#صدفی_برنجی آرد برنج ۲ پیمانه نمک ۱ ق غ آب جوش 1.5 لیوان مواد شربت : شکر 2.5 پیمانه آب ۱ پیمانه گلاب ۱چهارم پیمانه آبلیمو ۲ قاشق ابتدا شربت رو آماده کرده و سپس آرد و نمک رو درون تابه ریخته ۳ دقیقه تفت می دهیم لازم نیست تغییر رنگ بدهد سپس آبجوش رو اضافه کرد و هم میزنیم و از روی شعله برمیداریم کمی ک از سردی خمیر گذشت خمیر راخوب ورز داده سپس با دست ب اندازه توپ کوچیک گرد کرده و فرم دهید بصورت اشک و با ۲ عدد شانه آنها رو فرم دهید. سپس با روغن داغ ب اندازه ی ک تغییر رنگ بدهد سرخ کرده، شعله رو خاموش کرده، کمی ک روغن سرد شد دوباره صدفها رو ب تابه منتقل کرده و تا طلایی شدنشون سرخ کنید. کمی ک سرد شد درون شربت منتقل کرده و سپس برداشته و سرو کنید.

#مدیریت_زمان 25 🔶 در این دوران که یک جوان باید بیشترین فعالیت مفید رو داشته باشه محدود شده به نیم ساعت مطالعه در روز! نتیجش چی میشه؟ ⭕️ اینکه هر روز چندین ساعت بیکار میشه و همین موضوع زمینه رو برای بسیاری از انحرافات آماده میکنه. جوان و نوجوان میگه خب من که درسمو خوندم و الان بیکارم! بریم با رفقا بیرون یه تابی بخوریم! 😍😎 بعد هم یه سرگرمی دیگه و.... انقدر جلو میره تا اون جوان از دست میره... 🔹 بعد پدر و مادرها و مدیران مدارس میگن دوره زمونه بدی شده! جوان هامون دارن خراب میشن و جامعه گرگ شده و ...😤 ببین بزرگوار! شما وقت جوان خودت رو به درستی پر نکردی. خب معلومه اون جوان مجبوره انرژی خودش رو صرف کارای نادرست کنه. 👈🏼 باید وقت جوان خودت رو به طور کامل پر کنی و انواع و اقسام برنامه ها فرهنگی و تربیتی و تفریحی سالم رو براش فراهم کنی.

درسهایی از حضرت زهرا (سلام الله علیها) 5⃣3⃣ قسمت سی و پنجم💎 زمانی که فاطمه بر آن حضرت وارد می شد آن حضرت به او خوشامد می گفت دست های او را می بوسید و در جای خود او را می نشاند. وقتی هم که پیامبر به خانه فاطمه می رفت او نیز به استقبال پدر می شتافت و خوشامد می گفت و دست های پدر ارجمندش را می بوسید. ابوثعلبه خشنی می گوید: پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم هرگاه از سفر برمی گشت اول نزد فاطمه سلام الله علیها می رفت، فاطمه نیز با مشاهده پدر می ایستاد و به استقبالش می شتافت پدر را در آغوش می گرفت و میان دو چشم پدر را می بوسید. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم از مقام معنوی و شکوه حضرت زهرا سلام الله علیها در روز قیامت خبر داده و می فرمود: دخترم فاطمه در روز قیامت سوار بر یک شتر بهشتی به محشر می آید پوشش آن شتر از حریر و لجامش از لؤلؤ تازه است. روی آن قبه ای از نور است که بیرونش از درون ودرونش از بیرون دیده می شود درون آن را عفو الهی و بیرونش را رحمت واسعه اش فرا گرفته بر روی آن تاجی از نور است که هفتاد پایه دارد که به درّ و باقوت آراسته است و چون ستاره درخشان در آسمان روشنی می دهد. ادامه دارد...

