوم‏، ج ۲۴، ص ۲۶، ح 4. 9. ابن بابويه، عيون أخبار الرضا (عليه السلام)‏، محقق/مصحح: لاجوردى، ‏ناشر: نشر جهان‏ ـ تهران، 1378 ق‏، چاپ اول، ج 2، ص 4، ح 8. 10. علی بن الحسین (علیه السلام)، صحیفه سجادیه، دعای یازدهم. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔻 #مستحبات و #مکروهات را بشناسیم .... 💢 #استحباب قرائت سوره مبارکه تکاثر در وقت خواب از حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله منقول است که: هرکه سوره تکاثر را در وقت خواب بخواند، گناهانش آمرزیده شود، او و همسایگانش از بلاها محفوظ مانند؛ و اگر صد بار بخواند گناه پنجاه ساله از آینده عمرش آمرزیده شود. 📚 کتاب #حلیه_المتقین باب هشتم فصل پنجم #آداب_خوابیدن #سیره_اهلبیت_سلام_الله_علیهم 🔰 @p_eteghadi 🔰

❓پرسش: آیا ادای شهادتین به هنگام مرگ برای مخالفین اهل بیت (علیهم السلام) نشانه رستگاری آنان پس از مرگ است، چنانکه در روایت آمده هر کس به هنگام مرگ شهادتین را ادا نماید وارد بهشت می شود؟ 🎤پاسخ: بی شک استمرار ایمان تا هنگامه مرگ و توجهات توحیدی در پایان حیات دنیوی، از علایم رستگاری انسان مؤمن در حیات اخروی است. بر این اساس در روایتی که فریقین از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نقل نموده اند آمده است: «لَقِّنُوا مَوْتَاكُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فَإِنَّ مَنْ كَانَ آخِرُ كَلَامِهِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ دَخَلَ الْجَنَّة»؛ مردگان خود ـ آنان که در حال جان دادن اند ـ را به کلمه توحید تلقین دهید چون هر کس آخرین سخنش این ذکر باشد وارد بهشت می شود.(1) ❇️اين خبر در نقل دیگری به شکلی کاملتر روایت شده که بیانگر پاسخ به سوال مطرح شده است و آن این که به نقل از آن حضرت آمده است که فرمودند: «لَقِّنُوا مَوْتَاكُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ فَإِنَّهُ مَنْ كَانَ آخِرُ كَلِمَتِهِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عِنْدَ الْمَوْتِ دَخَلَ الْجَنَّةَ يَوْمًا مِنَ الدَّهْرِ وإن أصابه قبل ذلك ما أصابه»؛ لا اله الا الله را به مردگان خود تلقین نمایید؛ زیرا کسی که آخرین کلامش «لا اله الا الله» است روزی از روزگار داخل بهشت می شود؛ هر چند که پیش از آن گرفتاری هایی را تحمل نموده باشد.(2) روایت فوق بیانگر فرجام نهایی مؤمنین به خداست که این افراد هر چند به واسطه ی انجام گناهانی که توفیق توبه نسبت به آن ها را نداشته در دار آخرت مؤاخذه و مجازات می شوند، اما به واسطه وجود ایمان در نهایت اهل نجات و رستگاری بوده و گرفتاری آنان همیشگی نخواهد بود. هم چنین در روایات کثیری که از اهل بیت (علیهم السلام) رسیده به عنصر ولایت برای نجات و پاداش در آخرت و این که ولایت شرط ورود به دایره توحید است تصریح شده است.(3) بر این اساس ولایت اهل بیت (علیهم السلام) حصار امنی است که شخص را از آتش جهنم محفوظ داشته، هر چند که بدیهی است که چنین ولایتی هنگامی تحقق عینی یافته که با عمل به سایر دستورات الهی همراه باشد؛(4) چنان که در روایت شریف «سلسلة الذهب» از حضرت رضا (علیه آلاف التحیة والثناء) آمده است که آن حضرت فرمودند: «من از پدرم موسى بن جعفر (عليهما السّلام) شنيدم، و پدرم از پدرش جعفر بن محمّد (عليهما السّلام)، و او از پدرش محمّد بن على (عليهما السّلام)، و او از پدرش علىّ بن الحسين (عليهما السّلام)، و او از پدرش حسين بن على (عليهما السّلام)، و او از پدرش امير المؤمنين على (عليه السّلام)، و او از رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله) شنيد كه فرمود: از جبرئيل (علیه السلام) شنيدم كه مى ‏گفت: از پروردگار عالميان شنيدم كه: كلمه لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ‏ حصار امن من است، و هر كس در اين حصار امن وارد شود از عذاب من در امان خواهد بود؛ و در اين هنگام كه مركب آن حضرت به حركت در آمده بود با بانگى رسا ادامه دادند: البته با شرايطى كه دارد، و من خود يكى از آن شرايطم.(5) 🔹با توجه به مطالب فوق می گوئیم: بیان کلمه توحید به هنگام مرگ به معنای اهل نجات و سعادتمند بودن فرد بلافاصله پس از مرگ نخواهد بود؛ بلکه بدین معناست که تحقق حقیقی این کلمه مبارک با شرایط آن در اعتقاد و عملکرد موجب سعادت مطلق شخص مؤمن است؛ چنان که قرآن کریم می فرماید: «الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُمْ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُون‏»؛ همانها كه فرشتگان (مرگ) روحشان را مى‏ گيرند در حالى كه پاك و پاكيزه ‏اند؛ به آن ها مى ‏گويند: «سلام بر شما! وارد بهشت شويد به خاطر اعمالى كه انجام مى ‏داديد.(6) اما در صورتی که چنین طهارتی برای شخص محقق نشده باشد، به میزان آلودگی اعتقادی و عملکرد خود مؤاخذه و محروم و یا مجازات می شود و پس از پاک شدن در زمره اهل سعادت قرار می گیرد، که در این صورت (در صورت وقوع) بیان این کلمه ی مقدس قبل از وفات منافاتی با تحمل گرفتاری و یا عذاب موقت شخص نخواهد داشت.

