eitaa logo
پاورقی
468 دنبال‌کننده
259 عکس
63 ویدیو
36 فایل
پاورقی حاوی یادداشت‌‌ها و نکات مهم آموزشی و پژوهشی در عرصه‌ی سیاستگذاری پژوهشی، مهارت‌های پژوهشی، مباحث اخلاقی فرهنگی و اجتماعی، اولویت‌های پژوهشی، معرفی کتب فاخر دینی، فلسفی و اخلاقی ▫️برای ارتباط با مدیر به شناسه زیر مراجعه کنید: ✅ @sadramah
مشاهده در ایتا
دانلود
📝محمد صدرا مازنی 💠علیه برنامه ریزی! 🔻پیش از هر کلامی بگویم: موضعم درباره برنامه ریزی منفی نیست؛ یعنی زندگی بی برنامه ارزش زیستن ندارد. [التدبیر قبل العمل یومن العثار: برنامه ریزی قبل از انجام کار موجب مصونیت از لغزش می شود؛ امام علی(ع)] مرادم از عنوان یاد شده 《برنامه ریزی با قید روزمره گی با معیار پول است.》 یعنی من کار می کنم تا پول در بیاورم. اگرچه همه کار می کنند برای امرار معاش و پول نیز به کار تعلق می گیرد؛ اما این مرام که همه چیز با معیار پول سنجیده شود هویت اخلاقی ما را تحت الشعاع قرار داده است؛ با این منطق حتی《وظیفه》نیز فدای پول می شود. یعنی اگر انجام یک وظیفه کاری به زمانی غیر از ساعت اداری موکول شود، و به دلیل مشکلات سازمان در تامین بودجه و اعتبار، اضافه کاری تعلق نگیرد، کارمند انگیزه ای برای کار ندارد. 🔻در چنین وضعیتی آرامش نیز فدای پول می شود. درمان و بهداشت و حتی اخلاق نیز پولی می شود. همین چند روز پیش دخترم برای رفع اختلال در شبکه پیام رسان شاد ناچار شد تا با یکی از مراکز مشاوره تماس برقرار کند؛ مشغول صحبت با خانمی شد که نحوه رفع اختلال و ورود به شاد را به او آموزش می داد؛ بانوی پشت خط تلفن بسیار مهربان، آرام و با تانی صحبت می کرد؛ من که از این سبک پاسخ به ارباب رجوع کمی شگفت زده شده بودم تصور کردم این خدمتی از ناحیه وزارت آموزش و پرورش است؛ بارها به وزیر محترم و همکاران مرحبا گفتم که در عصر روز تعطیل اینچنین با طراوت و شاداب با ارباب رجوع صحبت می کنند و مشاوره می دهند؛ مکالمه طولانی شده بود؛ در تمام این مدت من رکب خورده بودم؛ اساسا با یک موسسه خدماتی خصوصی طرف بودیم، هزینه مشاوره به پای من حساب شده بود. توجه و ادب مثال زدنی بانوی پشت خط به طمع پول بود؛ یعنی اخلاق پولی! 🔻علم نیز پولی می شود؛ چندی پیش استاد ارجمندم آقای دکتر سید حسن اسلامی اردکانی درباره اشخاصی نوشت که به قول خودشان《مقاله غیرعلمی پژوهشی بلد نیستند》؛ چیزی که اهل علم و دانشگاهی برای حفظ شان و جایگاه خویش به آن توجه دارند و ابراز می دارند: تنها برای نشریه ای مقاله می نویسند که رتبه علمی پژوهشی داشته باشد! راز پنهان درون این گزاره این است که 《چون پول برایم مهم است برای نشریه ای می نویسم که روی رتبه علمی ام تاثیر بگذارد.》 یعنی برای من پول خلق کند. همین رویه دانشگاهی حوزه های علمیه را نیز به ضیافت خویش دعوت کرد. 