آیا دعا می‌تواند سرنوشت انسان را تغییر دهد یا نه؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

سرنوشت انسان درگرو عمل اوست، یعنی انسان در تعیین سرنوشت خود مؤثر است. قرآن مجید می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِم‏؛ (1) خدا وضع هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد مگر اینکه آن‌ها حالشان را تغییر دهند ». از طرفی سرنوشت و تغییر قابل محو و اثبات است. قرآن می‌فرماید: «يَمْحُواْ اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِندَهُ أُمُّ الْكِتَاب‏؛ (2) خداوند هر چه را بخواهد محو می‌نماید و هر چه را بخواهد اثبات می‌کند و اصل کتاب نزد اوست ». در توجیه آیات فوق استاد مطهری می‌نویسد:«نظام سفلی و مخصوصاً اراده و خواست و عمل انسان می‌تواند عالم علوی را تکان دهد و سبب تغییراتی در آن بشود و این عالی‌ترین شکل تسلط انسان بر سرنوشت است. اعتراف می‌کنم شگفت‌آور است، اما حقیقت است این همان مسئله عالی و شامخ بداء است ». (3) عزیز گرامی! بی‌تردید دعا یکی از ابزارهای مؤثر در تغییر سرنوشت است. امام کاظم علیه‌السلام می‌فرماید: "عَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ فَإِنَّ الدُّعَاءَ لِلَّهِ وَ الطَّلَبَ إِلَى اللَّهِ يَرُدُّ الْبَلَاءَ وَ قَدْ قُدِّرَ وَ قُضِيَ وَ لَمْ يَبْقَ إِلَّا إِمْضَاؤُهُ فَإِذَا دُعِيَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سُئِلَ صُرِفَ الْبَلَاءُ صَرْفَةً؛ (4) بر شما باد که پایبند دعا باشید؛ زیرا دعا به درگاه خدا و طلب کردن از او، بلایی را که مقدر شده و حکم بدان شده و جز اجرای آن چیزی نمانده است برطرف می‌گرداند. پس اگر خداوند را خوانده و از او چیزی خواسته شود، به‌یک‌باره بلا بر می‌گردد. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «ادْعُ وَ لَا تَقُلْ إِنَّ الْأَمْرَ قَدْ فُرِغَ مِنْه؛ (5) خدا را بخوان و دعا کن و مگو کار گذشته است». این روایت به‌صراحت، تأثیر دعا در سرنوشت را مشخص می‌کند. 📚پی‌نوشت‌ها: 1. رعد (13)، آیه 11. 🔰 @p_eteghadi 🔰

دعاهای ابوحمزه, جوشن کبیر, کمیل و ندبه خیلی طولانی هستند وعربی شان اکثراً سخت هست آیا می‌شود آن‌ها را به فارسی خواند؟ موردقبول واقع می‌شوند؟ 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

روح و محتوای هر پیام و سخنی در قالب زبان خاصی که در آن ریخته شده، عمیق‌تر درک می‌شود تا زمانی که به زبان‏های دیگر برگردانده شود. لذا قرآن که دارای مضامین بسیار بلند و عالی است، هرگز قابل ترجمه دقیق و کامل به زبان دیگری نیست. شاید بتوان گفت که اکثر ترجمه‌های قرآن نارسا و حتی در برخی موارد، اشتباه می‌باشد. به‌عنوان‌مثال از سوره حمد نام می‌بریم که هیچ ترجمه‌ای که بتواند تمام مفاهیم آن را به زبان دیگر بیان کند، نیست. حتی کلمه‌الله، هیچ معادلی در زبان دیگر ندارد و کلمه خدا در زبان فارسی معادل معنای الله نمی‌باشد. با توجه به این توضیح، خواندن ترجمه قرآن و ختم آن و تدبر در معنا و مفهوم قرآن و ... ثواب دارد و ارزشمند است؛ اما با توجه به این‌که ترجمه هرچقدر هم قوی باشد، انعکاس همه قرآن نیست، تلاوت آیات و سوره‌ها موضوعیت دارد. علاوه بر خواندن ترجمه و دقت در آن، مناسب و لازم است که خود آیات و سوره‌ها را تلاوت کنیم که اثرات مثبت فراوان دارد که از غیر تلاوت آیات و سوره‌ها نمی‌توان به آن رسید. سخن درباره دعاها نیز چنین است. هرچند در مورد دعا در روایات به این مسئله اشاره‌ای نشده، اما برای درک معانی بلند در ادعیه بهتر است به عربی خوانده شود؛ اما اگر کسی نمی‌تواند یا عربی را بلد نیست می‌تواند آن را به فارسی بخواند. ان‌شاءالله موردقبول واقع می‌شوند. 🔰 @p_eteghadi 🔰

