⏺با توجه به آيات شريفه اين سؤال مطرح می شود كه مفهوم رضايت و محبت در مورد پروردگار چيست؟ ناگفته پيدا است مفهوم رضايت و محبت در خدا و انسان ها متفاوت است، محبت در انسان يک نوع، توجّه قلبی و جاذبه روحی است، در حالي كه خداوند نه قلب دارد و نه روح، بنا بر اين رضايت و محبّت در مورد او به معنی انجام كارهائی است كه مايه خير و سعادت بندگان است، و نشانه لطف و عنايت او است. محبّت هنگامی كه در مورد خداوند به كار می ‏رود به معنی آثار خارجی آن است، و تنها در اين جا نيست كه به سراغ چنين تفسيری بايد رفت، در بسياری از اوصاف و افعال الهی، عين اين مطلب وجود دارد، مانند آن چه كه برای غضب الهی گفتيم كه خداوند، گنهكاران را «غضب» می ‏كند، به معنای اين است كه همچون يک شخص غضبناک با آن ها رفتار می ‏نمايد، وگرنه خشم و غضب كه به معنی هيجان و برآشفتگی نفس آدمی است، در مورد خدا هرگز صادق نيست.(5) رضايت خداوند می تواند ابعاد گوناگونی داشته باشد و با تعابيری هم چون مورد تاييد بودن يا مشمول عنايات ويژه قرار گرفتن تبيين و تصوير شود؛ ولی در تمام اين امور نمی توان فعل يا حالتی را به خداوند نسبت داد كه حاكی از تاثر و دگرگونی ذاتی باشد چون اين تاثرات مربوط به موجودات حادث و متغير و ممكن است نه خداوند كه اين پيرايه ها در حريم وجوبي او راه ندارد.(6) ☘️نکته چهارم: حال چگونه تصویر صحیحی از رضایت و عنایت خداوند داشته باشیم تا مستلزم تغییر در او نشود؟ یکی از تقریرهای ممکن در این زمینه بدین شرح است: هر سببی تاثیر گذار است؛ و خداوند این اثر را در او قرار داده؛ و با اذن الهی است که این تاثیرگذاری برایش باقی میماند و هر بار که اثر می نهد به اذن اوست؛ چنان که وجودش گره خورده به اذن و خواست اوست. همه موجودات و اسباب و تاثیرگذاری آن ها، وامدار عنایت و اذن خداست؛ نه فقط در وهله ایجاد و حدوث، بلکه در بقاء و هر آنی که موجودند و اثر می نهند. 🔷از این رو، نه فقط هنگام دعا بلکه حتی همان موقعی که کارهای روزانه را انجام می دهیم و مثلا چاقو را برای بریدن میوه استفاده می کنیم و یا زراعت می کنیم تا برنج درو کنیم و ... این خدا است که به اذن او این آثار در افعال و اسباب ما و دیگران بوجود می آید. وقتی نهال بواسطه مراقبتی که از او می کنیم و آب و کود به آن می دهیم رشد می کند، آیا مستقل از خواست و اذن و عنایت خداست؟! نه. خداوند چنین مقرر کرده که نهال از همین طریق رشد کند و برای کود و آب و تلاش ما اثر قرار داده و هر یک از این اسباب، از زمانی که موجودند و اثر می نهند، وامدار عنایت و اذن خدا هستند. بنابراین، در هر لحظه، در حقیقت ارتباط دوسویه با خدا برقرار است و این خداست که به اذن او هر حادثه ای رخ می دهد. آری، هنگام دعا و انجام کار خیر به منظور قصد قربت و کسب رضایت خدا، التفات ما به این امر بیشتر می شود. حال، خداوند مقرر کرده که برای پیدایش امور، گاهی علل مادی موثر باشند و به همین جهت ما را به سوی آن ها فراخوانده است؛ چنان که در روایات آمده که هنگام مریضی از دارو استفاده کنید؛(7)

و گاهی خداوند برای پیدایش امور علل معنوی و متافیزیکی همچون دعا را بخشی از نظام قضا و قدر خودش قرار داده تا جایی که در روایات آمده که دعا قضای الهی را تغییر می دهد.(8) تاثیرگذاری دعا گاهی به این شکل است که خداوند مقرر کرده دعای بندگان توسط ملائکه شنیده و در صورت وجود شرایط و فقدان موانع، اجابت گردد. فرشتگان بندگان مطیع خدا هستند و جز به خواست و اذن او کاری نمی کنند(9)؛ چنان که اسباب طبیعی چنین هستند و به اذن الهی دارای اثر مخصوص هستند. بنابراین، دعا سبب انفعال خداوند نمی شود بلکه سبب انفعال اسباب میانی و موجودات آسمانی می شود که به اذن الهی وظیفه شان اجابت دعا و پیگیری و تحقق آن ها است.(10) هم چنین خداوند برای افعال ما آثار تکوینی قرار داده است؛ یعنی همان طور که عمل ما در طول زندگی، آثار محسوس در همین دنیا دارد، دارای آثار ملکوتی دیگری نیز هست که همین الان بر ما عارض می شود اما ما بواسطه حجابی که داریم نمی توانیم آن را درک کنیم و به همین جهت، اکثر مردم در آخرت این آثار نیک یا بد را در می یابند. از آن جایی که خداوند منشا اصلی ارتباط میان فعل و اثر است، هر اثری که رخ می دهد مخلوق او است و تحت اراده تکوینی او قرار می گیرد. تمامی این اسباب در محضر خدا هستند و به اذن او اثر گذار هستند و خداوند نیز با علم و اشراف مطلقی که دارد به همه این امور علم و آگاهی دارد و چیزی از او پوشیده نیست و حتی می داند که روزی فرا می رسد که شخصی بواسطه دعا یا انجام فلان کار تقدیرش را تغییر می دهد اما دیگری دعا نمی کند و یا فلان کار نیک یا بد را انجام نمی دهد و همان تقدیر اولیه ای که برایش مقدر شده، محقق می شود. آن چه به عنوان بداء و تغییر در امور است، مربوط به علم و انتظار ما است وگرنه تغییری در خداوند رخ نمی دهد. ⏺بنابراین، دعا و افعال ما تغییری در علم و اراده خدا ایجاد نمی کند اما با این حال، دعا و افعال و آثار کارهای ما همگی در محضر علم خدا است و هر اتفاقی که رخ می دهد به اذن و خواست او است. انجام کارهای نیک و کسب توجه عوامل ملکوتی و عنایت ملائکه و غیره، سبب برخورداری از مواهب و نعماتی می شود که از آن به رضایت خداوند تعبیر می شود؛ هم چنین، انجام کارهای بد، سبب می شود ما به آثار تکوینی این افعال گرفتار شویم و به عاقبت جهنمی مبتلا گردیم که از آن به قهر الهی تعبیر می شود. بنابراین، هیچ تغییری در علم و اراده الهی صورت نگرفته است. خداوند از ابتدا می دانست که ما چنین و چنان می کنیم و از همان ابتدا اراده کرد که هر یک از ما به اثر مورد نظری که اختیار کرده ایم رهنمون گردیم. 👈نتیجه: خداوند فاقد احساسات و هيجانات و عواطف انسانی است و هيچ تغييری در او راه ندارد. از اين رو، مهر و محبت و رضايت و حتی خشم و غضب الهی را بايد متناسب با ذات الهی توضيح دهيم. اين مطلب در مورد تمامی اوصاف خداوند صادق است. 🔰 @p_eteghadi 🔰

