خبر: تجهیز و راه‌اندازی کارگاه ساخت ملزومات فلزی (چاقو، بگده وتعمیرات اساسی فلزی) با ساخت برخی تجهیزات به صورت ابتکاری توسط و با مدیریت برادر مهدی دارابی روستای قلعه‌جوق، جنب مسجد صاحب‌الزمان عج 🍂🍁🌷🍁🍂

دارم ندارم یه باوه پیره 🌺🌸🍃🌸🌺 https://telegram.me/Akharin_akhbar_ghalejoogh

راه قدس مرد جنگ می خواهد و مرد جنگ نیز کربلایی است

🖼#لوح آخر چه بود این مرگِ نو؟ این مرگ عزرائیل‌کُش!... نبض گلوی کیستی؟ ای صور اسرافیل‌کُش! گرم نبردی تن‌به‌تن، رخ در رخ مرگی کهن هابیلِ صورت‌بسته‌ای، در هیبتی قابیل‌کُش لَم داده بر عرشی مگر؟! مابین جنات و نَهَر عند ملیکٍ مقتدر... ای آیه‌ی تأویل‌کُش در ناگهان واپسین، صد معجزه در آستین در چشم خشمی آتشین، در کف عصایی نیل‌کُش دیدی نمی‌مانَد نهان! دار و درفشت بود هان! ریگی به کفشت بود هان! از ریگ‌های پیل‌کُش این فصل را بی‌خواب کن، این نسل را بی‌تاب کن میراث خود پرتاب کن؛ آن چوب اسرائیل‌کُش! 🔘محمد مهدی سیار ☑️کانال شهید سلیمانی👇 http://eitaa.com/joinchat/640811030C1457b2a299

