آیا در مواقعی مانند خوابیدن تلاوت قرآن اشكال دارد؟ 👇👇👇👇👇👇👇

تلاوت قرآن، در همه حال مستحب و دارای ثواب است و اختصاصی به زمان و مكانی ندارد؛ مگر در مواردی كه استثنا شده است؛ از جمله این كه نبايد در هنگام تلاوت بی وضو جایی از بدن خود را به خطوط قرآن برساند و یا زمانی كه انسان جنب باشد و سوره هایی را كه سجده دارند، تلاوت نماید. دیگر این كه در هنگام تلاوت كاری انجام دهد كه منافی با تلاوت باشد؛ به طوری كه به لحاظ عرف مردم، بی حرمتی و بی ادبی به قرآن تلقی گردد؛ مثل كسلی، خواب آلودگی، دراز كشیدن و امثال آن. در این صورت، به جهت بی احترامی به قرآن، قرائت جایز نیست و بهتر است تلاوت قرآن نشود؛ وگرنه در غیر این صورت، تلاوت قرآن نه تنها اشكال ندارد، بلكه ثواب هم دارد. (1) 📚پی نوشت: 1. امام خمینی، توضیح المسائل، قم، ص 67، احكام جنابت، مكتبه امیر المؤمنین، سال 1373 ش 🔰 @p_eteghadi 🔰

آیا هیچ فردی و دولتی می تواند کسی را به اقرار به خداوند یا عدم تغییر دین مجبور سازد؟ و لذا آیا آیه «لا اکراه فی الدین» با حکم ارتداد تعارض ندارد؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

اصل آزادی در اعلامیه جهانی حقوق بشر شاید شاملترین و پرشاخ و برگ‏ترین و نیز مقدّس‎ترین اصل در اعلامیه است. در ماده 18 و 19 از آزادی فکر، وجدان و مذهب و نیز آزادی عقیده و بیان و … سخن به میان آمده است. اعلامیه حقوق بشر انسان را در داشتن و نداشتن و نیز تغییر مذهب، آزاد دانسته است آقای مجتهد شبستری ضمن تایید آن می‎نویسند: «اگر اعلامیه حقوق بشر آزادی دین تا مرز انکار خداوند و تغییر دین را به رسمیت شناخته، معنایش این است که هیچ فرد و دولتی نمی‎تواند کسی را به اقرار خداوند یا عدم تغییر دین مجبور سازد و با قوه قهریه این جبر را به مقام عمل درآورد»[1]. آنچه که در این نوشتار کوتاه مورد نظر ماست آزادی عقیده و یا به عبارتی حق انتخاب دین و ایمان مذهبی و نیز آزادی تغییر مذهب از دیدگاه اسلام است. این که انسانها قبل از گزینش دین مختارند که هر دینی را انتخاب کنند مورد تأیید اسلام است، چرا که گوهر دین و رکن اساسی آن اعتقاد و عمل قلبی است که قابلیت اجبار و اکراه خارجی و فیزیکی را ندارد. از دیدگاه اسلام انسان به لحاظ تکوین در داشتن و یا نداشتن دین ویا انتخاب این دین و آن دین آزاد است و همان گونه که اجبار و اکراه بر بی دینی و یا سایر ادیان را نمی‎پذیرد، خود نیز مردم را به اجبار، به اسلام درنمی‎آورد. شهید مطهری با استناد به آیات قرآن و در توضیح آیه «لا اکراه فی الدین قد تبیّن الرشد من الغی» نتیجه می‎گیرد که خداوند می‎گوید: دین و ایمان اجباری نیست، راه واضح است. من فقط از شما تفکّر می خواهم. اساساً ایمانی که اسلام می‎خواهد قابل اجبار کردن نیست، امکان اجبار ندارد.[2] بنابراین اسلام از پیروان خود پیروی بی‏دلیل نمی‎خواهد بلکه بایستی از روی دلائل منطقی و دور از ابهام و پیچیدگی که فرا راه همگان قرار دارد، به مبانی پایبند گردند و انتخاب دین زمانی قابل قبول و ارزشمند است که در فضا و شرایطی آزاد صورت گیرد و ایمان به عنوان یک عمل اختیاری باید بر مبنای عشق و شور و محبت استوار باشد، نه تمکین مطلق و اجباری مردمان. «یکی دیگر از چیزهایی که خودش طبعاً زور بردار نیست و چون زوربردار نیست موضوع اجباری در آن منتفی است، ایمان است. آنچه که اسلام از مردم می‎خواهد ایمان است، نه تمکین مطلق، اعم از آن که ایمان داشته باشد یا ایمان نداشته باشند. آن بدرد نمی‎خورد و نمی‎تواند پایدار بماند، تا زور هست باقی است، زور که رفت آن هم منتفی می‎شود به انتفای علّت خودش»[3] اما در مورد آزادی تغییر مذهب، کسانی که بر مبنای اعتقادات اسلامی به توجیه و تحلیل آن می‏پردازند بلا فاصله با این سؤال مواجه می‏شوند که آیا در اسلام آزادی تغییر عقیده از اسلام به کفر پذیرفته شده است؟ و آنان که قصد بازگشت علنی از اسلام را داشته باشند با هیچ‎گونه محدودیت و مضیقه‎ای روبه رو نمی‎شوند و مرتدّان از گزند عقوبت در امان می‎مانند؟ باید توجه داشت که ارتداد از موضوعاتی است که در ادیان مختلف، به عنوان «جرم» شناخته شده است.[4] در متون مقدس مسیحیت نیز فراوان از قتل کسانی که دین را رها کنند سخن به میان آمده است. فرقه‎های مختلف اسلامی نیز درباره کیفر مرتد اتفاق نظر دارند. هرچند در شرایط و موارد آن اختلافاتی بین آنها وجود دارد ولی در اصل حکم و حتی مجازات قتل تردیدی ندارند. ولی در دهه‎های اخیر برخی نویسندگان مسلمان به مناقشه در این باره پرداخته و آن را مورد تردید یا انکار قرار داده‎اند. البته این تشکیکات را بدون تاثیر از جریان فرهنگی مغرب زمین و نگاه جدیدی که به آزادی عقیده و حقوق بشر وجود دارد نمی‎توان دانست.

