بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام! بعد از حمله اسرائیل به غزه و لبنان و کشانده شدن این درگیری‌ها به ایران احساس کردیم؛ جای نقل یک سری مفاهیم دینی و برخی از وقایع تاریخی بین مردم و فضای مجازی خالیه. مطالبی که برای درک و تحلیل شرایط امروز و تحلیل این حوادث با نگاهی وسیع‌تر لازمه. برای همین ما شروع کردیم به جمع‌آوری این آیات و روایات و سنت‌های الهی و هدف هم اینه که مخاطبان اینجا هم خودشون مطالعه کنند و هم به هر شکلی که می‌تونن در انتشارش شریک بشن. مطالب این کانال، توسط چند طلبه تهیه میشه وطول عمرش متناسب با حوادثیه که این روزها در جریانه. لذا احتمالا موقتی باشه.

شما می‌تونید بعد از خواندن این مطالب، اون‌ها رو به قلم و زبان خودتون بازنویسی کنید یا مطلب رو کپی و منتشر کنید و هیچ نیازی به نقل منبع هم نیست. اینجا درست شده که فقط یه پایگاه باشه؛ همین! بدون اسمی از کسی یا نشانی از جایی. اسمش رو هم گذاشتیم "پس‌نوشت" تا تاکید کنیم که این مطالب به عنوان مطالب مرجع و خامی هستند که مخاطب می‌تونه با سلیقه و ادبیات خودش پیام این مطالب رو (که همگی از منابع دینی هستند) بازنویسی و بازنشر کنه. فضای انتشار هر شبکه اجتماعی و هر قالبی می‌تونه باشه؛ از استوری اینستا و روبیکا و تلگرام گرفته تا استانوس واتساپ و وضعیت بله و حتی یه توییت. اگر تو این شبکه‌های اجتماعی کانالی دارید؛ می‌تونید از این مطالب برای کانال‌تون پست درست کنید و یا حتی توی گروه‌هایی که عضوید اونها رو بفرستید. بعضی از این مطالب رو هم به صورت عکس‌نوشته طراحی کردیم تا کاملا آماده‌ی استفاده باشن. متنش رو هم میذاریم تا هرکسی هرطور که میخواد از این مطالب استفاده کنه.

ما این کانال رو در تلگرام هم داریم و اگه خواستید می‌تونید اونجا عضو بشید https://t.me/pasnevesht

در هیچ‌کدام از در جنگ‌هاى صدر اسلام، برتری عددی و تسلیحاتی با مؤمنان نبود. در جنگ بدر ۳۱۳ نفر در برابر هزار نفر، در احد هفتصد نفر در مقابل سه هزار نفر، در خندق سه هزار نفر در برابر ده هزار نفر و در جنگ موته، ده هزار مسلمان در مقابل صد هزار نفر از كفّار قرار داشتند. «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْقِتَالِ ۚ إِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ ۚ وَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ يَغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ» (انفال، ۶۵) «ای پیامبر! مؤمنان را به جنگ (با دشمن) تشویق کن! هرگاه بیست نفر بااستقامت از شما باشند، بر دویست نفر غلبه می‌کنند و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از کسانی که کافر شدند، پیروز می‌گردند.» حالا علت ترس و تردید بعضی از مؤمنین و مسلمانان چیست؟ برتری تکنولوژی و تسلیحاتی و اطلاعاتی دشمن؟! قرآن نمی‌خوانید، دفاع مقدس هم یادتان رفته؟

این آیه طوری است که گویی سال‌ها و قرن‌ها آمده است تا امروز به دست ما برسد: «وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا» (نساء، ۷۵) چرا در راه خدا و (در راه) مردان و زنان و کودکانی که (به دست ستمگران) تضعیف شده‌اند، پیکار نمی‌کنید؟! همان افراد (ستمدیده‌ای) که می‌گویند: «پروردگارا! ما را از این شهر، که اهلش ستمگرند، بیرون ببر! و از طرف خود، برای ما سرپرستی قرار ده! و از جانب خود، یار و یاوری برای ما تعیین فرما!» خداوند این رسالت بزرگ انسانی را بر عهده ما گذاشته است. شاید ما و شما همان «ولیّ» و «نصیری» باشیم که از طرف خداوند برای حمایت و نجات بندگان مستضعفش تعیین شده‌ است.