🔻پدیده عریان دیگری نیز که جناب ایشان مطرح کرده بود تقاضای پول هنگفت برخی از نشریات علمی پژوهشی از دانشجویان نگون بخت مقطع دکتری برای دریافت اکسپت است. یک مورد درخواست۳۲میلیون تومان از دانشجویی توسط یک نشریه [نا]علمی پژوهشی برای پذیرش دو مقاله. نامش را چه بگذاریم؟ 🔻بنابراین من علیه برنامه ریزی ای سخن می گویم که اندیشه ورزی را از ما می گیرد. از اخلاق تهی می کند، زمانمان را به دست می گیرد؛ مدیریت می کند و به سویی می کشاند که در آن 《همه چیز با پول درست می شود》 و دیگر هیچ! 🔻از همین رو برای دستیابی به آرامش باید زمانی را علیه برنامه ریزی سپری کنیم. آزاد باشیم؛ ذهنمان را از روزمره گی خالی کنیم و درباره چیزهای دیگری غیر از همه چیزهای روزمره بیاندیشیم. زمانی را به بطالت و بی خیالی سپری کنیم. بگذاریم ذهنمان درباره خودمان بیاندیشد؛ به گذشته برگردد؛ در کوچه پس کوچه های زمان کودکی مان را جستجو کند؛ زمزمه های لالایی مادر را بشنود؛ اقتدار پدر را به یاد آورد؛ با خواهر و برادر نجوا کند؛ برای رقیب ورزشی کوری بخواند؛ لابه لای علفهای مزرعه پرسه بزند، نیش زنبور را تجربه کند، مشق مدرسه و دنبال توپ فوتبال دویدن و بازی های کودکانه را مرور کند و نرم نرمک بزرگ شود، به امروزمان برسد و بی وقفه از امروز بگریزد، به آینده سیر کند و خویش را بر فراز ابدیت جستجو کند؛ آنگاه امروزش را بسازد. با خود بگوید من کیستم؟ در کجای تاریخ قرار دارم؟ به کجا باید بروم؟ چه مسئولیتی دارم؟ این زمان بطالت؛ فصل رویش امروز و فردا است که ما را نو می کند؛ به خویشتن وجودمان سلام کرده و برای فردا امیدوار؛ علیکم انفسکم. @masaelepazuheshi
پاورقی
📝محمد صدرا مازنی 💠پیشنهاد عنوان پژوهشی: نقش اخلاق رقابت در افزایش شادکامی 🔻چندی قبل گذارم به دنیای
نکته یکی از کاربران درباره این یادداشت: حسین بیرامی: بدون انسان کامل که در فرهنگ تشیع از آن تعبیر به امام میشود.... ساخت چنان جامعه ای محال خواهد بود...... 😳😳😳😳......وجود انسان های ملکوتی و وارسته برای اجرای آن مسائل و بلکه برای پژوهش های اینچنینی ضروریست..... .... . . . در کشور بوتان هم برای اولین بار نشاط و امید ناخالص ملی رو به جای تولید ناخالص ملی به کار بردند، اتفاقا موفقیت هایی رو هم کسب کردن ، اما چه مسائلی رو در این راه قربانی کردند ،،،الله اعلم..... . . . . مقصود ازین پیام آنکه...... تمرکز حوزه و محققانش بر تولید انسان های وارسته و ملکوتی ، افرادی که از ایثار و صداقت بالا برخوردار باشن ، افرادی که تنها به تحقق حق و حقیقت در خارج فکر کنن و لو به قیمت جانشان، راه گشای بسیاری از مسائل تمدنی خواهد بود، و الا با تولید هزاران جلد مقاله و کتاب خوش عنوان ، دردی از جامعه ی سرگشته و غرب زده امروزی دوا نخواهد گشت.