چندین بار شنیده‌ام كه بعضی‌ها سلامتي خود را ازدست‌داده‌اند و علتش را پافشاري روي آرزوی ديگري می‌دانند. سؤال من اين است كه آيا واقعاً این‌طوری است؟ اگر این‌طوری است چطوری آرزوهاي مان را بيش خدا بكيم تا سلامتي خود و خانواده به خطر نيافته و خدا ناراحت نشه؟

ما اصلاً این مطلب را تأیید نمی‌کنیم و نمی‌دانیم شما از کجا شنیده‌اید که علت از دست دادن سلامتی، پافشاری بر روی حاجت و خواسته‌ای بوده است. ولی این مطلب درست نیست، پافشاری و اصرار بر روی دعا و خواسته‌ها یکی از راه‌های استجابت دعا و رسیدن به آرزوها شمرده‌شده است و در منابع دینی در مورد مطلوب بودن پافشاری بر روی دعا، روایات زیادی آمده است: پیامبر (ص) فرموده است: «رحم الله عبداً طلب إلی الله حاجه فألح فی الدعاء (1)؛ خداوند بنده‌ای را که از او طلب و حاجتی دارد و بر آن پافشاری می‌کند، مورد رحمت خویش می‌دهد.» و از طرفی اصرار بر دعا، نوعی تأسی و پیروی و سرمشق گرفتن از امام معصوم است. امام صادق (ع) می‌فرماید: «و کان امیر المؤ منین (ع) رجلا دعاء (2) امیرالمؤمنین مردی بسیار دعاکننده بود.» و از طرفی دیگر از بعضی روایات برمی‌آید که اصرار و پافشاری بر دعا، افزون بر مطلوب بودن، زمینه‌ساز برآوردن حاجت است. امام باقر (ع) می‌فرماید: «وَ اللَّهِ لَا يُلِحُّ عَبْدٌ مُؤْمِنٌ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي حَاجَتِهِ إِلَّا قَضَاهَا لَهُ (3) به خدا قسم! بنده‌ای در دعای خود اصرار نمی‌کند مگر آن‌که خداوند دعایش را مستجاب می‌کند». سایه حق بر سر بنده بود عاقبت جوینده یابنده بود گفت پیغمبر که چون کوبی دری عاقبت زان در برون آید سری پس این نظریه یعنی گرفته شدن سلامتی، در صورت پافشاری بر دعا و خواسته‌ها، با این روایات که انسان را بر اصرار بر دعا تشویق می‌کند منافات و ضدیت دارد. و این نظریه قابل‌قبول نیست و خدا با اصرار بر خواسته‌ها ناراحت نمی‌شود تا بخواهد سلامتی را از ما بگیرد، بلکه اصرار و پافشاری را دوست دارد. اما برای این‌که بهتر دعا کنید و خواسته‌های تان را از خدا بخواهید، باید دعا و خواسته‌تان را با آداب از خدا بخواهید و ما در ذیل فهرست‌وار آداب دعا را می‌آوریم: 1 ـ وضو 2 ـ بسم‌الله گفتن 3 ـ ثنای الهی 4 ـ صلوات فرستادن 5 ـ یقین به اجابت دعا 6 ـ تصمیم جدّی بر دعا و درخواست 7 ـ اصرار بر دعا 8 ـ گفتن حاجت و نیاز 9 ـ همگان را دعا کردن 10 ـ گردآمدن برای دعا 11 ـ دعا برای دیگران 12 ـ دعا در وقت‌ها و مکان‌های خاص 13 ـ دست بلند کردن در حال دعا 14 ـ کوچک نشمردن دعا 15 ـ زیاد نشمردن نیاز و حاجت 16 ـ عجله نکردن 17 ـ اظهار ناتوانی و کرنش 18 ـ توسل 19 ـ نومید نبودن از اجابت 20 ـ دعا کردن در همه حال 21 ـ گریه 22 ـ پنهانی دعا کردن 📚پی‌نوشت‌ها: 1. ثقة الاسلام كلينى، الكافي، 8 جلد، دار الكتب الإسلامية تهران، 1365 ه.ش، جلد 2، ص 475. 2. ابن فهد حلى، عدة الداعى، يك جلد، دارالكتاب الاسلامى، 1407 ه.ق، ص 39. 3. همان، جلد 2، صفحه 475. 🔰 @p_eteghadi 🔰

