eitaa logo
پندهای سعادت
2.4هزار دنبال‌کننده
349 عکس
75 ویدیو
38 فایل
🔰در محضر حضرت استاد شب زنده دار«دام ظله» 👤 ارتباط : @hadiszekr 🌐 تارنما: Www.Feghahat.ir کانال دروس حضرت استاد: https://eitaa.com/feghahat_ir
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰موعظه های قرآنی ❇️جایگاه روحانیت ✅امانت الهی 💠 حضرت استاد "دام ظله": احترام و جایگاهی که روحانیت در بین مردم دارد، به سبب انتساب به اسلام و اولیای اسلام است و لذا این یک امانت الهی است. اگر کاری کنیم که باعث شود ذهن مردم مشوّش گردد و یا تردید و شبهه ایجاد بشود، همه‎ی این‎ها از مصادیق فساد فی الارض است. این فساد مثل فساد اقتصادی نیست، بلکه به مراتب بدتراست. در ذیل آیه‌ی شریفه‎ی مورد بحث، در تفسیر کنزالدقائق روایتی ذکر شده که فرازهایی از آن را عرض می‌کنم: «قَالَ الصَّادِقُ علیه السلام فَسَادُ الظَّاهِرِ مِنْ فَسَادِ الْبَاطِنِ وَ مَنْ أَصْلَحَ سَرِيرَتَهُ أَصْلَحَ اللَّهُ عَلَانِيَتَهُ وَ مَنْ خَافَ اللَّهَ فِي السِّرِّ لَمْ يَهْتِكْ سِتْرَهُ فِي الْعَلَانِيَةِ وَ أَعْظَمُ الْفَسَادِ أَنْ يَرْضَى الْعَبْدُ بِالْغَفْلَةِ عَنِ اللَّهِ وَ هَذَا الْفَسَادُ يَتَوَلَّدُ مِنْ طُولِ الْأَمَلِ وَ الْحِرْصِ وَ الْكِبْرِ» اگر انسان در سلوک، رفتار، گفتار و موضع‌گیری‌هایش دچار فساد ظاهری شود، همه‎ی این‎ها از یک فساد درونی نشأت می‌گیرد؛ یا ایمان ضعیف است یا یک شهواتی بر انسان غلبه کرده است. این‎ها نکات خیلی مهمی است که در روایت توضیح داده شده است. «وَ مَنْ أَصْلَحَ سَرِيرَتَهُ أَصْلَحَ اللَّهُ عَلَانِيَتَهُ»؛ اگر کسی باطن خودش را اصلاح کند، خدای متعال ظاهر او را اصلاح می‌کند. یعنی این دومی جزای اولی است. گاهی ممکن است که انسان توجه به یک ظواهری نداشته باشد، خدای متعال حفظ می‌کند. گاهی انسان از یک سری ظواهر غفلت دارد، اما اگر ما باطن را اصلاح کردیم، خدا آن ظواهر را اصلاح می‎فرماید. «وَ مَنْ خَافَ اللَّهَ فِي السِّرِّ لَمْ يَهْتِكْ سِتْرَهُ فِي الْعَلَانِيَةِ». در خلوت‌ها که هیچ کس جز این فرد و خدایش نیست و هیچ کس جز او خبر ندارد، در آنجا باید ترس از خدای متعال داشت که البته خیلی برای انسان پیش می‌آید که کسی خبر ندارد. مثلاً کسی که محل وجوهات مردم است. حالا یک عالمی است و یا مجتهد است و یا وکیل است و یا هر چه، کسی هم خبر ندارد که این پول را کجا خرج می‌کند و کسی هم سؤال نمی‌کند. اینجا خداترسی می‌خواهد. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 48 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️جایگاه روحانیت ✅حکایتی از مرحوم شیخ انصاری «ره» 💠 حضرت استاد "دام ظله": مرحوم آقاسید اسحاق فاطمی قمی ـ جدّ همین تکیه‌هایی که قم هستند ـ حکایاتی را بی‎واسطه از مرحوم شیخ انصاری «ره» نقل کرده است. ایشان می‎گوید روزی خدمت شیخ انصاری «ره» نشسته بودم. مرحوم شیخ نوکری داشت به نام مرحوم حاج ملاّ که وارد اتاق شد. با مرحوم شیخ نجوایی کرد و رفت پایین اتاق، گلیمی را که بود، جمع کرد و برد. در حالی که درگاه بزرگی در اتاق شیخ بود که کیسه‎های مملو از پول روی هم در آن درگاه چیده بود؛ گویا پول هند بود. از این منظره تعجب کردم و کمی بعد بیرون آمدم. همان روز یا بعداً در صحن مطهر، حاج ملاّ را دیدم و از ایشان سؤال کردم که قضیه‎ی شیخ چه بود؟ به شیخ چه عرض کردی؟ گلیم را کجا بردی؟ از جواب امتناع کرد و گفت من محرم اسرار شیخ هستم؛ سزاوار نیست اسرار ایشان را به کسی بگویم. می‎گوید دست از ایشان بر نداشتم و قسمش دادم به امیرالمؤمنین «علیه السلام». گفت: حال که قسمم دادی، می‎گویم. نانوایی که برای منزل شیخ از او نان می‎آوردیم، به من گفت: به شیخ عرض کنید مقداری سرمایه‎ام ضعیف شده، محتاج به کمک هستم؛ چنانچه ممکن است، جناب شیخ کمکی به سرمایه‎ی من بنمایند. خواسته‎اش را به شیخ رساندم و شیخ انصاری فرمود‎: فعلاً پول ندارم؛ آن گلیم را ببرید بفروشید و من عمل کردم. حالا اگر مرحوم شیخ از وجوهات بر می‌داشت و می‌داد، کسی متوجه نمی‎شد، اما ایشان کسی است که «خَافَ اللَّهَ فِي السِّرِّ». انسان گاهی حرف‌هایی را در مورد اشخاصی می‌داند و موقعیت‎هایی پیش می‌آید که اگر آن حرف‌ها را بزند، خیلی منفعت ظاهری نصیبش می‎شود، ولی از خدا می‎ترسد و سرّ مردم را فاش نمی‎کند. نتیجه‎ی‌ این کار چیست؟ «لَمْ يَهْتِكْ سِتْرَهُ فِي الْعَلَانِيَةِ»؛ خداوند عیب‌های این شخص را می‌پوشاند و از هتک حرمت او جلوگیری می کند. در ادامه‎ی روایت فرموده‎اند: «وَ أَعْظَمُ الْفَسَادِ أَنْ يَرْضَى الْعَبْدُ بِالْغَفْلَةِ عَنِ اللَّهِ»؛ بالاترین فساد برای انسان این است که آدم راضی باشد که از خداوند غافل باشد و برایش مهم نباشد. اگر کسی به غفلت از الله راضی نیست، مقدماتی دارد و مقدماتش این است که کاری کند که این غفلت‎ها دامنگیرش نشود. اعظم فساد این است که انسان راضی باشد که لحظات و ساعاتی و حتی روزها و هفته‌ها و ماه‌هایی بر او بگذرد و غافل باشد. به حسب این نقل فرمودند: «وَ هَذَا الْفَسَادُ يَتَوَلَّدُ مِنْ طُولِ الْأَمَلِ وَ الْحِرْصِ وَ الْكِبْرِ». حالا این چرا اعظم فساد است؟ چون مادر و منشأ و اساس خیلی از فسادهای دیگر است. خدای متعال ان‎شاءالله به همه‌ی ما توفیق تحلّی به صفات پسندیده و تخلی از صفات ناپسند را عنایت بفرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 50-49 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅نصیحتی لازم برای طلاب 💠 حضرت استاد "دام ظله": بحث ما در مورد موعظه‌ی قرآنی بود که در آیه‌ی 77 سوره‌ی مبارکه‎ی قصص ذکر شده است. «وَ ابْتَغِ فيما آتاكَ اللَّهُ الدَّارَ الْآخِرَةَ وَ لاتَنْسَ نَصيبَكَ مِنَ الدُّنْيا وَ أَحْسِنْ كَما أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». چند نصیحت مهم در این آیه‌ی مبارکه ذکر شده بود که به این نصیحت «وَ لا‎تَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ» رسیدیم. ممکن است کسی به ذهنش بیاید که این نصیحت خیلی با صنف ما طلاب علوم دینی ارتباطی ندارد و