احسنت بخاطر سروده و تصویر زیبا

این مرد دست فلسطینی ها را پر کرد

🔴 این شخص، سفیانی است 1️⃣ سفیانی، سرخ‌رو مو زرد چشم رنگی است: ▫️«السُّفْيَانِيُّ أَحْمَرُ أَشْقَرُ أَزْرَقُ»[1] ▪️احمر: سرخ‌رو؛ اشقر: مو زرد، بور؛ ازرق: کبود چشم، چشم رنگی مایل به سبز. ▪️«سفيانى سرخ‌رو سفيد متمایل به سرخی‌پوست و زاغ چشم است»[2] ▪️«اشقر» یعنی بور و مو زرد؛ «ازرق» یعنی چشم‌رنگی مایل به سبز[3] 2️⃣ سفیانی دچار بیماری پوستی است: ▫️«السُّفْيَانِي...بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ»[4] 3️⃣ سفیانی، مکه و مدینه را ندیده است: ▫️«السُّفْيَانِيُّ لَمْ يَعْبُدِ اَللَّهَ قَطُّ وَ لَمْ يَرَ مَكَّةَ وَ لاَ اَلْمَدِينَة»[5] 4️⃣ سفیانی از روم می‌آید: ▫️«يُقْبِلُ السُّفْيَانِيُّ مِنْ بِلَادِ الرُّوم»[6] 5️⃣ سفیانی، صلیب به گردن است: ▫️«يُقْبِلُ السُّفْيَانِيُّ مِنْ بِلَادِ الرُّومِ مُنْتَصِراً فِي عُنُقِهِ صَلِيب‏»[7] 6️⃣ سفیانی آخرین مُهره یهود است: ▫️«إِنْ عُدْتُمْ بِالسُّفْيَانِيِّ عُدْنَا بِالْقَائِم‏»[8] 7️⃣ سفیانی هم‌پیمان حکومت عربستان قبل از ظهور است: ▫️«فَيَبْتَدِرُ الْحَسَنِيُّ إِلَى الْخُرُوجِ فَيَثِبُ عَلَيْهِ أَهْلُ مَكَّةَ فَيَقْتُلُونَهُ وَ يَبْعَثُونَ بِرَأْسِهِ إِلَى الشَّامِيِّ...يَبْعَثُ الشَّامِيُّ عِنْدَ ذَلِكَ جَيْشاً إِلَى الْمَدِينَة»[9] ▪️حکومت عربستان، نفس زکیه که از سادات است را به شهادت می‌رساند[10] 8️⃣ سفیانی فریاد انتقام سر می‌دهد: ▫️«السُّفْيَانِيّ...يَقُولُ يَا رَبِّ ثَأْرِي ثَأْرِي»[11] 9️⃣ کینه و حقد سفیانی، نسبت به شیعیان بارز است: ▫️«السُّفْيَانِيّ...حَنَقَهُ وَ شَرَهَهُ إِنَّمَا هِيَ عَلَى شِيعَتِنَا»[12] 🔟 هَم و غَم سفیانی بعد سوریه، حمله به عراق است: ▪️«السُّفْيَانِيُّ...لَا يَكُونُ لَهُ هِمَّةٌ إِلَّا الْإِقْبَالَ نَحْوَ الْعِرَاق»[13] 1️⃣1️⃣ سپس سفیانی عزم حمله به ایران را خواهد داشت در حالیکه ایرانیان مهیای ظهور می‌شوند: ▫️«تُقبِلُ خَيلُ السُّفيانِيِّ في طَلَبِ أهلِ خُراسانَ فَيَقتُلونَ شيعَةَ آلِ مُحَمَّدٍ بِالكوفَةِ ثُمَّ يَخرُجُ أهلُ خُراسانَ في طَلَبِ المَهدِيِّ»[14] 2️⃣1️⃣ ایرانیان، در آستانه ظهور شکست سختی را بر لشکر سفیانی موردحمایت غربی ها وارد می‌کنند: ▫️«إذا خَرَجَت خَيلُ السُّفيانِيِّ إلَى الكوفَةِ بَعَثَ في طَلَبِ أهلِ خُراسانَ و يَخرُجُ أهلُ خُراسانَ في طَلَبِ المَهدِيِّ فَيَلتَقي هُوَ وَالهاشِمِيُّ بِراياتٍ سودٍ عَلى‏ مُقَدِّمَتِهِ شُعَيبُ بنُ صالِحٍ فَيَلتَقي هُوَ وأَصحابُ السُّفيانِيِّ بِبابِ إصطَخرَ فَتَكونُ بَينَهُم مَلحَمَةٌ عَظيمَةٌ فَتَظهَرُ الرّاياتُ السّودُ و تَهرُبُ خَيلُ السُّفيانِيِّ فَعِندَ ذلِكَ يَتَمَنَّى النّاسُ المَهدِيَّ ويَطلُبونَهُ»[15] ▪️بعد از شکست سفیانی توسط ایرانیان، مردم در تمنای حضرت مهدی لحظه‌شماری می‌کنند: ▫️«إذا هَزَمَتِ الرّایاتُ السّودُ خَیلَ السُّفیانِی...تَمَنَّى النّاس المَهدِی فَیطلُبونَه‏»[16] ▪️و بعد از ظهور، لشکر اعزامی از ایران که اصحاب قائم نیز در میان آنان حضور دارند، با امام مهدی بیعت خواهند کرد: ▫️«رَایاتٌ مِنْ قِبَلِ خُرَاسَانَ...وَ مَعَهُمْ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِم[17]؛ فَإِذَا ظَهَرَ الْمَهْدِی بَعَثَ إِلَیهِ بِالْبَیعَة»[18] ✅ پی‌نوشت: 1. نعمانی، الغیبة، ص۳۰۶. صدوق، کمال‌الدین، ج۲، ص۶۵۱. 2. غفاری، غیبت نعمانی، ص۴۲۵. 3. ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۷، ص۷۳. 4. صدوق، کمال‌الدین، ج۲، ص۶۵۱. 5. نعمانی، الغیبة، ص۳۰۶. 6. شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۶۳. 7. شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۶۳. 8. قمی، تفسیر القمی، ج۲، ص۱۴. 9. کلینی، الکافی، ج۷، ص۲۲۵. 10. آیتی، تاملی در نشانه‌های ظهور، ص۲۳۴. 11. صدوق، کمال الدین، ج۲، ص۶۵۱. 12. نعمانی، الغیبة، ص۳۰۰. 13. نعمانی، الغیبة، ص۲۸۰. 14. نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۸، ص۲۸۹. 15. سیوطی، العرف الوردی، ص۱۲۵. 16. کنز العمّال، ج۱۴، ص۵۹۰. 17. نعمانی، الغیبة، ص۲۸۰. 18. شیخ طوسی، الغیبة، ص۴۵۲.