تقریبا برای شرایط امروز ما بود که این آیه نازل شد: «وَلَا تَهِنُوا فِي ابْتِغَاءِ الْقَوْمِ ۖ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمُونَ ۖ وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا» (نساء ۱۰۴) و در راه تعقیب دشمن، (هرگز) سست نشوید! (زیرا) اگر شما درد و رنج می‌بینید، آنها نیز همانند شما درد و رنج می‌بینند؛ ولی شما امیدی از خدا دارید که آنها ندارند؛ و خداوند، دانا و حکیم است. اگرچه مردم ما بعد از حمله دیشب اسرائیل هیچ درد و رنجی حس نکردن ولی این آیه دو نکته داره. ۱. اگر هم زمانی از پاسخ دشمن دردی به شما رسید، با هم برابر نیستید؛ شما منِ خدا رو دارید. «وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ». ۲. تو این شرایط به جاى موضع تدافعى، در تعقيب دشمن و در حالت تهاجمى باشيد. «لا تَهِنُوا فِي ابْتِغاءِ الْقَوْمِ»

امروز کسی که دغدغه‌ی اسلام و انسانیت نداره هم باید بفهمه برای حفظ دنیای خودش هم که شده مبارزه با اسرائیل ضروریه. دشمنی که ترس و ضعف رو در طرف مقابلش ببینه شهامت بیشتری بر تقابل و جنگ پیدا می‌کنه. حتی اگه فقط نگران اقتصادت، امنیتت، قیمت دلار و... هستی چاره‌ای جز مقاومت نیست. تو نهج‌البلاغه هست، امیرالمومنین علیه‌السلام فرمود: هر کس از ترس یا بی‌اعتنایی جهاد را ترک کند، خدا لباس ذلّت و خوارى بر او مى‌پوشاند، بلا از هر سو او را احاطه مى کند و گرفتار حقارت و پستى مى شود، عقل و فهم او تباه مى گردد و به خاطر تضييع جهاد، حق از او گرفته مى شود، در راه نابودى پيش مى رود و از عدالت محروم مى گردد!

در همین رابطه این حرفای شیخ اسماعیل رمضانی رو هم میشه آورد:

والله العظیم اگر راهی جز مبارزه و مقاومت باعث رهایی این قوم بود، ما طالب اون راه بودیم؛ ولی راهی نمی‌بینیم. حالا مختارید که ملامت کنید جنگ طلبیم.

اینجا مصر و همسایه‌ی دیواربه‌دیوار غزه است. شاید فکر کنید این صدهزار نفر بالاخره برای حمایت از غزه جمع شدند. خیر! اومدند تا بزرگترین کنسرت در تاریخ مصر رو رقم بزنند درحالی که چند کیلومتری بیشتر با مردمی که به خاک و خون می‌افتند فاصله ندارند. رسول خدا ﷺ فرمود: كسی كه صبح كند و اهمیتی به كارهای مسلمانان ندهد، از آنان نیست و كسی كه صدای مردی را بشنود كه فریاد كمك خواهی از مسلمانان سر می‌دهد و پاسخش را ندهد مسلمان نیست. گرچه ما از غزه فاصله داریم اما فریاد کمک‌خواهی‌شان را می‌شنویم!

📜 امروز به روایت دیروز ▪️سرگردانی خودخواسته ▫️روند تصمیم گیری در مسائل مهم چگونه است؟ فکر و مشورت و توسل و توکل. حالا فکر کن بعد از اینکه مطمئن شدی به تصمیمی که یا درست است و یا درست تر از آن نیست و گزینه های دیگر را حذف کرده ای به خاطر آن، ترسی به جانت بیفتد که آن سرش ناپیدا. دلهره و تشویش عبور از پلی لرزان بر روی دره ای عمیق... چاره دیگری هم مگر هست؟! همه گزینه ها را بررسی کرده ای و از این مسیر بهتر پیدا نکردی. اگر بمانی، تصمیم بدتر را گرفته ای و نرفتن نتیجه ای بدتر از رفتن را دچارت خواهد کرد. ولی ترس... ترس... ترس را چه باید کرد؟! ▫️موسی (ع) فرمان ورود به زمین مقدس را صادر کرد. ضمنا یادآوری کرد که عاقبت وارد نشدن، پشیمانی است. و بنی اسرائیل، بارها طعم پشیمانی را چشیده بودند. ولی ترس... ترس مانع شد انگار. «إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ» یعنی مطمئن بودند که طایفه قدرتمندی در آن سرزمین ساکن است. همین عامل باعث شد به خیرخواهی خیرخواهان و تجربه های قبلی پشت کنند و بگویند: «خودت و خدات برید بجنگید! مشکلات رو که حل کردید، درخدمتیم»... «قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا أَبَدًا مَا دَامُوا فِيهَا ۖ فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ» ▫️فرقی ندارد اندیشمندان و متخصصان به این نتیجه برسند که مسیری درست است و یا خودت به آن برسی. فرقی ندارد که آن تصمیم چه قدر خطرناک باشد. وقتی گزینه بهتری نیست، چه می توان کرد؟ «از ترس مرگ، خودکشی کردن» هم که حماقت است. بله! می شود پشت کرد به فکر، به عقل، به مشورت، به همه چیز. ایرادی ندارد! ولی باید منتظر نتیجه سنگینش هم ماند. ▫️پای مملکت و آرمان ها ایستادن و خدمت کردن و جنگیدن با وجود این همه مشکلات، ترسناک است. نیست؟! که می شود راحت و بی دغدغه، جای دیگر، جور دیگر، زندگی کرد. نه؟! و این فکر ها، توی سر انسان می چرخد و ترس به جانش می اندازد که اگر بایستی و خدمت کنی، آینده ات چه می شود؟! چه طور زندگی ات را تأمین خواهی کرد؟! ترس و ترس و ترس، مدام به وجودت فشار می آورند و عقلت، مشورت هایت، گریه های پای سجاده ات، دانشمندانت، همه می گویند باید پای مملکت و آرمان ایستاد. اما زندگی بی دغدغه و راحت پس چه می شود؟! ▫️آخر ماجرا؟! چهل سال سرگردانی، برای وارد نشدن به سرزمینی که پیروزی در آن قطعی بود. باشد قبول اما حالا اگر به سمت پل رفتیم و سقوط کردیم چه؟! اگر فهمیدیم به رژیم اشغالگر باید حمله کنیم و بعد از حمله چند ده هزار نفر شهید دادیم و غزه، خاک مان، از بین رفت چه؟! ترس ندارد این همه شهید؟! ترس ندارد این ویرانی؟! ▫️حضرت موسی (ع) همین را هم جواب داد ... «وَعَلَى اللَّهِ فَتَوَكَّلُوا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ» که ایمان، ایمان، ایمان... ▫️آنی که تمام هستی اش در همین دنیا خلاصه می شود، یک موشک هستی اش را می گیرد ولی مومن، می داند که هستی در این دنیا خلاصه نمی شود و هر زحمتی به دنبالش حتما نتیجه خوبی خواهد بود که «قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنَا إِلَّا إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ» ...