📚پی نوشت ها: 1. الصدوق، من لا یحضره الفقیه، جامعه مدرسین، ج1، ص132؛ مصادر اهل سنت: الحاكم النيسابوری، المستدرک علی الصحیحین، دار الكتب العلمية – بيروت، ج1، ص530؛ احمد بن حنبل، مسند احمد، مؤسسة الرسالة، ج36، ص443. 2. ابن حبان، الإحسان في تقريب صحيح ابن حبان، مؤسسة الرسالة، بيروت، ج7، ص272. 3. ر.ک: مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار (ط - بيروت) - بيروت، چاپ: دوم، 1403 ق، ج65، ص329؛ كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي (ط - إسلامية)، 8جلد، دار الكتب الإسلامية - ايران - تهران، چاپ: 4، 1407 ه.ق، ج2، ص19.: «أَمَا لَوْ أَنَّ رَجُلًا قَامَ لَيْلَهُ وَ صَامَ نَهَارَهُ وَ تَصَدَّقَ بِجَمِيعِ مَالِهِ وَ حَجَّ جَمِيعَ دَهْرِهِ وَ لَمْ يَعْرِفْ وَلَايَةَ وَلِيِّ اللَّهِ فَيُوَالِيَهُ وَ يَكُونَ جَمِيعُ أَعْمَالِهِ بِدَلَالَتِهِ إِلَيْهِ مَا كَانَ لَهُ عَلَى اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ حَقٌّ فِي ثَوَابِهِ وَ لَا كَانَ مِنْ أَهْلِ الْإِيمَانِ ثُمَّ قَالَ أُولَئِكَ الْمُحْسِنُ مِنْهُمْ يُدْخِلُهُ‏ اللَّهُ الْجَنَّةَ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ». 4. ابن‏ بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، 4جلد، جماعة المدرسين في الحوزة العلمية بقم، مؤسسة النشر الإسلامي - ايران - قم، چاپ: 2، 1404 ه.ق، ج1، ص206.: « قَالَ الصَّادِقُ (عَلَيْهِ السَّلَامُ): «إِنَّ شَفَاعَتَنَا لَا تَنَالُ‏ مُسْتَخِفّاً بِالصَّلَاةِ». 5. الصدوق، التوحید، انتشارات جامعه ی مدرسین قم، ص26. 6. النحل/32. 🔰 @p_eteghadi 🔰

#امام‌مهدی‌از‌دیدگاه‌معصومین 💠اقا امام رضا سلام الله علیه🔻 🔅مهدی (عجل الله فرجه) داناترین،حکیم ترین ، پرهیزکارترین ،بردبارترین ،بخشنده ترین و عابد ترین مردمان است، دیدگانش در خواب فرو میرود ولی دلش همیشه بیدار است و فرشتگان با او سخن می گویند...دعایش همواره به اجابت میرسد،اگر در مورد سنگی نفرین کند، از وسط به دو نیم میشود.[۱] 🔅مهدی (علیه السلام) دو نشانه بارز دارد که با آنها شناخته میشود.یکی دانشِ بیکران و دیگری استجابت دعا.[۲] 📚 ۱- الزام الناصب صفحه ۹ 📚 ۲- عیون اخبارالرضا ج۱ ص۱۷۰ #اللّهُمَّ_عَجِّل_لِولیِّکَ_الفَرَج 🔰 @p_eteghadi 🔰

با توجه به حکمت 112 نهج البلاغه، چرا دوستی با اهل بیت (علیهم السلام) باید فقر داشته باشد؟ و چرا دوستی با اهل بیت (علیهم السلام) فقر را برطرف نمی کند؟ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

وَ قَالَ (علیه السلام): «مَنْ أَحَبَّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ، فَلْيَسْتَعِدَّ لِلْفَقْرِ جِلْبَاباً»؛ امام علی (علیه السلام) می فرمایند: هر كس ما اهل بيت را دوست دارد بايد پوشش فقر را براى خود مهيا سازد (و آماده انواع محروميت ها و گرفتارى ها) گردد.(1) در این که رابطه میان محبت اهلبیت (علیهم السلام) و میان فقر چیست، تفاسیر و احتمال های مختلفی بیان شده که عمده آن ها بدین قرار است: ⏺برداشت اول؛ از قبیل «اَلْبَلاءُ لِلْوِلاءِ» است یعنی بلاها به سراغ دوستان خدا مى روند. کسانی که دوستدار اهلبیت (علیهم السلام) هستند، در گروه اولیاء و نیکان قرار می گیرند و از باب «هر که در این بزم مقرب تر است، جام بلا بیشترش می دهند» با فقر و سختی، آزمایش شده و درجاتشان بالاتر می رود. به این روایات توجه فرمایید: «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: إِنَّ أَشَدَّ النَّاسِ‏ بَلَاءً الْأَنْبِيَاءُ ثُمَّ الَّذِينَ يَلُونَهُمْ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَل‏»؛ امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: گرفتارى ها و مشكلات، بيش از همه دامان پيامبران را مى گيرد، سپس كسانى كه به دنبال آن ها هستند، سپس نيكان يكى پس از ديگرى.(2) «سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَنْ أَشَدُّ النَّاسِ‏ بَلَاءً فِي الدُّنْيَا فَقَالَ النَّبِيُّونَ ثُمَّ الْأَمْثَلُ فَالْأَمْثَلُ وَ يُبْتَلَى الْمُؤْمِنُ بَعْدُ عَلَى قَدْرِ إِيمَانِهِ وَ حُسْنِ أَعْمَالِهِ فَمَنْ صَحَّ إِيمَانُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ اشْتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ مَنْ سَخُفَ إِيمَانُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ بَلَاؤُه‏»؛ امام صادق (علیه السلام) فرمودند از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سؤال شد چه کسی در دنیا بیشتر به بلا دچار می شود؟ حضرت فرمودند: پیامبران و بعد از ایشان هر کس به ایشان شباهت بیشتری داشته باشد؛ مؤمن به قدر ایمان و کار نیکش مبتلا می شود، پس کسی که ایمانش صحیح بود و عملش نیکو بود، بلای او سخت است، و کسی که ایمان کامل نداشته باشد و عملش ضعیف باشد، بلا و گرفتاریش کمتر است.(3) مشابه این بیان در حکمت قبلی آمده است: «لَوْ أَحَبَّنِي جَبَلٌ لَتَهَافَتَ»؛ اگر كوهى مرا دوست بدارد، در هم فرو مى ‏ريزد. (يعنى مصيبت‏ ها، به سرعت به سراغ او آيد، كه اين سرنوشت در انتظار پرهيزكاران و برگزيدگان خداست) (4) ⏺برداشت دوم؛ فقر معنوی مراد از فقر در این جا، فقر مادی نیست بلکه فقر به معنای فقر معنوی (فقر إلی الله) است. «وَ قَالَ (صلی الله علیه و آله)‏ الْفَقْرُ فَخْرِي‏ وَ بِهِ أَفْتَخِرُ عَلَى سَائِرِ الْأَنْبِيَاء»؛ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: فقر مايه افتخار من است و با آن بر ساير پيامبران افتخار مى كنم.(5) این فقر به معنای عدم احتیاج به غیر خدا، و محتاج بودن به خداوند است. و از آن جهت که پیامبر (صلی الله علیه و آله) در مقام توحید و منقطع بودن از غیر خداوند، از سایر انبیاء برتر بوده و در این مقام، مصداق اتم و اکمل بوده اند، بر سایر انبیاء برتری دارند و بدان افتخار می کنند. ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

