ՙ     𓏸 ׁ ׅ🍶   𝗂 ᤐ𝖺ᥢᥢ𝖺 𝖻ᥱ 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝗏𝖺ᥴ𝗎𝗎𝗆 𝖼𝗅ᥱ𝖺𝗇ᥱ𝗋﹐ 𝖻𝗋ᥱ𝖺𝗍𝗁𝗂𝗇 𝗂𝗇 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝖽𝗎ꮪ𝗍, 𝗂𝖿 𝗒𝗈𝗎 𝗅𝗂𝗄𝖾 𝗒𝗈𝗎𝗋 ᥴ𝗈𝖿𝖿ᥱᥱ 𝗁𝗈𝗍﹐𝖫𝖾𝗍 𝗆𝖾 𝖻𝖾 𝗒𝗈𝗎𝗋 𝖼𝗈𝖿ᥱᥱ 𝗉𝗈𝗍   ⋆

𓂃𝟗𝟑𝟐𝟎！

— اینجا؛ حوالی رود سن، هنوز با دست‌های یخ‌زده‌ام، فراموشم نکن‌های خشکیده را در آب می‌اندازم. من که نه، اما قلبم هنوز متقاعد نشده که فراموشم نکن‌ها دیگر کارساز نیستند. همان شبی که باران مرثیه‌ی مُردن را خواند، تمامِ فراموشم نکن‌های آبیِ در دستانم، بی‌روح شدند. تنها من ماندم و دست‌های یخ‌ زده‌ام و شانزلیزه‌ای که تمامِ سایه‌ها را در انتهایش حبس می‌کرد. رود سن کجا تمام خواهد شد؟ شاید آنجا شاخه‌های تازه روییده‌، انتظارت را بکشَند.

:))

وقتی بیرون میری یهو بارون میاد در عین لرزیدن از سرما بدو بدو هم میکنی>>>

“ کسایی که لانادل‌ری گوش میدن قطعا انسان های هاتی هستند “

‌‌︐ میخوای من برات بنویسم؟ مطمئن نیستم اینو بخوای. بگو تو هم مثل من نمیتونی گذشته رو از ذهنت بیرون کنی. سعی کردم احساساتم رو مخفی کنم ولی فکر کنم زیادي واضح بودن. حس میکنم مجازات شدم. کارایی که برای نزدیک شدن به تو انجام دادم بیشتر شبیه ساختن یه دیوار بین خودمون بود. حتي نمیدونم که باید کدوممون رو مقصر بدونم. تلاش برای شکستن دیواری که بینمونه فقط باعث بیشتر شکسته شدن قلبم میشه.ما براي هم تبدیل به خاطره ای شدیم که نمیشه پاکش کرد. سناریوی عشقی که ما ساختیم حالا خاموش و تاریک شده و اگه صحفه ی آخرش رو ورق بزنی، دیواره های داستانمون برای همیشه فرو میریزه.