سروش از نگاه ابوریحان بیرونی
سروش اولین کسی است که مردم را برای ستایش پروردگار به زمزمه کردن امر کرده است. در این روز دعا و عبادت و به معبد رفتن بسیار نیک است.
ز گیتی برآمد سراسر خروش
به آذر بد این جشن روز سروش
سروش در شاهنامه فردوسی
روز سروش است که گوید سروش
باده خور و نغمه مطرب نیوش
20120427102519-5207-71.pdf
258.9K
پیشنهاد می شود جهت آشنایی پژوهشگران با سروش در ادبیات و اشعار ایران این مقاله را مطالعه کنید
JLS_Volume 41_Issue 2_Pages 245-264.pdf
243.6K
سروش در دین ما مسلمانان و ادبیات مسلمانان همان فرشته جبرئیل است این مقاله را مطالعه نمائید
64b65c3a86204-10701-1400-2.pdf
339.9K
برای مطالعه مقام سروش در ادبیات کهن ایرانیان به زبان پهلوی این مقاله را مطالعه نمایید
20120329102006-2059-12.pdf
637.6K
جهت آشنایی پژوهشگران با سروش ایزد در فرهنگ ایرانیان این مقاله را مطالعه نمائید
درود بر کلیه پژوهشگران گرامی این هفته نیز در تداوم هفته گذشته به یافتن کاربردی ترین فناوری بپردازیم مشارکت کنندگان در کتاب های انتشارات پژوهشگران پارسه می توانند طبق قرارداد تدوین شده قرارداد را پر نموده و با آی دی مدیرمسئول تماس برقرار نمایند با سپاس فراوان از شما پژوهشگران عزیز
درود بر پژوهشگران گرامی فروردین روز از فروردین ماه و جشن فروردینگان شادباش و فرخنده باد امروز با یاد نیکی ها و صفات نیک درگذشتگانمون از جمله نشنیدن دروغ از آنها پاکی و راستی آنها درستکاری آنها عدم ازاردن و مسخره نکردن دیگران توسط آنها و سایر صفات و ویژگی های ممتاز آنها و سعی در تکرار این صفات نیک در خود باشیم
فروردین جمع فروهرهاست و فروهر هسته مرکزی وجود تمامی انسانهاست قبل از آلوده شدن به گناهان است بنابراین همان روح انسانهاست که در اولین روزهای بهار به پیش بازماندگان خویش باز می گردند ما خانه تکانی می کنیم تا آنها بیشتر به بازگشت به خانه هایمان اشتیاق داشته باشند
در روز نوزدهم فروردین، روز جشن فروردینگان مراسم خاصی در بزرگداشت این موجودات مینوی و در بعدی گستردهتر، در بزرگداشت روان درگذشتگان برگزار میشد که هنوز در میان هموطنان زردشتی، بهخصوص در یزد، با تشریفات خاصی برگزار میشود. در این جشن که امروزه بیشتر به جشن فرودگ (احتمالاً از فروردگ، «فرورد» صورت فارسی فروشی) معروف است، زردشتیان سر مزار درگذشتگان خود (در تهران به قصر فیروزه، گورستان زردشتیان) میروند و برای خشنودی روانها عود و کندر آتش میزنند و گل و گیاه و میوه و شمع و لرک بر سر مزار میگذارند. لرک مخلوطی است از هفت میوه خشک خام از قبیل پسته خام، بادام خام، فندق خام، برگه، انجیر خشک، خرما، توت. ترکیبات لرک به مناسبتهای مختلف تغییر میکند. لرک مراسم درگذشته با لرک مراسم عروسی و سدرهپوشی متفاوت است. در لرک شادی، پسته و بادام و فندق بو دادهاست، انجیر و خرما و توت ندارد و نقل هم حتماً به آن اضافه میشود. معمولاً برای مراسم عقد (گواگ گیران)، لرک را داخل تور بستهبندی و بعد از مراسم بین نزدیکان توزیع میکنند.
در جشن فرودگ، هفت موبد وارد میشوند و مینشینند. لرکها را در چادرشبهایی میریزند و جلو موبدان میگذارند. چند «موبدیار» هم حضور دارند. موبدان شروع به اوستاخوانی میکنند، بیشتر هم سرودهایی از فروردین یشت میخوانند و به این ترتیب، لرک را تبرک میکنند. سپس، موبدیاران چادرشبها را به کمر میبندند و لرک را بین مردم تقسیم میکنند. اگر کسی هم نذری دارد، در این روز نذرش را میان مردم پخش میکند. این مراسم در واقع گونهای دعا یا در اصطلاح مسلمانان، فاتحه دسته جمعی برای شادی ارواح درگذشتگان است. در یزد، این مراسم از ساعت چهار بعدازظهر نوزدهم فروردین بهطور مفصل برگزار میشود، اما در تهران به دلیل مشغلههای روزانه مردم، همه نمیتوانند در یک ساعت مشخص یک جا جمع شوند. از اینرو، مراسم چند سالی است که منسجم برگزار نمیشود و هر زردشتی هر ساعتی از روز مذکور که توانست، برای زیارت قبور به قصر فیروزه میرود.