. 🔺 بهاى جان توست 🔅 #امام_علی_علیه_السلام : 🔸 «يا مُؤمِنُ، إنَّ هذَا العِلمَ وَالأَدَبَ ثَمَنُ نَفسِكَ فَاجتَهِد في تَعَلُّمِهِما، فَما يَزيدُ مِن عِلمِكَ وأدَبِكَ يَزيدُ في ثَمَنِكَ وقَدرِكَ ؛ فَإِنَّ بِالعِلمِ تَهتَدي إلى رَبِّكَ، وبِالأَدَبِ تُحسِنُ خِدمَةَ رَبِّكَ وبِأَدَبِ الخِدمَةِ يَستَوجِبُ العَبدُ وَلايَتَهُ وقُربَهُ، فَاقبَلِ النَّصيحَةَ كَي تَنجُوَ مِنَ العَذابِ» . 🔹 «اى مؤمن! اين دانش و ادب، بهاى جان توست. پس در آموختن آن دو بكوش، كه هر چه بر دانش و ادبت افزوده شود ، بر قدر و قيمت تو افزوده مى شود . با دانش است كه به پروردگارت راه مى يابى ، و با ادب است كه به پروردگارت خوش خدمت مى كنى ، و با ادب در خدمت گزارى است كه بنده سزاوار ولايت و قرب او مى شود . پس [اين ]نصيحت را بپذير تا از عذاب بِرَهى». 📚 مشكاة الأنوار: ص ٢٣٩ ح ٦٨٩ 🔰 @p_eteghadi 🔰

#تقویم_شیعه 🔴 ۲۲ #ربیع_الثانی سالروز ارتحال فرزند امام جواد ، جناب #موسی_مبرقع " سلام الله علیهما " ▪️نام: موسی، کنیه: ابوجعفر، لقب: مبرقع که از فرط زیبائی بر جمال مبارک نقاب می زد. نام پدر: جواد الائمه علیه السّلام و مادر آن حضرت کنیز بود. ▪️ایشان از اولین سادات رضوی بود که در سال 256 ه’ وارد قم گردید. او دائماً بر صورت خود برقعی داشت، ولی مردم عرب ساکن قم او را از قم بیرون کردند، و او به کاشان رفت و در آنجا مورد احترام قرار گرفت. ▪️بعد از آمدن ابوالصدیم حسین بن علی بن آدم و مرد دیگری از رؤسای قم، عربهای قم متوجه شدند موسی چه کسی بوده است، و آن بزرگوار را به قم باز گرداندند و خانه ای برای او آماده کردند. همچنین در روستاهای متعدد زمین و باغ برای او خریدند و خواهرانش زینب و امّ محمّد و میمونه، دختران حضرت جواد علیه السّلام به قم آمدند، و بر او وارد شدند. ▪️هنگامی که جناب موسی مبرقع در قم از دنیا رفت، امیر قم عباس بن عمرو غنوی بر او نماز خواند، و در محل کنونی که در قم معروف است و قبلاً خانه محمّد بن حسن بن ابی خالد اشعری ملقب به شنبوله بود، دفن شد. ▪️ #شیخ_کلینی رحمه اللَّه در کافی به سند معتبر نقل کرده که جناب موسی مبرقع تولیت اوقاف را از جانب امام علیه السّلام داشته اند. 📚کافی: ج 1، ص 261 #شهادات_و_وفیات 🔰 @p_eteghadi 🔰

#تقویم_شیعه ⚫️جناب #موسی_مبرقع ، فرزند مستقیم #امام_جواد " سلام الله علیهما " را بهتر بشناسیم . 🎙عالم ربانی حاج شیخ عبدالحسین #بندانی_نیشابوری (حفظه الله تعالی ) نکات مهم:⏺سابقه شیعه بودن مردم کاشان پیش از قم است ⏺جناب موسی مبرقع را مردم قم بیرون کردند و مردم کاشان از ایشان استقبال کردند 🔰 @p_eteghadi 🔰

تشریع اذان چگونه صورت گرفت؟علت برخی اختلافات در اذان چیست؟ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