برخی از منکرین، احکام مرتد را متعارض با قرآن دانستند به این دلیل که هر حدیث و روایتی چنانچه با قرآن به عنوان یک سند قطعی و دست اول در تعارض باشد اعتبار ندارد و لذا روایات را بر قرآن باید عرضه کرد و با آن باید سنجید. بر این اساس گفته‎اند احکام مرتد با آیاتی از قرآن که آزادی عقیده را به رسمیت می‎شناسد مانند «لا اکراه فی الدین» در تضاد است، و لذا نمی‎توان بر آن اعتماد نمود.[5]درباره مخالفت احکام مرتد با آیه فوق باید گفت درست است که معنای آیه شریفه بیان همین امر واقعی و تکوینی است که گوهر دین قابل اکراه و اجبار نیست ولی این به آن معنا نیست که هرکس حتی بعد از گزینش دین، در عمل بتواند هر منکری را انجام دهد و بگوید من آزادم و کسی حق ندارد مرا از راهی که انتخاب کرده‎ام بازدارد. اسلام با هرگونه توطئه علیه نظام و تجاهر به فسق با نهایت شدّت مخالفت می‎کند، به عبارت دیگر باید بین آزادی قبل از گزینش دین و آزادی بعد از گزینش دین فرق نهاد، زیرا کسی که اعمال و احکام یک دین را عمل نمی‎کند و یا مکتبی را ترک می‎کند عملاً نسبت به آن اعلام بی‎اعتباری کرده و صلاحیت آن را برای سعادت بشر مخدوش معرفی می‎کند و در نتیجه در اطمینان و اراده دیگر مؤمنان به آن آیین نیز خلل به وجود می‎آورد و از این نظر ورود و خروج حکم متفاوتی پیدا می‎کند. نظیر این مسأله در بسیاری از امور زندگی انسانها نیز اتفاق می‎افتد. به عنوان نمونه، افراد آزادانه و با گزینش خود را به استخدام نیروهای نظامی و انتظامی درمی‏آیند، اما بعد از مدتی از استخدام شدن و پذیرفتن آزادانه قوانین و مقرّرات حاکم بر نیروهای مذکور، حق تخطّی از قوانین و مقررات را ندارند و نمی‎توانند به هر گونه‎ای که خواستند تصمیم بگیرند. البته آنچه گفته شد در زمینه مسائل اعتقادی است. اما در مسائل علمی، سیاسی و اجتماعی، مجاز بودن آزادی فکر در اسلام جای بحث نیست. 📚پی نوشت ها: [1] . مجتهد شبستری، محمد، نقدی بر قرائت رسمی از دین، تهران، طرح نو، چاپ اول، 1379، ص226. [2] . مطهری، مرتضی، پیرامون جمهوری اسلامی، تهران، انتشارات صدرا، چاپ نهم 1374، ص118. [3] . همان، ص119. [4] . ر.ک: مجله حکومت اسلامی، شماره 19، مقاله آیا ارتداد کیفر حدّ دارد؟ نوشته محمد سروش، ص15ـ61. [5] . همان. 🔰 @p_eteghadi 🔰

پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 113 - فلسفه آفرینش 🔰 @p_eteghadi 🔰

در احادیث اهل بیت، چه دعاها و اذکاری برای رفع و دفع بیماری های مسری بیان شده است؟ پاسخ اجمالی دعاهایی از معصومان (علیهم‌السلام) در خصوص درمان و جلوگیری از بیماری‌های مسری، نقل‌شده که ایشان از آن‌ بیماری‌ها به خداوند پناه برده‌اند؛ اما آنچه بیشتر در کلام معصومان (علیهم‌السلام) هست در عنوان کلی بلا و مریضی بیان‌شده که بیماری‌های مسری را نیز شامل می‌شود، البته در مجموعه سفارش‌های دینی دفع و رفع بلا، منحصر به دعا و ذکر نیست. 👇👇👇👇👇

پاسخ تفصیلی بلا، بیماری و گرفتاری را اگرچه می‌توان با رعایت خیلی از مسائل رو به کاهش برد، اما هیچ‌گاه زندگی در این سرای ناپایدار را نمی‌توان خالی از بلا و گرفتاری ساخت. تأکید آموزه‌های دینی نیز ابتدا بر آن است که در منزلگاه دنیا، بلا و گرفتاری‌های زیادی وجود دارد و در مرحله بعد به ارائه راهکارهایی برای کمتر شدن و رفع و دفع گرفتاری‌ها و بیماری‌ها پرداخته می‌شود. برای جلوگیری و خلاصی از بیماری، سفارش‌های دینی را به دودسته می‌توان تقسیم کرد: دسته اول: سفارش‌هایی که مرتبط با رعایت مسائل بهداشتی، تغذیه مناسب و ... است. دسته دوم: راهکارهای معنوی که شامل دعا و امور دیگر می‌شود. 1. راهکارهای بهداشتی در برابر بیماری سفارش‌های فراوانی در اسلام به رعایت نکات بهداشتی شده است که ازجمله حرام بودن برخی خوراکی‌ها، کراهت پرخوری، توصیه به پوشاندن روی ظرف، کراهت نخوردن گوشت بیش از چهل روز، کراهت خوردن غذا و نوشیدنی داغ و فوت کردن به غذا برای سرد شدن، سفارش به خوردن نمک قبل و بعد از غذا و... را می‌توان بیان کرد. برای نمونه به روایت شستن دست قبل و بعد از غذا اشاره می‌شود: امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «مَنْ غَسَلَ یدَهُ قَبْلَ الطَّعَامِ وَ بَعْدَهُ عَاشَ فِی سَعَةٍ وَ عُوفِی مِنْ بَلْوَى فِی جَسَدِه‏»؛ (1) هر کس دست خویش را قبل و بعد از خوردن غذا بشوید، در خوشی، گذران زندگی کند و از مریضی در امان باشد. 2. راهکارهای معنوی در برابر بیماری دسته دوم، روایاتی هستند که راهکارهای معنوی بسیاری برای دفع و رفع بلا، در آن‌ها ذکرشده است که به‌عنوان نمونه برخی از آن‌ها ذکر می‌شود: الف) صدقه دادن امام صادق (علیه‌السلام) به نقل از پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَیدْفَعُ بِالصَّدَقَةِ الدَّاءَ وَ الدُّبَیلَةَ وَ الْحَرَقَ وَ الْغَرَقَ وَ الْهَدْمَ وَ الْجُنُونَ وَ عَدَّ (ص) سَبْعِینَ بَاباً مِنَ السُّوءِ»؛ (2) خدایی که جز او هیچ خدایی وجود ندارد، بی‌گمان با صدقه دادن، مریضی، وبا و طاعون، سوختن و غرق شدن، زیر آوار مردن و دیوانه شدن ـ و حضرت تا هفتاد نوع بدی را برشمرد ـ را از فردی که صدقه می‌دهد دفع می‌کند.