من مدتي است با توسل به حضرت عباس (ع) شفاي بيماري را طلب کرده‌ام؛ و همچنين نذر کرده‌ام. چرا ايشان به خواسته من توجهي ندارند؟ آيا درخواست شفا جزو حاجات مشروع نيست؟ شرايط درخواست از اين حضرات چيست؟

لازم است به چند نكته توجه كنيد: 1. ميان استجابت دعا و برآورده شدن خواسته انسان تفاوت وجود دارد. اجابت دعا هميشه آن نيست كه خواسته انسان برآورده شود. چه‌بسا اتفاق می‌افتد كه انسان برآورده شدن حاجتي و رسيدن به هدف و مقصدي را ایدئال و به نفع خويش می‌پندارد. چنان به پندار خود و خير بودن خواسته و دعايش يقين دارد كه آن را همانند دودوتاچهارتا واضح می‌داند، حال‌آنکه واقعيت امر غير از پندار ماست. عكس آن نيز صادق است. (1) 2. درخواست از خداوند با توسل به خوبان و صالحان، اگرچه مهم است و اراده و مشيت الهي در زندگي بسيار مؤثر است؛ اما خداوند بدون اسباب و علل منطقي و عقلي هيچ تغييري در زندگي افراد ايجاد نمی‌کند. مطمئناً‌ علل و عواملي در استجابت دعا دخالت دارد كه بايد فراهم شود. 3. از كجا می‌دانید دعاي شما به اجابت نرسيده، گاه دعا به اجابت می‌رسد. لكن بروز و ظهور آثار وجودي آن به تأخیر می‌افتد. در اين صورت، فهم نادرست از كمك خداوند مي‌تواند توقعي را ايجاد كند كه دعا را به يك عامل تخدير كننده تبديل نمايد. به‌جای تقويت روحيه و اراده، بالا بردن قدرت اعتمادبه‌نفس، بيداري دل و انديشه، باعث نااميدي، سرخوردگي از دين و دين‌داري، يأس و نااميدي از خدا، ائمه يا زندگي و... گردد؛ چنان‌که فهم درست حقيقت كمك و استمداد خداوند مي‌تواند موجب آگاهي، بيداري دل و انديشه، پيوند باطني با سرچشمه همه نيكي‌ها و خوبي‌ها باشد، نيز باعث تقويت روح و اراده، افزايش قدرت اعتمادبه‌نفس، ‌تبدیل‌کننده شكست به پيروزي، بيماري به‌سلامتی، نااميدي به اميدواري، اضطراب به آرامش گردد. درخواست شفا در جمله حاجات مشروع است؛ اما بايد سعي كنيد در كنار دعا اسباب مادي استجابت دعا را نيز فراهم كنيد و به اين باور برسيد كه استجابت دعا هميشه آن نيست كه خواسته انسان برآورده شود. بعد از دعا كار را به او وا‌گذارید تا آنچه صلاح است محقق شود. براي اطلاع بيشتر با بخش تلفني مركز (09640) تماس بگيريد. 📚پی‌نوشت: 1. شهید مطهری، مجموعه ‏آثار، تهران، انتشارات صدرا، 1378 ش، ج ‏1، ص 38. 🔰 @p_eteghadi 🔰