⏺برداشت سوم؛ ساده زیستی فقر در این جا به معنای ساده زیستن و قانع بودن به زندگی خالی از زرق و برق و تجمل است. در این جا صبر بر فقر، به جلباب و پوشش تشبیه شده، زیرا همان طور که جلباب و پوشش، بدن را می پوشاند، صبر نیز فقر را می پوشاند. در روایات داریم که امام علی (علیه السلام) همین ساده زیستی و فقر مادی را از علامات شیعه بودن می شمارند: «قَوْلُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‏ وَ مَا لِي لَا أَرَى مِنْهُمْ سِيمَاءَ الشِّيعَةِ قِيلَ وَ مَا سِيمَاءُ الشِّيعَةِ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ خُمُصُ الْبُطُونِ مِنَ الطَّوَى يُبْسُ الشِّفَاةِ مِنَ الظَّمَإِ عُمْشُ الْعُيُونِ مِنَ الْبُكَاء»؛ گروهی را به امام علی (علیه السلام) معرفی کرده که اینان شیعیان شما هستند. امام فرمودند ولی نشانه شیعه بودن (شیعه واقعی) را در آن ها نمی بینم. پرسیدند نشانه شیعه بودن چیست؟ امام فرمودند: شکم‌ هایى که از گرسنگی به تنشان چسبیده است، لب‌ هایى که از تشنگی خشکیده است و چشم‌ هایی که از گریه آشفته است.(6) ⏺برداشت چهارم؛ تذکر به فقر آخرتی در میان مؤمنان و شیعیان، افراد ثروتمند هم بوده اند، لذا این کلام امام (علیه السلام) ناظر به فقر مادی و دنیوی نیست بلکه موعظه و تذکر است به شیعیان و محبین اهلبیت که به فقر در آخرت، توجه داشته باشید و از هم اکنون با تلاش و جدیت در راه بندگی و عبادت خداوند، آن فقر آخرتی را جبران کنید. به بیان دیگر؛ تقوا و عمل صالح در این دنیا، جلباب و پوششی است برای فقر در آخرت. ⏺برداشت پنجم؛ سختی و فشار زمانه تاریخ نشان داده که همیشه دوستان و پیروان پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهلبیت (علیهم السلام) از طرف حکومت ها (مثل بنی امیه و بنی عباس) در سختی و فشار بوده اند، مثل شعب ابی طالب، مثل رفتاری که با ابوذر کردند و او را به ربذه تبعید کردند، سب و دشنام به امام علی (علیه السلام) در منابر و خطبه ها، سختگیری و ایراد گرفتن بر شیعیان و یاران امام، و...؛ کما این که همیشه طرفداران حق، از طرف اهل باطل، مورد هجمه قرار گرفته و در فشار بوده اند. لذا پیام این فرمایش امام، ناظر به تحمل این سختی ها و فشارهاست. 👈مطالعه بیشتر: شرح نهج البلاغه، ابن میثم بحرانی، ذیل حکمت 112 منهاج البراعة في شرح نهج البلاغة، هاشمی خویى، ج ‏21 ، ص 170 پیام امام، آیت الله مکارم شیرازی، ج 12، ص 664 - 666 📚پی نوشت ها: 1. شریف الرضی، نهج البلاغه، ترجمه دشتی، انتشارت: مشهور ـ قم، حکمت 112. 2. کلینی، الكافي، محقق/مصحح: غفاری و آخوندی، انتشارات دارالکتب اسلامیه ـ تهران، 1407ق، چاپ چهارم، ج 2، ص 252، ح 1. 3. همان، ح 2. 4. نهج البلاغه، پیشین، حکمت 111. 5. ابن أبي جمهور، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، محقق/مصحح: عراقى، ناشر: دار سيد الشهداء للنشر ـ قم‏، 1405 ق‏، چاپ اول‏، ج ‏1، ص 39. 6. علم الهدى، على بن حسين‏، أمالي المرتضى‏، محقق/مصحح: ابراهيم، محمد ابوالفضل‏، ناشر: دار الفكر العربي‏ ـ قاهره‏، 1998م‏، چاپ اول‏، ج ‏1، ص 18؛ ابن شهر آشوب مازندرانى، مناقب آل أبي طالب (عليهم السلام)، ناشر: علامه‏ ـ قم‏، 1379ق، چاپ اول‏، ج ‏2، ص 120. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔹حجه الاسلام #محمدی پرسش و پاسخ اعتقادی جلسه 12 - بررسی مبارزات سیاسی ائمه (ع) 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔹حشر عالمانه #بیانات #حضرت_آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 🔰 @p_eteghadi 🔰

#رشد #سلوک 💠 غنیمت شماری فرصت ها 🔺حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری: 🔻 خداوند متعال در قرآن کریم مي‏فرمايد: «إِنَّا مَكَّنَّا لَهُ فِي الْأَرْضِ وَ آتَيْناهُ مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ سَبَبا؛ ما برای ذوالقرنين امكاناتي فراهم كرديم، براي اين كه توسعه پیدا کند و پيش برود، سببي را براي رشد در اختيار او قرارداديم سوره کهف، آیه ۸۴» و در ادامه می‌فرماید: «فَأَتْبَعَ سَبَبا؛ پس او تبعیت کرد». 🔸 از مجموع آیات، چنین برداشت می‌شود: عمده كساني كه در مسیر حق، موفق نمی‌شوند، مربوط به اين است كه وقتی اسباب رشد برای آن ها فراهم ‌شود، از این فرصت استفاده نمی کنند، اقدام‌های لازم را انجام نمی‌دهند و اين غفلت (عدم تبعیت از سبب) برای سالک، عيب بزرگي است و باعث می‌شود زمان را از دست بدهد. 🔻 مثلا اگر کسی [برای عبادات و اعمال صالح] اقبال دل پیدا کند، مي‏تواند هشتاد درصد از آن اقبال استفاده كند و مي‏تواند پنج درصد استفاده كند و مي‏تواند اصلا استفاده نكند. 🔸 در روایتی از نبی مکرم اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ آمده است: «إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِي أَيَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَات أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا؛ همانا در ایام زندگی‌تان رایحه های معنوی از جانب حق تعالی به سوی شما می‌وزد، آگاه باشید و خود را در معرض آنها قرار دهید. بحار،ج ۶۸، ص۲۲۱». 🔹 كمتر كسي است كه سبب را متابعت كند. اشخاص، اوقات را در اين زمينه از دست می‌دهند؛ امّا ذوالقرنین از امكانات به نحو احسن استفاده كرد. خلاصه این که همّت گماشت، عزم كرد و بهره برد.‌ ‌ 🔰 @p_eteghadi 🔰