ب) زیارت سیدالشهداء (علیه‌السلام) امام صادق در باب ثواب زیارت ابی‌عبدالله به نقل از امیرالمؤمنین (علیهم‌السلام) بیان می‌کند: «ثُمَّ نَادَاهُمْ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلِی (علیه‌السلام) أَنَا ضَامِنٌ لِحَوَائِجِکمْ وَ دَفْعِ الْبَلَاءِ عَنْکمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَة»؛ (3) سپس امیرالمؤمنین زائران قبر سیدالشهدا را خطاب قرار داده و می‌فرماید من ضامن برآورده شدن حاجات شما و دفع بلا در دنیا و آخرت از شما هستم. ج) دعا کردن روایتی از امام سجاد (علیه‌السلام) نقل‌شده است که ایشان همواره می‌فرمودند: «الدُّعَاءُ یدْفَعُ الْبَلَاءَ النَّازِلَ وَ مَا لَمْ ینْزِلْ»؛ (4) دعا کردن، بلایی که نازل‌شده و بلایی که هنوز نازل نشده است را دفع می‌کند. مقصود از این دعا، دعای خاصی نیست، تضرع و خواندن خدای متعال در دفع و رفع مریضی یا هر بدی است که به انسان می‌رسد، اگرچه اهل‌بیت (علیهم‌السلام) به‌صورت خاص دعاهایی نیز سفارش کرده‌اند که به‌عنوان‌مثال می‌توان به دعای هفتم صحیفه سجادیه (علیه‌السلام) اشاره کرد. د) صله‌رحم امام باقر (علیه‌السلام) درباره آثار صله‌رحم فرمودند: «صِلَةُ الْأَرْحَامِ تُزَکی الْأَعْمَالَ وَ تَدْفَعُ الْبَلْوَى وَ تُنْمِی الْأَمْوَالَ وَ تُنْسِئُ لَهُ فِی عُمُرِهِ وَ تُوَسِّعُ فِی رِزْقِهِ وَ تُحَبِّبُ فِی اهل‌بیتهِ فَلْیتَّقِ اللَّهَ وَ لْیصِلْ رَحِمَه»؛ (5) صله‌رحم اعمال را نیکو و بلایا را دفع کند و به اموال برکت دهد، عمر را دراز کند، وسعت رزق و روزی و محبوبیت در خاندان آورد، پس هر شخصی باید تقوای خدای متعال را پیشه سازد و صله‌رحم را به‌جا آورد‏.

3. دعاهای معصومان در برابر بیماری علاوه بر مواردی که به‌عنوان مهم‌ترین عوامل دفع و رفع بلا در روایات اشاره گردید، در ادامه، به برخی دعاهای خاص که ائمه (علیهم‌السلام) برای بیماری سفارش کرده‌اند نیز بیان می‌شود: نقل‌شده است که پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله علیه و آله و سلم) برای دفع بیماری‌های خاص و واگیردار چنین می‌فرمودند: «اللّهمّ إنّی أعوذ بک من البرص و الجنون و الجذام و من سیئ الأسقام»؛ (6) خدایا من از برص و دیوانگى و خوره و امراض بد به تو پناه مى‏برم. در کتاب شریف «الکافی» که معتبرترین کتاب روایی شیعه است بابی با عنوان «باب الدعاء للعلل و الأمراض‏» وجود دارد که مهم‌ترین سفارش‌های دعایی ائمه (علیهم‌السلام) در آن آمده است؛ در ادامه، به چند روایت که هنگام مریضی، دعا و نیایشی سفارش شده، پرداخته می‌شود: از حضرت صادق (علیه‌السلام) روایتی نقل است که هرگاه حضرت بیمار می‌شد پیوسته این دعا را می‌خواند: «اللَّهُمَّ إِنَّک عَیرْتَ أَقْوَاماً فَقُلْتَ قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یمْلِکونَ کشْفَ الضُّرِّ عَنْکمْ وَ لا تَحْوِیلًا فَیا مَنْ لَا یمْلِک کشْفَ ضُرِّی وَ لَا تَحْوِیلَهُ عَنِّی أَحَدٌ غَیرُهُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اکشِفْ ضُرِّی وَ حَوِّلْهُ إِلَى مَنْ یدْعُو مَعَک إِلَهاً آخَرَ لَا إِلَهَ غَیرُک؛ (7) بار خدایا تو مردمى را سرزنش کردى و فرمودى: «بگو (اى محمد) بخوانید آن‌هایی را که در برابر خدا پنداشتید تا بدانید که نمى‏توانند از شما زیانى را دور کنند و دگرگون نمایند» (سوره اسراء، آیه 58) پس اى خدائى که جز او نمى‌‏تواند زیان مرا دور کند و آن را دگرگون نماید رحمت فرست بر محمّد و آل محمّد و زیان مرا دور ساز و آن را از من بگردان به‌سوی کسى که با تو معبود دیگرى را مى‏خواند، نیست شایسته پرستشى جز تو‏. در حدیثی دیگر امام صادق (علیه‌السلام) به هنگام مریض شدن فرزندان خویش به آنان سفارش می‌کرد که این دعا را بخوانند: «اللَّهُمَّ اشْفِنِی بِشِفَائِک ‏وَ دَاوِنِی بِدَوَائِک وَ عَافِنِی مِنْ بَلَائِک فَإِنِّی عَبْدُک وَ ابْنُ‌عَبْدِک»؛ (8) بار خدایا مرا به شفایت شفا بده و به دوایت مداوا کن و از بلایت سلامتی‌ام ده، چراکه من بنده تو و بنده‌زاده تو هستم. در روایت دیگر حضرت فرمودند: دست خویش بر موضع درد گذاشته و سه مرتبه بگویید: «اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی حَقّاً لَا أُشْرِک بِهِ شَیئاً اللَّهُمَّ أَنْتَ لَهَا وَ لِکلِّ عَظِیمَةٍ فَفَرِّجْهَا عَنِّی»‏؛ (9) خدا، خدا پروردگار بر حق من است؛ به او شرک نمی‌ورزم، خدایا تو درمان و برطرف‌کننده این درد و هر مشکل بزرگ هستی پس این درد را از من ببر و گشایشی برایم حاصل کن. همان‌گونه که گفته شد این باب، روایات دیگری هم دارد که رجوع به کتاب «الکافی» یا ترجمه آن، نکات ارزنده‌ای دارد و البته این‌ها علاوه بر مراجعه به پزشک و رعایت نکات بهداشتی است.

