✨﷽✨ 🔴عملیات پنهانی و تدریجی شیطان برای تباه‌ساختن عقاید انسان ✍علامه جعفری: امیر المؤمنین علیه السلام دو مسئله را درباره‌ی اغواهای شیطانی متذکر شده است: یکی این‌که شیطان طرق مختلف فریفتن مردم را می‌داند و می‌فهمد که از چه راهی به گمراه‌کردن انسان وارد شود. دوم این‌که شیطان برای سلب عقاید اولاد آدم دست به حمله‌ی آشکار و ناگهانی به‌یک‌بار نمی‌برد، بلکه با نیرنگ‌هایی بسیار پنهانی و تدریجی دست‌به‌کار می‌شود و از اعمال کینه‌توزی خود درباره‌ی فرزندان آدم خوشحال می‌گردد‌. این روایت از پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله و سلم نقل شده است که: إنّ الشّیطان یجری من ابن آدم مجری الدّم ‌‌‏(شیطان در وجود اولاد آدم علیه السلام مانند خون در رگ‌هایش در جریان ‌‌‏است) بدان‌جهت که قدرت اغواگری شیطان در حد علت تامه نیست و انسان می‌تواند با قدرت شخصیت خود، شیطان را از خود دور نماید، لذا این موجود خبیث دفعتا و با یک حمله وارد عرصه‌ی پیکار با عقاید انسان نمی‌گردد بلکه همچنان‌که با مهارت در کیفیت اغواء دست‌به‌کار می‌شود، حمله‌ی خود را به‌تدریج از نقاط ضعف آدمی شروع می‌کند و همان‌گونه که امیر المؤمنین علیه السلام فرمود، به تباه ساختن یکایک عقاید و باورهای آدمی می‌پردازد. شیطان نخست معاصی را در نظر انسان سبک جلوه می‌دهد و با تاریک ساختن تدریجی درون آدم، به دستبرد به عقاید او می‌پردازد. 📚 شرح نهج‌البلاغه ج21 ✅ نشر آثار استاد قرائتی 🔰 @p_eteghadi 🔰