پاورقی
نکته یکی از کاربران درباره این یادداشت: حسین بیرامی: بدون انسان کامل که در فرهنگ تشیع از آن تعبیر ب
با نظر شما موافقم. در ضمن نکته مربوط به کشور بوتان را در آغازین صفحات کتاب سیاست شادکامی دیدم که در فرصت مقتضی آن کتاب را معرفی خواهم کرد‌
نکته ویرایشی(2) نادرست👇 شما باید نیازهای خود را از قبل پیش‌بینی کرده و به آگاهی مدیر برسانید. درست👇 شما باید نیازهای خود را  پیش‌بینی کرده و به آگاهی مدیر برسانید. نکته👇 با وجود «پیش» نیازی به واژه تکراری و حشو «قبل» نیست @masaeleaklaqi
معرفی کتاب در ستایش اتلاف وقت.pdf
260.1K
اولین جلسه شفاهی معرفی کتاب طبق برنامه در روز جمعه مورخ۲۱شهریور برگزار شد. برای دوستانی که فرصت دیدنش را از صفحه اینستاگرام اینجانب نداشتند، بخشی از متن پیاده شده (فصل اول) را در اختیار می گذارم. @masaelepazuheshi
🔴برای پژوهش ورزان(۲) 💠به سوی حرفه ای شدن 🔻تنها با رعایت ۵ عنصر یک چکیده خوب بنویسیم. یادتان باشد چکیده مقاله شما در ویترین پایگاههای علمی قرار می گیرد؛ از طرفی فراوانی خواندنی ها امکان گزینش را دشوار کرده است؛ پس چکیده مقاله خوبی بنویسید تا خواننده با دیدنش مشتری نوشته شما شود. 🔻اگر نکات ذیل رعایت شود چکیده مقاله قابل دفاع خواهد بود ۱. مقدمه: در یک یا دوجمله نظرات متخصصان یا نتایج پژوهشهای دیگر را بنویسید. ۲.  هدف: تنها در یک جمله هدف از انجام پژوهش را بنویسید. سعی کنید هدف اصلی با قلمی زیبا نوشته شود. ۳. روش: حداکثر در دو جمله درباره روش تحقیق، جامعه هدف، ابزار تحقیق و حجم نمونه نوشته شود. ۴. یافته های مهم تحقیق را در یک یا دو جمله درج کنید. از درج یافته های کم اهمیت بپرهیزید. ۵. نتیجه گیری: تنها و تنها نتیجه را بدون حاشیه پردازی و اضافه گویی در ضمن یک یا دو جمله درج کنید. ♦️ادامه دارد @masaelepazuheshi
💠برگزاری کارگاه 《به سوی الگوی آموزش پژوهش محور》 🔻روز گذشته به دعوت مسئولین محترم مدرسه منتظریه(حقانی) ساعاتی در آن مدرسه حاضر شدم و رهیافت جدیدم از آموزش پژوهش محور را با جمعی از فضلایی که به صورت حضوری یا غیر حضوری در برنامه تربیت مربی پژوهش شرکت کرده بودند، به اشتراک گذاشتم. به حضرت آقای زادحسینی مدیر محترم مدرسه و دیگر دوستان خوبم در آن مدرسه به ویژه آقایان علی پور و آذربایجانی خداقوت می گویم. @masaelepazuheshi
💠نوشته ای از یک کتاب 🔻هنگام خوردن شامی که مادر یانگ نام تدارک دیده بود، دوباره بغضم را فرو خوردم. او با افتخار توضیح می داد که چطور توانسته بود به من، مهمانش، نصف کاسه برنج بدهد._از هر وعده غذایی ده دانه برنج ذخیره کرده بود...._از یانگ نام پرسیدم، ذخیره آن برنج چقدر زمان برده، جواب داد: سه ماه. باورم نمی شد آنان برنج را دانه ای می خوردند نه کیلویی! ♦️کتاب رهبر عزیز. خاطرات جنگ جین سونگ. ص۸۳. @masaelepazuheshi