🎤اذان دستور الهی است که با وحی نازل شد. تشریع اذان به وحی الهی و از امور اختصاصی امت پیامبر خاتم است. در روایتی از امیرالمومنین علی (علیه‌السّلام) از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلّم) در جواب یک یهودی نقل می‌کند که فرمودند: «اذان و اقامه و نماز جماعت در مساجد و روز جمعه و .... از اموری است که به من و امت من اختصاص یافته است.»(1) 1. حقیقت ملکوتی اذان و عرضه آن در آسمانها بر رسول الله (صلی الله علیه و آله) در شب معراج نحوه تشریع وحیانی اذان توسط ائمه (علیهم السلام) مختلف –نه فقط یک امام- بیان شده است و به صراحت نشان می دهد که اصل و حقیقت اذان، قبل از آنکه بر زمین نازل شود، حقیقتی الهی و ملکوتی بوده که ابتدا جبرائیل (علیه السلام) در معراج رسول الله (صلی الله علیه و آله) آن را بر پیامبر عرضه و بعدها نیز آن را در زمین بر پیامبر نازل کرده است. در جریان نزول اذان در مدینه، امیر المومنین (علیه السلام) هم شاهد آن بوده و اذان را در همان جریان نزول بر پیامبر از «جبرائیل» (علیه السلام) شنیده و به دستور پیامبر به «بلال» تعلیم داده اند (این روایت در ادامه خواهد آمد): «امام باقر (علیه‌السّلام) فرمودند وقتی پیامبر (صلی الله علیه و آله) در معراج به بیت المعمور رسیدند، وقت نماز رسید و جبرئیل اذان گفت و رسول الله (صلی الله علیه و آله) جلو رفت و نماز خواند و ملائکه و پیامبران به آن حضرت اقتداء کردند.»(2) سپس حضرت بعد از بیان اذان فرمودند: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بلال را به همین صورت امر نمودند و او تا پایان عمر شریف آن حضرت به همان صورت اذان می‌گفت.»(3) 2.نحوه تشریع اذان یکی از سوالات عصر ائمه (علیهم السلام) به دلیل شبهاتی که توسط خلفا و طرفداران آنها رواج یافته بود، مردم و اصحاب ائمه (علیهم السلام) نحوه تشریع اذان را از ایشان می پرسیدند. به عنوان مثال در روایتی نقل شده است که: «از امام حسین (علیه‌السّلام) در مورد اذان سوال نمودند که آیا سبب آن رویای عبدالله بن زید بود؟! فرمود: اذان به پیامبر (صلی الله علیه و آله) وحی شده است اما شما گمان می‌کنید که پیامبر (صلی الله علیه و آله) اذان را از عبدالله بن زید یاد گرفته است (طبق خوابی که عبدالله می‌بیند) در حالی که اذان صورت دین شماست؟ حضرت غضبناک شده و ادامه دادند: از پدرم علی بن ابی طالب (علیه السلام) شنیدم که فرمود: هنگامی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) به معراج رفت، خداوند فرشته‌ای (که قبل و بعد از آن دیده نشد) را فرستاد و اذان و اقامه گفت. سپس جبرئیل به پیامبر (صلی الله علیه و آله) عرضه داشت که اذان نماز اینگونه است.(4)

3. تحریفات مربوط به اذان؛ چرا یک جمله اذان به همراه وقایع تشریع آن تحریف شد؟ اذان، تشریع الهی بود اما به دلیل اینکه رواج واقعه نزول اذان در بین مردم، با مساله ولایت و مقامامت «علی» (علیه السلام) آمیخته بود و از طرف دیگر، ذکر فضائل او در معراج و جایگاهش در آسمانها هم بود و دائما مسلمانان را متذکر این مساله می ساخت، غاصبین تدبیری اندیشیدند که با انتساب آن به خواب یکی از مسلمانان از قدر و عظمت آن بکاهند و اذهان را از حقیقت اذان و امیر المومنین غافل نمایند. علاوه بر آن، دستکاری در اذان می توانست این نگاه را در مسلمانان تقویت کند که منشا اذان وحی نیست چون در ذهنیت مسلمانان، هیچکس حتی خیلفه نمی تواند در امور وحیانی تغییر ایجاد کند. بنا بر این وقتی چیزی را تغییر می دهند، طبیعتا باید ریشه غیر وحیانی داشته باشد و منشا آن خود مسلمانان باشند، هر چند که بعدا پیامبر آن را تایید و استفاده کرده باشد. لذا در ادامه برای تاکید بیشتر بر زمینی بودن اذان، و به بهانه های به ظاهر موجه، عبارت «الصلاه خیر من النوم» در اذان صبح جایگزین «حی علی خیر العمل» شد. 3-1. اذان و فضائل امیر المومنین (علیه السلام): اینکه پیامبر سر بر دامن کسی بگذارد فضیلت بزرگی است. اگر در این حال، وحی بر پیامبر نازل شود و علاوه بر پیامبر، آن فرد هم شاهد وحی باشد و کلمات ملک عظیم القدری چون جبرائیل که اشرف ملائکه می باشد را بشنود، جایگاه بی مانند آن فرد پس از رسول الله (صلی الله علیه و آله) را نشان می دهد. طبیعتا اگر قرار بود مردم واقعیت تشریع اذان را بشنوند، حتما با این فرد هم آشنا می شدند و به فضیلت های بی نظیر او در زمین و آسمان که در روایات و از جمله در روایات تشریع اذان از آن یاد شده است، بیش از پیش پی می بردند. اذان امری است که هر روز ، چند نوبت با صدای بلند در کل جامعه اسلامی طنین انداز می شود، بنا بر این، در صورت عدم تحریف، هر روز، حقانیت و برتری «علی» (علیه السلام) در کل جامعه و در گوش تک تک مسلمانان می پیچید و این برای غاصبان بسیار خطرناک بود. امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: «هنگامی که جبرئیل اذان را آورد، سر پیامبر (صلی‌الله علیه و‌ آله) بر دامان علی (علیه‌السّلام) بود. جبرئیل اذان و اقامه را به پیامبر (صلی‌الله علیه و‌ آله) تعلیم داد. هنگامی که پیامبر (صلی الله علیه و‌ آله) سر خود را برداشت، از علی (علیه‌السّلام) سؤال کرد: آیا صدای اذان جبرئیل را شنیدی؟ حضرت عرض کرد: آری پیامبر (صلی الله علیه و‌ آله) بار دیگر پرسید: به خاطر سپردی؟ گفت: آری. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و‌ آله) فرمود: بلال را حاضر کن و اذان و اقامه را به او تعلیم ده. علی (علیه السّلام) بلال را حاضر کرد و اذان را به او تعلیم داد.»(5) این روایت، علاوه بر اینکه یکی از روایاتی است که نحوه تشریع اذان و حقایق الهی آن را نشن می دهد، یکی از فضائل امیرالمومنین علی (علیه السّلام) نیز محسوب می‌شود. 3-2. نسبت حقیقت اذان و ولایت: اذان، فراتر از ظواهری که به سادگی از کنار آن عبور می کنیم، به جایگاه اهل بیت (علیهم السلام) اشاره کرده و به مردم ولایت و حریم آنها را تذکر می دهد: «از امام صادق (علیه‌ السّلام) در مورد معنی حی علی خیر العمل پرسیدند، که در جواب فرمودند: بهترین عمل ولایت اهل بیت (علیه‌السّلام) است. و در روایت دیگر آمده که: بهترین عمل نیکی نمودن به فاطمه سلام‌الله‌علیهم و فرزاندان اوست.»(6) خیلی از تازه مسلمانها با حقیقت اذان و آمیختگی آن با ولایت که تکمیل کننده دین و عامل اصلی امتداد و حفظ دین است، آشنایی نداشتند. بنا بر این موذن پیامبر که شخصی شناخته شده و از اصحاب نزدیک پیامبر بود، بعد از غصب خلافت که بلافاصله بعد از وفات حضرت اتفاق افتاد، اذان گفتن را ترک کرد تا با این اعتراض، به مردم اعلام کند که اذان و وصایت و جانشینی پیامبر کاملا بهم مربوط است و نمی توان این دو را از هم جدا کرد: «امام (علیه‌السّلام) فرمود: بلال بنده‌ای صالح بود. بعد از رسول خدا (صلی‌ الله‌ علیه‌ و‌ آله‌) برای احدی (از دشمنان) اذان نگفت به همین دلیل حی علی خیر العمل حذف (توسط دشمنان) شد.»(7)