شبیه نهی از شرب خمر و گناهان آن‎چنانی است که مبتلابه ما نیست. اما با مقداری تأمل متوجه می‎شویم که اتفاقاً این از آن نصایحی است که شدیدالارتباط با این صنف هم هست. البته سنخ فسادهایی که ممکن است از روحانیون و طلاب و علما سر بزند، با فسادهایی که از دیگران سر می‎زند، فرق می‌کند. گاهی انسان می‌بیند در یک سخنرانی یا در درسی، سخنی گفته می‎شود که به مقتضای شعاع نفوذ کلمه‌ی آن شخص، منشأ فساد و غیبت‌ و اختلافات و منشأ ناامیدی‌ می‎گردد. خیلی پیش ‌آمده که کسی مطلبی را از یکی از بزرگان و یا مراجع تقلید در منبر یا در درس نقل می‌کند، بدون این‎که توجه داشته باشد که این مرجع تقلید این سخن را به چه نحوی و در چه جایی و برای چه اشخاص فرموده است. همین نقل کردن در منبر و یا درس، گاهی موجب فساد می‎شود. همچنین گاهی انسان در میان اقوام و خویشان و عشیره مطلبی را نقل می‌کند که این مطلب موجب فساد در آن خانواده و آن گروه و آن أقربا می‌شود، به‎خصوص وقتی که طرف روحانی و طلبه باشد که دیگر شک نکرده و فکر می‎‎کنند حتماً راست گفته و درست است. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 52-51 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅نصیحتی لازم برای طلاب 💠 حضرت استاد "دام ظله": یکی‌ از بزرگان را می‎شناختم که اگر در جایی اطلاعیه‎ای زده می‎شد که مطالب مناسبی در آن نوشته نشده بود، نمی ایستادند که آن را بخوانند؛ می‎فرمود اگر من بایستم و آن را بخوانم، نظر خیلی‌ها جلب می‎شود که آقای فلانی مثلاً دارد فلان اطلاعیه را می‌خواند و این کار هم موجب ترویج آن امر ناصواب می‎گردد و هم باعث می‎شود افرادی که بی‌تفاوت رد می‌شدند و انگیزه‌ای برای خواندن آن نداشتند، الآن متوجه این مطلب بشوند و انگیزه‌ برای خواندن پیدا ‌کنند و پس از خواندن، این مطالب را در جاهای مختلفی نقل نمایند و همین باعث انتشار این مطلب ‌شود. این دقت‌ها خیلی مهم و لازم است. کسی که روحانی می‎شود و مورد توجه مردم است، خیلی باید با مداقه به این امور توجه کند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 52 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅ضرورت شناخت امراض نفسانی 💠 حضرت استاد "دام ظله": در ذیل آیه‌ی شریفه «إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ» روایت جالبی در تفسیر کنزالدقایق آمده و مرحوم مجلسی هم در باب الفساد این روایت را نقل فرموده است که بخشی از آن را در جلسه‎ی قبل عرض کردم. در این روایت بیان شده که منشأ فساد در انسآن‎ها از درون خودشان نشأت می‎گیرد. این فساد ظاهر، منشأ درونی دارد و منشأ اصلی آن غفلت از خداوند متعال است. این غفلتی که منشأ فساد ظاهری است، از سه امر دیگر نشأت می‌گیرد: «وَ هَذَا الْفَسَادُ يَتَوَلَّدُ مِنْ طُولِ الْأَمَلِ وَ الْحِرْصِ وَ الْكِبْرِ». آنچه را که ائمه «علیهم السلام» می‌فرمایند، برای این است که ما اگر بخواهیم بیماری‌های نفسانی و مشکلات اخلاقی خودمان را درمان کنیم و مهذّب باشیم، باید منشأ بیماری‌ها را بشناسیم و به فکر ریشه‎کن کردن آن‎ها باشیم. اگر انسان آن‎ها را اصلاح نکند، به مجرد غفلت یا خسته شدن یا عوامل دیگر، فوراً آن امر درونی کار خودش را می‌کند. کسی که حسادت درونی خودش را حل نکرده است، هر چقدر هم سعی کند که در ظاهر حسادت نورزد، ممکن است که تا مدتی موفق باشد، ولی ناگهان سر بزنگاهی ظاهر می‎شود. بخل و حُب به شهوات و امراض دیگر نفسانی نیز همه این‎گونه هستند. لذا در برخی از روایات، منشأ این امراض را به ما تذکر می‌دهند و می‌فرمایند که اگر می‌خواهید کار حسابی انجام دهید که دیگر گرفتار نشوید، باید منشأ واقعی آن را اصلاح کنید و دنبال اصلاح آن‎ها باشید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 53 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅حُبّ دنیا 💠 حضرت استاد "دام ظله": منشأ این که انسان حرص می‌ورزد و آرزوهای طولانی و درازمدت دارد که حتی از عمرش هم بلندتر است، چیست؟ حضرت «علیه السلام» طبق این نقل می‌فرمایند: «أَصْلُهَا مِنْ حُبِّ الدُّنْيَا وَ جَمْعِهَا وَ مُتَابَعَةِ النَّفْسِ وَ هَوَاهَا وَ إِقَامَةِ شَهَوَاتِهَا وَ حُبِّ الْمَحْمَدَةِ وَ مُوَافَقَةِ الشَّيْطَانِ وَ اتِّبَاعِ خُطُوَاتِهِ وَ كُلُّ ذَلِكَ يَجْتَمِعُ بِحَسَبِ الْغَفْلَةِ عَنِ اللَّهِ وَ نِسْيَانِ مِنَنِهِ» علاقه‌مندی به دنیا و جمع کردن مال دنیا، باعث می‎شود که هر روز حرص انسان بیشتر گردد و آرزوها و آمالش افزون و طولانی‌تر ‎شود و حالت تکبر و نخوت در او به‎وجود آید. بعضی‎ها خیال می‌کنند که مال و ثروت داشتن امتیازی است و برای همین بر فقرا و کسانی که در آن سطح از ثروت نیستند، تکبر می‌ورزند و دیگر دوست ندارند که با آن‎ها هم‎غذا و هم‌نشین بشوند و رفت و آمد کنند. علت این بیماری چیست؟ حب دنیا و جمع کردن مال دنیا. چون چند تا باغ و یا چند تا خانه و ماشین دارند، وقتی این‎ها را که حساب می‌کنند، خودشان را از دیگران بالاتر می‌بینند. همچنین منشأ دیگری هم ذکر کرده‎اند که پیروی کردن از مشتهیات و خواسته‌های نفس است؛ نفسی که تربیت نشده و خواسته‌هایش، خواسته‌های ناصوابی است. گاهی انسان نعوذبالله همین چیزهایی که ظاهرش هم دنیا نیست، اما در واقع دنیاست، او را فریفته می‎کند. برخی از مناصب روحانی، مثل همین تدریس کردن، گاهی همین گونه است؛ از این‎که افاده و تدریس کند و کَر و فَر داشته باشد و حرف‌ها را نقد نماید و طرف مقابل را از نظر علمی مقهور خود کند، لذت می‌برد و قصدش از این کار، اقامه‌ی حق و ابطال باطل نیست. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 53 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️امراض نفسانی ✅حکایتی از آیت الله سید محمد فشارکی 💠 حضرت استاد "دام ظله": آقای شیخ مرتضی حائری(رضوان‎الله‎علیه) نوشته‌اند که والد ما می‌فرمود که مرحوم سید محمد فشارکی ـ آن فرد عظیم‌الشأن ـ می‌فرمودند که من بحمدالله توفیق دارم که درسی را که می‌گویم، برای خدا باشد، ولی هنوز یک چیز برای من حل نشده و آن این است که اگر کسی به من اشکال کند و بخواهد حرفم را رد کند، وقتی جواب اشکال را می‎دهم، نمی‎دانم برای خدا و دفاع از حق است یا این‎که دفاع از نفس است. این بزرگان با این چنین دقت‎هایی کارهای خودشان را محاسبه و بررسی می‎کردند و دلسوز به حال خودشان بودند. ما باید در این قسمت‌ها به خدا پناه ببریم، چون از همین‌جاها کم کم شیطان تقویت می‌شود، تا به جاهای بالاتری می‌رسد. حالا ببینید تا کجاها می‌رسد. این شلمغانی که حالش را شما می‌دانید که چقدر مرد بزرگی بوده؟ کتاب التکلیف شلمغانی یک رساله‌ی عملیه‌ای بوده که بین امامیه منتشر بوده است. اما وجه انحرافش را آن‎طور که در شرح حالش نوشته‌اند، این بود که بعد از این‎که حضرت مهدی(سلام‎الله‎علیه) او را برای این‎که از نواب خاص حضرت باشد، انتخاب نکردند، انحراف پیدا ‌کرد و از دین خارج شد. منشأ دیگری که حضرت ذکر فرموده‎اند، این است: «وَ حُبِّ الْمَحْمَدَةِ». یعنی آدم دوست داشته باشد که دیگران او را ستایش و تمجید بکنند. البته این حب تاحدودی مطابق طبع انسان است، اما این حب وقتی طغیان کند، باعث می‎شود که انسان مبتلای به فساد شود. منشأ دیگری که حضرت «علیه السلام» ذکر فرموده‌‎اند: «وَ مُوَافَقَةِ الشَّيْطَانِ». القائات و خطراتی که شیطان به نفس انسان وارد می‌کند، انسان را به فساد می‎کشاند. «وَ اتِّبَاعِ خُطُوَاتِهِ وَ كُلُّ ذَلِكَ يَجْتَمِعُ بِحَسَبِ الْغَفْلَةِ عَنِ اللَّهِ وَ نِسْيَانِ مِنَنِهِ ». علت این‎که این بیماری ها در وجود انسان پیدا می‎شوند و رشد می‎کنند، چیست؟ همه‌ی این‎ها برای این است که انسان غافل از خدای متعال می‎شود و نعمت‌هایی را که خداوند داده، فراموش می‌کند. زیربنای گرفتاری‌های نفسانی انسان، غفلت از خداست. در ادامه، حضرت علیه السلام رهنمودها و راه‎های علاج و برون‎رفت از این ابتلائات را بیان فرموده‎اند که در جلسه‎ی بعد ان‎شاءلله بیان می کنیم. از خداوند متعال می‎خواهیم که توفیق عمل به این مطالب را به همه‎ی ما عنایت فرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 56-55 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅بالاترین فساد 💠 حضرت استاد "دام ظله": در خدمت موعظه‌‎ای قرآنی بودیم و به این فراز مبارک رسیدیم: «وَ لا‎تَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لا‎يُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». این فراز، فراز بسیار مهمی در زندگی هر انسان محسوب می‎شود و امروز هم که عید سعید غدیر و عیدالله الاکبر است، یکی از مواردی است که این ابتغاء فساد در ارض باعث مظلومیت شگفت‌آور آن شده؛ امر بسیار مهمی که اتمام دین و اکمال نعمت بر پایه‌ی آن استوار است و شخص رسول خدا «ص» از روزهای آغازین تبلیغ اسلام بر آن پای فشرده، در مواضع و مواقف متعدد آن او را تذکر دادند و بیان فرمودند. اما ابتغاء فساد در عده‌ای باعث شد که این راه قدیم و این صراط مستقیم به این نحو که می‌بینیم، به این بلیه‌ی ناگوار مبتلا شود و تا روزی که ان‎شاءالله جهان به فروغ ظهور مولایمان منور گردد، این فساد هر روز جلوه‌هایی از تأثر و تأسف را در جوامع اسلامی و بلکه بشری به وجود می‌آورد. قطعاً این فساد، فساد اعظم است. فساد اعوجاج در دین، اضلال عباد، راه خدا را منحرف کردن و اولیای خدا را خانه‌نشین نمودن و راه کمال را بر روی مردم بستن، از هر فسادی بالاتر است. در زندگی همه‌ی ما این مطلب بسیار اهمیت دارد. یک روحانی، یک عالم دین، کسی که اسوه‌ی مردم شناخته می‎شود و مردم دیانت و تقوا و خداپرستی‌ خودشان را از او اتخاذ می‌کنند و در مواقف مختلف مردم، نقش مؤثر دارد؛ اگر خدای ناکرده فاسد شد و دنبال هواها و هوس‎ها بود، بنابر تعبیر روایات «إذا فسدالعالِم فسد العالَم»، ضررهایش خیلی زیاد است. برای همه‌ی ما در همین عمرهایی که داریم، نمونه‌هایش مشهود است. فساد هم دارای انواع و اقسام و مراتبی است. بسیار انتباه و توجه و حتی ریاضت می‎خواهد که انسان، از این مهلکه‌ی بزرگ محفوظ بماند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 58-57 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅شناخت منشأ مفساد 💠 حضرت استاد "دام ظله": در ذیل همین آیه‌ی مبارکه، روایت شریفی است که دو مطلب در آن توضیح داده شده است. مطلب اول را در جلسات گذشته گفتیم و آن این است که سرّ این که این حالت در بعضی‎ها پیدا می‎شود که دنبال فسادند، در چیست؟ و شناخت این سرّ برای کسی که در مقام تربیت و تهذیب خودش هست، بسیار لازم است. انسان تا منشأ مفاسد و رذایل را نشناسد، ممکن است تلاش‎های او روبنایی و زودگذر باشد و چون علل واقعی‌اش از بین نرفته است، با اندک غفلتی و یا در شرایط خاصی آن علل بروز و ظهور کند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 58 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅غفلت از خدای متعال و آثار سؤ آن 💠 حضرت استاد "دام ظله": در روایتی که در ذیل این موعظه‎ی قرآنی بیان شده، امام صادق «ع» علل فساد را بیان کردند و فرمودند تمام این‎ها زیر مجموعه‌ی غفلت از خداوند تبارک و تعالی است. غفلت از خدای متعال باعث می‎شود که مفاسد درونی انسان فراوان شوند و مفاسد درونی، علل بروز مفاسد بیرونی باشند. غفلت از خدای متعال، سبب می‎شود که غفلت‌های دیگر هم دامنگیر انسان شود. کسی که از خدا غافل شد، قهراً از معاد هم غافل می‎شود و کسی که از معاد غافل ‌شد، از حساب و کتاب و عاقبت و آینده‌ی خودش هم غافل می‌شود. این‎ها زمینه‌های فساد را در انسان هموار می‌کند. فسادهایی که دامن دیگران را هم می‌گیرد و دیگران را هم به اضلال و افساد می‌کشاند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 58 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راه درمان فسادهای باطنی 💠 حضرت استاد "دام ظله": مطلب دوم که این هم امر بسیار مهمی است که در این حدیث شریف به آن پرداخته شده، راهکار اصلاح این امر باطنی است که امام صادق علیه السلام ارائه فرموده‌اند. برای درمان این فسادهای باطنی که منشأ فساد ظاهری است، چه راهکارهایی وجود دارد؟ حقیقت سیر و سلوک همین است که انسان در پرتو تعلیمات انوار طیبه‎ی چهارده نوری که خدای متعال آن‎ها را ضیاء و فرقان و هادی قرار داده، مفاسد باطنی را بشناسد و راهکارهایی را که این بزرگواران برای اصلاح ارائه داده‎اند، به کار گیرد. راهکارهایی که در روایات بیان شده، مختلف‌ هستند. بعضی راهکارهای بسیار عمیقی هستند که جهات فساد را به طور کلی از بین می‌برند و انسان را مصفا و مهذب می‌کنند. باید توجه داشت که عمل به برخی از این راهکارها این‎گونه نیست که انسان را از وجود آن رذایل منزه کند، ولی موانعی بر سر راه آن‎ها ایجاد می‌کند که با وجود آن موانع، رذایل دیگر نمی‎توانند مقتضیات خودشان را در وجود انسان به وجود بیاورند. مرحوم علامه مجلسی در باب الفساد، این روایت مورد بحث قرار داده‎اند. در این جلسه برخی از راهکارهایی را که امام «علیه السلام» به حسب این نقل فرموده‌اند، متذّکر می‌شویم. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 59 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راه درمان فسادهای باطنی 💠 حضرت استاد "دام ظله": حضرت «علیه السلام» فرمودند: «وَ عِلَاجُ ذَلِكَ الْفِرَارُ مِنَ النَّاسِ وَ رَفْضُ الدُّنْيَا»؛ یکی از راه‎های علاج آن مفاسد باطنی،‌ دوری گزیدن و اعتزال از مردم است. در حدیث دیگری حضرت صادق «علیه السلام» می‌فرمایند: « وَ فِرَّ مِنَ النَّاسِ فِرَارَكَ مِنَ الْأَسَدِ وَ الْأَفْعَى». این آموزه به طور مکرر و با تعابیر مختلف در بیانات ائمه «علیهم السلام» به حسب نقل‌ها آمده است، که بعضی از آن‎ها را عرض می‌کنم. بابی در روایات داریم به‎نام باب العُزلة که انسان از مردم اعتزال بجوید. أَبِي‎عَبْدِ اللَّهِ «علیه السلام» فرمودند: «إِنْ قَدَرْتُمْ أَنْ لَا‎تُعْرَفُوا فَافْعَلُوا»؛ اگر توانستی از خانه‎ات بیرون نیایی، این کار را انجام بده. البته منظور این نیست که برای درس و مباحثه و برای تبلیغ و ارشاد و حضور در نماز جماعت از منزل خارج نشوید. منظور روایت این است که بیهوده و بی‎هدف از منزل خارج نشوید. چون وقتی از خانه بیرون می‌آیی، وظایف فراوانی بر دوش تو قرار می‌گیرد. «فَإِنَّ عَلَيْكَ فِي خُرُوجِكَ أَنْ لَا‎تَغْتَابَ وَ لَا‎تَكْذِبَ وَ لَا‎تَحْسُدَ وَ لَا‎تُرَائِيَ»؛ وقتی از منزل خارج می‎شوی، بر تو لازم است که غیبت و دروغ نگویی و اهل حسادت و ریا هم نباشی. «وَ لَاتَتَصَنَّعَ». یعنی انسان نباید ظاهر خودش را زیبا و حسن جلوه دهد؛ در حالی‎که واقعیت ندارد. (این نفاق است). گاهی بعضی‌ افراد این‎گونه هستند و بنده بعضی‌ها را دیده‌ام که وقتی از منزل بیرون می‌آیند، اگرچه اهل ذکر و زهد و تقوا نیستند، ولی حالتی به خودشان می‌گیرند که مردم خیال می‎کنند این‎گونه هستند. اخیراً بعضی از افرادی را که صداوسیما نشان ‌داد که مبتلای به بعضی از فسادها شده بودند، خودشان تصریح کردند و گفتند ما دوست داشتیم و لذّت می‌بردیم که مردم و جوآن‎ها اطرافمان جمع شوند و ما مثلا ادعا ‌کنیم که با امام زمان «علیه السلام» رابطه داریم. «وَ لَا تُدَاهِنَ»؛ ‌اهل مسامحه نباش. اگر مسأله‌ی امر به‎معروف و نهی از منکر پیش آمد، باید برای خدا غضب کنی. اهل مسامحه و مداهنه نباشی. وقتی در خانه هستی، سالبه به انتفاع موضوع است، اما وقتی بیرون آمدی، این وظایف به عهده‎ات می‌آید. بعد فرمودند: «إِنْ قَدَرْتَ أَنْ لَاتَخْرُجَ مِنْ بَيْتِكَ فَافْعَلْ»؛ اگر قدرت داشتی که شناخته نشوی و کسی تو را نشناسد، این‎گونه عمل کن. روشن است که این‎ها همه مقیدند به آن مواردی که انسان وظیفه‌ی الهی نداشته باشد که شناخته شود. امیرالمؤمنین «علیه السلام» در خطبه‌ای می‌فرمایند: «لَايَنْجُو فِيهِ إِلَّا كُلُّ مُؤْمِنٍ نُوَمَةٍ» زمآن‎هایی پیش می‌آید که نجات پیدا نمی‌کند، مگر مؤمنی که کامل الذکر است و کسی او را نمی‎شناسد. «إِنْ شَهِدَ لَمْ يُعْرَفْ»؛ اگر در جامعه حاضر باشد، کسی او را نمی‎شناسد. یک جمله از مرحوم حضرت امام «ره» دیدم که می‌فرمایند بعضی افراد هستند که من به حالشان غبطه می‌خورم، آدم خداشناس و مؤمن و بی هوا، درحالی که کسی هم ایشان را نمی‎شناسد. «وَ إِنْ غَابَ لَمْ يُفْتَقَدْ». اگر در مجامع هم حاضر نشود، آن‎قدر بی‎ نام و نشان است که کسی متوجه نمی‌شود و کسی هم نمی‌پرسد که فلانی کجاست. نه حضورش معلوم است و نه غیابش برای افراد معلوم می‌شود. او متصل به خدا و مانوس با خدای متعال است. اگر در جامعه حاضر می‎شود، برای ادای تکالیف و وظایفش است؛ وگرنه اصلاً‌ داعیه‌ای برای حضور ندارد. این حضورهای بی‌وجه، دور هم جمع‌شدن‌های بدون دلیل و حرف‌های بی حساب و کتاب، انسان را به غیبت و تحقیر و انتشار حرف‌های بی‎خود و تضییغ اوقات می‌کشاند. شخصی خدمت امام صادق «علیه السلام» عرض کرد: «أَوْصِنِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ أَقْلِلْ مَعَارِفَكَ». توصیه‎ی حضرت «علیه السلام» به این شخص این بود که آشنایانت را کم کن. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 62-59 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅‌خواب پند آموز 💠 حضرت استاد "دام ظله": یک وقتی آقایی آمد اینجا و به بنده اصرار کرد که می‌خواهیم برنامه‌ای در تلویزیون راجع به سیر فقه و فقاهت داشته باشیم. بنده ایشان را به آقای دیگری ارجاع دادم. رفت و برگشت؛ گفت آن آقا حاضر نشد. سپس کس دیگری را معرفی کردم؛ ایشان هم حاضر به قبول این کار نشدند. خلاصه، آن‎قدر آمد پیش بنده و اصرار کرد که قبول کردم. می‌گفت که باید بیایید مدرسه‌ی فیضیه و آنجا مثلاً راه برویم و من سؤالاتی راجع به فقه و فقاهت طرح کنم و شما هم جواب بدهید که ضبط و بعد پخش شود. این چیزها خیلی با روحیه‌ام سازگار نیست؛ علاوه بر این‎که آن مباحث هم بلدی می‌خواهد. قبل از انجام این برنامه، خواب دیدم آیت‌الله بهاءالدینی نشسته‌اند؛ مثل زمانی که زنده بودند که وقتی داخل باغی می‌رفتند، دو تا قالی انداخته می‌شد با شاگردان می‌نشستند و بحث‌های مختلفی که مطرح می‎شد. به همان شکل در خواب دیدم. بنده از آنجا رد شدم و نرفتم در آن جمع بنشینم. چند گامی که رد شدم، دیدم از آن طرف مقابل آیت‌الله جوادی آملی تشریف می‎آورند و به من فرمودند برگرد برویم در آن جلسه شرکت کنیم. بنده هم قبول کردم و برگشیم. وقتی آمدیم، آقای بهاءالدینی به بنده فرمودند: بیا در بحث توحید شرکت کن؛ در فیلم و این حرف‌ها خبری نیست. بعد از دیدن این خواب، فهمیدم که نباید در این برنامه شرکت کنم و به صلاح بنده نیست. بعد این آقایی که قرار بود برنامه را انجام بدهند، تشریف آوردند. وقتی خواب را برای ایشان تعریف کردم، حاضر شد که دست از سر ما بردارد و ما در این برنامه شرکت نکنیم. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 63-62 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅حکایتی از مرحوم شیخ غلامحسین شرعی 💠 حضرت استاد "دام ظله": بعد حضرت فرمودند: «وَ طَلَاقُ الرَّاحَةِ». آسایش‌هایی هست که برای اهل سیر و سلوک توجه به آن‎ها صحیح نیست. بنده شنیدم که جدّ مادری ما مرحوم آقای حاج شیخ غلامحسین شرعی (رضوان‎الله‎تعالی‎علیه) که مرد واقعاً خداترسی بود، پنج سال که برای تحصیل نجف مشرف شده بود، مادرشان یک لحاف و تشکی نو برای ایشان به نجف برده بود. وقتی ایشان برگشت، همان لحاف و تشک نو را برگرداند و اصلاً از آن‎ها استفاده نکرده و گفته بودند اگر من شب ها روی این‎ها می‎خوابیدم، خوابم سنگین می‌شد و برای نماز شب و تهجد بیدار نمی‌شدم. بعضی راحتی‌هایی هست که حرام نیست، اما مناسب نیست که کسی که در صدد این است که در این فرصت کوتاهی که خدای متعال در این مزرعه‌ی آخرت در اختیارش گذاشته است، بهترین استفاده‌ها را برای ساختن آخرت و زندگی ابدی‎اش انجام دهد. آدم عاقل باید توجه به این امور داشته باشد. یک قسم از راحتی‌هایی را که بدن را تنبل و عزم و اراده‌ی انسان را تضعیف می‌کند، باید کنار گذاشت. خدای متعال به حق مولا امیرالمؤمنین «علیه السلام» به همه‌ی ما توفیق اصلاح نفس و تهذیب، و به کارگیری راهکارهایی که ارائه فرموده‌اند، عنایت بفرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 64-63 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅منشأ فسادی که از انسان سر می زند 💠 حضرت استاد "دام ظله": بحث ما درباره‎ی موعظه‌ی قرآنی بود که در آیه‌ی 77 سوره‌ی مبارکه ی قصص ذکر شده است و به بخش آخر آیه رسیده بودیم: «وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». در ذیل این آیه‌ی مبارکه حدیث شریفی است که در آن بیان شده منشأ فسادی که از انسآن‎ها سر می‌زند، فساد باطن است، و فساد باطن از عللی نشأت می‌گیرد که جامع آن علل، غفلت از خدای تبارک و تعالی است. به حسب این نقل، امام صادق «علیه السلام» در مقام علاج این منشأ فساد برآمدند که چه کنیم این غفلت که منشأ رذایل و مفاسد باطنی است، علاج شود. بعضی از علاج‌هایی که حضرت «علیه لسلام» بیان فرموده‌اند، باعث تصفیه‌ی باطن از آن رذایل و منشأ غفلت از خداوند تبارک و تعالی می‎شود، ولی بعض از آن‎ها ممکن است تصفیه‌ی باطن نکند، اما فایده‌اش یا ایجاد مانع سر راه آن مقتضی‌ها یا اعدام شرط است. رذایلی مثل حسادت و بخل که در نفس وجود دارند، باعث می‌شوند که در ظاهر هم انسان بخیل و حسود باشد و از پرداخت واجبات مالی یا غیر مالی یا مستحبات و یا دستگیری از مستمندان امتناع داشته باشد. اگر کسی موفق شود ریشه‌های حسادت و بخل را از نفس خودش پاک ‌کند، این مرتبه‌ای بسیار عالی است، اما اگر انسان موفق به این کار نشد، حداقل بتواند جلوی تأثیر آن صفات رذیله را بگیرد، که این هم کار بسیار مهمی است. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 66-65 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅حکایتی از مرحوم علامه‎ حلی «ره» 💠 حضرت استاد "دام ظله": در احوالات مرحوم علامه حلی(رضوان‎الله‎تعالی‎علیه) هست که روزی شاگردان، ایشان را بشاش و شاداب دیدند و سؤال کردند که وجه این خوشحالی شما چیست؟ فرمودند امروز وقتی در باطن خودم نگاه می‌کنم، می‌بینم هیچ حالت حسادتی به کسی ندارم و من امروز نتیجه‌ی زحمت 25 ساله‌ام را گرفتم. انسان‎هایی که به فکر خودشان هستند، واقعاً این‎گونه خواهند شد. درمان این رذایل خیلی مشکل و زمان‎بر است. شاید انسان نتواند در زمان کوتاهی ریشه‎ی این رذایل را قطع کند، ولی می‎تواند از راهکارهایی استفاده کند که از بروز و ظهور این رذایل جلوگیری نماید. راهکارهایی را حضرت صادق «علیه السلام» بیان فرموده‌اند که در جلسات قبل به برخی از آن‎ها اشاره شد و در این جلسه برخی دیگر را ذکر می کنیم: «وَ الِانْقِطَاعُ عَنِ الْعَادَاتِ». عادات به دو قسمت تقسیم می‌شود. عادات نیکو و آنچه که انسان به آن‎ها در خیرات عادت می‌کند. مثلا عادت می‌کند که همیشه نماز را در اول وقت بخواند، یا عادت دارد که همیشه از دیگران دستگیری کند. این عادات خیر است. انقطاع از این‎ها که مقصود نیست، بلکه انقطاع عن الخیر باعث انقطاع نعم الهی و باعث حبس دعا می‌شود. ترک عادات حسنه خودش مذموم است. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 67-66 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅یکی از عادات بسیار زشت نزد اهل تقوا 💠 حضرت استاد "دام ظله": این ترک العاداتی که در روایت ذکر شده، عادات ناروا و ناپسند است. مثلاً کسی عادت کرده است که بعد از نماز صبح بین الطلوعین بخوابد. این یکی از عادات بسیار زشت نزد اهل تقوا و اهل سلوک است، چون بین‎الطلوعین یک وقت بسیار ویژه برای عنایات الهی است. اصلاً خوابیدن بین‎الطلوعین سیره‌ی اولیای خدا و انسآن‎های وارسته و سالک الی الله نبوده است. این از امثال ما که در تحت تربیت روایات اهل‎بیت «علیهم السلام» و منتسب به آن‎ها هستیم، بسیار زشت و ناروا است؛ به‎خصوص که این عادت از عاداتی است که سرایت هم می‌کند. پس باید این را ترک کرد و ترک عادت هم کمی مشکل است. مثلا اگر بعد از نماز صبح داخل اتاق بنشینید، خوابتان می‌گیرد. برای جلوگیری از آن، قدم بزن و به حرم یا زیارت اهل قبور برو، که روایاتی هست که در بین‎الطلوعین اموات متوجه می‌شوند. از این رو بود که اعلام بزرگ در نجف اشرف بین‎الطلوعین به سمت وادی‌السلام مشرف می‌شدند. به این‎وسیله می‎توان مانع از خوابیدن بین‎الطلوعین شد. هر کاری مدیریت و اقدام می‌خواهد. انسان با اقدام درست می‌تواند این حالات و عادات ناپسند را از خودش دفع و رفع کند. مثلاً کسی عادت کرده از بچگی زیاد می‌خورد و حتی از حد سیر شدن هم می‌گذراند. این یک عادت بسیار بدی است که هم اشکالات جسمی و هم اشکالات روحی برای انسان ایجاد می‌کند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 67 ... 🔗 @pand_saadat
