🔴نبود آب و برق در زمان پهلوی
منبع:کتاب خاطرات اسدالله علم،جلد چهارم ، ص ۶۹،شنبه ۳۱ فروردین ۱۳۵۳
📖عرض دیگر این بود که در جلسه خانه های فرهنگ روستایی معلوم شد که روستاهای ایران فقط ۴% برق و ۱% آب آشامیدنی مطمئن دارند و این به کلی مغایر نظرات شاهنشاه است.
📖ما دو هزار خانه فرهنگ روستایی داریم و فقط در ۱۳۶ خانه برق هست.فرمودند: میدانم عرض کردم:پس چرا اقدامی نمیفرمایید؟فرمودند :آخر باید شبکه برق به تمام ایران برسد.عرض کردم: در بعضی جاها هم که رسیده برای انشعاب هر ده ، وزارت آب و برق ۳۰ هزارتومان حق انشعاب مطالبه میکند.این کار که مضحک است،آن هم با این همه پول و مقدرات.به علاوه ۳ ریال کیلووات مطالبه می کنند.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📽آیا میدانستید در زمان پهلوی :
🔅 ۱ درصد از مردم روستا آب آشامیدنی سالم داشتند؟
🔅 ۴ درصد از مردم روستاهای ایران برق داشتند ؟
تاریخ را نمی توان بزک کرد !
منبع خاطرات علم
🔴تهران،شهری شلوغ و آلوده، با مردمانی غم زده و تندخو و عصبی
#خاطرات_سرآنتونی_پارسونز
📖مدت زیادی از آغاز ماموریت من در ایران نگذشته بود که دریافتم سیاست های شاه هرچه برای مردم ایران در جهت پیشرفت و رفاه مادی ببار آورده باشد راحتی و خوشبختی به بار نیاورده است.
📖تهران پایتخت ایران که در پای رشته کوههای سر به فلک کشیده ی البرز گسترده شده و با قله های پوشیده از برف خود منظره ی جالب و بدیعی به این شهر می بخشد در سال ۱۹۷۴ زشت ترین مظاهر پیشرفت تمدن جدید را با خود داشت.
📖(تهران)شهری کثیف و بیقواره،گسترده و غیرقابل شناسایی،پر از جمعیت و اتومبیل که در زیر ابری از دود سیاه مدفون شده و آنرا به یکی از زشت ترین پایتخت های جهان درآورده است.
هر نوع فعالیتی در این شهر دیده می شود ،از کارهای ساختمانی گرفته تا تخریب بناهای کهنه و فعالیت های صنعتی وتجاری که همه نشانه اقتصاد در حال گسترش است.
📖تمام فعالیت های دولتی هم در این شهر متمرکز شده و همه در حال جنب و جوش هستند،ولی در کنار این ففالیت ها اکثریت مردم عصبانی و بدخلق و تندخو بنظر می آیند.
📖یورش بسوی آنچه "تمدن بزرگ"خوانده می شد جای آرامش و تاءنی سنتی دنیای اسلام را گرفته ،ولی از شوق و هیجان و شادابی و سرزندگی که قاعدتا در یک جامعه ی در حال پیشرفت سریع دیده می شود خبری نیست.
📚منبع:کتاب خاطرات سفیر سابق انگلیس در ایران (غرور و سقوط)، نوشته سرآنتونی پارسونز ، ص ۲۲-۲۳