📚پی نوشت ها: 1. «جَاءَ رَجُلٌ مِنَ الْيَهُودِ إِلَى النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) -إِلَى أَنْ قَالَ- قَالَ يَا مُحَمَّدُ فَأَخْبِرْنِي عَنِ الْعَاشِرِ سَبْعَةِ خِصَالٍ الَّتِي‏ أَعْطَاكَ اللَّهُ مِنْ بَيْنِ النَّبِيِّينَ وَ أَعْطَى أُمَّتَكَ مِنْ بَيْنِ الْأُمَمِ فَقَالَ النَّبِيُّ ص فَاتِحَةُ الْكِتَابِ وَ الْأَذَانُ وَ الْإِقَامَةُ وَ الْجَمَاعَةُ فِي مَسَاجِدِ الْمُسْلِمِينَ وَ يَوْمُ الْجُمُعَة»: مستدرك الوسائل،محدث نوری، حسین بن محمد تقی، 28جلد، مؤسسة آل البيت (عليهم السلام) - قم، چاپ: اول، 1408ق، ج ‏4، ص 23، ح 4081. 2. «زُرَارَةَ وَ الْفَضْلِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: لَمَّا أُسْرِيَ بِرَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى السَّمَاءِ فَبَلَغَ الْبَيْتَ الْمَعْمُورَ وَ حَضَرَتِ الصَّلَاةُ فَأَذَّنَ جَبْرَئِيلُ وَ أَقَامَ فَتَقَدَّمَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ صَفَّ الْمَلَائِكَةُ وَ النَّبِيُّونَ خَلْفَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله)»: الكافي، باب بدء الاذان و الاقامه ...، شیخ کلینی، 8 جلد، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق، ج ‏3، ص 302، ح 1. 3. «فَأَمَرَ بِهَا رَسُولُ اللَّهِ ص بِلَالًا فَلَمْ يَزَلْ يُؤَذِّنُ بِهَا حَتَّى قَبَضَ اللَّهُ- رَسُولَهُ»: تهذيب الأحكام،(تحقيق خرسان)، شیخ طوسى، 10جلد، دار الكتب الإسلاميه - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق، ج 2، ص 60، ح 210-3. 4. «عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍ‏ (صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهما): أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ قَوْلِ النَّاسِ فِي الْأَذَانِ أَنَّ السَّبَبَ كَانَ فِيهِ رُؤْيَا رَآهَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ زَيْدٍ فَأَخْبَرَ [بِهَا] النَّبِيَّ ص فَأَمَرَ بِالْأَذَانِ فَقَالَ [الْحُسَيْنُ‏ -علیه السلام-] الْوَحْيُ يَنْزِلُ‏ عَلَى نَبِيِّكُمْ وَ تَزْعُمُونَ أَنَّهُ أَخَذَ الْأَذَانَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زَيْدٍ وَ الْأَذَانُ وَجْهُ دِينِكُمْ وَ غَضِبَ (علیه السلام) وَ قَالَ [بَلْ‏] سَمِعْتُ أَبِي عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع يَقُولُ أَهْبَطَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَلَكاً حَتَّى عَرَجَ بِرَسُولِ اللَّهِ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) وَ سَاقَ حَدِيثَ الْمِعْرَاجِ بِطُولِهِ إِلَى أَنْ قَالَ فَبَعَثَ اللَّهُ مَلَكاً لَمْ يُرَ فِي السَّمَاءِ قَبْلَ ذَلِكَ الْوَقْتِ وَ لَا بَعْدَهُ فَأَذَّنَ مَثْنَى (مَثْنَى) وَ أَقَامَ مَثْنَى وَ ذَكَرَ كَيْفِيَّةَ الْأَذَانِ ثُمَّ قَالَ قَالَ جَبْرَئِيلُ لِلنَّبِيِّ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) يَا [مُحَمَّدُ] هَكَذَا أَذِّنْ لِلصَّلَاة»: مستدرك الوسائل ج ‏4 ص 17 ح 4062، به نقل از دعائم الإسلام، ج 1، ص 142. 5. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: لَمَّا هَبَطَ جَبْرَئِيلُ (علیه السلام) بِالْأَذَانِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) كَانَ رَأْسُهُ فِي حَجْرِ عَلِيٍّ (علیه السلام) فَأَذَّنَ جَبْرَئِيلُ (علیه السلام) وَ أَقَامَ فَلَمَّا انْتَبَهَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ يَا عَلِيُّ سَمِعْتَ قَالَ نَعَمْ قَالَ حَفِظْتَ قَالَ نَعَمْ قَالَ ادْعُ بِلَالًا فَعَلِّمْهُ فَدَعَا عَلِيٌّ (علیه السلام) بِلَالًا فَعَلَّمَهُ»: الكافي، بَابُ بَدْءِ الْأَذَانِ وَ الْإِقَامَةِ وَ فَضْلِهِمَا وَ ثَوَابِهِمَا، ج ‏3، ص 302، ح 2. 6. «أَنَّ الصَّادِقَ (علیه السلام) سُئِلَ عَنْ مَعْنَى حَيَّ عَلَى خَيْرِ الْعَمَلِ فَقَالَ خَيْرُ الْعَمَلِ الْوَلَايَةُ: وَ فِي خَبَرٍ آخَرَ: خَيْرُ الْعَمَلِ بِرُّ فَاطِمَةَ وَ وُلْدِهَا (علیهم السلام)»: مستدرك الوسائل، ج ‏4، ص70. 7. «عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَحَدِهِمَا (علیهما السلام) أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ بِلَالًا كَانَ عَبْداً صَالِحاً فَقَالَ لَا أُؤَذِّنُ لِأَحَدٍ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ فَتُرِكَ يَوْمَئِذٍ حَيَّ عَلَى خَيْرِ الْعَمَلِ»: وسائل الشيعة، شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، 30جلد، مؤسسة آل البيت عليهم السلام - قم، چاپ: اول، 1409 ق، ج ‏5، ص 417، ح 6972-11. 🔰 @p_eteghadi 🔰