💢چاقی امام باقر علیه السلام💢 👇👇👇

ابتدا به آنچه در پرسش در مورد چاقی امام پنجم(ع) مطرح شده می‌پردازیم: محمد بن منکدر نقل می‌کند: با توجه به ویژگی‌هایی که از امام سجاد(ع) سراغ داشتم، هرگز گمان نمی‌کردم که دیگر همانندی برایشان بیابم؛ تا این‌که روزی با فرزندشان امام باقر(ع) روبرو شده و خواستم حضرتشان را پندی دهم، ولى ایشان مرا پند داد! یارانش گفتند: پندش چه بود؟! جواب داد: در یکی از گرم‌ترین ساعات روز، به یکی از محلات مدینه رفته و با حضرتشان روبرو شدم، او مردى تنومندی بود و به دو نفر از غلامان سیاه و یا دو نفر از پیروانش تکیه زده بود، پیش خودم گفتم: بزرگی از بزرگان قریش، در این ساعت گرم، آن هم با این حال در طلب دنیاست!! حتماً پندی به او خواهم داد! سپس نزدیکش رفتم و سلام دادم، نفس نفس زنان و در حالی که عرق تمام بدنش را پوشانده بود، پاسخ سلامم را داد. گفتم: خدا کارتان را سر و سامان دهد. بزرگی از بزرگان قریش، آن هم در این ساعت گرم با این وضعیت به دنبال دنیا هستید! اگر در همین حالت بمیرید(چه پاسخی به خدا خواهید داد؟) حضرتشان به دیوار تکیه کرد و فرمود: اگر در چنین وضعیتی مرگم فرارسد، به خدا سوگند که مرگم در زمانی رخ داده که در حال اطاعت از خدا هستم، زیرا با کار و تلاشم، خود را از تو و دیگر مردم بی‌نیاز می‌کنم! من زمانی از مرگ خواهم ترسید که مشغول ارتکاب گناهى از انواع گناهان باشم، (با شنیدن این سخن بود که) گفتم: خدایت رحمت کند خواستم شما را پندی دهم ولی شما پندم دادید! 📚شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج ‏2، ص 161، با توجه به متن حدیث بالا، مشخص می‌شود که گرچه امام باقر(ع) نسبتاً فربه بودند اما این به دلیل شدت خستگی بود که دو نفر زیر بغلشان را گرفته بودند و نه تنها برای چاقی مفرط، زیرا اگر کسی بیش از اندازه چاق باشد توان چنین کار و فعالیتی را کلّاً از دست خواهد داد! به هر حال، آنچه در سخنانی؛ مانند خطبه همام وجود دارد، نشانگر آن است که برای زهد و تقوا، سزاوار است تا این حد هم پیش برویم که بدنمان به شدت نحیف و لاغر شود. دلیلش هم این است که حتی خود امیر المؤمنین(ع) نیز تا این اندازه لاغر و ضعیف نبودند. به سخن دیگر، «اجسادهم نحیفه»، 📚سید رضی، نهج البلاغة، ص 303، که در کلام حضرت امیر(ع) آمده، معنایش این است که بدن بیشتر پرهیزکاران ضعیف و لاغر است نه آنکه هر کس چاق باشد، تقوا ندارد و هر کس لاغر باشد، اهل تقواست! نه لاغری علامتی از تقوا است و نه چاقی نشانه‌ای از بی‌تقوایی زیرا ممکن است فردی به صورت ارثی و ژنتیکی حتی اگر به خوراک اندکی قانع باشد، ولی باز هم بدنش لاغر نشود! و در مقابل، افرادی هرچند که شکمبارگی کنند، اما بر وزنشان چندان افزوده نشود. این سخنان اخلاقی نشانگر آن است که پرهیزکاران اهل شکم‌پروری نیستند و یکی از هدفهای مهمشان خوردن و آشامیدن نیست. آنان قناعت می‌کنند و بسیاری از عمر خود را به روزه می‌گذرانند؛ در همین راستاست که خود امیر المؤمنین(ع) با این‌که غذایشان در بیشتر موارد، آب و نمک و خرما و مقداری شیر بود، تا این اندازه لاغر و ضعیف نبودند و رشادت‌‌ها و توان رزمی بی‌نظیر آن‌‌حضرت را در جنگ‌‌ها می‌بینیم. این‌که حضرت می‌فرمایند: هم و غم متقین، مؤمنان و اولیای الهی شکم نیست. آنها دنیا را برای رسیدن به آخرت خود، وسیله گرفتند. می‌دانند دنیا وسیله است. در این بیان، آن‌حضرت شاگردان مکتبشان را سوق می‌دهند به این‌‌که دنیا را هدف خودتان قرار ندهید و همِّ خود را شکم خودتان ندانید. در خطبه‌­های متعددی از نهج البلاغه این مطلب وجود دارد. علی(ع)، در نامه‌‌ای به عثمان بن حنیف، استاندار بصره می‌نویسد: به من خبر رسید که جایی به مهمانی رفته‌‌ای که گرسنگان پشت در بودند و ثروتمندان بر سر سفره! از تو انتظار نداشتم که چنین کنی. تو از طرف من استاندار بصره شدی و نماینده‌ام هستی! ببین من چه می‌کنم، رفتارم چگونه است. تو که مرام مرا می‌بینی؛ چرا این‌‌طور رفتار می‌کنی؟! هر کسی باید از امامش پیروی کند و رهبر شما از دنیا به دو لباس کهنه و دو قرص نان جو اکتفا کرده است. اگر چه شما نمی‌توانید کاملاً مانند من باشید؛ ولی مرا با تقوایتان یاری کنید. 📚همان، ص 416‏. پس مراد از این‌‌که حضرت فرمودند: «اجسادهم نحیفه» یعنی مردان خدا و با تقوا کسانی هستند که همّ آنها شکم آنها نیست. 🔰 @p_eteghadi 🔰

🎥 مقام عجیب یاران امام زمان (عج) 🎙#استاد_رائفی‌_پور 🔰 @p_eteghadi 🔰

⭕️ #حدیث 🔸امام حسین (ع): 🔹بر هیچ چشم مؤمنى روا نیست که ببیند خدا نافرمانى مى شود و چشم خود را فرو بندد، مگر آن که آن وضع را تغییر دهد. (الأمالى، طوسى، ص ۵۵) 🔰 @p_eteghadi 🔰

