#سلام_امام_زمانم 💚 ای بودم از نبودِ تو نابود می شوم می سوزم از فراقِ تو و دود می شوم آقا بیا و با دَمِ عیساییت ببین نابودم و زِ بودِ تو موجود می شوم #اللهم_عجل_لولیک_الفرج

╭━═━⊰🍃🌼🍃⊱━═━╮ #حدیث_نور ✨ امام صادق علیه‌السلام فرمودند: خواب مايه آسايش جسم، سخن مايه آسايش جان و سكوت مايه آسايش عقل است.✨

🎄🌷🎄🌷🎄 🌺🧚‍♀️هر كدام از ما مسير هاى يادگيری، منحصر بفردى داريم. همه درحال، يادگيرى درسهاى معنوى خود، به روش‌هاى گوناگون هستيم، و از آن طريق ، باحقيقت وجودى، خويش اشنا میشویم ... بیائید ديگران را بخاطر انتخاب، راهی متفاوت ، سرزنش نكنيم ... هيچگاه درصدد متقاعد كردن ديگران، بر نياييم ... و اگر كسى پرسيد، فقط اجازه دهیم تا پرسشگر در آنچه كه میدانیم سهيم شود ... مانع پيمودن راه ديگران نباشيم. اين نیز يكى از راه هاى تمرين عشق ورزى و دوست داشتن ديگران است .. 💕💕💕

سر صبحی هوس نام حسن زد بِسرم شاه بی لشکری و من به فدایت بشوم...

صبح آغاز عشق، انتهای غفلت، و زمان پرستش پاکی است در خانه ی صبح هم خدا هست و هم آفرینش و هم زلال مهربانی سلام دوستان خوبم✋ صبحتون بخیر و پر از شادی 🌸

برای امروزتون زيباترين حس‌ها رو خواهانم حس قشنگ آرامش حس دوست داشتن حس زيبا شدن حس وجود خدا در قلبتون حس لطافت گلها حس باران و حس داشتن لحظه‌های خوب امرزتون پر از دعای خیر💐

🎯ساعات بهشتی... 🔹 عارف وارسته میرزا اسماعیل دولابی : 🌸🍃بیداری بین الطّلوعین را از دست ندهید. یکی از چیزهایی که طعمش زیر دندانم مانده ، بیداری بین الطّلوعین است که از ساعات بهشتی است و در آن موقع فضا آرام است. #خودسازی #کلام_بزرگان 📚مصباح الهدی

🌸زود قضاوت نکنیم 🌷شخصی به حضرت داود ع مراجعه کرد 🌷گفت من یک گوسفند دارم وبرادرم ۹۹ گوسفند دارد ومیخواهد یک گوسفند مراهم بگیرد، حضرت داود بدون اینکه نظر آن برادر رابشنود،فرموداگراینجور باشد،درحقت ستم کرده، 🌷ولی بلافاصله متوجه شدکه بایدنظر آن برادرراهم میشنیدبعد قضاوت میکرد، ولذا بلافاصله استغفار وتوبه کرد. ۲۳و۲۴ سوره ص 💕💕💕

🌹امام باقر(ع): هركه با خانواده خود خوش رفتار است ، عمرش بسيار خواهد بود. 📚تحف العقول500155

پیش از پاسخ دادن به پرسش های ديگران اندکی سكوت كن تا پاسخ بهتری بيابی سكوتت در یاد هيچكس نخواهد ماند اما پاسخت را هميشه به یاد خواهند سپرد 💕💕💕

💐🍃🌿🌸🍃🌾🌼 🍃🌺🍂 🌿🍂 🌸 "'امام على"' عليه السلام از سخن گفتن با كسى كه گفتارت را نمى فهمد بپرهيز ، كه تو را به ستوه مى آورَد . شرح نهج البلاغه ، ابن ابى الحديد ، ج 20 ، ص 282 . ┄┅═══❁☀❁═══┅┄

#یه_نکته ی خیلی مهم 💎در دین اسلام برای رفتار صحیح در خانواده👇 ✅برنامه ی کاملی وجود داره. ✅در خانواده، مرد باید تا میتونه به خانمش "محبت کنه" ✅اما خانم "نباید انتظار محبت از شوهرش داشته باشه." 👆✅ ✅از اون طرف هم ، زن "باید از شوهرش اطاعت کنه" ✅اما مرد "نباید صبح تا شب دستور بده." 👆✅ ✴اگه کسی توی زندگیش همین دو تا قاعده ی کلیدی رو رعایت کنه 💟زندگیش فوق العاده شیرین میشه. 🔗یه چند روزی روی این دو تا قاعده فکر کنید 🔴این باعث میشه که بتونید بهتر عمل کنید. امتحانش ضرر نداره👍 #کاهش_رنج 🔺➖🔵➖🌺 سرزمین لذت ها