پرسش و پاسخ اعتقادی 🔹حجه الاسلام #محمدی جلسه 136 - مجازات فرد کاهل نماز 🔰 @p_eteghadi 🔰

🔴 #علامه_مجلسی 🔸 مرجع بزرگ شیعه حضرت آیت الله العظمی #وحید_خراسانی دامت برکاته: 🔹اعتقاد ما این است که #علّامه_مجلسی از جهت جلالت و بالا بودن شأن و بزرگی مقام،در جایگاهی است که أحدی با ایشان برابر نیست و هیچ شخص بزرگی به شأن و رفعت مقام ایشان نمیرسد! تا جایی که بعض بزرگان إقرار کرده است که از إبتدای عصر غیبت تاکنون،کسی از جهت علم و فضل و جلالت و قَدر،به #علّامه_مجلسی نرسیده و ایشان از این جهت،متفرّد و یگانه است،و به ایشان طعنه نزده است مگر شخص پَست و کینه ای که به مقصودش نرسیده! 📚التکفیر فی ضوء الفقه الشیعي؛ص۵۱ ☑️۲۷ ماه مبارک رمضان،سالروز رحلتِ غوّاصِ بِحار علوم أهل بیت(علیهم السلام) و إحیاگر مذهب شیعه و بزرگ مدافع آن در مقابل هجوم تصوّف مرحوم شیخ الإسلام #علّامه_مجلسی 🔰 @p_eteghadi 🔰

حضرت محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمودند: ازدواج کردن نیمی از ایمان است، حالا اگر کسی نخواهد تا آخر عمرش ازدواج کند، اشکالی دارد؟ و اگر بعضی مواقع شهوت بر او غلبه کند و خودش را ارضا کند آیا این خودارضایی باز هم گناه کبیره محسوب می‌شود یا نه؟ ⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️⬇️