پندهای سعادت
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅یکی از عادات بسیار زشت نزد اهل تقوا 💠 حضرت ا
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅اسباب ایجاد شهوات 💠 حضرت استاد "دام ظله": بعد فرمودند: «وَ قَلْعُ عُرُوقِ مَنَابِتِ الشَّهَوَاتِ» شهواتی که انسان دارد، دارای دامنه‌ی گسترده‌ای هستند. برخی شهوات جنسی است، اما شهوت‌های دیگری هم مثل شهوت ریاست و شهرت و آقایی هست و همه‌ی این‎ها از اقسام شهوت هستند. در سنین مختلف ممکن است که فرق کند. این شهوات منابتی دارد که از آنجا می‌جوشد و سرچشمه می‌گیرد. آن منابت باعث می‎شود که این شهوات شاخ و برگ پیدا کنند. هر درختی را که شما شاخ و برگ‌هایش را بزنید و حرس کنید گاهی این‎کار باعث تنومندتر شدن آن می‌شود. اگر بخواهید این درخت خشک شود، منابت و عروقش را باید از بین ببرید. حضرت علیه السلام می‌فرمایند کسی که می‎خواهد این رذایل را پاک کند و یا حداقل نگذارد آثارش در او پیدا شود، باید «قَلْعُ عُرُوقِ مَنَابِتِ الشَّهَوَاتِ» کند. این فراز از آن جاهایی است فقط این‎جور نیست که مانعی ایجاد کند و یا شرط را از بین ببرد، بلکه اصلاح نفس کرده و نفس را پاک می‌کند. یکی از عروق شهوات، عبارت از خود چشم و نظر کردن است. در روایات هم هست که خود نگاه کردن باعث می‎شود که شهوت در وجود انسان رشد کند. ز دست دیده و دل هر دو فریاد / که هر چه دیده بیند دل کند یاد وقتی چشم دید، کار مشکل می شود. لذا بعضی از اهل توجه حتی به جاهایی که زرق و برق‌های دنیا زیاد هست ـ مثل بعضی پاساژها، مغازه‌ها، بعضی بازارها ـ ورود و خروج پیدا نمی‌کنند، نه این‎که این‎ها دل ندارند، بلکه مقاصد عالی‌تری را دنبال می‌نمایند. آن‎ها خیلی خوب فهمیده‌اند که دنیا چیست و آخرت چیست. فهمیده‎اند که عین حماقت است که انسان برای این دار فانی و مشحون به همه‌جور ناکامی‌ها و مشکلات، آن آخرت زیبا و آن دار بقا و آن ابدیت را از دست بدهد. بعد آنجا هم که می‌روند، خیلی مراتب دارد. چقدر فرق است بین کسی مثل سید بن طاووس که جالس همیشگی امیرالمؤمنین «علیه السلام» است، با دیگرانی که بهشت می‎روند. اهل احضار ارواح گفته‌اند که اصلاً ابن طاووس را نمی‌شود احضار کرد. چرا؟ در یک جریان معتبری است ایشان را خواسته‌اند احضار کنند؛ به شخص احضار کننده گفته بودند مرحوم شیخ بهایی فرموده بودند که ایشان همیشه در عالم برزخ همراه امیرالمؤمنین «علیه السلام» است و از آن مقام نزول نمی‌کند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 69-68 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅نتایج ذکر قلبی و لسانی 💠 حضرت استاد "دام ظله": بعد حضرت «علیه السلام» فرمودند: «بِدَوَامِ الذِّكْرِ لِلَّهِ». دائم الذکر بودن، انسان را موفق می‌کند و باعث می‎شود که آن عروق خشکانده شود. توجه به خدای ‌متعال و توجه ذهن به او، باعث می‎گردد که انسان به شهوات و به منشأ شهوات بی‎رغبت شود. این بی‎رغبتی‎ها کم کم آن‎ها را ازاله می‌کند. نظیر وسواس که می‌گویند اگر می‌خواهی خوب شوی، باید به آن بی‎اعتنا باشی و خلاف آن را عمل کنی. وقتی انسان دوام ذکر داشت ـ که البته بیشتر منظور توجه و ذکر قلبی است؛ البته لسانی هم توصیه شده است ـ و توجه قلبی و لسانی برای انسان محقق شد، باعث می‎شود که شهوات در وجود انسان ریشه کن گردد. امام «علیه السلام» راهکارهای دیگری نیز بیان فرموده‌اند که ان‎شاءالله در جلسات بعد توضیح داده می‎شود. امیدواریم خداوند به ما توفیق مداومت بر ذکر قلبی و زبانی را عنایت فرماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 69 ... 🔗 @pand_saadat
پندهای سعادت
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅نتایج ذکر قلبی و لسانی 💠 حضرت استاد #شب_زنده
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅غفلت؛ علت اصلی فساد باطن 💠 حضرت استاد "دام ظله": در این بحث، نکات آخر را درباره‎ی موعظه‌ی قرآنی که در آیه‌ی 77 از سوره‌ی مبارکه‎ی قصص و روایت ذیل آن ذکر شده است، مطرح می‎کنیم. «وَ لاتَبْغِ الْفَسادَ فِي الْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ لايُحِبُّ الْمُفْسِدينَ». منشأ فساد، چه فسادهای درونی انسان و رذایل اخلاقی و چه فسادهای بیرونی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و هر طور فسادی که تصور می‎شود، غفلت از خدواند و فراموشی نعمت‎های الهی است. در ذیل این آیه‌ی مبارکه حدیث شریفی است که در آن حدیث شریف بیان شده است که منشاء فسادی که از انسآن‎ها سر می‌زند، فساد باطن است، و فساد باطن از عللی نشأت می‌گیرد که جامع آن علل، غفلت از خدای تبارک و تعالی است. «وَ كُلُّ ذَلِكَ يَجْتَمِعُ بِحَسَبِ الْغَفْلَةِ عَنِ اللَّهِ». این بیماری، یک بیماری گسترده‌ است و همگان با شدت و ضعف مراتب، مبتلای به آن هستند. این غفلت‌ها معمولاً در همه‎ی افراد هست. خود بحث‌های ما هم که اگر توجه نداشته باشیم، ولو این‎که در طریق الی الله و در طریق ترویج و تبیین شریعت است، اما اگر انسان با توجه، این کارها را انجام ندهد، خود این‎ها موجب غفلت از خدواند می‌شود. این غور در مباحث و مطالب علمی، گفتن، نوشتن، فکر کردن، اگر رنگ و لعاب الهی پیدا نکند، این مشکل را دارد و آن را تعمیق می‌کند. خب، باید چه کرد؟ ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 71 ... 🔗 @pand_saadat
پندهای سعادت
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅غفلت؛ علت اصلی فساد باطن 💠 حضرت استاد #شب_زن