#داستان #دختر_شینا 🌹خاطرات شهیدحاج ستارابراهیمی هژبر #قسمت_چهلم 💞صاحب خانه خوب و مهربانی هم داشت که طبقه پایین می نشستند. همان روز آینه و قرآن را گذاشتیم روی طاقچه و فردا هم اسباب کشی کردیم. اول شیشه ها را پاک کردم؛ خودم دست تنها موکت ها را انداختم. یک فرش شش متری بیشتر نداشتیم که هدیه حاج آقایم بود. فرش را وسط اتاق پهن کردم. پشتی ها را چیدم دورتادور اتاق. خانه به رویم خندید. چند روز اول کارم دستمال کشیدن وسایل و جارو کردن و چیدن وسایل سر جایشان بود. تا مویی روی موکت می افتاد، خم می شدم و آن را برمی داشتم. خانه قشنگی بود. دو تا اتاق داشت که همان اول کاری، در یکی را بستم و کردمش اتاق پذیرایی. آشپزخانه ای داشت و دستشویی و حمام، همین. اما قشنگ ترین خانه ای بود که در همدان اجاره کرده بودیم. عصر صمد آمد؛ با دو حلقه چسب برق سیاه. چهارپایه ای زیر پایش گذاشت و تا من به خودم بیایم، دیدم روی تمام شیشه ها با چسب، ضربدر مشکی زده. جای انگشت هایش روی شیشه ها مانده بود. با اعتراض گفتم: «چرا شیشه ها را این طور کردی؟! حیف از آن همه زحمت. یک روز تمام فقط شیشه پاک کردم.» گفت: «جنگ شده. عراق شهرهای مرزی را بمباران کرده. این چسب ها باعث می شود موقع بمباران و شکستن شیشه ها، خرده شیشه رویتان نریزد.» 💞چاره ای نداشتم. شیشه ها را این طوری قبول کردم؛ هر چند با این کار انگار پرده ای سیاه روی قلبم کشیده بودند. صمد می رفت و می آمد و خبرهای بد می آورد. یک شب رفت سراغ همسایه و به قول خودش سفارش ما را به او کرد. فردایش هم کلی نخود و لوبیا و گوشت و برنج خرید. گفتم: «چه خبر است؟!» گفت: «فردا می روم خرمشهر. شاید چند وقتی نتوانم بیایم. شاید هم هیچ وقت برنگردم.» بغض ته گلویم نشسته بود. مقداری پول به من داد. ناهارش را خورد. بچه ها را بوسید. ساکش را بست. خداحافظی کرد و رفت. خانه ای که این قدر در نظرم دل باز و قشنگ بود، یک دفعه دلگیر و بی روح شد. نمی دانستم باید چه کار کنم. بچه ها بعد از ناهار خوابیده بودند. چند دست لباسِ نَشسته داشتم. به بهانه شستن آن ها رفتم توی حمام و لباس شستم و گریه کردم. کمی بعد صدای در آمد. دست هایم را شستم و رفتم در را باز کردم. زن صاحب خانه بود. حتماً می دانست ناراحتم. می خواست یک جوری هم دردی کند. گفت: «تعاونی محل با کوپن لیوان می دهند. بیا برویم بگیریم.» حوصله نداشتم. بهانه آوردم بچه ها خواب اند. 💞منی که تا چند روز قبل عاشق خرید وسایل خانه و ظرف و ظروف بودم، یک دفعه از همه چیز بدم آمده بود. با خودم گفتم: «جنگ است. شوهرم رفته جنگ. هیچ معلوم نیست چه به سر من و زندگی ام بیاید. آن وقت این ها چه دل خوش اند.» زن گفت: «می خواهی هر وقت بچه ها بیدار شدند، بیایم دنبالت.» گفتم: «نه، شما بروید. مزاحم نمی شوم.» آن روز نرفتم. هر چند هفته بعد خودم تنهایی رفتم و با شوق و ذوق لیوان ها را خریدم و آوردم توی کمد چیدم و کلی هم برایشان حظ کردم. شهر حال و هوای دیگری گرفته بود. شب ها خاموشی بود. از رادیو آژیر وضعیت زرد، قرمز و سفید پخش می شد و به مردم آموزش می دادند هر کدام از آژیرها چه معنی و مفهومی دارد و موقع پخش آن ها باید چه کار کرد. چند بار هم راستی راستی وضعیت قرمز شد. برق ها قطع شد. اما بدون اینکه اتفاقی بیفتد، وضعیت سفید شد و برق ها آمد. اوایل مردم می ترسیدند؛ اما کم کم مثل هر چیز دیگری وضعیت قرمز هم برای همه عادی شد. چهل و پنج روزی می شد صمد رفته بود. زندگی بدون او سخت می گذشت. چند باری تصمیم گرفتم بچه ها را بردارم و بروم قایش. اما وقتی فکر می کردم اگر صمد برگردد و ما نباشیم، ناراحت می شود. تصمیمم عوض می شد. ✍ادامه دارد....