4. ذبح گوسفند برای درمان بیماری مرحوم شیخ عباس قمی در «مفاتیح الجنان» برای دفع وبا و طاعون که از مریضی‌های مسری است می‌گوید: گوسفندی نر را برای ذبح آماده کرده و در محل ذبح بگوید: «إِلَهِی بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ، إِلَهِی بِحُرْمَةِ جَبْرَئِیلَ إِلَهِی بِحُرْمَةِ مِیکائِیلَ، إِلَهِی بِحُرْمَةِ إِسْرَافِیلَ، إِلَهِی بِحُرْمَةِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِی وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَینِ (علیهم‌السلام) احْفَظْنَا وَ احْفَظْ أَوْلَادَنَا وَ أَحِبَّاءَنَا وَ أَتْبَاعَنَا وَ جَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنَ الطَّاعُونِ وَ الْوَبَاءِ یا حَفِیظُ یا حَفِیظُ یا حَفِیظُ أَدْرِکنِی یا رسول‌الله‏». البته دستوری که مرحوم شیخ عباس قمی نقل می‌کند به نقل از کتاب «طب الائمه» مرحوم «ُشبر» است (10) و انتسابی به معصوم ندارد. نتیجه در مجموعه، آموزه‌های دینی ضمن تأیید این نکته که گرفتاری، بلا و مریضی از لوازم دنیاست، راهکارهایی نیز برای برطرف کردن یا به حداقل رساندن آن‌ها بیان‌شده است، این راهکارها به دودسته کلی راهکارهای طبیعی و تغذیه‌ای و راهکارهای معنوی، قابل‌تقسیم است، در راهکارهای معنوی، مهم‌ترین راهکار را می‌توان در صدقه دادن، زیارت سیدالشهدا رفتن، دعا کردن و صله‌رحم داشتن دانست، ضمن اینکه دعاهایی نیز در خصوص خلاصی از بیماری سفارش شده که مهم‌ترین آن‌ها بیان گردید. 📚پی‌نوشت‌ها کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران: اسلامیه، چاپ چهارم، 1407 ق، ج 6، ص 290، ح 1. همان، ج 4، ص 5، ‏ بَابُ أَنَّ الصَّدَقَةَ تَدْفَعُ الْبَلَاء، ح 2. ابن‌بابویه، محمد بن علی (شیخ صدوق)، ثواب الاعمال، قم: دارالشریف الرضی، چاپ دوم، 1406 ق، ص 92. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، همان، ج 2، ص 469، ح 5، بَابُ أَنَّ الدُّعَاءَ یرُدُّ الْبَلَاءَ وَ الْقَضَاء. همان، ج 2، ص 152، ح 13، بَابُ صِلَةِ الرَّحِم‏. پاینده، ابوالقاسم، نهج الفصاحه، تهران: دنیای دانش، چاپ چهارم، 1382 ش، ص 253. همان، ج 2، ص 564، بَابُ الدُّعَاءِ لِلْعِلَلِ وَ الْأَمْرَاض‏، ح 1. همان، ح 3. همان ح 6. شبر، سید عبدالله، طب الائمه، بیروت: دارالارشاد، چاپ سوم، 1428 ق، ص 349 و 350. 🔰 @p_eteghadi 🔰

مادر شوهرم (یکی از اقوام شوهر مانند خواهرشوهر) می خواهد برای دیدن نوه های خود (فرزندان ما) به منزل ما بیاید، به خاطر شیوع بیماری کرونا چگونه به او تذکر بدهم که اینجا تشریف نیاورد؟ آیا از شوهرم بخواهم که به او تذکر بدهد؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇

