حضرت ابراهیم(علیه السلام) یک مجوسی را به میهمانی دعوت کرد و به او گفت: «به شرط اینکه اسلام آوری، میهمانت میکنم». مجوسی رفت. خدا وحی کرد به حضرت ابراهیم(علیه السلام) که: «من پنجاه سال است او را بر کفرش رزق و روزی می دهم. چه می شد که لقمه ای به او بدهی بدون اینکه دینش را تغییر دهد؟» حضرت ابراهیم(علیه السلام) به دنبال مجوسی رفت و از او عذرخواهی کرد. مجوسی سببش را پرسید. او هم وحی خدا را به او فرمود. مجوسی هم اسلام اختیار کرد. 🌿زهر الربیع🌿

یکی از دختران مرحوم قاضی(قدّس سِرّه) دربارهٔ تواضع پدرش می فرماید: ایشان می گفتند: من چیزی بلد نیستم. حتی وقتی بچه ها یا نوه ها به ایشان می گفتند: آیت الله. می گفت: نه، من آیت الله نیستم. پدر ما خیلی خودش را پایین می دانست. بیشتر مشغول نماز و دعا و راهنمایی کردن شاگردانش بود و به ما می گفت: همین ها برای آدم می ماند، چیز دیگری نمی ماند. اگر کسی برای ایشان هدیه و پیشکشی می فرستاد می گفت: ببر بده به فلانی؛ به من نده. اصلاً دنبال هیچ چیز نبود. اگر فقیری دم در می آمد، بشقابش را می داد به فقیر و دیگر دستش را به سفره دراز نمی کرد. می گفتیم: از بقیه غذاها بخورید. می گفت: نه؛ این ها مال بچه های من است. من، سهم خودم را دادم رفت. 🍀صلح کل/ص۱۵۵🍀

امام جعفر صادق(علیه السلام): البَادی بِالسّلامِ أولی بِالله و بِرسوله کسی که آغاز به سلام کند، به خدا و رسولش نزدیکتر است. 🌸اصول کافی/ج۴/ص۴۶۰🌸

امام جعفر صادق(علیه السلام): إنّ الله عزّوجل قال: البَخیل مِن یَبخل بِالسَلام خداوند متعال فرموده است: بخیل، کسی است که از سلام کردن بخل کند. 🌸اصول کافی/ج۴/ص۴۶۰🌸

روزی امیر المؤمنین(علیه السلام) داخل مسجد شد و به شخصی فرمود: استر مرا نگه دار، تا من برگردم. همین که آن جناب وارد مسجد شد، مرد لجام استر را برداشته و رفت. علی(علیه السلام) پس از پایان کار خود، بیرون آمد. دو درهم در دست داشت و می خواست به آن مرد بدهد. دید استر ایستاده و لجام بر سر او نیست. دو درهم را به غلام خود داد تا از بازار، لجامی بخرد. غلام در بازار همان لجام را دید که آن شخص، آن را به دو درهم فروخته بود. آن را خرید و خدمت حضرت آورد. علی(علیه السلام) فرمود: بنده به واسطه عجله و ترک صبر، روزی خود را حرام می کند؛ در حالی که بیشتر از آنچه مقدر شده است به او نخواهد رسید. ☘زهر الربیع☘

خَاشِعَةً ابصارُهُم تَرْهقهم ذِلّة ذَالک الیَوم الّذی کَانوا یوعدون؛ در حالی که چشم هایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده و پرده ای از ذلّت و خواری آن ها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می شد. (سوره معارج/۴۴) امام باقر(علیه السلام)، روز وعده داده شده در این آیه را، روز ظهور حضرت قائم(علیه السلام) بیان فرموده است. 🌼تأویل الآیان/ج۲/ص۷۲۶🌼

دختر کوچولویی دو تا سیب در دو دست داشت که مادرش وارد اطاق شد. چشمش به دو دست او افتاد. گفت: «یکی از سیب هاتو به من میدی؟» دخترک نگاهی خیره به مادرش انداخت و نگاهی به این سیب و سپس آن سیب. اندکی اندیشید. سپس یک گاز بر این سیب زد و گازی به آن سیب. لبخند روی لبان مادرش ماسید. سیمایش داد میزد که چقدر از دخترکش نومید شده است. امّا، دخترک لحظه‌ای بعد، یکی از سیب‌های گاز زده را به طرف مادر گرفت و گفت: «بیا مامان این سیب شیرین‌تره!» مادر خشکش زد. چه اندیشه‌ای به ذهن خود راه داده بود و دخترکش در چه اندیشه‌ای بود! ┄┅┅❅💠❅┅┅┄ ➥ @Qaraati313_ir

امام موسی کاظم(علیه السلام): المصیبه للصابر واحده و للجازع اثنان مصیبت، برای شکیبا یکی است و برای جزع کننده دو تا. 🍀تحف العقول/ص۴۳۷🍀

حضرت امام هادی(علیه السلام): التَواضع أن تعطي الناس ما تحب أن تعطاه فروتنی در آن است که با مردم، چنان کنی که دوست داری با تو چنان باشند. ☘المحجة البیضاء/ج۵/ص۲۲۵☘

پرسش: آیا خواندن قرآن بدون توجه به معانی آن ثوابی دارد؟ پاسخ: قرآن، دریایی است که هرکس به مقدار انس خود با او، از آن بهره می برد؛ آنان که با تدبر و تفکر در آیات آن، با آن ارتباط برقرار می کنند، از آن، گوهرهای گران قیمت بدست می آورند. آن ها که اهل قرائت سریع هستند، مانند شناگری هستند که از دریا، فقط طراوت و آرامش بهره می برند. حتی کسانی که به قرآن نگاه می کنند از آن بی بهره نیستند، همانگونه که نگاه به دریا چنین است؛ پس خواندن قرآن بدون حضور قلب هم اثر دارد؛ ولی اثر آن در مقایسه با کسی که با حضور قلب می خواند، بسیار کم است. البته ما به بهانه عدم حضور قلب یا اشتباه خواندن، مجاز به ترک قرائت قرآن نیستیم، بلکه باید در مسیر پیشرفت باشیم. (در دیدار و گفتگوی یکی از علما با بسیجان)

آنچه در اخلاق اسلامی، پسندیده و مورد سفارش است، این است که انسان، نه تنها بدگویی دیگران را با بدگویی جواب ندهد؛ بلکه آن را با سخن نیکو و کریمانه تلافی کند. در این دو بیت از کشکول شیخ بهایی، این خلق و خوی پسندیده به شیرینی وصف شده است: دی در حق ما کسی بدی گفت دل را ز بدش نمی خراشیم ما نیز نکویی اش بگوییم تا هر دو دروغ گفته باشیم 🌸کشکول شیخ بهایی/سکه سوم/ص۱۲۵🌸