به نظرم یکی از دوستداشتنیترین اشیا توی آشپزخونه، دستکشه! لازم نیست نگران باشی که آب چقدر داغه و قابلمه چقدر چرب یا بزرگه. نگران خیس شدن آستین لباست نیستی، تازه حتی میتونی انگشتر رو هم درنیاری و بعداز جدال با ظرفهای چرب، دستت خشک و تمیز از دستکش بیرون بیاد! واقعاً اختراع فوقالعادهایه.
بلاتشبیه، اما، در جدال با دنیا، ارتباط با خدا همینطوری مثل یه محافظ عمل میکنه. مسائلی توی دنیا هستن که مثل ظرفن، هرچقدر هم رهاشون کنی فایدهای نداره و بدتر هم میشه. باید به جنگ باهاشون رفت؛ هرچه زودتر. برای این جنگ، گاهی ابزارها خودشونم میتونن آسیب بزنن، مثل آب داغ، مثل مایع ظرفشویی...
وقتی ارتباط با خدا محکم باشه، میبینی بعداز یه نبرد نفسگیر با دنیا، تونستی راحت بیای بیرون از ماجرا. البته بههرحال خستگی هست. اینم ذات دنیاست؛ «دنیا»، از ریشهٔ «د/ن/و» بر وزن «فُعلیٰ» و بهمعنای پَستتر. خب. پس اگه ذاتش اینه، عیبی نداره دیگه. توجهت رو از خستگی به دستهای خشک و تمیزت معطوف کن...
@pelak13