بر اساس توصیه مقامات بهداشتی و دستورالعمل‌های پیشگیرانه صادرشده، لازم است ارتباطات اجتماعی به‌صورت حضوری ازجمله مهمانی‌های خانوادگی، به حداقل ممکن برسد؛ اما ممکن است بعضی از مردم به دلیل عدم آگاهی یا عدم توجه به ضوابط اعلام‌شده، به‌صورت ناخوانده به مهمانی بروند و موجبات نگرانی میزبان را به جهت سرایت و شیوع بیماری فراهم آورند. در این‌گونه موارد لازم است ضمن توجه به‌ جایگاه فرد مقابل، در یک گفتگوی محترمانه، ضوابط را به او یادآوری کرده و بیان کنیم که رعایت دستورالعمل‌ها به نفع طرفین و البته تمام افراد جامعه است. ازآنجاکه در فرهنگ اسلامی ایرانی ما، والدین از جایگاه والایی برخوردارند لذا در این‌گونه موارد لازم است زن و شوهر پیش از هر چیز به یک راهبرد مشترک در مواجهه با این مسئله دست پیدا کنند و بعد از طراحی رفتار موردنظر، با هماهنگی هم آن را اجرا کنند. البته رسیدن زوج‌ها به توافق مشترک در این‌گونه موارد، به تفاهم قبلی آن‌ها در زندگی و نوع تعامل گذشته آن‌ها و کیفیت رابطه زناشویی و سطح مهارت آن‌ها در زمینه‌های ارتباط مؤثر، مذاکره و حل مسئله بستگی دارد. بعضی از زوج‌ها می‌توانند این مسئله را خیلی راحت و به بهترین صورت حل کنند و همین مسئله برای برخی از زوج‌ها ممکن است موجب بروز تنش‌ها و درگیری‌های جدی شود. خوشبختانه مهارت‌های زندگی تا حدود زیادی اکتسابی هستند و ما با یادگیری مهارت‌های اساسی زناشویی می‌توانیم سطح تعارضات زناشویی را کاهش داده و احساس رضایت بیشتری را تجربه کنیم. (درزمینهٔ مهارت‌های زندگی زناشویی می‌توانید بامطالعه کتاب‌های پیشنهادی زیر و شرکت در کارگاه‌های آموزشی، اطلاعات و مهارت خود را افزایش دهید) پس با همسرتان دراین‌باره صحبت کنید و به او بگویید که من مادر تو را، مادر خودم می‌دانم و مانند گذشته از آمدن او خوشحال می‌شوم و استقبال می‌کنم ولی از طرفی نگران بیماری هستم. همان‌طور که می‌دانی این بیماری برای بزرگ‌ترها خطرناک‌تر است و من علاوه بر اینکه برای بچه‌ها نگران هستم می‌ترسم که شاید ما ناقل بیماری باشیم و برای مادر خطری ایجاد شود. از طرفی دوست ندارم او ناراحت شود و از طرفی نگرانش هستم. در مورد مادر خودم نیز همین نگرانی و ترس را دارم. به نظر شما چه‌کاری بهتر است؟ هر طور که خودت صلاح میدانی عمل کن. آنچه مهم است این است که مسؤولیت حل این مسئله به عهده همسر شماست، چراکه مادر اوست که می‌خواهد به منزلش بیاید. پس توصیه می‌کنیم در این زمینه تصمیم‌گیری را به شوهرتان واگذار کنید. در یک گفتگوی همدلانه که سرشار از درک متقابل باشد، مسئله بدون لجبازی و به‌راحتی حل می‌شود. شما می‌توانید از راه‌حل‌های زیر ایده بگیرید: آقا با مادرش صحبت می‌کند و خیلی محترمانه او را توجیه می‌کند که خروج از منزل در این شرایط برای او خطرناک است و بهتر است فعلاً با برقراری تماس تصویری با نوه‌ها، دل‌تنگی‌هایش را کاهش دهد. ممکن است تصمیم بگیرید خودتان ضمن رعایت نکات بهداشتی و دستورالعمل‌ها بچه‌ها را به منزل مادر شوهر ببرید و بعد از چند دقیقه تازه شدن دیدار به خانه برگردید. در این صورت بهتر می‌توانید زمان و چگونگی ملاقات را مدیریت کنید. ممکن است تصمیم بگیرید ضمن رعایت نکات بهداشتی، پذیرای مادر شوهر بوده و در این مدت از دیده‌بوسی و ارتباط نزدیک پرهیز کنید. درهرصورت از نگرانی‌های افراطی و بیمارگونه پرهیز نمایید و توجه داشته باشید که آمدن مادر همسرتان به منزل شما لزوماً به معنای انتقال بیماری نیست. شما می‌توانید با رعایت نکات بهداشتی، احتمال سرایت را به حداقل برسانید. 🔰 @p_eteghadi 🔰

#ماه_مبارک_رمضان 🔴 هفت فضیلت خاص برای روزه #ماه_مبارک_رمضان 🔸 #رسول_خدا صلّی الله علیه و آله فرمودند ؛ هر مؤمنی که ماه #رمضان را برای خداوند روزه بگیرد ، خداوند هفت خصلت به او کرامت میفرماید ؛ ۱ ) حرامی که به بدن او وارد شده را از بین میبرد. ۲ ) او را به رحمت خویش نزدیک میکند. ۳ ) خطاهای پدرش را می آمرزد. ۴ ) سکرات مرگ را بر او آسان ميفرماید. ۵ ) او را از تشنگی و گرسنگی قیامت أمان ميدهد. ۶ ) آزادی از دوزخ را به او عنایت میکند. ۷ ) از میوه های بھشت به او میخورانَد. 📚روضة الواعظين ٢ / ٣٤٠ . 🔰 @p_eteghadi 🔰

در حدیث است که می فرماید: دو گروه همواره کمر دین را می شکنند 1. مقدس نمایان احمق. 2. روشنفکران سست ایمان. منظور از این دو گروه چه کسانی هستند؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