#داستان #دختر_شینا 🌹خاطرات شهید حاج ستارابراهیمی هژبر #قسمت_چهل_ویکم 💞هر روز گوش به زنگ بودم تا در باز شود و از راه برسد. این انتظارها آن قدر کش دار و سخت شده بود که یک روز بچه ها را برداشتم و پرسان پرسان رفتم سپاه. آنجا با هزار مصیبت توانستم خبری از او بگیرم. گفتند: «بی خبر نیستیم. الحمدلله حالش خوب است.» با شنیدن همین چند تا جمله جان تازه ای گرفتم. ظهر شده بود که خسته و گرسنه رسیدیم خانه. پاهای کوچک و ظریف خدیجه درد می کرد. معصومه گرسنه بود و نق می زد. اول به معصومه رسیدم. تر و خشکش کردم. شیرش دادم و خواباندمش. بعد نوبت خدیجه شد. پاهایش را توی آب گرم شستم. غذایش را دادم و او را هم خواباندم. بچه ها آن قدر خسته شده بودند که تا عصر خوابیدند. آن شب به جای اینکه با خیال راحت و آسوده بخوابم، برعکس خواب های بد و ناجور می دیدم. خواب دیدم صمد معصومه و خدیجه را بغل کرده و توی بیابانی برهوت می دود. چند نفر اسلحه به دست هم دنبالش بودند و می خواستند بچه ها را به زور از بغلش بگیرند. یک دفعه از خواب پریدم. دیدم قلبم تندتند می زند و عرق سردی روی پیشانی ام نشسته. بلند شدم یک لیوان آب خوردم و دوباره خوابیدم. عجیب بود که دوباره همان خواب را دیدم. از ترس از خواب پریدم؛ اما دوباره که خوابم برد، همان خواب را دیدم. بار آخری که با هول از خواب بیدار شدم، تصمیم گرفتم دیگر نخوابم. 💞با خودم گفتم: «نخوابیدن بهتر از خوابیدن و دیدن خواب های وحشتناک است.» این بار سر و صداهای بیرون از خانه مرا ترساند. صدایی از توی راه پله می آمد. انگار کسی روی پله ها بود و داشت از طبقه پایین می آمد بالا؛ اما هیچ وقت به طبقه دوم نمی رسید. در را قفل کرده بودم. از پشت پنجره سایه های مبهمی را می دیدم. آدم هایی با صورت های بزرگ، با دست هایی سیاه. معصومه و خدیجه آرام و بی صدا دوطرفم خوابیده بودند. انگشت ها را توی گوش هایم فرو کردم و زیر پتو خزیدم. هر کاری می کردم، خوابم نمی برد. نمی دانم چقدر گذشت که یک دفعه یک نفر پتو را آرام از رویم کشید. سایه ای بالای سرم ایستاده بود، با ریش و سبیل سیاه. چراغ که. روشن شد، دیدم صمد است. دستم را روی قلبم گذاشتم و گفتم: «ترسیدم. چرا در نزدی؟!» خندید و گفت: «چشمم روشن، حالا از ما می ترسی؟!» گفتم: «یک اِهِمی، یک اوهومی، چیزی. زهره ترک شدم.» گفت: «خانم! به در زدم، نشنیدی. قفل در را باز کردم، نشنیدی. آمدم تو صدایت کردم، جواب ندادی. چه کار کنم. خوب برای خودت راحت گرفته ای خوابیده ای.» رفت سراغ بچه ها. خم شد و تا می توانست بوسشان کرد. نگفتم از سر شب خواب های بدی دیدم. نگفتم ترس برم داشته بود و از ترس گوش هایم را گرفته بودم، و صدایش را نشنیدم. 💞پرسید: «آبگرم کن روشن است؟!» بلند شدم و گفتم: «این وقت شب؟!» گفت: «خیلی خاکی و کثیفم. یک ماه می شود حمام نکرده ام.» رفتم آشپزخانه، آبگرم کن را روشن کردم. دنبالم آمد و شروع کرد به تعریف کردن که عراقی ها وارد خرمشهر شده اند. خرمشهر سقوط کرده. خیلی شهید داده ایم. آبادان در محاصره عراقی هاست و هر روز زیر توپ و خمپاره است. از بی لیاقتی بنی صدر گفت و نداشتن اسلحه و مهمات. پرسیدم: «شام خورده ای؟!» گفت: «نه، ولی اشتها ندارم.» کمی از غذای ظهر مانده بود. برایش گرم کردم. سفره را انداختم. یک پیاله ماست و ترشی و یک بشقاب سبزی که عصر صاحب خانه آورده بود، گذاشتم توی سفره و غذایش را کشیدم. کمی اشکنه بود. یکی دو قاشق که خورد، چشم هایش قرمز شد. گفتم: «داغ است؟!» با سر اشاره کرد که نه، و دست از غذا کشید. قاشق را توی کاسه گذاشت و زد زیر گریه. با نگرانی پرسیدم: «چی شده؟! اتفاقی افتاده؟!» باورم نمی شد صمد این طور گریه کند. صورتش را گرفته بود توی دست هایش و هق هق گریه می کرد. ✍ادامه دارد....

🎊 ولادت باسعادت 🎈قهرمان فصاحت و بلاغت 🎊و مظهر مهربانی و عطوفت 🎈عقیله ی بنی هاشم 🎊زینب کبری سلام الله علیها 🎈مبارک باد

ولادت عقیله بنی هاشم(ع) پرچمدار ولایت مبارکباد.👏👏👏👏