📖 رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت دویست و سی و هشتم عصر جمعه 26 اردیبهشت ماه سال 93 از راه رسیده و دیگر آماده رفتن از این خانه شده بودیم که به لطف خدا بعد از یک هفته پرسه زدن‌های مجید در خیابان‌های بندر، توانسته بودیم خانه کوچکی با همین مقدار پول پیش پیدا کنیم. هر چند در همین دو ماه، باز هم هزینه اجاره خانه افزایش یافته و مجبور شده بودیم اندک پس انداز این یکی دو ماه را هم روی پول پیش گذاشته تا مبلغ در خواستی صاحبخانه تأمین شود. حالا همه سرمایه زندگی‌مان، باقی مانده حقوق ماه گذشته بود و تا چند روز دیگر که حقوق این ماه به حساب مجید ریخته می‌شد، باید با همین مقدار اندک زندگی‌مان را سپری می‌کردیم. با اینهمه خوشحال بودم که هم خانه مناسبی نصیب‌مان شده بود، هم یک هفته مانده به مراسم، این خانه را تخلیه می‌کردیم تا حبیبه خانم و دخترش فرصت کافی برای چیدن جهیزیه داشته باشند. عبدالله وقتی فهمید می‌خواهیم خانه را تخلیه کنیم، چقدر با من و مجید جر و بحث کرد و چند بار وضعیت خطرناک من و کودکم را به رخم کشید، بلکه منصرف‌مان کند، ولی ما با خدا معامله کرده بودیم تا گره‌ای از کار بنده‌اش باز کنیم و یقین داشتیم به پاداش این خیرخواهی، روزی سرانگشت تدبیر خدا گره بزرگتری از کار زندگی‌مان خواهد گشود. چیزی به ساعت شش بعدازظهر نمانده بود که مجید مهیای رفتن به آژانس املاک شد تا به امید خدا، قرارداد اجاره خانه را بنویسد. صاحبخانه جدیدمان پیرزن بد قلقی بود که پول پیش را در هنگام امضای قرارداد طلب کرده و بایستی مجید تمام مبلغ پول پیش را همین امروز در آژانس املاک تحویلش می‌داد تا کلید خانه را بدهد. دیشب حاج صالح پول پیش این خانه را به همراه یک جعبه شیرینی به درِ خانه آورده و چقدر از مجید تشکر کرده بود که بی‌آنکه جریمه‌ای بگیرد، قرارداد را فسخ کرده و خانه را بی‌دردسر تخلیه می‌کند، هرچند مجید هنوز نگران وضعیت من بود و تنها به این شرط به تخلیه خانه رضایت داده بود که دست به چیزی نزنم و من همچنان دلواپس اسباب زندگی‌ام بودم که در این جابجایی صدمه‌ای نخورند. مجید گوشه اتاق روی دو زانو نشسته و دسته تراول‌ها را داخل کیف پولش جا می‌داد که با دل نگرانی سؤال کردم: «می‌خوای پول رو همینجوری ببری؟ ای کاش می‌ریختی تو حسابت، برای صاحبخونه کارت به کارت می‌کردی.» همانطور که سرش پایین بود، لبخندی زد و پاسخ داد: «به خانمه گفتم شماره حساب بده، پول رو بریزم به حسابت، عصبانی شد! گفت من حساب ندارم، اگه خونه رو می‌خوای پول رو با خودت بیار بنگاه!» از لحن تعریف کردنش خنده‌ام گرفت و به شوخی گفتم: «خدا به خیر کنه! حتماً از این پیرزن هاس که همش غُر می‌زنه!» که به سمتم صورت چرخاند و او هم پاسخم را به شوخی داد: «بیخود کرده کسی سرِ زن من غُر بزنه! خیلی هم دلش بخواد زن من داره میره مستأجر خونه‌اش بشه!» از پشتیبانی مردانه‌اش با صدای بلند خندیدم و دلم به همین شیطنت شیرینش شاد شد. زیپ کیفش را بست و از جا بلند شد که پرسیدم: «مجید! کِی بر میگردی؟» نگاهی به ساعت مچی‌اش کرد و با گفتن «ان شاء‌الله تا یکی دو ساعت دیگه خونه‌ام.» کیف پول باریکش را زیر پیراهنش جاسازی کرد که باز پرسیدم: «شام چی دوست داری درست کنم؟» دستی به موهایش کشید تا همچون همیشه بدون نگاه کردن به آیینه، موهایش را مرتب کند و با لبخندی لبریز محبت جواب داد: «همه غذاهای تو خوشمزه اس الهه جان! هر چی درست کنی من دوست دارم!» و از نگاه منتظرم فهمید تا جواب دقیقی نگیرم دست بردار نیستم که با خنده‌ای که صورتش را پُر کرده بود، پیشنهاد داد: «خُب اگه لوبیا پلو درست کنی، بهتره!» دست روی چشمم گذاشتم و با شیرین زبانی زنانه‌ام درخواستش را اجابت کردم: «به روی چشم! تا برگردی یه لوبیا پلوی خوشمزه درست می‌کنم!» با ما همراه باشید🌹 رمان های عاشقانه مذهبی 💍