آیا حضرت موسی و هارون (علیهما السلام) از یک مادر بودند؟ هارون فرزند چندم بود؟ آیا همسر و فرزند داشت؟ آیا اول وصی بود و بعد پیامبر شد؟ چند وصی بعدا به پیامبری رسیدند؟ در دوران حضرت شعیب، هارون چه می­کرد؟ کدام یک از این دو برادر بزرگتر بودند و عمرشان در هنگام مرگ چقدر بود؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

🎤حضرت هارون از پیامبران الهی بود که قرآن از وی به عنوان پیامبر یاد کرده است.(1) یهودیان و مسیحیان(2) و مسلمانان او را از پیامبران می دانند.(3) این که فرزند چندم بود مشخص نیست. اما حضرت موسی و هارون (علیهما السلام) هر دو از یک پدر و مادر بودند.(4) در مورد زندگی او در دوران حضرت شعیب (علیه السلام) اطلاعی در دست نیست. از نام همسر وی هم اطلاعی نداریم اما نام فرزندان او دو پسر به نام "شبر" و "شبیر" است. اگر هاورن (علیه السلام) وصی برادرش حضرت موسی (علیه السلام) بود، به معنای جانشینی ایشان پس از رحلت نمی ‌باشد، بلکه در زمان حیات نیز "وصی" بودند، یعنی مأمور به انجام سفارشات ایشان بودند، چنان که حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) حتی در زمان حیات پیامبر عظیم الشأن (صلوات الله علیه و آله)، وصی ایشان بودند. اما قرآن خود به پیامبری او اذعان دارد. خداوند می فرماید: «وَوَهَبْنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِنَا أَخَاهُ هَارُونَ نَبِيًّا»(5) و از لطف و مرحمتی که داشتیم برادرش هارون پیامبر را نیز (برای مشارکت و مساعدت او) به او عطا کردیم. پس ایشان پیامبر بود و وصی هم به معنی کسی است که در زمان حیات برادرش حضرت موسی (علیه السلام) به سفارشات او عمل کند. طبق حدیث منزلت، امیرالمومنین علی (علیه السلام) وصی پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود.(6) این حدیث علاوه بر فضیلت امام علی(علیه السلام) بر خلافت و عصمت ایشان نیز دلالت دارد، زیرا پیامبر(صلی الله علیه و اله) به جز نبوت، همه فضائل و ویژگی ‌ها و مناصب هارون را برای حضرت علی (علیه السلام) ثابت کرده است. بنابراین، تمام مناصب حضرت موسی (علیه السلام) برای برادرش نیز بوده است و اگر او بعد از موسی (علیه السلام) زنده می‌ ماند، جانشین وی می ‌شد. با تکیه بر ماجرای هارون و موسی (علیهما السلام) در قرآن، هارون وزیر و شریک موسی (علیه السلام) در کارش بود، پس علی (علیه السلام) نیز در امر خلافت و ولایت، جز نبوت، شریک پیامبر (صلی الله علیه و اله) بود.(7) اما پیامبرانی که اول وصی بودند سپس به پیامبری رسیدند عبارتند از: 1 - شیث وصی حضرت آدم علیه السلام(8) 2 - انوش وصیّ شیث(9) 3 - قینان وصیّ انوش(10) 4 - مهلائیل وصیّ قینان(11) 5 - یرد وصیّ مهلائیل(12) 6 - ادریس نبیّ وصیّ یرد(13) 7- متوشلح وصی ادریس(14) و ... حضرت موسی (علیه السلام) سه سال از بردارش حضرت هارون کوچکتر بود. مدت عمر حضرت موسی و هارون (علیهما السلام) هم چنین کیفیت وفات آن دو اختلافاتی در روایات و تواریخ دیده می شود. مشهور آن است که عمر حضرت موسی (علیه السلام) هنگام رحلت 120و عمر هارون 123سال بوده است.(15) مطابق حدیثی که صدوق از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده، وفات هارون این گونه بود که موسی با هارون (علیهما السلام) به طور سینا رفتند و در آن جا به خانه ای برخوردند که در آن درختی بود و دو جامه بر آن درخت آویزان بود. موسی به هارون گفت: «جامه ات را بیرون آر و این دو جامه را بپوش و داخل این خانه شو و روی تختی که در آن قرار دارد بخواب. هارون چنان کرد و چون روی تخت خوابید خدای تعالی قبض روحش کرد و مرگش فرا رسید. موسی به نزد بنی اسرائیل بازگشت و داستان قبض روح هارون را به آن ها خبر داد. بنی ‌اسرائیل موسی را تکذیب کردند و گفتند: تو او را کشته ای و آن حضرت را متهم به قتل هارون کردند. موسی برای رفع این اتهام به خدای تعالی پناه برد و خداوند به فرشتگان دستور داد جنازه هارون را روی تختی در هوا حاضر کردند و بنی اسرائیل او را دیدند و دانستند که هارون از دنیا رفته است.»(16)