⁉️سؤال: منظور از «عارفاً بحقها» در حدیث امام رضاعلیه السلام در مورد زیارت حضرت معصومه علیها السلام چیست؟ بحث از کدام معرفت است؟ 👇👇👇👇

✅پاسخ: بی شک علم و معرفت در انجام افعال اختیاری انسان نقشی اساسی دارد، به گونه ای که از نظر فلسفه اسلامی مبدأ علمی از مبادی اولیه هر فعل اختیاری محسوب می‌شود؛1 زیرا بدیهی است که دستیابی به هدف در هر فعلی متوقف بر معرفت آن فعل است.این قانون که از ضروریات زندگی فردی و اجتماعی بشر است، درخطاب امیر مؤمنان علیه السلام به کمیل بن زیاد آمده است:«ما مِن حَرِکَةٍ إلّا وَ أنتَ مُحتاجٌ فیها إلی مَعرِفَةٍ؛2 هیج حرکت و فعلی نیست مگر آنکه در انجام آن به علم و معرفت نیاز داری». بدون شک اساس دین هم بر معرفت حق بنا گذاشته شده است و اعمال همراه با معرفت، ارزش و پاداش مضاعف خواهند داشت. از جمله اعمالی که مکتب اهل بیت علیهم السلام بر شناخت و معرفت در آن تأکید دارد؛ زیارت ائمه معصومین علیهم السلام است. بزنطی در مورد زیارت امام رضاعلیه السلام نقل می‌کند:«قَرَأتُ فی کِتابِ أبی الحَسَنِ الرِّضا أبلِغ شیعَتی أنَّ زیارَتی تَعدِلُ عِندَ ألله ألفَ حَجَّةٍ. قالَ قُلتُ لِأبی جَعفَر ألفَ حَجَّةٍ؟ قالَ: إی وَ أللهِ ألفَ ألفَ حَجَّةٍ لِمَن زارَهُ عارِفاً بِحَقِّهِ؛3 در کتاب امام رضا علیه السلام خواندم که امام فرمودند به شیعیانم برسانید، زیارت من نزد خدا معادل هزار حج است. بزنطی می گوید به امام جواد علیه السلام گفتم: هزار حج؟ حضرت فرمود: بله به خدا سوگند هزار هزار حج برای کسی است که آن حضرت را با معرفت زیارت کند». تعبیر «عارفاً بحقه» در مورد زیارت پیامبر و اهل بیت ایشان صلی الله علیهم به معنای علم و اعتقاد زائر به مقام امامت و ولایت آنها می باشد و اینکه این حضرات، حجت خدا بر خلایق و واسطه فیض الهی بر آنهایند و اطاعتشان واجب است.4 نکته قابل توجه آنکه تعبیر «عارفا بحقه»علاوه بر زیارت پیامبر و ائمه علیهم السلام در مورد زیارت حضرت معصومه علیها السلام نیز به کار رفته است. امام رضا علیه السلام در مورد زیارت خواهر گرامی شان فرمودند:«....مَن زارَها عارِفاً بِحَقِّها فَلَهُ الجَنَّةُ؛5 هر کس فاطمه دختر موسی بن جعفر علیهم السلامرا با معرفت زیارت کند، پس بهشت بر او واجب است». حال با توجه به اینکه حضرت معصومه علیها السلام حجت خداوند و دارای مقام امامت نیستند، پس «عارفاً بحقها» در مورد ایشان باید معنایی غیر از آنچه در بالا ذکر شد، داشته باشد؛ یعنی زائر باید معتقد باشد که ایشان در میان امامزادگان از فضایل و مقامی رفیع بر خوردارهستند که این امر با مراجعه به زیارتنامه و روایات وارده در مورد ایشان، به وضوح به دست می آید. 👇👇👇👇