📖 رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت دویست و سی و نهم از لحن گرم و مهربانم، نگاهش محو صورتم شد و با صدایی آهسته زمزمه کرد: «مواظب خودت باش الهه جان! من زود بر می‌گردم!» و از کنارم گذشت و هنوز به درِ خانه نرسیده بود که صدایش کردم: «مجید! خیلی خوشحالم که قبول کردی اینجا رو خالی کنیم! دل یه خونواده رو شاد کردیم! ممنونم!» دستش به دستگیره در ماند و صورتش به سمت من چرخید. نگاه غرق محبتش را به چشمان مشتاقم هدیه کرد و با مهربانی بی‌نظیرش پاسخ قدردانی‌ام را داد: «من که کاری نکردم الهه جان! این خونه زندگی مال خودته! تو قبول کردی که این زحمت رو به خودت بدی تا دل اونا رو شاد کنی!» و دیگر منتظر جواب من نشد که در را باز کرد و رفت. هنوز صورت مهربان و چشمان زیبایش مقابل نگاهم مانده و پرنده عشقش در دلم پَر پَر می‌زد که پشت سرش آیت‌الکرسی خواندم تا این معامله هم ختم به خیر شود. بسته گوشت و لوبیا سبز خُرد شده را از فریزر درآوردم تا یخ‌شان باز شود، برنج را هم در کاسه‌ای خیس کردم و تا فرصتی که داشتم، کمی روی تختم دراز کشیدم تا کمر درد کمتر آزارم بدهد. شاید هم به خاطر اضطراب اجاره خانه بود که از لحظه رفتن مجید، باز تپش قلب گرفته و نفسم به شماره افتاده بود. دستم را روی بدنم گذاشته و به بازی لطیف حوریه در بدنم دل خوش کرده بودم. خودش را زیر انگشتانم می‌کشید و گاهی لگدی کوچک می‌زد و من به رؤیای صورت زیبا و ظریفش، با هر فشاری که می‌آورد، به فدایش می‌رفتم که کسی به در خانه زد و نمی‌دانم به چه ضربی زد که قلبم از جا کَنده شد. طوری وحشت کردم و از روی تخت پریدم که درد شدیدی در دل و کمرم پیچید و ناله‌ام بلند شد و کسی که پشت در بود، همچنان می‌کوبید. از در زدن‌هایِ محکم و بی‌وقفه‌اش، بدنم به لرزه افتاده و به قدری هول کرده بودم که نمی‌توانستم چادرم را سر کنم. به هر زحمتی بود، چادر را به سرم کشیدم و با دست‌هایی لرزان در را باز کردم که دیدم پسر همسایه پشت در ایستاده و با صدای بلند نفس نفس می‌زند. رنگ از صورت سبزه‌اش پریده و لب‌هایش به سفیدی می‌زد و طوری ترسیده بود که زبانش به لکنت افتاده و نمی‌توانست حرفی بزند. از حالت وحشت زده‌اش، بیشتر هول کردم و مضطرب پرسیدم: «چی شده علی؟» به سختی لب از لب باز کرد و میان نفس‌های بُریده اش خبر داد: «آقا مجید ... آقا مجید...» برای یک لحظه احساس کردم قلبم از وحشت به قفسه سینه‌ام کوبیده شد که دستم را به چهارچوب در گرفتم تا تعادلم را حفظ کنم و تنها توانستم بپرسم: «مجید چی؟» انگار از ترس شوکه شده و نمی‌توانست به درستی صحبت کند که با صدای لرزانش تکرار کرد: «آقا مجید رو کُشتن...» و پیش از آنکه بفهمم چه می‌گوید، قالب تهی کردم که تمام در و دیوار خانه بر سرم خراب شد. احساس کردم تمام بدنم روی کمرم خُرد شد که کمرم از درد شکست و ناله‌ام در گلو خفه شد. چشمانم سیاهی می‌رفت و دیگر جایی را نمی‌دیدم. تنها درد وحشتناکی را احساس می‌کردم که خودش را به دل و کمرم می‌کوبید و دیگر نتوانستم سرِ پا بایستم که با پهلو به زمین خوردم. تمام تن و بدنم از ترس به لرزه افتاده و مثل اینکه کسی جنینم را از جا کنده باشد، از شدت درد وحشتناکی جیغ می‌کشیدم و می‌شنیدم که علی همچنان با گریه خبر می‌داد: «خودم دیدم، همین سرِ خیابون با چاقو زدنش! خودم دیدم افتاد رو زمین، پولش رو زدن و فرار کردن! همه لباسش خونی شده بود...» دیگر گوشم چیزی نمی‌شنید، چشمانم جایی را نمی‌دید و تنها از دردی که طاقتم را بریده بود، ضجه می‌زدم. حالا پسرک از حال من وحشت کرده و نمی‌دانست چه کند که بیشتر به گریه افتاده و فقط صدایم می‌کرد: «الهه خانم! مامانم خونه نیس، من می‌ترسم! چی کار کنم...» و من با مرگ فاصله‌ای نداشتم که احساس می‌کردم جانم به لبم رسیده و از دردی که در تمام بدنم رعشه می‌کشید، بی‌اختیار جیغ می‌زدم و شاید همین فریادهایم بود که مردم را از کوچه به داخل ساختمان کشاند و من دیگر به حال خودم نبودم که چادرم دور بدنم پیچیده و در تنگنایی از درد و درماندگی دست و پا می‌زدم. با ما همراه باشید🌹 رمان های عاشقانه مذهبی 💍