خداوند متعال و اهل بیت (علیهم السلام) درباره مقام مادر چه فرموده اند؟

🎤در نگاه قرآن کریم و با توجه به آیات ذیل، می توان به اهمیت و جایگاه والدین به ویژه جایگاه مادر، پی برد: 💠ـ «وَ بَرًّا بِوالِدَتي‏ وَ لَمْ يَجْعَلْني‏ جَبَّاراً شَقِيًّا»؛ و مرا نسبت به مادرم نيكوكار قرار داده؛ و جبّار و شقى قرار نداده است‏.(1) ـ «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ حَمَلَتْهُ‏ أُمُّهُ وَهْناً عَلى‏ وَهْنٍ»؛ و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش كرديم؛ مادرش او را با ناتوانى روى ناتوانى حمل كرد (به هنگام باردارى هر روز رنج و ناراحتى تازه‏ اى را متحمّل مى ‏شد).(2) ـ «وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ‏ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً»؛ ما به انسان توصيه كرديم كه به پدر و مادرش نيكى كند، مادرش او را با ناراحتى حمل مى ‏كند و با ناراحتى بر زمين مى ‏گذارد.(3) ـ «وَ قَضى‏ رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ إِيَّاهُ وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً كَريماً»؛ و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستيد! و به پدر و مادر نيكى كنيد! هر گاه يكى از آن دو، يا هر دوى آن ها، نزد تو به سن پيرى رسند، كمترين اهانتى به آن ها روا مدار! و بر آن ها فرياد مزن! و گفتار لطيف و سنجيده و بزرگوارانه به آن ها بگو.(4) 🔷جایگاه مادر از منظر روایات در این زمینه روایت زیاد است که به برخی اشاره می شود: ـ مقدم بودن احسان به مادر «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ‏ أَبَرُّ قَالَ أُمَّكَ قَالَ ثُمَّ مَنْ قَالَ‏ أُمَّكَ قَالَ ثُمَّ مَنْ قَالَ أُمَّكَ قَالَ ثُمَّ مَنْ قَالَ أَبَاكَ»؛ امام صادق (عليه السلام) فرمودند: مردى به حضور پيامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و گفت به چه كسى احسان كنم؟ فرمودند: به مادرت. گفت: بعد به چه كسى؟ فرمودند: به مادرت. عرض كرد: سپس به چه كسى؟ فرمودند: به مادرت. گفت: بعد به چه كسى؟ فرمودند: به پدرت.(5) «عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ (علیه السلام) قَالَ: قَالَ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ يَا رَبِ‏ أَوْصِنِي‏ قَالَ‏ أُوصِيكَ بِي فَقَالَ يَا رَبِ‏ أَوْصِنِي‏ قَالَ‏ أُوصِيكَ بِي ثَلَاثاً قَالَ يَا رَبِ‏ أَوْصِنِي‏ قَالَ‏ أُوصِيكَ بِأُمِّكَ قَالَ يَا رَبِ‏ أَوْصِنِي‏ قَالَ‏ أُوصِيكَ بِأُمِّكَ قَالَ أَوْصِنِي قَالَ أُوصِيكَ بِأَبِيكَ قَالَ فَكَانَ يُقَالُ لِأَجْلِ ذَلِكَ إِنَّ لِلْأُمِّ ثُلُثَيِ الْبِرِّ وَ لِلْأَبِ الثُّلُثَ»؛ امام باقر (عليه السلام) فرمودند: موسى بن عمران (عليه السلام) گفت خدايا! مرا توصيه كن. خداوند تا سه دفعه فرمود: تو را به [دوست داشتن] خودم توصيه مى ‌كنم. در دفعه چهارم و پنجم او را نسبت به مادر و دفعه ششم نسبت به پدر توصيه كرد. اينجا به ‌دست مى ‌آيد كه مادر دو سوم از حق احسان فرزند را داراست و پدر يک ‌سوم را.(6) 🔷 اهمیت حق مادر «عَنْهُ (صلی الله علیه و آله)‏ ... قِيلَ وَ مَا حَقُ‏ الْوَالِدَةِ فَقَالَ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لَوْ أَنَّهُ عَدَدَ رَمْلِ عَالِجٍ وَ قَطْرِ الْمَطَرِ أَيَّامَ الدُّنْيَا قَامَ بَيْنَ يَدَيْهَا مَا عَدَلَ ذَلِكَ يَوْمَ حَمَلَتْهُ فِي بَطْنِهَا»؛ از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سؤال کردند حق مادر چیست؟ فرمودند: هیهات! هیهات! اگر به عدد ریگ های بیابان و قطره های باران در خدمت مادر باشید، معادل یک روزی که در شکم او بوده اید نخواهد بود.(7) ـ بهشت زیر پای مادر «عَنِ السُّلَمِيِّ قَالَ‏ أَتَيْتُ النَّبِيَّ (صلی الله علیه و آله) أَسْتَشِيرُهُ فِي الْجِهَادِ فَقَالَ أَ لَكَ وَالِدَةٌ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ اذْهَبْ فَأَكْرِمْهَا فَإِنَ‏ الْجَنَّةَ تَحْتَ‏ رِجْلَيْهَا»؛ «سلمی» می گوید آمدم نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اجازه جهاد گرفتم، [جهادی که واجب عینی نبوده است] حضرت به من فرمودند :آیا برای تو مادری هست؟ گفتم بله. حضرت فرمودند: برو نزد مادرت و او را احترام نما، به درستی که بهشت زیر پای مادر است.(8) «عَنِ النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ: الْجَنَّةُ تَحْتَ‏ أَقْدَامِ‏ الْأُمَّهَاتِ»؛ از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمودند: بهشت زیر پای مادران است.(9) «قَالَ (صلی الله علیه و آله) تَحْتَ أَقْدَامِ الْأُمَّهَاتِ رَوْضَةٌ مِنْ رِيَاضِ الْجَنَّةِ»؛ از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) روایت شده که فرمودند: زیر پای مادران، باغی از باغ های بهشت است.(10)