در پاسخ به سؤال باید بگوییم آنچه که در متن سؤال آمده حدیث و یا روایتی از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ و ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ نیست؛ بلکه مضمون آن را می توان در کلمات دانشمند و متفکر شهید استاد مرتضی مطهری یافت. ایشان در برخی از نوشته هایشان از خطر دو گروه به اسلام گوشزد می کردند. دسته اول متحجرین، کهنه گراها، جامدها و مرتجعین هستند که تلاش می کنند تا قطعه تاریخی صدر اسلام را با تمام ویژگی ها و مختصات پدیداری اش، نظیر شرایط جغرافیایی، اجتماعی و روانی در زمان حال و آینده باز تولید کنند. آنها از هر چه نو است متنفرند و جز با کهنه خو نمی گیرند، از نظر آنها دین مأمور حفظ آثار باستانی است و نزول قرآن برای آن است که جریان زمان را متوقف کند و اوضاع جهان را به همان حالی که هست میخکوب نماید. آنها معتقدند که هر وضعی که در قدیم بوده است، جزء مسائل و شعایر دینی است و باید حفظ و نگهداری شوند. آنها از اسلام جز آموزه های بسته، رسوب شده و انعطاف ناپذیر ندارند و همواره راکد و تحول ناپذیرند.[1] بنابراین تحجر به معنای ایستایی، تحول ناپذیری، جمود و بر نتابیدن فرهنگ و ارزشهای حق و متعالی است و متحجر جمود باور و دگم اندیش است و حاضر نیست با اندیشه ها و ایده های غیر از خود یا جز من کمترین توجهی داشته باشد. و لازمه جاودانگی دین را جریان تاریخی و تداوم عصری دین می پندارند. و دسته دوم روشنفکران غرب زده ای هستند که چشم و گوش بسته تسلیم محض فرهنگ غرب شده بودند. به نظر اینها فقط یک نوع تمدن و فرهنگ در جهان وجود داشت و آن نیز تمدن و فرهنگ غربی بود. اینها که مرعوب رهاوردهای علوم آزمایشگاهی غرب و دلباخته فناوری آنها قرار گرفتند، در مسیر تقلید از غرب، حتی از بدیهیات احکام دین اسلام چشم پوشیدند. تعطیلی مدارس دینی، کشف حجاب و اجباری کردن پوشش غربی و ده ها اقدام مشابه آن در همین راستا بود. به گفته جلال آل احمد، در این نگرش، احساس رقابت با غرب فراموش گشت و الگوهای آن جایگزین شد که عامل بدبختی به حساب می آید.[2] در واقع این جریان فکری بر دو پایه تحقیر فرهنگ خودی و تعظیم فرهنگ بیگانه استوار است. ملکم خان تئوریسین و بارزترین چهره رویکرد غرب زدگی، معتقد بود که نه تنها بایستی تکنولوژی و صنعت را از غرب گرفت بلکه پذیرش مطلق و اقتباس نظام ارزشی، سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و طرز تفکر و سیستم اندیشه و باورهای غربی ها نیز لازم است. وی راه نجات را در پیروی بی قید و شرط از غرب و اقتباس نظام فرهنگی آنان می داند.[3] استاد شهید مطهری جریان شوم و ویرانگر اول رابه «جمود» و جریان دوّم را به جهل تفسیر نمودند و می فرماید: دو بیماری خطرناک همواره آدمی را تهدید می کند، بیماری جمود و جهالت، نتیجه بیماری اول توقف و سکون و بازماندن از پیشروی و توسعه است و نتیجه بیماری دوم سقوط و انحراف است. جامد از هر چه نو است متنفر است و جز با کهنه خود نمی گیرد و جاهل هرپدیده نوظهوری را به نام مقتضیات زمان به نام تجدد و ترقی موجه می شمارد.[4] و در جای دیگر می فرماید: «اسلام هم با جمود مخالف است و هم با جهالت، خطری که متوجه اسلام است هم از ناحیه این دسته است و هم از ناحیه آن دسته، جمودها و خشک مغزی ها و علاقه نشان دادن به هر شعار قدیمی ـ و حال آن که ربطی به دین اسلام ندارد ـ بهانه به دست مردم جاهل می دهد که اسلام را مخالف تجدد به معنی واقعی بشمارند و از طرف دیگر، تقلیدها و مدپرستی ها و غرب زدگی ها و اعتقاد به این که سعادت مردم مشرق زمین رد این است که جسماً و روحاً و ظاهراً و باطناً فرنگی بشوند، تمام عادات و آداب و سنن آن ها را بپذیرند، قوانین مدنی و اجتماعی خود را کورکورانه با قوانین آن ها تطبیق دهند، بهانه ای به دست جامدها می دهد که به هر وضع جدیدی با چشم بدبینی بنگرند و آن را خطری برای دین و استقلال و شخصیت اجتماعی ملتشان به شمار آورند. در این میان آن که باید غرامت اشتباه هر دو دسته را بپردازد، اسلام است. جمود جامدها به جاهل ها میدان تاخت و تاز می دهد و جهالت باطل ها، جامدها را در عقاید خشکشان متصلب تر می کند.[5] پرسشگر محترم چنانکه ملاحظه فرمودید بینش دینی با صبغه تفریط که از آن به جمود، تحجر و کهنه اندیشی تعبیر می شود، عامل بازدارنده جامعه اسلامی و بشری است که فرد و جامعه را از مسیر اعتدال و خط انسانیت بیرون رانده و از شکوفایی او به سوی تعالی جلوگیری می کند. چنانکه بینش دینی با صبغه افراط آن ـ غرب زدگی ـ نیز چنین پیامدهایی دارد. پس هم متحجر متجدد با رویکردهای افراطی و تفریطی از خط اعتدال خارج و گرفتار بیماری خطرناک توقف، سقوط و انحراف هستند.

📚پی نوشت ها: [1] . مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، تهران: انتشارات صدرا، 1369، ص118. [2] . آل احمد، جلال، غرب زدگی، تهران، انتشارات رواق، 1344، ص53. [3] . تقوی، علی محمد، جامعه شناسی غرب گرایی، تهران، امیرکبیر، 1361، ج1، ص80. [4] . مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، همان، ص118. [5] . همان، ص121ـ120. 🔰 @p_eteghadi 🔰

﷽ 🌹شرح دعاهای هر روز ماه رمضان 🌷مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی روز 1️⃣ 🌴اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِیَامِی فِیهِ صِیَامَ الصَّائِمِینَ وَ قِیَامِی فِیهِ قِیَامَ الْقَائِمِینَ وَ نَبِّهْنِی فِیهِ عَنْ نَوْمَةِ الْغَافِلِینَ وَ هَبْ لِی جُرْمِی فِیهِ یَا إِلَهَ الْعَالَمِینَ وَ اعْفُ عَنِّی یَا عَافِیا عَنِ الْمُجْرِمِینَ 🍃خدایا، روزه‌ام را در این ماه، روزه‌ی روزه‌داران قرار ده و شب‌زنده‌داری‌ام را شب‌زنده‌داری شب‌زنده‌داران و بیدارم کن در آن از خواب بی‌خبران و ببخش گناهم را در آن، ای معبود جهانیان و از من درگذر، ای درگذرنده از گنه‌کاران. 🌳سه نوع روزه داریم ؛ 1️⃣روزه عام: همون روزه ای است که مردم می گیرند؛ نمی خورند و نمی آشامند، ولی به نامحرم هم نگاه می کنه؛ گناه هم می کنه 2️⃣روزه خاص: روزه ای که روزه دار اعضاء و جوارحش هم روزه داره 🌳حدیث داریم؛ وقتی روزه می گیری باید گوش تو هم روزه باشد،چشمت، پوست بدنت، صورت زنان؛ موی سرت هم باید روزه داشته باشد 3️⃣روزه خاص الخاص: این روزه، بالاترینه، یعنی روزه ای که تو دلم غیر خدا نباشه #مجتهدی_تهرانی #ماه_رمضان #دعای_روز_اول 🔰 @p_eteghadi 🔰