📚پی نوشت ها: 1. مریم/ 53. 2. کتاب مقدس، باب خروج، باب 32، آیه 2-6. 3. مریم/ 53. 4. کتاب مقدس، کتاب خروج، باب 6، آیه 20. 5. مریم/ 53. 6. «یا علی انت منی بمنزلة هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی». صحیح مسلم، دار الأفاق الجدیدة بیروت، ج 7، ص 119، باب من فضائل علی بن ابیطالب. 7. میرحامد حسین، عبقات الانوار،چاپ عبدالرحیم مبارک و دیگران، 1383ش، مشهد، ج2، دفتر1، ص86-88. 8. تاریخ طبری، ترجمه، ابوالقاسم پاینده، اساطیر، 1375ش، تهران، ج 1، ص 106. 9. همان ج 1، ص 107. 10. همان ج 1، ص 108. 11. همان. 12. همان. 13. همان. 14. همان. 15. تاریخ یعقوبی، دار صادر بیروت، بی تا، ج 1، ص 41. 16. مجلسی، بحار الانوار، دفتر انتشارات اسلامی، 1403ق، قم، ج 13، ص 368. 🔰 @p_eteghadi 🔰

💠 نکته اخلاقی _ از مجموعه آثار حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی مدظله العالی: 🔰 اقسام رحمت : شماره ۱ #رحمت های که از معصومین علیهم السلام بروز می کند دو قسم است : 🔹 اول : رحمت های عاطفی 🔸 دوم: رحمت های عقلی # هرچند که دیگران تا حدودی از قسم اول رحمت برخوردارند و جامعه به پشتوانه همین رحمت ، با تعاون و تعاضد اعضای آن پیش می رود ، ولی ائمه علیهم السلام مانند همیشه و همه موارد در نقطه اوج این قله رفیع قرار دارند. 🔰 امام صادق علیه السلام یکی از خدمت گزاران خود را برای انجام کاری فرستاد، لیکن او رفت و باز نگشت . آن امام همام علیه السلام خود در پی او رفت ولی بر خلاف انتظار ، او را در گوشه ای خوابیده یافت. بر بالینش نشست وبه باد زدن او مشغول تا راحت بخوابد . هنگامی که خادم از خواب بیدار شد ، امام علیه السلام به او فرمود : نباید هم شب بخوابی و هم روز ، شب از آن توست که در آن استراحت کنی اما روز تو از آن ماست. #این سخن پسندیده و درست ، بعداز خدمتی شایسته ( نه در ابتدای کار) آن هم به صورت امر به معروف و نهی از منکر ، خود رحمت دیگری در حق آن خدمت گزار بود ،تا او را به وظیفه خود آشنا کند. 📚 ادب فنای مقربان _ص۱۶۵ 🔰 @p_eteghadi 🔰

#مهدویت 🔴 همواره در سختی ▪️ #امام_عسکری " سلام الله علیه " می فرمایند: لَا يَزَالُ شِيعَتُنَا فِي حُزْنٍ حَتَّى يَظْهَرَ وَلَدِيَ الَّذِي بَشَّرَ بِهِ النَّبِيُّ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ- أَنَّهُ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً، كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً. شیعیان ما پیوسته در حزن و اندوه خواهند بود تا زمانی که فرزندم ظهور کند همانکه پیامبر صلی الله علیه و آله بشارت داده که زمین را از عدل و داد پر خواهد کرد همانطور که از ظلم وجور آکنده شده باشد. 📚الامامة و التبصرة، ص21. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔹حجه الاسلام #محمدی پرسش و پاسخ اعتقادی جلسه 20 - آگاهی امام نسبت به اعمال انسان 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔸امام صادق(ع): 🔹شش (صفت) در مؤمن نيست: سخت گيرى، بى خيرى، حسادت، لجاجت، دروغگويى و تجاوز. ( تحف العقول ص ۳۷۷) 🔰 @p_eteghadi 🔰

آیا می توان گفت واژه «ظلوم» در آیات «انّ الانسان لَظَلومٌ کَفّارٌ»(ابراهیم/34) و آیه «إنّه کان ظَلوماً جَهولاً»(احزاب/72) از ریشه ظلم و مترادف ظلمت، به مفهوم در تاریکی قرار گرفتن است، مثلا تاریکی از لحاظ نور، تاریکی علم و دانش و دانایی و حکمت و...؟ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