یکی از سنّت‌های نیکوی بشری که از دیرباز میان انسان‌ها متداول بوده، ازدواج است. ازدواج هم با فطرت انسان هماهنگ است، و هم موجب رشد فردی و اجتماعی، تربیت صحیح قوای طبیعی انسان و ارضای غرایز و تأمین نیازهای اصیل او می‌شود. غریزه جنسی یکی از نیرومندترین غرایز انسانی است که اگر برای مهار آن به موقع اقدام نشود، و از راه صحیح ارضا نگردد، زمام اختیار آدمی را به دست خواهد گرفت و چون طوفان سرکش، او را به منجلاب فساد، تباهی و ارتکاب گناه خواهد کشاند. فضیلت و اهمیت ازدواج در آیات و روایات متعدد بیان شده و رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ ازدواج را یکی از سنّت‌های خود دانسته، مردم را به پیروی از این روش نیکو فرا می‌خواند و کسانی را که از این دستور سرپیچی می‌کنند، از زمره پیروان خود بیرون می‌داند: «النکاحُ سنّتی فمنْ رغبَ عن سنّتی فلیس منّی»؛[1] ازدواج سنّت من است و هر کس از سنّت من سرپیچی کند، از من نیست. از سوی دیگر مجرد زیستن در اسلام بسیار مورد نکوهش واقع شده و رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ می‌فرماید: «شرارُکم عزّا بکم»؛[2] بدترین شما بی‌همسران شما هستند. رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ با شخصی برخورد که با وجود برخورداری از امکانات مالی، مجرد می‌زیست و تصمیم بر ازدواج نداشت. حضرت خطاب به ایشان فرمود: «ازدواج کن و گرنه خطاکار خواهی بود.»[3] این روایات شامل دختران و پسران، هر دو می‌شود. از تمامی آیات و روایات مربوط به ازدواج دانسته می‌شود که ازدواج یک وظیفه دینی و یکی از سنّت‌های اسلامی است و آثار فراوانی در زندگی انسان دارد. مهمترین آثار آن عبارت است از: تکثیر نسل، آرامش روحی، ارضای غریزه جنسی، پیشگیری از بسیاری انحرافات اخلاقی و حفظ دین. افرادی که از طریق ازدواج نیازهای جنسی خود را ارضا می‌کنند، زمینه هدایت خود را بیشتر فراهم نموده و در فراز و نشیب‌های زندگی و در برخورد با صحنه‌های انحراف، بهتر می‌توانند غرایز جنسی خود را کنترل کنند، برخلاف افراد غیرمتأهل که زمینه انحراف و به خطر افتادن دین و ایمانشان بیشتر است. افرادی که در اثر فشار غریزه جنسی احتمال آلوده شدن به گناه و خودارضایی در آن ها وجود دارد، چه بسا ازدواج برای آنها واجب می‌شود. از تمامی آنچه بیان شد نتیجه می‌گیریم که ترک ازدواج به هیچ وجه به صلاح نیست و اگر کسی نخواهد تا آخر عمرش ازدواج کند، با سنّت رسول خدا مخالفت نموده است، علاوه بر آن، اگر ترک ازدواج باعث آلوده شدن به گناهانی مانند خودارضایی، روابط نامشروع، فکر و خیال‌های باطل و یا باعث افسردگی و ناراحتی‌های روانی در فرد شود، حرام است.[4] بخش دیگر سؤال شما این بود که اگر بعضی مواقع شهوت بر انسان غلبه کند و خودش را ارضاء کند، آیا این خودارضایی باز هم گناه کبیره محسوب می‌شود؟ خودارضایی در هر صورت گناه کبیره محسوب می‌شود و حرام است. بنابراین حتی در سخت‌ترین شرایط و حساس‌ترین موقعیت‌هایی که شهوت بر انسان غلبه می‌کند، حق ندارد اقدام به خودارضایی نماید. اسلام راه درست و مشروع ارضای غریزه جنسی را که همان ازدواج است، برای انسانها معرفی نموده و در صورتی که شرایط فراهم نیست، به تقوا و حفظ عفّت توصیه کرده است. اساساً ازدواج و رعایت تقوا فلسفه‌اش همین است که انسان را در سخت‌ترین شرایط، از گناه و مبتلا شدن به خودارضایی باز دارد. حال که پاسخ سؤال شما روشن شد و دانستید که ازدواج یک وظیفه الهی و سنّت نبوی است، چه فکر می کنید؟ با وجود این گرایش قوی در انسان که در جوانی به اوج خود می‌رسد و محرک‌هایی که امروزه از هر طرف انسان را به ابتذال و انحراف و به طور کلی عشق و روابط با جنس مخالف تحریک می‌کند، چه تضمینی وجود دارد که بتوانیم خود را حفظ کنیم؟! از سوی دیگر آیا حاضریم خود را قربانی بی‌بند و باری‌های اخلاقی کنیم و همه ارزشهایمان را زیر پا بگذاریم؟! اگر احساس عشق را در وجود خود احساس می‌کنیم و می‌خواهیم به نحو معقول و خداپسندانه از آن بهره‌مند شویم، هیچ راهی وجود ندارد، جز آن که برای ازدواج خود را آماده نموده و از این طریق در برابر گناه و فشار غریزه جنسی خویش را بیمه نماییم. 📚پی نوشت ها: [1] . مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 103، ص 220. [2] . متقی هندی، کنز العمال، ج 16، ص 277. [3] . مجلسی، همان، ج 103، ص 221. [4] . مراجعه شود به: مظاهری، علی اکبر، جوانان و انتخاب همسر، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ سوم، 1374، فصل 1 و 2 🔰 @p_eteghadi 🔰