📖 رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت دویست و چهلم دلم پیش حوریه بود و نمی‌خواستم دخترم از دستم برود که بی‌پروا ضجه می‌زدم تا کسی به فریادم برسد و همه قلب و روحم پیش مجید بود و باورم نمی‌شد همسرم از دستم رفته که زیر آواری از درد، با صدای بلند گریه می‌کردم و میان ضجه‌هایم فقط نام مجید را تکرار می‌کردم. افراد دور و برم را نمی‌شناختم و فقط جیغ می‌کشیدم که از شدت درد، دیگر توانم را از دست داده و به هر چه به دستم می‌رسید، چنگ می‌زدم. زنی می‌خواست مرا از روی زمین بلند کند و من با هر دو دست روی زمین ناخن می‌کشیدم که دیگر نمی‌توانستم درد افتاده به دل و کمرم را تحمل کنم و طوری ضجه می‌زدم که گلویم زخم شده و طعم گرم خون را در دهانم احساس می‌کردم. نمی‌دانم چه مدت طول کشید و من چقدر با هیاهوی ضجه‌هایم همه جا را به هم ریختم که کسی مرا داخل ماشین انداخت. صدای مضطرب زنی را که کنارم نشسته بود، می‌شنیدم و صحنه گنگ خیابان‌هایی را می‌دیدم که اتومبیل به سرعت طی می‌کرد و باز فقط از منتهای جانم ناله می‌زدم که احساس کردم حوریه از حرکت افتاد. دستم را روی بدنم فشار می‌دادم بلکه مثل همیشه زیر انگشتانم تکانی بخورد، ولی انگار به خواب رفته و دیگر هیچ حرکتی نمی‌کرد که وحشتزده فریاد کشیدم: «بچه‌ام... بچه‌ام از دستم رفت...» دیگر نه به دردهایم فکر می‌کردم و نه حسرت مجیدم را می‌خوردم و فقط می‌خواستم کودکم زنده بماند و کاری از دستم بر نمی‌آمد که فقط جیغ می‌زدم تا پاره تنم از دستم نرود. حالا نه از شدت درد که از اضطراب از دست دادن دخترم به وحشت افتاده و از اعماق قلبم ضجه می‌زدم :«بچه‌ام تکون نمی‌خوره... بچه‌ام دیگه تکون نمی‌خوره... بچه‌ام داره از دستم میره... به خدا دیگه تکون نمی‌خوره...» ولی حرکت سریع اتومبیل، کشیدن برانکارد در طول راهروی طولانی بیمارستان و سعی و تلاش عده‌ای پزشک و ماما و پرستار، همه نوشداروی بعد از مرگ سهراب بود که دخترم مُرده به دنیا آمد. شبیه یک جنازه روی تخت بیمارستان افتاده بودم و اشک چشمم خشک نمی‌شد. بعد از حدود هشت ماه چشم انتظاری، عزیز دلم با چشمانی بسته و نفسی که دیگر بالا نمی‌آمد، از من جدا شده بود. حسرت لمس گونه‌هایش به دلم ماند که حتی نتوانستم یکبار ترنم گریه‌هایش را بشنوم یا تصویر رؤیایی لبخندش را ببنیم. بلاخره صورت زیبایش را دیدم که به خواب نازی فرو رفته بود و پلکی هم نمی‌زد. حالا به همین یک نظر، بیشتر عاشقش شده و قلبم برایش بی‌قراری می‌کرد که همه وجودم از داغ از دست دادنش آتش گرفته بود. هر چه می‌کردند و هر چقدر دلداری‌ام می‌دادند، آرام نمی‌شدم که صدای گریه‌هایم اتاق را پُر کرده و همچنان میان هق هق گریه ضجه می‌زدم: «به خدا تا همین یه ساعت پیش تکون می‌خورد! به خدا هنوز زنده بود! به خدا تا همین عصری لگد می‌زد...» و باز نفسم از شدت گریه به شماره می‌افتاد و دوباره ضجه می‌زدم که هنوز از مجیدم بی‌خبر بودم. هنوز نمی‌دانستم چه بلایی به سرِ مجیدم آمده و نمی‌خواستم باور کنم او هم رهایم کرده که گاهی به یاد حوریه ضجه می‌زدم و گاهی نام مجیدم را جیغ می‌کشیدم و هیچ کس نمی‌توانست آرامم کند که هیچ کس برای من مجید و حوریه نمی‌شد. آنقدر بی‌تابی مجید را کرده بودم که همه بخش از ماجرا با خبر شده و هر کس به طریقی به دنبالش بود. حالا لیلا خانم، مادر علی هم بالای سرم حاضر شده و او هم خبری از مجید نداشت. خانمی که به همراه شوهرش مرا به بیمارستان رسانده بود، وارد اتاق شد و رو به من کرد: «من الان داشتم با یکی از همسایه‌ها صحبت می‌کردم. می‌گفت کسی شوهرت رو ندیده.» و بلافاصله رو به لیلا خانم کرد: «علی کجا آقا مجید رو دیده؟» و لیلا خانم هنوز شک داشت که با صدایی آهسته جواب داد: «نمی‌دونم، می‌گفت چند تا خیابون پایین‌تر...» و کمی به حال خودم آمده بودم که لیلا خانم صدایم کرد: «الهه خانم! شماره آقا مجید رو می‌تونی بدی بهش زنگ بزنیم؟ شاید اصلاً علی اشتباه کرده! شاید با کس دیگه اشتباه گرفته!» و چطور می‌توانست اشتباه کرده باشد که با زبان کودکانه‌اش پیکر غرق به خون مجید را برایم توصیف کرد و از هول همین خبر بود که من گرانبهاترین دارایی زندگی‌ام را به پای مصیبت مجید فدا کردم و حوریه را با دستان خودم از دست دادم که باز از داغ دختر نازنین و همسر عزیزم، طاقتم طاق شد که با هر دو دستم ملحفه تخت را چنگ می‌زدم و گاهی به یاد حوریه و گاهی به نام مجید، ضجه می‌زدم. با ما همراه باشید🌹 رمان های عاشقانه مذهبی 💍

