این روزها مطالبه از مسئولین برای ساخت سلاح اتمی زیاد شده. مسئولین هم بارها اعلام کردند که تنها چیزی که مانع ما برای ساخت سلاح اتمی شده فتوای حرمت رهبری برای ساخت این اسلحه است.
آیه ای در قرآن وجود داره که آیتالله فاضل لنکرانی در موردش فرمودن: این آیه، برای آیات قتال در قرآن چهارچوب و حد میذاره. یعنی به ما اجازه نمیده در جنگ و خونریزی پا به پای دشمن جلو بریم! آیه ۱۹۰ بقره میفرماد:
«وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ»
و در راه خدا، با کسانی که با شما میجنگند، نبرد کنید! و از حدّ تجاوز نکنید، که خدا تعدّیکنندگان را دوست نمیدارد!
بله ما در قصاص کشتار جمعی دشمن نمیتوانیم مقابل بمثل کنیم. این اسلام عزیز ماست و ما رو عزیز میخواد. نهیب میزنه که ضعیف و بیتحرک نباشیم. اما! اما اجازه نمیده با هر وسیلهای از خودمون دفاع کنیم. تو باغ وحش دنیای تمدن غرب فقط میشه برای دین محمد ﷺ فدا شد.
وقتی سه هفتهی پیش نتانیاهو وزیر جنگ خود، گالانت را از کابینه اخراج کرد، استدلالش این بود که "او به اندازه کافی شجاعت و شهامت پیشبرد جنگ را ندارد. ما بهتر میتوانیم کار حزب الله را به پایان برسانیم"
ماجرای پیجرها و شهادت فرماندهان حزبالله ضربه سنگینی به این سازمان وارد کرده بود اما برخلاف تصور اسرائیل این تشکیلات از بین نرفت و پا به پای اسرائیل شدت جنگ رو بالا برد. با اتخاذ سیاست «تلاویو در مقابل بیروت» و موشکباران گسترده شهرهای بزرگ رژیم صهیونسیتی توسط حزبالله (که عکس بالا انعکاس این حمله در اخبار دنیاست)، اسرائیل در زیرموشکباران، خواهان آتشبس با لبنان شد و البته لبنان هم این آتشبس رو با شرایطی پذیرفت. (خود حزبالله در مورد آتشبس سکوت کرد، نه تایید کرد و نه تکذیب)
حزبالله برای جنگ با اسرائیل اهدافی رو بیان کرد:
۱. هدف اولیه مشغول کردن اسراییل در جبهه شمال بود و کاهش فشار از مردم غزه.
۲. هدف میانی ناامن و غیرقابل سکونت کردن شمال سرزمین های اشغالی بود برای ایجاد فشار داخلی روی اسرائیل.
۳. هدف نهایی آتش بس در غزه بود.
اسرائیل هم از حمله به لبنان اهدافی رو دنبال میکرد:
۱. نابودی حزبالله و یا خلعسلاح اون
۲. اشغال لبنان تا رود لیتانی (که در عکس بالا مشخصه)
اسرائیل با وجود موفقیت در ترور فرماندهان حزبالله نتونست این سازمان رو فلج و نابود کنه. همچنین با وجود تبلیغات رسانهای بسیار، در اشغال بخشی از خاک لبنان نیز ناتوان ماند. چهار دههی پیش، پیش از تشکیل حزبالله، ارتش اسرائیل دو هفتهای تا جنوب بیروت رسید و دولت تعیین کرد. اما اکنون در جنوب لبنان از رسیدن به ناقوره و رد شدن از خیام هم ناتوان بود.
از اونطرف در تمام مدت جنگ اسرائیل با غزه، تهدید جبهه شمال بخشی از نیرو و تمرکز این رژیم رو مشغول کرد و حزبالله، از همان ابتدای جنگ تا به امروز، به این هدف اولیه رسید گرچه بعد از آتشبس این امر فعلا ادامه پیدا نمیکنه.
اما ناامن و خالی از سکنه کردن شمال سرزمینهای اشغالی هدفی بود که حزبالله به اون دست پیدا کرد و همچنان که آتشبس شده این سرزمین غیرقابل سکونت میمونه و مردمش منتظرن تا کی بازگشت به خانه رو از نتانیاهو هدیه بگیرن! همچنین احساس ناامنی از طرف شمال تا پایان عمر نکبتبار غاصبین روی اون سرزمین پابرجاست و مردمی که با تصور غیرقابل نفوذ بودن آسمان اسرائیل در اونجا زندگی میکردند جرات بازگشت به شمال رو ندارن. چاک فرایلیک معاون پیشین مشاور امنیت ملی اسراییل میگه: "به هیچ نرسیدیم چون دیگر در شمال احساس امنیت حاصل نمیشود."
عکس بالا گزارش روزنامه صهیونیستی "تایمز اسرائیل" در این مورده که در بخشی از این گزارش میگه:
«آتش بس با حزب الله هم باعث نمیشود تمام کسانی که از شمال سرزمینهای اشغالی فرار کردند، برگردند. آنها پس از طوفان الاقصی اعتماد به سیستم را برای تامین امنیت خود از دست دادهاند.»
اما هدف نهایی حزبالله که ادامه جنگ با اسرائیل تا توقف حمله این رژیم به غزه بود در ظاهر به نتیجه نرسید. البته آتش بس در لبنان میتونه مقدمهای بر آتش بس در غزه باشه. گرچه با وجود نحس اسرائیل، جنگ هنوز ادامه داره و این تنها آتشبس موقت حزبالله با کیان موقت اسرائیل بود.
آتشبس، پردهی چهارم
تصور اسرائیلیها و لبنانیها از این آتشبس چه بود؟ شکست یا پیروزی؟