📚پی نوشت ها: 1. مریم: 19/ 32. 2. لقمان: 31/ 14. 3. احقاف: 46/ 15. 4. اسراء: 17/ 23. 5. کلینی، الكافي، محقق/مصحح: غفاری و آخوندی، انتشارات دارالکتب اسلامیه ـ تهران، 1407ق، چاپ چهارم، ج ‏2، ص 159، ح 9. 6. ابن بابويه (صدوق)، الأمالي، ناشر: كتابچى‏ ـ تهران‏، 1376 ش‏، چاپ ششم‏، ص 511، ح 5. 7. ابن أبي جمهور، عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، محقق/مصحح: عراقى، ناشر: دار سيد الشهداء للنشر ـ قم‏، 1405 ق‏، چاپ اول‏، ج ‏1، ص 269، ح 77. 8. ورام بن أبي فراس، تنبیه الخواطر و نزهة النواظر المعروف بمجموعة ورّام‏، ناشر: مكتبه فقيه‏ ـ قم‏، 1410ق، چاپ اول‏، ج ‏2، ص 284. 9. نوری، مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل‏، محقق/مصحح: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏، ناشر: مؤسسة آل البيت عليهم السلام‏ ـ قم، 1408 ق‏، چاپ اول‏، ج ‏15، ص 180. 10. همان، ص 181. 🔰 @p_eteghadi 🔰

#عکس نوشته 🔶️ آیت الله شوشتری ✔️ 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔸امام علی (ع): 🔹ظلم و تجاوز، انسان را زمین مى زند و مرگ‌ها را نزدیک مى سازد. (تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص ۳۴۵، ح ۷۹۳۷) 🔰 @p_eteghadi 🔰

در مسجد ما نوشته ای در مقابل مردم بود که آن ها را هنگام قرآن و اذان دعوت به سکوت می کرد و از هنگام مرگ جهت گفتن شهادتین می ترساند. امام جماعت اعلام کرد که سند این روایت را در هیچ کدام از کتب مرجع شیعه ندیده و فقط یک جا از یک اهل تسنن دیده؛ پس آن نوشته را از دید مردم خارج ولی دعوت به سکوت و انضباط هنگام اذان و قرآن کرد. خواستم ضمن احترام به همه، تحقیق کنم که آیا گفته ایشان صحیح است؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

اگر منظورتان این عبارت در باره اذان است که «مَن تَکَلَّمَ عِندَ الأذانِ تَلَجلَج لِسانُهُ عِندَ المَوتِ»؛ کسی که هنگام اذان، سخن بگوید، هنگام مرگ، زبانش به لکنت می افتد؛ این را فقط نویسنده کتاب «شرح الازهار» که از فقهای زیدیه است در کتابش آورده است.(1) 💠نقد و بررسی این نقل، در هیچ یک از تراث و منابع حدیثی شیعه نیست. این نقل، در تراث و منابع اهل سنت نیز یافت نشد. فقط نویسنده «شرح الازهار» آن را آورده است. ایشان می گوید «منقول من خط بعض العلماء»؛ یعنی نقل شده از خط (کتب) بعض علماء؛ لذا: اولا آن که نقل کرده یا آن که از او نقل شده، معلوم نیست کیست ثانیا این بعض علماء مشخص نیست چه کسانی هستند ثالثا سلسله سند و اتصالی هم برای این نقل، بیان نشده است. بنابر این: این نقل را اصلا نمی توان روایت محسوب کرد و نمی توان آن را به معصوم نسبت داد؛ لذا می توان گفت اصلا چنین چیزی به عنوان روایت، از معصوم صادر نشده است. اما در باره شنیدن قرآن و سکوت کردن خداوند متعال می فرماید: «وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون‏»؛ هنگامى كه قرآن خوانده شود، گوش فرا دهيد و خاموش باشيد؛ شايد مشمول رحمت خدا شويد.(2) روایات تفسیری این که این سکوت موقع شنیدن قرآن، چه موقع است و آیا واجب است یا مستحب، روایات متعددی داریم؛ از جمله: نماز و غیر نماز روایت داریم که در نماز یا غیر نماز، وقتی قرآن خوانده می شود، باید سکوت کرد و گوش داد: عَنْ زُرَارَةَ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) يَقُولُ: «يَجِبُ الْإِنْصَاتُ لِلْقُرْآنِ فِي الصَّلَاةِ وَ فِي غَيْرِهَا، وَ إِذَا قُرِئَ عِنْدَكَ الْقُرْآنُ وَجَبَ عَلَيْكَ الْإِنْصَاتُ وَ الِاسْتِمَاعُ»؛ زراره می گوید شنیدم که امام صادق (علیه السلام) فرمودند: واجب است سکوت برای قرآن، در نماز و در غیر نماز؛ و زمانی که قرآن در نزد تو خوانده می شود، واجب است سکوت کنی و گوش دهی.(3)