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راهکارهای امام صادق «علیه السلام» برای درمان فساد 💠 حضرت استاد "دام ظله": امام صادق «علیه السلام» به حسب این روایت، علاج‌هایی برای برطرف کردن این مناشئ بیان فرموده‌اند. حضرت علیه السلام نُه راهکار بیان می‎فرمایند، که بعد از انجام و توجه به این نُه راهکار، نتایج بسیار با‎شکوهی به انسان ارزانی می‌شود. ‌بخشی از این راهکارها را در جلسات قبل عرض کردیم که حضرت «علیه السلام» فرمودند: «وَ عِلَاجُ ذَلِكَ الْفِرَارُ مِنَ النَّاسِ وَ رَفْضُ الدُّنْيَا وَ طَلَاقُ الرَّاحَةِ وَ الِانْقِطَاعُ عَنِ الْعَادَاتِ وَ قَلْعُ عُرُوقِ مَنَابِتِ الشَّهَوَاتِ بِدَوَامِ الذِّكْرِ لِلَّهِ». حضرت در ادامه فرمودند: ملازم طاعت خدا باش «وَ لُزُومُ الطَّاعَةِ لَهُ». همیشه سعی کنید که در هر کاری، ـ کوچک و بزرگ، شخصی و اجتماعی ـ ملازم طاعت و فرمانبرداری خداوند باشید. ببینید خدا چه می‎خواهد و امر و نهی خدا در اینجا چیست؟ هر جوری شده، خودت را وادار کن که ملازم طاعت خدا باشی، که این ملازمت باعث می‎شود در هر حادثه‌ و واقعه‌ای و در هر نشست و برخاستی و در هر موضع‌گیری و موقفی، قهراً از خداوند غافل نباشید. اگر انسان خودش را وادار کند که ملازم با اطاعت خدا باشد، لازمه‌ی قهری آن این است که غفلت از خداوند تبارک و تعالی پیدا نمی‌کند و وقتی غفلت از خداوند پیدا نکرد، قهراً به خداوند و نعمت های الهی توجه می‎نماید. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 72 ... 🔗 @pand_saadat
پندهای سعادت
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راهکارهای امام صادق «علیه السلام» برای درمان ف
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅تحمل جفای خلق 💠 حضرت استاد "دام ظله": بعد فرمودند: «وَ احْتِمَالُ جَفَاءِ الْخَلْقِ» برای سالک الی الله و کسی که درصدد تهذیب نفس است، رعایت این نکته بسیار مهم است که تحمل جفای خلق را داشته باشد و در مقابل آن صبور باشد. آدم متدین در معاشرت‌هایش ـ چه با أقربا و چه با دیگران ـ گاهی توقعاتی از او هست و این شخص چون می‎خواهد در راه خدا گام بردارد، نمی‌تواند آن همراهی‌ها را داشته باشد که این موجب جفا و نامهربانی به او‎ یا گاهی متارکه‌ و توبیخ او می‎شود و گاهی او را به القاب و خصوصیات خاصی ملقب می‌کنند. حضرت «علیه السلام» می‌فرمایند انسان باید این ظرفیت را در خودش ایجاد کند که تحمل کند؛ نه سر و صدا، نه داد و فریاد، نه به جنگ و ستیز. تحمل اگر از روی معرفت، از روی انجام دستورالعمل مربی واقعی امام صادق «علیه السلام» باشد هیچ اثر منفی‎ نخواهد داشت. این لاطائلات که برخی از روانشناس‌ها می‎گویند که اگر بخواهی مثلاً تحمل کنی، روانی و عقده‌ای می‌شوی، برای این است که معرفت ندارند. تحمل برای آن‎ها یک امر تحمیلی است، اما اگر از روی معرفت و خواست خداوند باشد، این تحمل‌ها به ظرفیت‌های انسان اضافه می‌کند. جواب عالمانه به پزشک والد ما «رحمه الله علیه» مدتی ناراحتی عصبی داشتند و برای درمان پیش یک پزشک در تهران رفتیم. می‌گفت آقا! شما که این حالت را پیدا کردید، در اثر این است که حرف‌ها را فرو می‎بردید و تحمل شما زیاد است. ایشان در جواب پزشک گفتند که علتش این نیست، چون من به خدا و قیامت ایمان دارم، این‎ها منشأ آن نیست. این‎ها که شما می‌گویید، برای کسی است که خدا را نمی‎شناسد و به قیامت ایمان ندارد. من اگر تحمل کردم، إطاعةً لله کرده‌ام؛ چون خدا خواسته و خدا دستور داده، روی این جهت بوده و این باعث آن جهاتی که شما می‌گویید، نمی‌شود. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 73 ... 🔗 @pand_saadat
پندهای سعادت
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅تحمل جفای خلق 💠 حضرت استاد #شب_زنده_دار"دام
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راهکاری برای در امان ماندن از جفای خلق 💠 حضرت استاد "دام ظله": حضرت «علیه السلام» در ادامه می‎فرمایند: «وَ مُلَازَمَةُ الْقُرْبَى وَ شَمَاتَةُ الْعَدُوِّ مِنَ الْأَهْلِ وَ الْقَرَابَةِ» البته در بحارالانوار این‎گونه نقل شده، ولی احتمال می‌دهم که مُلَامَةُ الْقُرْبَى وَ شَمَاتَةُ الْعَدُوِّ باشد؛ والّا «ملازمة القربی» با «شماتة العدوّ» مناسبتی ندارد. انسان باید ملامت نزدیکان و خویشان و اقوام را تحمل کند. گاهی طلاب محترمی برای مشورت و سؤال می‌آیند که مثلاً عروسی کذایی هست و این کار حرام و صدای مُحرّم در آن هست و یا وضع خانم‌ها نامناسب است؛ وقتی که شرکت نمی‎کنیم، مورد شماتت و ملامت خانواده قرار می‎گیریم. البته گاهی بدسلیقگی‎هایی هم باعث می‎شود که انسان جوری عمل می‌کند که درست نیست. انسان تا آنجایی که می‌تواند، باید راه صحیح را انتخاب کند و با برنامه‎ریزی درست، جلوی این مشکلات را بگیرد. مثلاً انسان می‌تواند مسافرتی از قبل ترتیب بدهد که لازمه‎ی آن شرکت نکردن محترمانه در آن جلسات است. اگر راه منحصر شد در این‎که آدم مرتکب حرام شود، اینجاست که حضرت «علیه السلام» می‌فرمایند اگر از فساد می‌خواهی دور باشی، باید این ملامت‌ها را تحمل کنی. بعد فرمودند: «وَ شَمَاتَةُ الْعَدُوِّ مِنَ الْأَهْلِ وَ الْقَرَابَةِ». گاهی این عدو از اهل و عیال و أقربا است. ما خدا را شکر می‌کنیم که گرفتار این‎طور چیزها نیستیم، ولی بعضی‎ها گرفتارند؛ چرا که گاهی نزدیکان انسان با انسان دشمن‌اند و از روحانی بدشان می‌آید. این‌آقا رفته طلبه شده و حالا لباسی پوشیده، اما اصلاً چشم این‎که این طلبه را ببیند، ندارند. کسی که می‎خواهد در راه صحیح باشد، باید این شماتت‌ها را از اهل قرابت تحمل کند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 74 ... 🔗 @pand_saadat
پندهای سعادت
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅راهکاری برای در امان ماندن از جفای خلق 💠 حضر