همہ فڪر می‌کنند چوݩ گࢪفتاࢪند بہ خدا نمی‌رسند، اما؛ چون بہ خدا نمی‌رسند گرفتاࢪند...(: ﴿حاج اسماعیݪ دولابے﴾🌿 🍂🍁🍂🍁

‍ 🌼 زندگی به سبک شهدا 🍀بعضے از بیمارای آسایشگاه طورے بودن که هیچ‌کس حتے طاقت دیدنشون رو نداشت، چه برسه بہ اینکہ ازشون نگهداری ڪنه، 🍀ولے صدیقه مےرفت اونا رو مے‌شست و ڪاراشون رو انجام مےداد و اصلاً هم از این کار ناراحت نمےشد. 🍀کلاً آدم پر دل و جرأتی بود، واسه همین هیچ وقت دنبال کارای ڪوچیک و راحت نمی‌رفت. 🍀همیشہ آخر_هفته‌ها یا تو آسایشگاه کهریزڪ پیداش مےکردیم یا تو بیمارستان معلولین ذهنے نارمک. 🌹 شهیده صدیقه رودباری 🍁 خاطره 📗مجله امتداد،ش30،ص36 💠 امام صادق عليہ السلام هر كہ يك بيمار مسلمان را عيادت ڪند خدا هميشہ با او هفتاد هزار فرشتہ گمارد تا در بند او درآيند و تا قيامت تسبيح و تقديس و تهليل و تڪبير گويند و نيمےاز نمازشان براےعيادت‏ كننده بيمار باشد. 📚الکافی، ج3،ص120 🍂🍁🍂🍁