سرپرست گروه جمع آوری قرآن در زمان خلافت عثمان چه كسی بود؟ 👇👇👇👇👇👇

پس از پیامبر اسلام(ص)دوره جمع آوری قرآن صورت گرفت. برخي قائلند به اين كه در زمان خود رسول خدا قرآن به شكل كنوني درآمده است . هر یك از بزرگان بر حسب دانش و شایستگی خود به جمع آوری آیات و مرتب كردن سوره های قرآن دست زدند . هر یك مصحف خاصی برای خود گرد آوردند . در اين ميان اولين كسي كه قرآن را بر اساس ترتيب نزول جمع اوري كرد و تفسير و شان نزول آيات هم در كنار آيات نوشت، اميرالمومنين علي عليه السلام بود كه بعدها اين مصحف مورد بي مهري خلفا قرار گرفت . با توجه به تعدد مصحف ها و ارتباط كم جمع آوری كنندگان با یكدیگر و نفوذ لهجه های مختلف در قرائت باعث اختلاف در مصحف ها و قرائت ها شد . به تبع آن بین مردم اختلاف ایجاد شد . این امر سبب شد تا دست به یكسان سازی مصحف های قرآن زده شد. (1 ) برای این كه یك قرائت در جامعه اسلامی وجود داشته باشد . اجماع شیعه بر این است كه قرآن كامل و جامع همین قرآن موجود است كه در اثر یكسان سازی صورت گرفت( 2). عثمان برای یكسان سازی مصحف قرآن از چهار نفر به نام های زیدبن ثابت و سعیدبن عاص و عبدالله بن زبیر و عبدالرحمان بن حارث بن هشام استفاده نمود . زید بن ثابت بر آنان ریاست داشت. (3) اما بعد از مدتی به جهت مخالفت عبدالله بن مسعود ، عثمان مسئولیت این گروه را به عهده گرفت . (4 ) ولی به جهت عدم كفایت لازم اعضا و اهمیت فوق العاده و كارآمد شدن این كار تعدادی به این گروه افزوده شد كه جمعا 12 نفر شدند. ریاست این دوره به عهده ابیّ بن كعب افتاد.(5) عثمان كسي نبوده قرآن را جمع آوري كرده است، بلكه به خاطر لهجه هاي مختلف دست به يكسان سازي قرآن زد . امام علي (ع) مي فرمايد: سوگند به خدا كه عثمان درباره مصاحف(قرآن) هيچ عملي را انجام نداد مگر آن كه با مشورت ما بوده است.(6 ) 📚پی نوشت ها: 1.علوم قرآنی، محمدهادی معرفت، ص120. 2.بحارالانوار، ج92 ،ص41 به نقل از:علوم قرآنی، محمدهادی معرفت، ص120. 3.صحیح بخاری ،ج6 ، ص 226. 4.مصاحف سجستانی ، ص25. 5.همان، ص30 . 6. الاتقان سيوطي ، ج1 ،ص59. 🔰 @p_eteghadi 🔰

چرا سوره های شعراء ،نمل و قصص را طواسین گویند. 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

برای روشن شدن پاسخ لازم است محتوای این سور اجمالا بررسی شود. محتوای سوره شعراء این سوره با حرف رمزی «طسم» و با بیان عظمت آیات قرآن و دلداری به رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ آغاز می شود « طسم . تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ » وبا ایمان و عمل صالح و یاد خداوند، مبارزه با ستمگری و در نهایت با تهدید ستمگران پایان می پذیرد.[1] محتوای سوره ی نمل این سوره با حروف رمزی «طس» و با یادی از عظمت قرآن و نقش و اهداف هدایتی و تربیتی آن آغاز می شود. « طس تِلْکَ آیَاتُ الْقُرْآنِ وَکِتَابٍ مُبِینٍ» و با حمد و سپاس خداوند و تذکر این که خداوند نشانه های قدرت خود را برای انسان آشکار می سازدواز اعمال انسان غافل نیست، ختم می شود[2] محتوای سوره ی قصص این سوره با حروف رمزی و مقطعه «طسم» و با اشاره به عظمت آیات قرآن شروع می شود « طسم . تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ» و با توحید و یکتاپرستی پایان می پذیرد.[3] با در نظر گرفتن آیات سه گانه ی اول این سه سوره (یعنی حروف مقطعه) این نکته بدست می آید که چون این سوره ها با حروف مقطعه ی «طس» شروع می شود«طواسین» گفته اند. برخی«طواسیم» گفته اند. به دلیل دو سوره ی شعراء و قصص که با حروف مقطعه ی «طسم» شروع می شود، «میم» را از این دو گرفته اند، آنها که «طواسین» گفته اند فقط دو حرف مشترک اولیه این سه سوره را گرفته و «سین» را به صورتی که در تلاوت خوانده می شود گرفته اند.[4] 📚پی نوشت ها: [1]. هاشم زاده، هاشم، شناخت سوره های قرآن، نشر موسسه خیریه باقیات و الصالحات، انتشارات کتابخانه صدر، 1373، ص 150 تا ص 282. [2]. همان. [3]. همان. [4]. خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، انتشارات دوستان، چاپ اول، پائیز 1377، ج2، ص 142. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🎙 صوت کامل درس اخلاق حجت‌الاسلام والمسلمین مهدوی نیا با موضوع سیره عبادی و اخلاقی علما در ماه رمضان مشاهده فیلم کامل:👇 hawzahnews.com/xb74Y 🔰 @p_eteghadi 🔰

پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 114 - کیفیت خروج سفیانی 🔰 @p_eteghadi 🔰

توصیه ای از آیت الله فشارکی بیان شده است که وقتی مردم دچار وبا شدند، ایشان سفارش به سه روز، روزه همراه با قرائت زیارت عاشورا کردند؛ شیعیان به این دستور عمل کردند و حتی یک نفر هم از دنیا نرفت؛ آیا این واقعیت دارد؟ و آیا می توان آن را برای ویروس کرونا هم تجویز کرد؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

پاسخ اجمالی عموم شیعیان، با الهام از روایات اهل‌بیت (علیهم‌السلام) در زمان مشکلات و بحران‌ها، به علمای دین مراجعه می‌نمودند. علما نیز بر اساس آموزه‌های قرآن و حدیث، راهکارهایی را برای ایشان مطرح می‌کردند. ازجمله سفارش‌های بیان‌شده، قرائت زیارت عاشورا و برخی دیگر از اعمال، مانند گرفتن روزه است. پاسخ تفصیلی داستان سفارش مرحوم آقای سید محمد فشارکی رضوان‌الله علیه در سایت‌های متعدد از طریق علما نقل‌شده است، به‌عنوان‌مثال در سایت «مرکز تنظیم و نشر آثار مرحوم آیت‌الله بهجت» چنین آمده که وقتی طاعون در سامرا زیاد شد ایشان فرمودند: «من بر همه شیعه حکم می‌کنم که سه روز، روزه‌بگیرند ـ البته روزه مظنونم است و یقینی نیست ـ و در این سه روز، زیارت عاشورا را بخوانند؛ خداوند به‌واسطه‌این کارشان، این بلا را از شیعه رفع می‌کند». اهل سامرا دیدند فوج فوج از غیر شیعه وفات می‌کنند، ولی یک نفر از شیعه وفات نمی‌کند. البته یک نفر در تمام جمعیت شیعه وفات کرد، ولی نه به طاعون. یک پاره‌دوزی به یک مرض دیگری وفات کرد و الا احدی به طاعون وفات نکرد و این‌ها تعجب کردند که این چه بلایی است که مخصوص غیر شیعه است و فوج فوج از غیر شیعه، به طاعون وفات می‌کنند... . (1)