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅نتایج درخشان علاج‎های نُه‎گانه 💠 حضرت استاد "دام ظله": حالا اگر انسان این علاج‎های نُه‎گانه را به کار گرفت، حضرت «علیه السلام» نتایج درخشانی برای آن بیان فرموده‎اند‎‎‌‎. «فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ فَقَدْ فَتَحْتَ عَلَيْكَ بَابَ عَطْفِ اللَّهِ وَ حُسْنَ نَظَرِهِ إِلَيْكَ بِالْمَغْفِرَةِ وَ الرَّحْمَةِ». اگر این کار را کردی، باب توجه الهی را به سوی خودت گشوده‌ای. چه چیزی برای صلاح ما بالاتر از رحمت خدای متعال و حسن نظر اوست. «وَ خَرَجْتَ مِنْ جُمْلَةِ الْغَافِلِينَ وَ فَكَكْتَ قَلْبَكَ مِنْ أَسْرِ الشَّيْطَانِ». اگر کسی باشی که این امور نه‎گانه را مراعات می‎کند، از زمره‌ی غافلین و از غفلتی که منشأ همه‌ی این فسادها بود، خارج می‎شوی و فساد از تو رخت بر می‌بندد و دیگر قلبت در اسارت شیطان نخواهد بود. «وَ قَدِمْتَ بَابَ اللَّهِ فِي مَعْشَرِ الْوَارِدِينَ إِلَيْهِ عَلَى الْكَرِيمِ الْجَوَادِ الْمَلِكِ الرَّحِيمِ». در باب الهی در زمره‌ی کسانی که بر حضرت حق وارد می‌شوند، گام می‌گذاری. راهی را پیموده‌ای که امید است به تو اذن بدهند که به بارگاه حضرت حق وارد شوی. «وَ اسْتِيطَاءِ بِسَاطِهِ عَلَى شَرْطِ الْأَدَبِ وَ سَلَكْتَ مَسْلَكاً رَجَوْتَ الْإِذْنَ بِالدُّخُولِ وَ لَاتَحْرُمُ سَلَامَتُهُ وَ كَرَامَتُهُ». مسلکی را پیموده‌ای که امید است که گام بگذاری بر بساطی که در بارگاه حضرت حق پهن شده است. علتش چیست؟ «لِأَنَّهُ الْمَلِكُ الْكَرِيمُ الْجَوَادُ الرَّحِيمُ»؛ زیرا او کریم و جواد و مهربان است. کسی که به سوی خداوند گام بر می‎دارد، معلوم است که او از افاضه‌ی فیض و رحمت‌های بی‎کران دریغ نمی‌ورزد. این راهکارهایی بود که حضرت(سلام‎الله‎علیه) برای اصلاح نفس و این‎که انسان مبتلا به فساد نشود، بیان فرمودند. ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 75 ... 🔗 @pand_saadat
🔰موعظه های قرآنی ❇️ضرورت شناخت ودرمان امراض نفسانی ✅سخنان حکیمانه امام سجاد «علیه السلام» به عبدالملک 💠 حضرت استاد "دام ظله": روایتی که در کتاب بحارالانوار در احوالات امام زین العابدین «علیه السلام» هست که مناسب با همین مضامینی است که روایات مورد بحث به آن توجه می‌داد. امام سجاد «علیه السلام» که از احوالات و از القاب مبارک‌شان روشن است، در عبادت و به‎‎خصوص در سجده، در عالم من الأولین و الآخرین از امتیاز خاص و ویژه‌ای برخوردارند. ایشان به حسب این نقل با عبدالملک ملاقاتی دارند. وقتی که ایشان مشرف کردند عبدالملک نامشرف و ناشریف را به حضور خودشان: «فَاسْتَعْظَمَ عَبْدُ الْمَلِكِ مَا رَأَى مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ بَيْنَ عَيْنَيْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ (علیه السلام) »؛ این آثار سجده که در پیشانی مبارکشان بود، خیلی پیش عبدالملک بزرگ آمد. «فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ لَقَدْ بُيِّنَ عَلَيْكَ الِاجْتِهَادُ»؛ عبدالملک گفت: آثار اجتهاد و جد و کوشش در اطاعت خدا و سجده در برابر خدای متعال خیلی بر شما آشکار شده است. و هر کسی که به شما نگاه می‌کند، می‌فهمد که در چه تاب و تعبی هستید. «وَ لَقَدْ سَبَقَ لَكَ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنَى وَ أَنْتَ بَضْعَةٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص قَرِيبُ النَّسَبِ وَكِيدُ السَّبَبِ»؛ در حالی‎که شما فرزند رسول خدا «صلی الله علیه و آله» هستید و ‌یک ارتباط خیلی نزدیکی با آن بزرگوار دارید. «وَ إِنَّكَ لَذُو فَضْلٍ عَظِيمٍ عَلَى أَهْلِ بَيْتِكَ وَ ذَوِي عَصْرِكَ»؛ از همه‌ی معاصرین خودت و از همه‌ی آل رسول«صلی الله علیه و آله» با فضیلت‌ترهستید. با تمام این وسایل اطمینان که از عقوبت الهی و از نار جحیم برای شما حاصل است، این همه خود را در تب و تاب عبادت قرار دادن، برای چیست؟ «وَ لَقَدْ أُوتِيتَ مِنَ الْفَضْلِ وَ الْعِلْمِ وَ الدِّينِ وَ الْوَرَعِ مَا لَمْ يُؤْتَهُ أَحَدٌ مِثْلُكَ وَ لَا قَبْلَكَ إِلَّا مَنْ مَضَى مِنْ سَلَفِكَ وَ أَقْبَلَ يُثْنِي عَلَيْهِ وَ يُطْرِيهِ». هیچ کس این فضایلی که شما دارید، ندارد و قبل از شما هم نداشته‌اند. همین‎طور تعاریف زیادی خدمت حضرت علیه السلام عرض می‌کرد، که این تعاریف درست و بجا و صحیح بود و چه خوب که از لسان اعداء شنیده شود. این‎ها مُقر به فضایل این بزرگواران بودند. خب، همه‌ی این حرف‌ها را که زد، حالا ببینید جواب امام سجاد «علیه السلام» چیست؟ «عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ «علیه السلام» كُلُّ مَا ذَكَرْتَهُ وَ وَصَفْتَهُ» همه‌ی این حرف‎ها را که زدی، من نمی‌گویم نیست، ولی همه‌ی این‎ها: «مِنْ فَضْلِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَأْيِيدِهِ وَ تَوْفِيقِهِ»؛ از فضل خداوند سبحان و تأییدات و توفیقات اوست. «فَأَيْنَ شُكْرُهُ عَلَى مَا أَنْعَمَ»؛ پس من نباید شکر این‎ها را می‌کردم؟ بعد حضرت فرمودند: «كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وآله يَقِفُ فِي الصَّلَاةِ حَتَّى تَرِمَ قَدَمَاهُ»؛ رسول خدا «صلی الله علیه و آله» به نماز می‌ایستاد تا پاهای مبارکش ورم می‌کرد. «وَ يَظْمَأُ فِي الصِّيَامِ حَتَّى يُعْصَبَ فُوهُ»؛ و در موقع روزه‌داری آنچنان تشنه می‎گردید که آب دهان مبارکش خشک می‌شد. علامه مجلسی از قاموس فیروزآبادی نقل کرده که عصب فوه به معنای این است که آب دهان خشک شود. «فَقِيلَ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَ‎لَمْ يَغْفِرْ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ». شبیه همین اشکالی که عبدالملک به حضرت «علیه السلام» کرد، دیگران هم به پیامبر «صلی الله علیه و آله» می‎کردند که این همه نماز و این‎جور روزه گرفتن در این هوای گرم با این‎که می‌دانی که خداوند متعال فرموده که «ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ» شما را بخشیده است، برای چیست؟ حضرت فرمودند: «فَيَقُول أَفَلَا أَكُونُ عَبْداً شَكُوراً الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا أَوْلَى وَ أَبْلَى وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى» ▫️منبع: کتاب پندهای سعادت جلد یک ص 76 ... 🔗 @pand_saadat