هنگامی که مسلمانان در جنگ احزاب در محاصره قرار گرفتند و ترس و سختی بر آنها غالب شد، این آیه نازل شد: «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ» (بقره، ۲۱۴) آیا گمان کردید داخل بهشت می‌شوید، بی‌آنکه حوادثی همچون حوادث گذشتگان به شما برسد؟! همان‌ها که گرفتاری‌ها و ناراحتی‌ها به آنها رسید و آن‌چنان ناراحت شدند که پیامبر و افرادی که ایمان آورده بودند گفتند: «پس یاری خدا کی خواهد آمد؟!» [به آنها گفته شد:] «آگاه باشید، یاریِ خدا نزدیک است!» در سنت‌های الهی هیچ تغییری نیست و این آیه به یکی از همین سنت‌ها اشاره می‌کند که در همه‌ اقوام و اعصار جاری است و آن این است که همه‌ ملت‌ها باید از از کوران آزمایش‌ها بگذرند و در میانه این آزمایش‌ها، «مقاومت» است که زمینه‌‌ساز دریافت نصرت الهی است.

در خطبه ۲۷ نهج‌البلاغه امیرالمؤمنین علیه‌السلام خطاب به مسلمانان می‌فرماید: بدانيد كه من شب و روز و نهان و آشكار شما را به جنگ اين قوم دعوت كردم. به شما گفتم كه با اينان بجنگيد پيش از اينكه با شما بجنگند. به خدا قسم هيچ ملّتى در خانه‌اش مورد حمله قرار نگرفت مگر اينكه ذليل و خوار شد. همین نگاه وسیع فرامرزی، همین امتداد عمق راهبردی که از مولا به ما رسیده است، باعث شد که مردم ما روی کریه داعش را نبینند و همین هم ان‌شاءالله باعث می‌شود که رد کفش‌های خونین سربازان اسرائیلی را داخل کوچه‌ها و شهرهای ایران شاهد نباشیم‌.

آیت الله حائری شیرازی چهل سال پیش جایی گفته بودند: اگر سختی‌ها و فشارهایی پیش آمد، بدانید به این خاطر است که کسی را که بناست در صف اهل‌بیت علیهم‌السلام باشد تحت فشار قرار می‌دهند. این شخص اگر به درد اهل‌بیت علیهم‌السلام نخورد، در آخر به صف دشمنان ایشان ملحق می‌شود. درمقابل هم، خیلی‌ها از صف دشمنان بیرون می‌آیند و به صف اهل‌بیت علیهم‌السلام می‌پیوندند. بدانید که این سنت الهی دربارهٔ جبههٔ حق و باطل این است و همیشه این مشکلات وجود دارند تا زمانی که نور حق در سرتاسر عالم جلوه کند. اگر دل به این جبهه داریم و بیزاریم از ظلمی که در عالم فراگیر شده است، باید هزینه اصلاحش را هم بپذیریم و در برابر مشکلات و سختی‌های این راه مقاوم باشیم.

این آیه را ببینید! انگار تجسمی از شرایط امروز ماست که در گذشته اتفاق افتاده و توصیه شده که از آن عبرت بگیریم: «...مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ يَخْرُجُوا ۖ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا ۖ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ ۚ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُمْ بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ» (حشر،۲) شما هرگز گمان نمی‌کردید که یهودیان (از این دیار) خارج شوند و خودشان پنداشتند كه حصارها و دژهاى استوارشان در برابر (لشکر) خدا جلوگيرى خواهد كرد ولى خدا از آنجا كه گمان نمى‌كردند به سراغشان آمد و در دل‌هايشان رعب و ترس افكند به‌گونه‌اى كه خانه‌هايشان را به دست خود و به دست مؤمنان ويران كردند. پس عبرت بگیرید اى صاحبان چشم! جالب است که در قرآن بارها ترس افتادن در دل دشمنان جزو امدادهاى الهى شمرده شده است.

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «تَفْتَرِقُ أُمَّتِي ثَلَاثَ فِرَقٍ فِرْقَةٌ عَلَى الْحَقِّ... وَ فِرْقَةٌ عَلَى الْبَاطِلِ... وَ فِرْقَةٌ مُدَهْدَهَةٌ عَلَى مِلَّةِ السَّامِرِيِّ لَا يَقُولُونَ لا مِساسَ لَكِنَّهُمْ يَقُولُونَ لَا قِتَالَ إِمَامُهُمْ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ قَيْسٍ الْأَشْعَرِيُّ» امالی مفید، ص30. هر امتی سامری دارد و سامری امت من ابوموسی اشعری است و نشانه او لاقتال است؛ یعنی نه به جنگ!

