🔷تحویل دسته جدید جنگنده‎های سوخو Su-35S به نیروی هوایی روسیه 🔹کارخانه هواپیماسازی کامسامولسک-نا-آمور (KnAAZ) به نام یوری الکسی‌یویچ گاگارین، از زیرمجموعه‎های شرکت دولتی هواپیماسازی متحد (UAC)، دسته جدیدی از جنگنده‎های چندمنظوره نسل ۴++ سوخو Su-35S را پس از اتمام تست‎های پروازی به نیروی هوایی روسیه تحویل داد. 🔹برروی نوک بال‎های این جنگنده، پاد اخلالگری با طراحی تا حدودی متفاوت نسبت‎به پاد اخلالگر L265M10P (برروی نوک بال سمت راست) [که بخشی از سیستم جنگ الکترونیک L-265M10-01 یا همان خیبینی-M] مشاهده می‎شود. 🔹کارخانه KnAAZ علاوه‎بر جنگنده‎های چندمنظوره نسل ۴++ سوخو Su-35S فلانکر-E، جنگنده‎های چندمنظوره نسل پنجمی Su-57 فلون را نیز تولید می‎کند و انتظار می‎رود که در آینده‎ای نزدیک دسته جدیدی از فلون‎ها نیز به نیروی هوایی روسیه تحویل داده شود. Tomcat @Partisan2015

🔷سقوط جنگنده F-16 نیروی هوایی سنگاپور 🔹یک فروند جنگنده F-16C فالکن نیروی هوایی سنگاپور از پایگاه هوایی تنگاه (Tengah Air Base) در غرب این کشور پس از تیکآف سقوط کرده است. 🔹طبق اعلام وزارت دفاع سنگاپور، تلاش‎های خلبان برای ریکاوری موتور جنگنده، پاسخگو نبوده و خلبان ایجکت کرده است و آسیبی به او وارد نشده است. Tomcat @Partisan2015

🔷سلام، صبح شما بخیر! 🔹Iranian Air Force Grumman F-14A Tomcat, Persian cat! 📸عکاس: آرش خجسته Tomcat @Partisan2015