🕋نماز جمعه «عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ السَّلَامُ)‏ فِي خُطْبَةِ يَوْمِ الْجُمُعَةِ الْخُطْبَةُ الْأُولَى... إِنَّ كِتَابَ اللَّهِ أَصْدَقُ الْحَدِيثِ وَ أَحْسَنُ الْقِصَصِ وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ "وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ‏" فَاسْمَعُوا طَاعَةَ اللَّهِ وَ أَنْصِتُوا ابْتِغَاءَ رَحْمَتِه‏...»؛ امام باقر (علیه السلام) در خطبه اول نماز جمعه فرمودند: به درستی که کتاب خدا صادق ترین کلام و نیکوترین قصص است و خداوند (عزوجل) فرموده "زمانی که قرآن خوانده می شود، بدان گوش فرا دهید و سکوت کنید، تا مورد رحمت قرار گیرید"؛ پس به خاطر اطاعت الهی، گوش فرا دهید و به امید رحمتش، سکوت کنید...(4) نماز جماعت و هنگام قرائت امام جماعت در نمازهای جهریه «عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) قَالَ: وَ إِنْ كُنْتَ خَلْفَ إِمَامٍ فَلَا تَقْرَأَنَّ شَيْئاً فِي الْأَوَّلَتَيْنِ وَ أَنْصِتْ‏ لِقِرَاءَتِهِ ... فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ "وَ إِذا قُرِئَ الْقُرْآنُ"‏ يَعْنِي فِي الْفَرِيضَةِ خَلْفَ الْإِمَامِ‏ "فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ‏"...؛ امام باقر (علیه السلام) فرمودند: اگر پشت سر امام جماعت هستید (اقتدا کرده اید) پس در دو رکعت اول، چیزی نخوانید و به خاطر قرائت امام جماعت، شما سکوت کنید...؛ به درستی که خداوند (عزوجل) به مؤمنین می فرماید "زمانی که قرآن خوانده می شود" یعنی در نماز واجب و پست سر امام جماعت، "بدان گوش دهید و سکوت کنید تا مورد رحمت قرار گیرید"... ‏.(5) هر موقع امام جماعت صدای قرآن شنید باید صبر کند تا آیه تمام شود و سپس نماز را ادامه دهد از امام صادق (علیه السلام) نقل شده كه حضرت على (علیه السلام) در نماز صبح بودند و «ابن كوا» (همان مرد منافق تيره دل) در پشت سر امام (علیه السلام) مشغول نماز بود، ناگاه در نماز اين آيه را تلاوت كرد «وَ لَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ»‏ [و هدفش از خواندن آيه اين بود كه به طور كنايه به حضرت احتمالا در مورد قبول حكميت در ميدان صفين اعتراض كند] اما با اين حال امام (علیه السلام) براى احترام قرآن سكوت كردند تا وى آيه را به پايان رسانيد، سپس امام (علیه السلام) به ادامه قرائت نماز بازگشتند، و «ابن كوا» كار خود را دو مرتبه تكرار كرد، باز امام (علیه السلام) سكوت كردند و «ابن كوا» براى سومين بار آيه را تكرار نمود، و على (علیه السلام) مجددا به احترام قرآن سكوت كردند، سپس حضرت اين آيه را تلاوت فرمودند: «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الَّذِينَ لا يُوقِنُونَ‏» [اشاره به اين كه مجازات دردناک الهى در انتظار منافقان و افراد بى ايمان است و در برابر آن ها بايد تحمل و حوصله به خرج داد] سرانجام امام سوره را تمام كرده و به ركوع رفتند.(6) صحبت کردن مسلمانان در نماز مسلمانان در نماز صحبت می کردند و به یکدیگر سلام می کردند؛ لذا آیه نازل شد.(7) برخی از شأن نزول ها می گویند مسلمانان در آغاز كار، گاهى در نماز صحبت مى ‏كردند، و گاهى شخص تازه وارد، به هنگامى كه نماز را شروع مى ‏كرد، از ديگران سؤال مى ‏كرد، چند ركعت نماز خوانده ‏ايد؟ آن ها هم جواب مى ‏دادند فلان مقدار؛ آيه بالا نازل شد و آن ها را از اين كار نهى كرد.(8) 👈نتیجه سکوت هنگام شنیدن قرآن، بسیار پسندیده و ارزشمند است ولی واجب نیست بلكه مستحب است. البته فقط در نماز جماعت و وقتی امام جماعت در حال قرائت است و مأموم صدای امام را می شنود، بر مأموم واجب است سکوت نماید. 📚پی نوشت ها: 1. احمد المرتضی، شرح الأزهار، نرم افزار المکتبة الشامله، ج 1، ص 448 و 449. 2. اعراف: 7/ 204. 3. بحرانی، تفسیر البرهان فی تفسیر القرآن، موسسة البعثة، قسم الدراسات الاسلامیه ـ قم، ج ‏2، ص 628. 4. کلینی، الكافي، محقق/مصحح: غفاری و آخوندی، انتشارات دارالکتب اسلامیه ـ تهران، 1407ق، چاپ چهارم، ج ‏3، ص 422 و 423. 5. ابن بابويه، من لايحضره الفقيه‏، محقق/مصحح: غفارى، ناشر: دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، ـ قم، 1413ق، ‏چاپ دوم‏، ج ‏1، ص 392. 6. البرهان في تفسير القرآن، پیشین، ج ‏2، ص 627؛ مکارم شیرازی و همکاران، تفسير نمونه، انتشارات: دار الکتب الاسلامیه ـ تهران، ج ‏7، ص 71. 7. طوسی، التبيان في تفسير القرآن، انتشارات: دار احیاء التراث العربی ـ بیروت، ج ‏5، ص 67. 8. تفسير نمونه، پیشین، ج ‏7، ص 69. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔹حجه الاسلام #محمدی پرسش و پاسخ اعتقادی جلسه 13 - اثبات معصوم بودن اهل بیت از زبان احادیث 🔰 @p_eteghadi 🔰

لطفا در مورد حدیث «عنوان بصری» توضیح بفرمایید. 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