2. برخی از این فضایل عبارتند از: مقام عصمت، شفاعت، محدثه عالمه، زیارت مأثور و بشارت بهشت برای زائر ایشان. 3. حضرت معصومه علیها السلام در فضایل فوق، مقامی دون معصومین و فوق سایرین دارد. منبع http://www.pasokhbesoalat.ir/ 🔰 @p_eteghadi 🔰

⁉️سؤال: چرا امام رضاعلیه‌السلام به امام «رئوف» معروف است؟ 👇👇👇👇

✅پاسخ: در پاسخ به سوال فوق توجه به نکات زیر ضروری است: 1ـ رئوف از ریشه «رَ أَََ فَ» به معنای رحمت شدید است1 . اهل لغت، «رحمت» ( نرم خویی و نیکی کردن به دیگری2 ) را عام و «رأفت» را خاص‌تر از آن می‌دانند؛ یعنی رأفت، مختص به فرد گرفتار و رحمت شامل غیر گرفتار هم می‌شود3. برخی دیگر نیز درباره این دو واژه چنین گفته‌اند که رأفت، عطوفت و لطف شدیدی است که هیچ گونه درد و ناراحتی را برنمی‌تابد؛ اما رحمت، صرف عطوفت و مهربانی کردن است؛ مهربانی کردنی که گاهی با درد و ناراحتی فرد نیز همراه است، مانند لطف پزشکی که برای بهبودی بیمار، او را جراحی می‌کند.4 علامه طباطبائی در این باره می‌گوید: فرق بين رأفت و رحمت در این است كه رأفت، مختص به اشخاص مبتلا و گرفتار؛ اما رحمت اعم از گرفتار و غیر گرفتار است.5 2ـ «رئوف» از اسمای حسنای الهی است که در آیات متعددی به خداوند نسبت داده شده،6 بنابر نظر عرفا و حکمای الهی، عالَم مظهر تجلی اسماء و صفات خدوند است؛ به این معنا که هر موجود، جلوه‌ای از جلوه‌هاي حق و هر انسانی مظهر یکی از اسماء الهی است؛ اما «انسان کامل7» مظهر تام جمیع اسماء، بلکه مظهر اسم اعظم و مستجمع جمیع کمالات و صفات است8؛ به این معنا که هر صفتی در پروردگار است جلوه و نمودی از آن، در انسان کامل تجلی می‌کند. بر همین اساس در قرآن، وجود مقدس پیامبر اعظم ـ که مصداق انسان کامل است ـ متصف به صفت رأفت گردیده است: «لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَریصٌ عَلَیْكُمْ بِالْمُؤْمِنینَ رَؤُفٌ رَحیمٌ؛ به یقین، رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنج‌های شما بر او سخت است؛ اصرار بر هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است.»(توبه/128) سایر ائمه علیهم السلام نیز همچون پیامبر صلی الله علیه و آله به عنوان انسان‌های کامل، جلوه اسمای الهی ومتصف به صفت رأفت هستند؛ چنانچه در زیارت نامه امام رضا علیه السلام بر این صفت تصریح شده است: «...السَّلَامُ عَلَى الْإِمَامِ الرَّءُوف...»9. ‏ 3ـ هر یک از ائمه علیهم السلام با القاب و ویژگی‌های خاصی شناخته می‌شوند، اما این بدان معنا نیست که هر یک از آنان تنها متصف به این صفت بوده و سایر صفات را نداشته باشند یا این که سایر ائمه علیهم السلام از این صفت برخوردار نباشند. همان‌طور که گفته شد ائمه علیهم السلام تمام صفات و کمالات را دارا هستند و از این حیث تفاوتی میان آن‌ها نیست، اما برخی امامان علیهم السلام در شرایطی زندگی می‌کردند که صفت و ویژگی خاصی در آن‌ها ظهور و بروز بیشتری داشته و بدان مشهور گردیده‌اند. 4ـ برخی از دلايل شهرت امام رضا علیه السلام به امام رئوف به شرح زیر است: الف) امام رضاعلیه‌السلام به عنوان ولی عهد وارد دستگاه حکومت شد، اما به دلیل این که چنین مقامی هرگز از نظر امام علیه‌السلام ارزش ذاتی نداشت؛ ايشان بدون توجه به جایگاه حکومتی خود با مردم مراوده داشتند؛ به گونه‌ای که ولایت عهدی برای امام رضاعلیه‌السلام فرصتي براي خدمت به مردم گردید. رابطه امام علیه‌السلام با اقشار مختلف جامعه، حتی غلامان، بدون تشریفات انجام می‌شد. افراد نیازمند با مراجعه و درخواست از امام علیه‌السلام در مرو، کمک مالی دریافت می‌کردند و ازايشان راهنمایی مي‌گرفتند. همنشینی امام علیه‌السلام در غذا خوردن با افراد کم بضاعت و غلامان در مسیر مرو، تعجب عده‌ای از افراد حکومتی را برانگیخت و باعث اعتراض آنان شد.10 ب) از دیگر علل معروف بودن امام رضا علیه السلام به مهربانی و رأفت، نمونه‌های فراونی از گره گشایی در کار شیعیانی است که در طول تاریخ چه از راه دور و چه با حضور در کنار مرقد مطهرشان با آن حضرت، ارتباط معنوی برقرار کرده و مشکلات مادی و معنوی آن‌ها از طریق توسل به ایشان حل شده است. ج)یکی از جلوه‌های رأفت امام رضا علیه السلام ، دست‌گیری از گرفتاران و نجات آنان در قیامت است. بر اساس آیات قرآن، قیامت از هراس انگیزترین جایگاه‌هاست و ملاقات امام معصوم علیه السلام در آن موطن می‌تواند سبب آرامش مومنان و رفع گرفتاری از آنان شود. در روایتی از امام رضا علیه السلام نقل شده است که سه جا در قیامت به ملاقات و فریاد رسی از زائرانشان خواهد آمد. «قال الرضا علیه السلام من زارني على بعد داري أتيته يوم القيامة في ثلاث مواطن حتى أخلصه من أهوالها إذا تطايرت الكتب يمينا وشمالا وعند الصراط وعند الميزان؛ حضرت رضا علیه السلام فرمود: هر كس مرا با دورى راه زيارت كند و از راه دور به زيارت من آيد، در روز قيامت در سه موقف به يارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتي‌هاى آن حال نجات دهم: در آن هنگامی كه نامه‏هاى اعمال از جانب راست و چپ پخش مى‌شود؛ در آن هنگام كه از صراط مي‌گذرد؛ در آن وقت كه عمل او را بررسى كرده و مى‌سنجند»11. 👇👇👇👇