📝محمدصدرا مازنی ⏺با پژوهش ورزان(۱) 💠زمینی‌تر بنویسیم 🔻چندی پیش کتابی از محققی ارجمند را مطالعه می کردم؛ یکی از مقالات کتاب در دفاع از فلسفه جزیره در برابر فلسفه قاره بود که بر هایدگر و اندیشه‌هایش حمله می کرد؛ یکی از نقدهایش دشوارنویسی‌ هایدگر بود. نزاع دو مکتب محل بحثم نیست؛ اصل نقدش بر فلسفه قاره نیز مورد توجه این نوشته نیست. مهمتر از نکتۀ بجای او دربارۀ دشوارنویسی هایدگر نیز که اهل فضل بر آن آگاهند مطلب دیگری بود که برایم جالب بود؛ او نوشته بود: کوتاهی عمر و فراوانی خواندنی‌ها مرا از خواندن نوشته‌های دشوار برحذر می‌دارد. به گمانم نکته درستی است؛ درحالی که هرکس در رایانه و گوشی هوشمند همراهش چند کتابخانه مجازی در اختیار دارد، چرا باید وقت محدود خویش را صرف خواندن نوشته‌های دشوار کند؟ 🔻اخیرا در جستجوی کتابهایی درباره یکی از موضوعات علوم انسانی بودم. دو کتاب به دستم رسید. مشغول تورق شدم؛ یکی از کتابها نوشته فاضلی حوزوی بود. متن کتاب دشوار، خسته کننده و حتی همراه با مباحث نظری غیرضروری بود؛ درحالی که کتابی دیگر در همان موضوع روان، ساده، جذاب و به دور از کلمات نامأنوس بود. این دومی ترجمه یک اثر غیرفارسی بود. 🔻نمی‌دانم آیا دشوارنویسی برای عده‌ای برند شده است یا عادت؟ گویی نمی‌خواهند و شاید هم نمی‌توانند به زبان مردمی و عامه بنویسند. اگر نتوانند ایرادی ندارد؛ اما نخواستن را نمی‌فهمم. اگرچه هر دانشی ادبیات تخصصی خاص خودش را دارد؛ اما از سخت‌نویسی و استفاده از واژگانی که برای فهمش به یک فرهنگ لغت اختصاصی نیاز باشد چه سودی عاید نویسنده می‌شود؟ آیا علم اشخاص با ترازوی میزان استفاده از کلمات غریب سنجیده می‌شود؟ اساساً چرا باید اینچنین مقاله‌ها و کتابها را خواند؟ به جز چند دانشجو (که به توصیه استاد) ناگزیر به مراجعه است؛ چه انگیزه‌ای برای خوانده شدن این چنین نوشته‌هایی وجود دارد؟ 🔻اگرچه برای مبارزه با دشوارنویسان نیازی به اقدامات ویژه و راه‌اندازی پویش در شبکه های اجتماعی فضای مجازی نیست. مخاطبان چنین آثاری به غایت اندک‌اند‌. کافی است در مقام آموزش یاد بگیریم ساده و روان بنویسیم، مخاطب را خسته نکنیم، از عرش دشوار نویسی به فرش روان نویسی نقل مکان کنیم، برای مردم بنویسم و آسمانی تر شویم. پ.ن: منابع کهن و دست اول که به اقتضای زمانه و ادبیات مرسوم نوشته می شد و نیز نوشته های تخصصی محل بحث نیست. @masaelepazuheshi
پاورقی
📝محمدصدرا مازنی ⏺با پژوهش ورزان(۱) 💠زمینی‌تر بنویسیم 🔻چندی پیش کتابی از محققی ارجمند را مطالعه م
یادداشت حناب آقای مهدوی درباره نوشته زمینی تر بنویسیم. مهدوی: سلام و ارادت خدا قوت متاسفانه بسیاری از فضلا و اعزه توان ساده نویسی را ندارند؛ نه اینکه نخواهند. بله عده قلیلی هستند که از عمد دشوارنویسی و دشوارگویی را برگزیدند و آن را ملاک علمیت می‌دانند. اما به هرحال مخاطب امروزی وقت و حوصله برای فهم عبارت ندارد، دنبال اصل محتواست، به شکل سریع و آسان.