🎤«عنوان بصری» نام پیرمردی بوده در زمان امام صادق (علیه السلام) که در جریان یک گفتگو با ایشان، توصیه هایی را از ایشان شنیده و نقل می کند. این توصیه ها، دستورات بسیار اساسی در تهذیب نفس و حقیقت و تمامِ عبودیت و بندگی بوده و بزرگانی چون «آیه الله قاضی» و «علامه طباطبایی» (رحمه الله علیهما) عمل کردن به آن را به شاگردان و تمام کسانی که خواهان سیرو سلوک در مسیر الهی بوده اند،‌ سفارش می کردند. «مرحوم مجلسی» این حدیث را در «بحارالانوار» به این صورت آورده است: 💠«أَقُولُ وَجَدْتُ بِخَطِّ شَیْخِنَا الْبَهَائِیِّ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ مَا هَذَا لَفْظُهُ قَالَ الشَّیْخُ شَمْسُ الدِّینِ مُحَمَّدُ بْنُ مَکِّیٍّ نَقَلْتُ مِنْ خَطِّ الشَّیْخِ أَحْمَدَ الْفَرَاهَانِیِّ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عُنْوَانَ الْبَصْرِیِّ وَ کَانَ شَیْخاً کَبِیراً قَدْ أَتَى عَلَیْهِ أَرْبَعٌ وَ تِسْعُونَ سَنَةً قَالَ کُنْتُ أَخْتَلِفُ إِلَى مَالِکِ بْنِ أَنَسٍ سِنِینَ فَلَمَّا قَدِمَ جَعْفَرٌ الصَّادِقُ ع الْمَدِینَةَ اخْتَلَفْتُ إِلَیْهِ وَ أَحْبَبْتُ أَنْ آخُذَ عَنْهُ کَمَا أَخَذْتُ عَنْ مَالِکٍ فَقَالَ لِی یَوْماً إِنِّی رَجُلٌ مَطْلُوبٌ وَ مَعَ ذَلِکَ لِی أَوْرَادٌ فِی کُلِّ سَاعَةٍ مِنْ آنَاءِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ فَلَا تَشْغَلْنِی عَنْ وِرْدِی وَ خُذْ عَنْ مَالِکٍ وَ اخْتَلِفْ‏ إِلَیْهِ کَمَا کُنْتَ تَخْتَلِفُ إِلَیْهِ فَاغْتَمَمْتُ مِنْ ذَلِکَ وَ خَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ وَ قُلْتُ فِی نَفْسِی لَوْ تَفَرَّسَ فِیَّ خَیْراً لَمَا زَجَرَنِی عَنِ الِاخْتِلَافِ إِلَیْهِ وَ الْأَخْذِ عَنْهُ فَدَخَلْتُ مَسْجِدَ الرَّسُولِ ص وَ سَلَّمْتُ عَلَیْهِ ثُمَّ رَجَعْتُ مِنَ الْغَدِ إِلَى الرَّوْضَةِ وَ صَلَّیْتُ فِیهَا رَکْعَتَیْنِ وَ قُلْتُ أَسْأَلُکَ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ أَنْ تَعْطِفَ عَلَیَّ قَلْبَ جَعْفَرٍ وَ تَرْزُقَنِی مِنْ عِلْمِهِ مَا أَهْتَدِی بِهِ إِلَى صِرَاطِکَ الْمُسْتَقِیمِ وَ رَجَعْتُ إِلَى دَارِی مُغْتَمّاً وَ لَمْ أَخْتَلِفْ إِلَى مَالِکِ بْنِ أَنَسٍ لِمَا أُشْرِبَ قَلْبِی مِنْ حُبِّ جَعْفَرٍ فَمَا خَرَجْتُ مِنْ دَارِی إِلَّا إِلَى الصَّلَاةِ الْمَکْتُوبَةِ حَتَّى عِیلَ صَبْرِی فَلَمَّا ضَاقَ صَدْرِی تَنَعَّلْتُ وَ تَرَدَّیْتُ وَ قَصَدْتُ جَعْفَراً وَ کَانَ بَعْدَ مَا صَلَّیْتُ الْعَصْرَ فَلَمَّا حَضَرْتُ بَابَ دَارِهِ اسْتَأْذَنْتُ عَلَیْهِ فَخَرَجَ خَادِمٌ لَهُ فَقَالَ مَا حَاجَتُکَ فَقُلْتُ السَّلَامُ عَلَى الشَّرِیفِ فَقَالَ هُوَ قَائِمٌ فِی مُصَلَّاهُ فَجَلَسْتُ بِحِذَاءِ بَابِهِ فَمَا لَبِثْتُ إِلَّا یَسِیراً إِذْ خَرَجَ خَادِمٌ فَقَالَ ادْخُلْ عَلَى بَرَکَةِ اللَّهِ فَدَخَلْتُ وَ سَلَّمْتُ عَلَیْهِ فَرَدَّ السَّلَامَ وَ قَالَ اجْلِسْ غَفَرَ اللَّهُ لَکَ فَجَلَسْتُ فَأَطْرَقَ مَلِیّاً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ وَ قَالَ أَبُو مَنْ قُلْتُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ قَالَ ثَبَّتَ اللَّهُ کُنْیَتَکَ وَ وَفَّقَکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا مَسْأَلَتُکَ فَقُلْتُ فِی نَفْسِی لَوْ لَمْ یَکُنْ لِی مِنْ زِیَارَتِهِ وَ التَّسْلِیمِ غَیْرُ هَذَا الدُّعَاءِ لَکَانَ کَثِیراً ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ قَالَ مَا مَسْأَلَتُکَ فَقُلْتُ سَأَلْتُ اللَّهَ أَنْ یَعْطِفَ قَلْبَکَ عَلَیَّ وَ یَرْزُقَنِی مِنْ عِلْمِکَ وَ أَرْجُو أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَجَابَنِی فِی الشَّرِیفِ مَا سَأَلْتُهُ فَقَالَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَیْسَ الْعِلْمُ بِالتَّعَلُّمِ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ یَقَعُ فِی قَلْبِ مَنْ یُرِیدُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى أَنْ یَهْدِیَهُ فَإِنْ أَرَدْتَ الْعِلْمَ فَاطْلُبْ أَوَّلًا فِی نَفْسِکَ حَقِیقَةَ الْعُبُودِیَّةِ وَ اطْلُبِ الْعِلْمَ بِاسْتِعْمَالِهِ وَ اسْتَفْهِمِ اللَّهَ یُفْهِمْکَ قُلْتُ یَا شَرِیفُ فَقَالَ قُلْ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ قُلْتُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا حَقِیقَةُ الْعُبُودِیَّةِ قَالَ ثَلَاثَةُ أَشْیَاءَ أَنْ لَا یَرَى الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ فِیمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ مِلْکاً لِأَنَّ الْعَبِیدَ لَا یَکُونُ لَهُمْ مِلْکٌ یَرَوْنَ الْمَالَ مَالَ اللَّهِ یَضَعُونَهُ حَیْثُ أَمَرَهُمُ اللَّهُ بِهِ وَ لَا یُدَبِّرُ الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ تَدْبِیراً وَ جُمْلَةُ اشْتِغَالِهِ فِیمَا أَمَرَهُ تَعَالَى بِهِ وَ نَهَاهُ عَنْهُ فَإِذَا لَمْ یَرَ الْعَبْدُ لِنَفْسِهِ فِیمَا خَوَّلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مِلْکاً هَانَ عَلَیْهِ الْإِنْفَاقُ فِیمَا أَمَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى أَنْ یُنْفِقَ فِیهِ وَ إِذَا فَوَّضَ الْعَبْدُ تَدْبِیرَ نَفْسِهِ عَلَى مُدَبِّرِهِ هَانَ عَلَیْهِ مَصَائِبُ الدُّنْیَا وَ إِذَا اشْتَغَلَ الْعَبْدُ بِمَا أَمَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى وَ نَهَاهُ لَا یَتَفَرَّغُ مِنْهُمَا إِلَى الْمِرَاءِ وَ الْمُبَاهَاةِ مَعَ النَّاسِ فَإِذَا أَکْرَمَ