📹 نه ایران، نه لبنان، نه حزب الله در طرفِ (جنگ با اسرائیل) نیست؛ فقط «دین» در طرف است! اگر دین در طرف هست، هرگز نباید بگوید من ضعیفم یا قدرتم ضعیف است، یا توان آن را ندارم؛ چون «هو معکم»! اگر ذاتِ اقدسِ الٰه با این نظام هست، چه اینکه هست؛ نظیر نظام اسلامی و انقلاب اسلامی، هیچ احتمال شکست نیست، هیچ؛ نه نیم درصد! هیچ احتمال شکست نیست، نظیر جریان انقلاب اسلامی. - آیت‌الله جوادی آملی، ۱۴۰۳/۰۷/۲۸

در جنگ بدر به مسلمين خبر رسيد كه كرز بن جابر كه از دشمنان اسلام بود، براى جنگ به کمک مشركين میاد. اين قضیه مسلمان‌ها رو نگران کرد؛ به زبان امروزی استرس گرفتن. این‌جا بود که این آيه نازل شد: إِذْ تَقُولُ لِلْمُؤْمِنِينَ أَلَنْ يَكْفِيَكُمْ أَنْ يُمِدَّكُمْ رَبُّكُمْ بِثَلَاثَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُنْزَلِينَ (۱۲۴) بَلَىٰ ۚ إِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا وَيَأْتُوكُمْ مِنْ فَوْرِهِمْ هَٰذَا يُمْدِدْكُمْ رَبُّكُمْ بِخَمْسَةِ آلَافٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُسَوِّمِينَ (۱۲۵ آل عمران) در آن هنگام که تو به مؤمنان می‌گفتی: «آیا کافی نیست که پروردگارتان، شما را به سه هزار نفر از فرشتگان، که از آسمان فرود می‌آیند، یاری کند؟!» بلی اگر صبر و مقاومت پیشه کنید و پرهیزکار باشید، چون کافران بر سر شما شتابان بیایند خدا پنج‌هزار فرشته را با پرچمی که نشان مخصوص سپاه اسلام است به مدد شما می‌فرستد. در نهایت هم كرز بن جابر از اين جنگ فرار كرد و به كمك مشکرین نیامد.

تفسیر نمونه می‌گه این آیه چنان مفهوم وسیعی داره که تمام مؤمنان راستین رو در هر عصر و هر زمان شامل می‌شه: مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‌ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلًا (احزاب ۲۳) از ميان مؤمنان مردانى هستند كه آنچه را با خداوند پيمان بسته بودند صادقانه وفا كردند (و خود را آماده‌ى جهاد نمودند)، برخى از آنان پيمانشان را عمل كردند (و به شهادت رسيدند) و بعضى ديگر در انتظار (شهادت) هستند، و هرگز (عقيده و پيمان خود را) تغيير ندادند. طبق این آیه شهادت برخى مؤمنان، عامل عقب‌نشينى يا دلسردى این مردها نمی‌شه «وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ» و روحيه اون‌ها رو تغيير نمى‌ده «وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِيلًا».

وقتی بعد از ریختن خون چهل هزار انسان، نه با محکومیت کشورهای دنیا دست از جنایت کشیده، نه با ابراز نگرانی سازمان‌های بین‌المللی و نه با خواهش و تمنای تشکیلات خودگردان فلسطین‌، این‌جاست که به حرف مولی امیرالمومنین علیه‌السلام می‌رسیم که فرمود: سنگی رو که به سمت‌تون پرتاب شد بگیرید و به همون‌جایی که ازش اومده پرتاب کنید. چرا که شر و بدى را جز با (همان) شر و بدى نمى‌شه دفع کرد. «رُدُّوا آلْحَجَرَ مِنْ حَيْثُ جَاءَ، فَإِنَّ الشَّرَّ لاَ يَدْفَعُهُ إِلاَّ الشَّرُّ» (۳۱۴ نهج‌البلاغه)