از امام جعفر صادق(علیه السلام) نقل است که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
لِکُلّ شَیء حِلیة وَ حِلیة القُرآن الصَّوت الحَسَن
هر چیز، زینتی دارد و زینت قرآن نوای خوش است.
🍀اصول کافی/ج۴/ص۴۲۰🍀
امام صادق(علیه السلام):
إنَّ الله- عزَّوجَل- لَم یَبْعَثْ نَبیّا إلّا بصِدقِ و أداءِ الأمانةِ إلی البَرِّ وَ الفَاجِر
خداوند- عزوجل- هیچ پیامبری را برنگزید، مگر به راست گفتاری و امانتداری در حق خوب و بد.
🍀اصول کافی/ج۲/ص۱۰۴/ح۱🍀
پیرمردی مسیحی پس از عمری کار و تلاش، نابینا و مجبور به گدایی شد. روزی امیر المؤمنین(علیه السلام) او را دید و درباره اش پرسید.
عده ای گفتند: او مسیحی است و تا جوان بود و چشم داشت، کار می کرد.
حضرت فرمود: عَجب! تا وقتی که توانایی داشت از او کار کشیدید و اکنون او را به حال خود واگذاشته اید!؟ سوابق این امر حکایت می کند که تا وقتی توانایی داشته، کار کرده و خدمت انجام داده است؛ بنابراین بر عهدهٔ حکومت و اجتماع است که تا زنده است او را تکفل کند. بروید از بیت المال به او مستمری بدهید.
☘داستان راستان/ج۲☘
مؤمنان آخر الزمان، از دیدار معصومان(علیهم السلام) محرومند و نمی توانند معارف ناب را مستقیماً از آن بزرگواران دریافت کنند؛ ولی این ایمان در آخر الزمان با مشکلات و سختی هایی که همراه دارد، بسیار با ارزش و گرانقدر است. روایت شده است که حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) به امیر المؤمنین(علیه السلام) فرمود: ای علی! بدان که شگفت انگیزترین مردم از نظر ایمان و عظیم ترین آنان از حیث یقین، مردمی هستند که در آخر الزمان خواهند بود.. و حجت خدا نیز از آنان پنهان است و آنان به سیاهی که روی سپیدی [نوشته شده] است، ایمان دارند.
☘کمال الدین/ج۱☘
امام محمد باقر(علیه السلام):
ای ابو حمزه! برای پیمودن چند فرسخ، راهنمایی می طلبید؛ در حالی که نسبت به راه های آسمان بیش از راه های زمین ناآشنایی؛ پس برای خود راهنمایی بجوی.
🍀اصول کافی/ج۱/ص۱۸۴🍀
در روایات، آدابی برای بیمار گفته اند که از آن جمله است:
بردن مقداری میوه و غیر آن برای بیمار؛ چرا که به فرمودهٔ امام صادق(علیه السلام)، بیمار با هر چیزی که برایش بیاورند، آرامش می یابد. زود برخاستن از نزد بیمار و دعا خواستن از بیمار؛ چرا که به فرمودهٔ امام صادق(علیه السلام) دعای بیمار، مانند دعای ملائکه [مستجاب] است.
🌸وسائل الشیعه/ج۲/ص۴۲۰🌸
وَ اللَّیْلِ إذَا یَغْشَی وَ النَّهارِ إذَا تَجَلَّی؛
قسم به شب هنگامی که جهان را بپوشاند و به روز هنگامی که آشکار شود. (سوره لیل/۱-۲)
امام صادق(علیه السلام) در تأویل فوق فرمود: «مراد از شب، دولت شیطان است و منظور از روز، هنگامهٔ قیام قائم(علیه السلام) است».
🍀اثبات الهداة/ج۳/ب۳۲/ح۶۶۲🍀
عن یزید بن عبدالملك عن أبیه عن جدّه:
دَخَلتُ عَلی فاطِمَةَ(عَلَیهَا السَّلام) فَبَدأَتني بِالسَّلامِ، ثُمَّ قالَت: ما غَدا بِكَ؟ قُلتُ: طَلَبُ البَرَکَةِ. قالَت: أخبَرَني أبي و هُوَ ذا هُوَ أنَّهُ مَن سَلَّمَ عَلَیهِ و عَلَیَّ ثَلاثَةَ أیّامٍ أوجَبَ اللهُ لَهُ الجَنَّةَ. قُلتُ لَها: في حَیاتِهِ و حَیاتِكِ؟ قالَت: نَعَم، و بَعدَ مَوتِنا.
یزید بن عبد الملک از پدرش از جدّش روایت کرده است: بر فاطمه(علیها السلام) وارد شدم. به من سلام داد و فرمود: چه چیزی سبب شده، اینجا بیایی؟ گفتم: طلب برکت. فرمود: پدرم- او همان است [که می شناسید]- به من خبر داد که هر کس بر او و بر من سه روز سلام دهد، خداوند بهشت را بر او واجب می کند. به او گفتم: در حیات او و حیات تو؟ فرمود: آری و پس از وفات ما.
🍀میزان الحکمه/ج۵/ص۱۱۸🍀