اللَّهُ الْعَبْدَ بِهَذِهِ الثَّلَاثَةِ هَان عَلَیْهِ الدُّنْیَا وَ إِبْلِیسُ وَ الْخَلْقُ وَ لَا یَطْلُبُ الدُّنْیَا تَکَاثُراً وَ تَفَاخُراً وَ لَا یَطْلُبُ مَا عِنْدَ النَّاسِ عِزّاً وَ عُلُوّاً وَ لَا یَدَعُ أَیَّامَهُ بَاطِلًا فَهَذَا أَوَّلُ دَرَجَةِ التُّقَى قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى تِلْکَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَ لا فَساداً وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ قُلْتُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَوْصِنِی قَالَ أُوصِیکَ بِتِسْعَةِ أَشْیَاءَ فَإِنَّهَا وَصِیَّتِی لِمُرِیدِی الطَّرِیقِ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى وَ اللَّهَ أَسْأَلُ أَنْ یُوَفِّقَکَ لِاسْتِعْمَالِهِ ثَلَاثَةٌ مِنْهَا فِی رِیَاضَةِ النَّفْسِ وَ ثَلَاثَةٌ مِنْهَا فِی الْحِلْمِ وَ ثَلَاثَةٌ مِنْهَا فِی الْعِلْمِ فَاحْفَظْهَا وَ إِیَّاکَ وَ التَّهَاوُنَ بِهَا قَالَ عُنْوَانُ فَفَرَّغْتُ قَلْبِی لَهُ فَقَالَ أَمَّا اللَّوَاتِی فِی الرِّیَاضَةِ فَإِیَّاکَ أَنْ تَأْکُلَ مَا لَا تَشْتَهِیهِ فَإِنَّهُ یُورِثُ الْحِمَاقَةَ وَ الْبُلْهَ وَ لَا تَأْکُلْ إِلَّا عِنْدَ الْجُوعِ وَ إِذَا أَکَلْتَ فَکُلْ حَلَالًا وَ سَمِّ اللَّهَ وَ اذْکُرْ حَدِیثَ الرَّسُولِ ص مَا مَلَأَ آدَمِیٌّ وِعَاءً شَرّاً مِنْ بَطْنِهِ فَإِنْ کَانَ وَ لَا بُدَّ فَثُلُثٌ لِطَعَامِهِ وَ ثُلُثٌ لِشَرَابِهِ وَ ثُلُثٌ لِنَفَسِهِ وَ أَمَّا اللَّوَاتِی فِی الْحِلْمِ فَمَنْ قَالَ لَکَ إِنْ قُلْتَ وَاحِدَةً سَمِعْتَ عَشْراً فَقُلْ إِنْ قُلْتَ عَشْراً لَمْ تَسْمَعْ وَاحِدَةً وَ مَنْ شَتَمَکَ فَقُلْ لَهُ إِنْ کُنْتَ صَادِقاً فِیمَا تَقُولُ فَأَسْأَلُ اللَّهَ أَنْ یَغْفِرَ لِی وَ إِنْ کُنْتَ کَاذِباً فِیمَا تَقُولُ فَاللَّهَ أَسْأَلُ أَنْ یَغْفِرَ لَکَ وَ مَنْ وَعَدَکَ بِالْخَنَا فَعِدْهُ بِالنَّصِیحَةِ وَ الرِّعَاءِ وَ أَمَّا اللَّوَاتِی فِی الْعِلْمِ فَاسْأَلِ الْعُلَمَاءَ مَا جَهِلْتَ وَ إِیَّاکَ أَنْ تَسْأَلَهُمْ تَعَنُّتاً وَ تَجْرِبَةً وَ إِیَّاکَ أَنْ تَعْمَلَ بِرَأْیِکَ شَیْئاً وَ خُذْ بِالِاحْتِیَاطِ فِی جَمِیعِ مَا تَجِدُ إِلَیْهِ سَبِیلًا وَ اهْرُبْ مِنَ الْفُتْیَا هَرَبَکَ مِنَ الْأَسَدِ وَ لَا تَجْعَلْ رَقَبَتَکَ لِلنَّاسِ جِسْراً قُمْ عَنِّی یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ فَقَدْ نَصَحْتُ لَکَ وَ لَا تُفْسِدْ عَلَیَّ وِرْدِی فَإِنِّی امْرُؤٌ ضَنِینٌ بِنَفْسِی وَ السَّلامُ عَلى‏ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى‏» ⬅️از «عنوان بصری» نقل شده است که من نزد «مالک بن انس» رفت و آمد داشتم؛ چون جعفر صادق (علیه السلام) به مدینه آمد، من به نزد او رفت و آمد کردم و دوست داشتم همان طور که از «مالک» تحصیل علم می کردم، از او نیز تحصیل علم نمایم. آن حضرت روزی به من فرمود: من تحت نظر دستگاه حکومتی هستم و علاوه بر این، در هر ساعتی از شبانه روز اوراد و اذکاری دارم که بدانها مشغولم و تو مرا از ذکرم باز مدار و علومت را از مالک بگیر، همچنان که سابقاً هم این طور بود که نزد او رفت و آمد می کردی. من از این مطلب غمگین شدم و از نزدشان بیرون رفتم و با خود گفتم اگر در من خیری می دید من را از رفت و آمد به نزد خود و بهره بردن از علمش منع نمی کرد. پس به مسجد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) رفتم و بر آن حضرت سلام کردم و فردای آن روز دوباره به روضه نبوی برگشتم و دو رکعت نماز گزاردم و عرض کردم: خدایا! خدایا! از تو می خواهم که قلب «جعفر بن محمد» را بر من متمایل گردانی و مرا از علم او تا حدی که باعث هدایت من به صراط مستقیم تو باشد بهرمند کنی. ⤴️بعد با حال اندوه و غصه به خانه ام برگشتم و چون دلم از محبت «جعفر بن محمد» مالامال شده بود دیگر پیش «مالک» نمی رفتم و از منزلم هم خارج نمی شدم، مگر برای نماز واجب، تا این که صبرم تمام شد ... . در حالی که سینه ام تنگ شده بود و تحملم به پایان رسیده بود نعلین خود را پوشیدم و ردای خود را بر دوش افکندم و قصد دیدار او را نمودم؛ و این زمانی بود که‌ نماز عصر را بجا آورده‌ بودم‌. چون به در خانه اش رسیدم اذن دخول خواستم، پس خادمی که داشتند، بیرون آمد و گفت: چه حاجتی داری؟ گفتم: می خواستم بر شریف سلام کنم. گفت: او در محل نماز خویش به نماز ایستاده، پس من روبروی در منزلش نشستم. مدت زیادی نگذشته بود که خادمی آمد و گفت: داخل بیا به برکت خداوند. من داخل شدم و بر حضرتش سلام کردم. سلام مرا پاسخ گفتند و فرمودند بنشین! خداوند تو را بیامرزد! پس من نشستم. قدری به حال تفکر سر به زیر انداختند و سپس سر خود را بلند نمودند و گفتند: کُنیه ات چیست؟ 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔴 سخنرانی عالم ربانی و فقیه اهل البیت مرحوم آیت الله میرزا عبدالکریم #حق_شناس رضوان الله تعالی علیه در نقد #صوفیه و #ملای_رومی: 🔸مذمت فرقه گنابادی 🔸تصور صورت مرشد در نماز 🔸مذمت #مثنوى دقيقه ١٣ 🔸نقل مستقيم و تفصيلى داستان آيت الله العظمی #بروجردى در مذمت #مثنوى دقيقه ١٤ 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔴 اگر چنین شد بترس ... ▪️ #امیرالمومنین " صلوات الله علیه " فرمودند: اى پسر آدم ، اگر ديدى كه خداى سبحان ، نعمتش را پى درپى به تو ارزانى مى دارد و تو نافرماني اش مى كنى ، از كيفر او بترس. 📚 نهج البلاغه ، حکمت ۲۴ #روایات 🔰 @p_eteghadi 🔰

⁉️چرادر آستانه ظھور باید ھا نباید ھا وارزش ھا تغییر میکند؟ ⭕️پاسخ: استاد ابراهیم #افشاری 🔰 @p_eteghadi 🔰