د. شواهد تاریخی و داستان‌های فراواني نقل شده که حتي حیوانات گرفتار هم به امام یا مضجع شریف ایشان پناه آورده و مورد توجه و عنایت قرار گرفته‌اند و این بیانگر شمول رأفت امام در مورد حیوانات نیز هست.12 نتیجه : 1.رئوف از ریشه «رَ أَََ فَ» به معنای رحمت شدید است. 2.یکی از اسمای حسنای الهی «رئوف» است و به دلیل این که انسان کامل مظهر اسما و صفات الهی است؛ بنابراين پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ، ائمه علیهم السلام به ویژه امام رضا علیه السلام نیز که از مصادیق انسان کامل هستند متصف به این صفت هستند. 3.شهرت هر یک از ائمه علیهم السلام به لقب یا صفت خاص به معنای عدم برخورداری سایر ائمه علیهم السلام از این لقب نیست؛ بلکه همه آن بزرگواران تمامی صفات کمالیه را دارا هستند؛ اما شرایط خاص سبب می‌شود که در هر کدام از آن‌ها یک صفت کمالی بروز و ظهور بیشتری داشته باشد. 4.اهتمام فراوان به حل مشکلات مردم و گره گشایی از زندگی آن‌ها در زمان ولایتعهدی، نمونه‌های فراوان از حل گرفتاری‌های مادی و معنوی در توسل به حضرت و نیز در مضجع شریف و رفع گرفتاری از زائران در سه موطن از قیامت و همچنین دست‌گیری از حیوانات گرفتار، از دلایل ظاهری شهرت امام رضا علیه السلام به امام رئوف است. منبع http://www.pasokhbesoalat.ir/ 🔰 @p_eteghadi 🔰