در اسلام عقب‌نشینی نداریم؛ مگر عقب‌نشینی‌ای که در پسش نبرد مدبرانه‌ای باشه، مثل صبری که فرماندهان ما قبل از عملیات وعده صادق ۲ نشان دادند. «وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ» (انفال ۱۶) «و هر کس در آن هنگام (جنگ) پشت کند، مگر کسی که هدفش کناره‌گیری از میدان برای حمله مجدد یا پیوستن به گروهی [از مجاهدان] بوده باشد، به غضب خدا گرفتار خواهد شد و جایگاه او جهنم است که چه بد جایگاهی است!» فرار از جبهه گناه‌كبيره است و خداوند بر آن هم وعده‌ عذاب دنيوى داده است «باءَ بِغَضَبٍ» و هم عذاب اخروى «مَأْواهُ‌ جهنم»؛ اما برای تغییر تاکتیک استثنا قائل شده است.

امام صادق عليه‌السّلام فرمودند: انفاق كن و به پاداشى كه بعداً به تو مى رسد يقين داشته باش و بدان هر كه در راه طاعت خدا انفاق نكند، به انفاق در راه معصيت خدا مبتلا می‌شود و هركه به دنبال برآوردن احتياج دوست خدا نرود، ناگزير مى شود كه به دنبال بر آوردن حاجت دشمن خدا رود. مشکاة الأنوار في غرر الأخبار، ج1، ص 379. چقدر این حدیث تکان‌دهنده است. در میانه معرکه هیچکس نمی‌تواند بی‌تفاوت و بی‌خیال باشد. اصلاً ممکن نیست. این قانون خداست که اگر کسی مال و جان و علم و کمکش را از دوستان خدا دریغ کند، مجبور می‌شود روزی آن‌ها را در راه دشمنان خدا خرج کند.

شاید شما هم شنیده باشید که صهیون‌ها ترسو هستند؛ اما این ترس از کجاست؟ شاید این آیه قرآن قضیه را برایمان روشن کند: وَلَتَجِدَنَّهُم أَحرَصَ النّاسِ عَلى حَياةٍ وَمِنَ الَّذينَ أَشرَكوا يَوَدُّ أَحَدُهُم لَو يُعَمَّرُ أَلفَ سَنَةٍ وَما هُوَ بِمُزَحزِحِهِ مِنَ العَذابِ أَن يُعَمَّرَ وَاللَّهُ بَصيرٌ بِما يَعمَلونَ (بقره، ۹۶) و آنها را حریص‌ترین مردم، حتی حریص‌تر از مشرکان، بر زندگی (این دنیا، و اندوختن ثروت) خواهی یافت؛ (تا آنجا) که هریک از آنها آرزو دارد هزار سال عمر به او داده شود! در حالی که این عمر طولانی او را از کیفر (الهی) باز نخواهد داشت. و خداوند به اعمال آنها بیناست. و حالا کم‌کم لشکری سراسر حرص به ثروت و زنده ماندن در مقابل روحیه شهادت‌طلبی امتی قرار می‌گیرد که شهادت ارزش و آرزویش است.

ملت ایران هیچ نداشت و ایمان داشت و ایمان او را بر همه قدرت‌ها غلبه داد. و مسلمان‌های همه کشورها، دولتهاشان، همه چیز دارند، لکن ایمان ندارند. آنچه که کشور ما را، ملت ما را، پیروز کرد، ایمان به خدا و عشق به شهادت بود. عشق به شهادت در مقابل کفر، در مقابل نفاق، برای حفظ اسلام، برای حفظ قرآن کریم. سخنرانی امام خمینی(ره) در کوران جنگ با عراق در جمع فرماندهان و پرسنل نیروی دریایی ارتش، 23 خرداد 1361.

وقتی در جنگ احد شایع شد که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله کشته شده‌اند، عده‌ای سست شدند؛ اما عده‌ای گفتند: «ما با كسانى كه پيامبر با آن‌ها جنگيده جنگ مى‌كنيم.» و بعد این آیه نازل شد: وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ (آل عمران، ۱۴۴) محمد(ص) فقط فرستاده خداست؛ و پیش از او فرستادگان دیگری نیز بوده‌اند. اگر او بمیرد یا کشته شود، شما به عقب برمی‌گردید؟ و هرکس به عقب بازگردد، هرگز به خدا ضرری نمی‌زند و خداوند به‌زودی شاکران (و استقامت‌کنندگان) را پاداش خواهد داد.