1. مستند رجوع مردم به علماء در جواب این‌که آیا می‌توان این دستور را برای تمام بیماری‌ها به کاربرد؟ با توضیح مقدمه‌ای به این سؤال جواب داده می‌شود: «اسحاق بن یعقوب»‎‏ نامه‌ای برای حضرت ولی‌عصر (عجل الله تعالى فرجه الشریف) می‌نویسد و از مشکلاتی که‏‎ ‎‏برایش رخ‌داده سؤال می‌کند؛ «محمد بن عثمان عمری» نماینده آن حضرت، نامه را می‌رساند.‏‎ ‎‏جواب نامه به خط مبارک صادر می‌شود که «أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِیثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِی عَلَیکمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَیهِم‏» (2) یعنی در حوادث و پیشامدها به راویان حدیث ما رجوع‏‎ ‎‏کنید، زیرا آنان حجت من بر شمایند و من حجت خدای بر آن‌ها هستم‏. بر اساس این حدیث، مردم در پیشامدهای اجتماعی و گرفتاری‌ها به سراغ علمای دین می‌روند و آن‌ها نیز بر اساس آموزه‌های قرآن و حدیث، در زمان مشکلات و گرفتاری‌های اجتماعی، دستوراتی را سفارش می‌دهند. 2. مستند سفارش به قرائت زیارت عاشورا یکی از سفارش‌های علمای دین، تجویز قرائت زیارت عاشورا برای رفع بیماری‌ها است. این توصیه نیز برخاسته از حدیث امام صادق (علیه‌السلام) هست که به «صفوان» فرمودند: زیارت عاشورا را بخوان و بر آن مواظبت کن، به‌درستی که من چند خیر را برای خواننده آن تضمین می‌کنم، اول زیارتش قبول شود. دوم سعی و کوشش او مشکور باشد. سوم حاجات او هرچه باشد از طرف خداوند بزرگ برآورده شود و ناامید از درگاه او برنگردد زیرا خداوند وعده خود را خلاف نخواهد کرد. (3) بنابراین چه‌بسا علت این‌که برای عدم شیوع بیماری برای شیعیان و دیگر مسلمانان «قرائت زیارت عاشورا» سفارش شده، وعده استجابت دعا بعد از قرائت این دعا است. با توجه به روایت امام صادق (علیه‌السلام)، درمان بیماری با قرائت زیارت عاشورا، مختص به یک بیماری خاص نیست بلکه به‌صورت مطلق برای هر حاجتی می‌توان قرائت کرد. البته تعدادی که علما مطرح نمودند و هدیه‌ی آن به شخص خاص، از مجربات هست و در متون حدیثی به این مسائل اشاره نشده است؛ اما انجام آن‌ها برای مداومت بر زیارت مطلوب است. 3. مستند سفارش به روزه گرفتن دستوری که در مورد روزه گرفتن نیز صادر می‌شود، برگرفته از روایات است، مثلاً امام حسن (علیه‌السلام) فرمودند: «إِنّ لِکُلِّ صائِمٍ عِندَ فَطُورِهِ دَعوَةً مُستَجابَةً»؛ (4) برای هر روزه‌داری در هنگام افطارش یک دعای مستجاب است. هم‌چنین از پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله علیه و آله و سلم) نقل‌شده است: «دَعوَةُ الصّائِمِ تُستَجابُ عِندَ إِفطارِهِ»؛ (5) دعای روزه‌دار هنگام افطارش مستجاب می‌شود. بنابراین، روزه نیز مانند زیارت عاشورا در استجابت دعا بسیار مؤثر است. البته در خصوص از بین رفتن بسیاری از بلایا به‌واسطه روزه ماه رجب، سفارش ویژه‌ای در روایات وجود دارد، به‌عنوان‌مثال، «ابوسعید خدرى» نقل کرده که رسول اکرم (صلی‌الله علیه و اله و سلّم) فرمودند: «وَ مَنْ صَامَ مِنْ رَجَبٍ أَرْبَعَةَ أَیامٍ عُوفِی مِنَ الْبَلَایا کلِّهَا مِنَ الْجُنُونِ وَ الْجُذَامِ وَ الْبَرَص»؛ (6) یعنی هر کس چهار روز از ماه رجب را روزه بگیرد، از تمام بلاها از قبیل دیوانگى و خوره و پیسى‏ در امان باشد. نتیجه با توجه به روایاتی که در فضیلت زیارت عاشورا و روزه گرفتن، وجود دارد به نظر می‌رسد سفارش مرحوم آقای «سید محمد فشارکی رضوان‌الله علیه»، نیز برگرفته از همان روایات است و این دستور، ان‌شاءالله در شفاء تمام بیماری‌ها تأثیرگذار است و مخصوص بیماری و یا زمان خاصی نیست. 📚پی‌نوشت‌ها: ابن‌بابویه، محمد بن على (شیخ صدوق)، کمال‌الدین و تمام النعمة، تهران: اسلامیه‏، چاپ دوم، 1395 ق، ج ‏2، ص 484. طوسى، محمد بن الحسن‏، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت: مؤسسه فقه الشیعة، چاپ اول، 1411 ق، ج ‏2، ص 781. ابن طاووس، على بن موسى‏، اقبال الأعمال، تهران: دار الکتب الإسلامیه‏، چاپ دوم، 1409 ق، ج 1، ص 244. طبرسى، حسن بن فضل‏، مکارم الأخلاق، قم: الشریف الرضى‏، چاپ چهارم، 1412 ق، ج 1، ص 69. ابن‌بابویه، محمد بن على (شیخ صدوق)، ثواب الاعمال، قم: دارالشریف الرضی، چاپ دوم، 1406 ق، ص 54. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔴 بخشی از توصیه های اخلاقی مرحوم آیت الله علامه #شیخ_محمد_باقر_علم_الهدی رضوان الله تعالی علیه در باره ماه مبارک رمضان 🔰 @p_eteghadi 🔰