🎤«وَ آتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ الْإِنْسانَ لَظَلُومٌ‏ كَفَّار»؛ و از هر چيزى كه از او خواستيد، به شما داد؛ و اگر نعمت هاى خدا را بشماريد، هرگز آن ها را شماره نتوانيد كرد! انسان، ستمگر و ناسپاس است‏.(1) «إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الْإِنْسانُ إِنَّهُ كانَ ظَلُوماً جَهُولا»؛ ما امانت (تعهّد، تكليف، و ولايت الهيّه) را بر آسمان ها و زمين و كوه‏ ها عرضه داشتيم، آن ها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسيدند؛ امّا انسان آن را بر دوش كشيد؛ او بسيار ظالم و جاهل بود، (چون قدر اين مقام عظيم را نشناخت و به خود ستم كرد.)(2) درست است که «ظُلم» و «ظُلمت» از نظر ریشه، مشترک بوده و از «ظ ل م» هستند ولی استعمال ها و وزن های آن ها مختلف است و با تفاوت در وزن، معنا نیز متفاوت می شود. واژه «ظُلم» (با ضمه ضاء) از ریشه «ظ ل م» به معنای ستم و نیز به معنای چیزی را در جای خودش نگذاشتن است که جمع آن «ظَلُوم» می شود که بر وزن صیغه مبالغه هم هست. توجه بفرمایید: وزن «فَعْلٌ» (فتحه فاء) یعنی «الظَّلْم‏» به معنای برق شمشیر است. حتی به معنای برف نیز گفته شده است. وزن «فُعْلٌ‏» (ضمه فاء) یعنی «الظُّلْم‏» به معنای گرفتن به زور و بدون حق است و جمع آن می شود «الظِّلام»؛ و أصل‏ «الظُّلْم‏» در لغت به معنای قرار دادن چیزی در غیر موضع (جای) خودش است. وزن «فُعْلة» (با هاء) یعنی «الظُّلْمة» به معنای رفتن نور است و جمع آن «ظُلَم‏» است. هم چنین بر وزن های «ظُلُمات»‏ و «ظُلْمات»‏ و «ظُلَمات» نیز جمع بسته می شود. بعضی هم گفته اند این ها جمع الجمع هستند برای جمع «ظُلَم‏».(3) «الظُّلَمَةُ» و «الظُّلْمَةُ» و «الظُّلُمَةُ»، مقابل نور و روشنایی، جمعش «ظُلَمٌ‏»، «ظُلْمات»، «ظُلَمات‏»‏ و «ظُلُمات» می شود. اسمش هم «الظُّلامُ» است که جمع بسته نمی شود.(4) «ظَلم» (به فتح ضاء) جمعش «ظُلوم» است.(5) بنابر این: همان طور که ملاحظه می فرمایید، با تفاوت در اوزان افعال، معنا هم متفاوت می شود و نمی توان یکی را به جای دیگری استعمال کرد و معنای یکسانی انتظار داشت. لذا تعبیر «لَظَلُومٌ‏» در آیات شریفه که به جور و ستم، معنا و ترجمه شده است، صحیح است. 📚پی نوشت ها: 1. ابراهیم: 14/ 34. 2. احزاب: 33/ 72. 3. حميرى، شمس العلوم و دواء كلام العرب من الكلوم‏، ‏ محقق/مصحح: اريانى و عبدالله و عمرى، ناشر: دار الفكر ـ دمشق‏،1420 ه.ق، چاپ اول، ج ‏7، ص 4241. 4. ر.ک: ازهرى، تهذيب اللغة، ناشر: دار احياء التراث العربي ـ بيروت، 1421 ه.ق، چاپ اول، ج ‏14، ص 274؛ جوهرى، الصحاح: تاج اللغة و صحاح العربية، محقق/مصحح: عطار، ناشر: دار العلم للملايين ـ بيروت، 1376 ه.ق، چاپ اول، ج ‏5، ص 1978؛ ابن منظور، لسان العرب، الناشر: دار صادر ـ بيروت، الطبعة الثالثة، 1414ق، ج ‏12، ص 377. 5. الصحاح، پیشین، ج ‏5، ص 1978؛ ابن سيده، المحكم و المحيط الأعظم‏، محقق/مصحح: هنداوى، ناشر: دار الكتب العلمية ـ بيروت‏، 1421 ه.ق‏، چاپ اول، ج ‏10، ص 28. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔹حجه الاسلام #محمدی پرسش و پاسخ اعتقادی جلسه 21 - راه به دست آوردن علم از قرآن 🔰 @p_eteghadi 🔰

💠 قسم دوم از اقسام رحمت های ائمه معصومین علیهم السلام : 🔹رحمت های عقلی _ شماره ۲ #این قسم از رحمت که بالاتر از قسم اول بوده ( رحمت عاطفی ) دور از دسترس دیگران قرار دارد و حیات انسانی جوامع بشری مرهون آن است . همان محصول وحی است که به صورت رحمت از خانه این ذوات مقدس ترشح و تنزل می کند و به دیگران می رسد. # این قسم از رحمت است که آنان وادار می کند که تا بار سنگین و کمر شکن رسالت و هدایت را بر دوش بکشند در حالی که به آنها سنگ می زدند و پیشانی و دندانشان را می شکستندو.... دست از ارشاد و راهنمایی مردم بر نمی داشتند و همواره از خدا می خواستند که آنها را هدایت کنند( رب اهد امتی فانهم لا یعلمون ) 📚 ادب فنای مقربان _ ص ۱۶۶_۱۶۷ 🔰 @p_eteghadi 🔰

از کجا می دانیم قرآن وقتی می فرماید «اقترب السّاعة و انشق القمر»، منظورش این نیست که شق القمر در روز قیامت رخ خواهد داد؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