پنج اصل را در زندگی بخاطر بسپارید 👈غرور: مانع يادگيری 👈عادت کردن: مانع تغيير 👈کم رويی: مانع پيشرفت 👈خودشیفتگی: مانع معاشرت 👈خودبزرگ بینی: مانع محبوبیت است. ‌ 🍂🍁🍂🍁

🔴تشکر از رئیس جمهور به خاطر توصیه به برخورد اقناعی درباره واکسن 🔻از صدا و سیما تقاضا می‌کنم از شیوۀ غلط تبلیغات در موضوع کرونا دست بردارد #تصویری

درمحضراهل‌بیت💛✨ امام‌علے(ع)‌فرموده‌اند:☺️ ای ‌مالڪ اگـر شب‌ هنـگام‌ کسی ‌را‌ در حالِ ‌گناه ‌دیـدی فردا‌ به آن ‌چشم ‌نگاهش‌‌مڪُن شایـد سحـر تـوبـه ڪرده‌ باشد و تو ‌ندانی...🌱❗️ إنَّهُ هُوَاَلتَوابُ‌اَلرَّحیم 😍 🍁🍂🍁🍂

هر شب پنجرہ های ملکوت آسمان بسوی قلبها گشودہ می شود الهی امشب! ﮐﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ قلبہای ما ﺑﺰﺩﺍﯼ و نور ایمانت را درقلبهایمان جاری کن 🌟شب زیبـاتون بخیـر🌟

🌸 یا رب ! ✨از پنجره‌ روزگار، 🌸 به‌درخت عمر که‌ می‌نگرم خوش‌تر، ✨از ياد‌ و نام زیبایت ثمری‌ نيست ... 🌸 یا ارحم الراحمین.. ✨روزمان را با نام و یادت و، 🌸 توکل به اسم اعظمت آغاز می‌کنیم، ✨به امید خودت، 🌸 ای مهربانترین مهربانان... 🌸🍃

سـ🍁ــلام روزتون پراز خیر و برکت 💐 امروز سه شنبه ☀️ ٢٧ مهر ١۴٠٠ ه. ش 🌙 ١٢ ربیع الاول ١۴۴٣ ه.ق 🌲 ١٩ اکتبر ٢٠٢١ ميلادى 🍁🍂

‍🌷آخرین سه شنبه مهر ماه تون ❤️معطر به ذکر شریف 🌷صلوات بر حضرت محمد ( ص ) ❤️و خاندان پاک و مطهرش 🌷اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ ❤️وَ آلِ مُحَمَّدٍ 🌷وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ 🌸🍃

🌹نیایش صبحگاهی 🍂💫 ✨خداوندا... 🍁تو را ستايش ميكنم! 🍂و از تو میخواهم که 🍁همه چیز را در این زندگی 🍂گذرا و زمینی 🍁به بهترین وجه تدبیر کنی 🍂زیرا تنها تو میدانی 🍁که چه چیز به صلاح من است! 🍁ای روزی دهنده بی منت 🍂ما را به سمت درهای 🍁گشوده از رحمتت 🍂هدایت کن... 🍁تا بهترینها نصیب تک تکمان گردد. آمیـن ...🙏 🌼🍃

دوستان مهربانم🌷🍃 صبح سه شنبه تون بخیر و امروزتان پرازبهترینها امیدوارم🌷🍃 امروزخداروهرلحظه کنارتون احساس کنید ولبخندروهدیه به دیگران کنید🌷🍃 🌷🍃

🍁ســلام 🍂صبح آخرين 🍁سه شنبه مهرماهتون بخیر 🍁روز پاییزیتون 🍂پُر از سلامتی و دل خوش 🍁دور و برتون 🍂پر از عشق و محبت 🍁لحظه هاتـون غرق زیـبـایی 🍂آرامش سهم دلهای مهربونتون 🍁🍂

ـ ـ جوابِ سلام، واجب است! پس بیایید هر روز صبح ، به او سلام کنیم! •اَلسَّلامُ‌عَلَیکَ یاخَلیفَةَ‌اللهِ وَناصِرَحَقّه♥️• #السلام‌علیک‌یاصاحب‌الزمان🌱 🌸🍃