‍ 🔷سانتریفیوژها کافی نیست! (بخش اول) 🔹با نگاهی گذرا به آمار تخمینی بیشترین ظرفیت غنی‌سازی کشورمان و ظرفیت غنی‌سازی‌ دیگر قدرت‌های هسته‌ای دنیا نکته‌ای مهم نمایان می‌شود. این نکته آن است که ظرفیت فعلی غنی‌سازی ما (که به‌صورت نسبی در گذشته کمتر بود) از لحاظ مقیاس صنعتی کاربردی ندارد. 🔹اولین نیروگاه هسته‌ای خاورمیانه و اولین در کشورمان، نیروگاه بوشهر که در حال حاضر واحد اول آن یک راکتور ١٠٠٠ مگاواتی آب سبک تحت فشار (PWR) دارد، سالانه به حدود ٢۵ تا ٣٠ تن اورانیم با غنای پایین (زیر ۵ درصد) نیاز دارد. از طرف دیگر برای غنی‌سازی حدود ٢٣ کیلوگرم اورانیم با چنین غنایی، حدود ١۵٠ تا ١۶٠ سو توان نیاز است. با حسابی سرانگشتی در می‌یابیم برای تامین سالانه‌ی سوخت واحد ١ نیروگاه بوشهر در حالت خوش‌بینانه حدود ١۴٠ هزار سو (١۴٠ KSWU) توان نیاز است. این عدد تا ١٨٠ هزار سو نیز می‌تواند افزایش یابد. 🔹این مقدار صرفا برای مصرف یک سال واحد ١ نیروگاه بوشهر مورد نیاز است. در صورت تکمیل ٢ واحد جدید (هرکدام ١٢٠٠ مگاواتی) بوشهر این عدد برای بوشهر در بهترین حالت تقریبا ۴ برابر (اطراف ۵۵٠ هزار سو) می‌شود. حال باید نیروگاه سیریک با ۴ راکتور ١٢۵٠ مگاواتی را نیز به‌این ماجرا افزود که متوسط مصرف سوخت آن‌ها از واحد ١ بوشهر بیشتر (در پایین‌ترین مقدار حدود ٣٠ تن) خواهد بود. مجموعا برای تامین سوخت ٣ واحد بوشهر و ۴ واحد سیریک، حدود ١ میلیون سو (١٠٠٠ KSWU) در سال توان نیاز است. 🔹البته این مقدار مصرف سوخت نشان‌دهنده‌ی عدد بالایی نیست بلکه صرفا نبود توانایی در کشور را نشان می‌دهد. برای مثال یک نیروگاه برق ١٠٠٠ مگاواتی بهره‌برنده‌ از ذغال‌سنگ، به‌طور میانگین ٣ میلیون تن ذغال‌سنگ در سال مصرف می‌کند و صدالبته آلودگی به‌مراتب بیشتری تولید می‌کند و این آلودگی مستقیم وارد هواکره می‌شود و عامل مستقیم بیماری خواهد شد. 🔹همان‌گونه که گفته شد برای تامین سوخت ٣ واحد نیروگاه بوشهر و ۴ واحد نیروگاه سیریک به ١ میلیون سو توان در سال غنی‌سازی نیاز است. عددی که ٣٠ برابر بیشترین ظرفیت اسمی فعلی ماست و البته تحقق آن با وجود سانتریفیوژهایی مانند IR-9 (به‌عنوان یکی از پیشرفته‌ترین سانتریفیوژهای موجود با بالاترین توان اسمی ممکن) و IR-6 (به‌عنوان سانتریفیوژ نسبتا نوین تولید انبوه شده با ظرفیت خوب) امری سخت نیست اما مهم‌تر از آن اراده و صرف انرژی و نیرو را می‌خواهد. 🔹البته برنامه‌هایی جهت افزایش ظرفیت غنی‌سازی هم وجود دارد اما حتی ظرفیت نهایی مدنظر در دراز مدت (طبق گزارش‌ها ١٢۵ هزار سو) نیز به‌هیچ عنوان کافی نیست. برای مثال در یکی از گزارش‌های آژانس، گفته می‌شود که کشورمان هدفی مبنی بر استقرار حدود ٩۵٠٠ دستگاه سانتریفیوژ پیشرفته (از انواع IR-2M و IR-4 و IR-6) تا اواخر سال ٢٠٢۴ میلادی (درصورت انجام آن طبق برنامه و پیش‌بینی‌ها، تا الان احتمالا کامل محقق شده باشد) دارد. هدفی که به‌معنای جایگزینی کامل سانتریفیوژهای نسل اولی IR-1 به‌طور کامل (بین ٣ تا ۴ هزار سانتریفیوژ IR-1 تا انتهای سال ٢٠٢٢ و ابتدای سال ٢٠٢٣ نصب بوده است.) خواهد بود. 🔹با تحقق این هدف و در نظر گرفتن توان‌ ٣.۶٧ سو برای سانتریفیوژ IR-2M، توان ٣.٣ سو برای سانتریفیوژ IR-4 و توان ۵.٢۵ سو (همگی در سال) برای سانتریفیوژ IR-6، ظرفیت غنی‌سازی کشورمان به عددی اطراف ۴۵ هزار سو در سال (۴۵ KSWU) در بیشترین حالت خواهد رسید که در نوع خود نسبت به شرایط فعلی پیشرفت قابل توجهی است (با در نظر گرفتن این مسئله که تعداد کل سانتریفیوژهای نصب شده ثابت است اما به‌سبب استفاده از سانتریفیوژهایی با توان بیشتر، میزان ظرفیت کلی افزایش یافته است.) اما هم‌چنان با توجه به اعداد ذکر شده جهت تامین نیاز داخلی، عدد فوق العاده کمی (عملا صفر) است. پ.ن١: بحث نیروگاه دارخوین و راکتور ٣٠٠ مگاواتی آن (احتمالا براساس راکتور آب سنگین تحت فشار CANDU) در اینجا مطرح نشد زیرا سوخت آن نیازی به غنی‌سازی ندارد و بحث صرفا استفاده از اورانیم طبیعی و تبدیل به سوخت مورد استفاده‌ی راکتور (در شکل اورانیوم دی اکسید UO2) است. قابل ذکر است در طراحی راکتور CANDU قابلیت سوخت‌گیری لحظه‌ای در حالی که راکتور روشن (بحرانی) است وجود دارد. پ.ن٢: تصویر بخشی از زنجیره‌ی سانتریفیوژهای IR-4 در تاسیسات غنی‌سازی نطنز که در آن دو مرحله (هر ردیف یک مرحله است) به‌خوبی مشخص است و دو مرحله‌ی دیگر هم در پشت، معلوم است. FND @Partisan2015