🎤«اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَ‏ الْقَمَرُ * وَ إِنْ يَرَوْا آيَةً يُعْرِضُوا وَ يَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ»؛ قيامت نزديک شد و ماه از هم شكافت‏. و هر گاه نشانه و معجزه ‏اى را ببينند روى گردانده، مى ‏گويند: اين سحرى مستمر است.(1) فارغ از روایات بسیاری که در این زمینه هست، آیه دوم، قرینه و شاهد است بر این که مراد از «انْشَقَ‏ الْقَمَرُ»، شکافتن ماه در روز قیامت نیست و به معجزه شق القمر در زمان پیامبر(صلی الله علیه و آله) اشاره دارد؛ زیرا در آیه دوم می فرماید مشرکان آن را انکار کرده و سحر دانسته اند، در حالی که اگر ناظر به قیامت باشد، آن جا دیگر جای انکار و سحر نامیدن نیست. بیان مفسران سياق آن آيه [آیه دوم] روشن‏ ترين شاهد است بر اين كه منظور از «آية» معجزه به قول مطلق است، كه شامل دو نيم كردن قمر هم مى‏ شود، يعنى حتى اگر دو نيم شدن قمر را هم ببينند مى‏ گويند سحرى است پشت سرهم. و معلوم است كه روز قيامت روز پرده‏ پوشى نيست، روزى است كه همه حقايق ظهور مى ‏كند، و در آن روز همه در به در دنبال معرفت مى ‏گردند تا به آن پناهنده شوند، و معنا ندارد در چنين روزى هم بعد از ديدن شق القمر باز بگويند اين سحرى است مستمر. پس هيچ چاره‏ اى نيست جز اين كه بگوييم شق القمر آيت و معجزه ‏اى بوده كه واقع شده تا مردم را به سوى حق و صدق دلالت كند، و چنين چيزى را ممكن است انكار كنند و بگويند سحر است.(2) تعبير به «مستمر» اشاره به اين است كه آن ها معجزات مكررى از پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) ديده بودند كه شق القمر ادامه آن بود، آن ها همه را بر تداوم سحر حمل مى‏ كردند، و آن را "سحرى مستمر" مى ‏پنداشتند، هر چند اين تهمت بهانه ‏اى بود براى عدم تسليم در مقابل حق.(3) «اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ» نشان مى ‏دهد كه ميان شكافته شدن ماه و نزديكى قيامت، ارتباطى وجود دارد و شايد منظور قرب معنوى باشد، يعنى شكافتن ماه، نزديكى قيامت را در اذهان روشن نمود. به عبارت ديگر: شكافتن ماه آمدن قيامت را اثبات كرد و مردم دانستند: چنين چيزها، شدنى است.(4) 📚پی نوشت ها: 1. قمر: 54/ 1 و 2. 2. طباطبایی، محمد حسین، تفسير الميزان، ترجمه موسوی همدانی، انتشارات: جامعه مدرسین، دفتر انتشارات اسلامی ـ قم، ج ‏19، ص 89. 3. مکارم شیرازی و همکاران، تفسير نمونه، انتشارات: دار الکتب الاسلامیه ـ تهران، ج 23، ص 10. 4. قرشی، تفسیر احسن الحدیث، انتشارات: بنیاد بعثت، مرکز چاپ و نشر ـ تهران، ج ‏10، ص 435. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔴🔵 سبک زندگی زنان منتظر 🔺 مرحوم آيت الله سيد محمدباقر مجتهد سیستانی (ره) پدر آيت الله سيد علی سیستانی تصميم می گيرد برای تشرّف به محضر امام زمان (عج) چهل جمعه در مساجد شهر مشهد زيارت عاشورا بخواند. 🔺 در یکی از جمعه های آخر، نوری را از خانه ای نزديک به مسجد مشاهده می کند. به سوی خانه می رود می بيند حضرت ولی عصر امام زمان (ع) در یکی از اتاق های آن خانه تشريف دارند و در ميان اتاق جنازه ای قرار دارد که پارچه ای سفيد روی آن کشيده شده است. 🔺 ايشان می گويد هنگامی که وارد شدم اشک مي ريختم سلام کردم، حضرت به من فرمود: «چرا اين گونه به دنبال من می گردی و اين رنج ها را متحمّل می شوی؟! مثل اين باشيد- اشاره به آن جنازه کردند- تا من به دنبال شما بيايم!» 🔺 بعد فرمودند: «اين بانویی است که در دوره کشف حجاب- در زمان رضا خان پهلوی- هفت سال از خانه بيرون نيامد تا چشم نامحرم به او نيفتد.» 📚 شیفتگان حضرت مهدی (عج)،ج۳،ص۱۵۸ 🔰 @p_eteghadi 🔰

📕حدیث مهدوی 2️⃣ پیشگویی پیامبر اسلام (ص) درباره حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) #مهدویت #حدیث_مهدوی #امام_زمان #پیشگویی 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔸امام صادق(ع): 🔹مؤمن غبطه مى خورد و حسادت نمى ورزد، منافق حسادت مى ورزد و غبطه نمى خورد. (غبطه آن است كه آرزو كنى آنچه ديگرى دارد، داشته باشى بدون اينكه آرزوى نابودى نعمت ديگرى را داشته باشى و حسد آن است كه بخواهى نعمتى را كه ديگرى دارد، نداشته باشد). كافى(ط-الاسلامیه) ج ۲ ، ص ۳۰۷، ح ۷ 🔰 @p_eteghadi 🔰

3️⃣1️⃣ پرسمان مهدوی: ❓وجود امام زمان در زمان غیبت چه اثری دارد؟ 🎤 حجت الاسلام و المسلمین حائری پور #مهدویت #امام_زمان #غیبت #دوران_غیبت #وظیفه_امام 🔰 @p_eteghadi 🔰