🖤شهادت هنرمردان خداست🖤 مجری شبکه بی بی سی هنگام اعلام خبرحادثه برای رئیس جمهورایران بغض کرده بود، آمریکا وفرانسه وچندکشورمعاند هم پیام تسلیت فرستادند داشتم به این فکرمیکردم که چی میشه که برای رفتن یک آدم دوست ودشمن میسوزند؟ یا اینکه یک امام جمعه مگر چطور زیسته وبامردم چطور مراوده داشته که اینطور سیل جمعیت درتبریز مقابل منزلش تجمع کردند؟ یکمرتبه بیاد این آیه افتادم: إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا ﴿۹۶ مریم﴾ كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏ اند به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دلها] قرار مى‏ دهد شهادت گوارای وجودتان 🥀🥀🥀

خبر شهادت حاج قاسم عزیز را که گفتند پیر و جوان با هر جناح و عقیده ناخودآگاه و بی پروا با قلبهای پراز غم، خودرا به تشییع جنازه سردار دلها رساندند. وحالا امروز چند سالی ست که ایران خادمی را به خود دید که از تمام هستی اش کم نگذاشت، حتی گفت اگر با اهانت به من مشکل مردم حل می‌شود ویا حتی دردی از مردم کم می‌شود برایم غمی نیست! ایران خادمی را به خود دید که غمش غم مردم بود و همّش سفره مردم ! واما ایران همان که کشور امام رضاست را می‌گویم، همان که می‌گویند حرم است! امروز حرم ما داغدار خادمش شده! مولایمان امروز، اورا برای خود خریده و ما همچنان رنج دلتنگی را به دوش خواهیم کشید! غمی نیست که مرد دلسوز دیگری از راه خواهد رسید. اما... اگر دوباره من از کاروان شهادت جا ماندم چه؟! #شهیدجمهور ✍شریفی

شهادت گوارای وجودت مرد! همین قدر ذوب در ولایت بودی که از میان میلیون‌ها دست رو به آسمان، تنها دعای تو مستجاب شد... حالا که به وصال معشوق رسیدی، حالا که ثابت کردی مستجاب‌الدعوه‌ای، برای ما دعا کن. برای مای بعد از تو... #رئیسیِ‌عزیز @pichakeghalam

قلب‌های غمباد گرفته، کوه‌های فروریخته، حنجره‌های مه آلود، مردمک‌های طوفانی، چشم به راه درآغوش کشیدنت... #شهید_جمهور #قم #رئیسی_عزیز @pichakeghalam

. . می‌گویند ابراهیم.. سید ابراهیم رئیسی.. رئیس جمهورِ شهید.. ابدی.. خستگی ناپذیر.. گل ها را روی عکست‌ پر‌پر می‌کنم‌ و می‌گویم:« ولی تو تا همیشه برای من‌ تداعی‌گرِ امیرکبیری! ابراهیمِ کبیر!» به آن روزها فکر می‌کنم‌‌ و بغضم می‌ترکد. همان روزهایی که پای صندوق، اسمَت را نوشتم‌‌ و از این‌که برنده‌ی انتخابات شدی در پوست خودم نمی‌گنجیدم. هنوز یک ماه هم نشده بود که صداها بالا رفت: (دیدی اینم یکی بود مثل بقیه!!) گلویم می‌سوزد، یک نفس، آب را سر می‌کشم. آخ! واقعنِ واقعا! کاش تو هم مثل بقیه بودی. لم می‌دادی به میز ریاست‌ و سرگرم بازیچه‌های دنیوی بودی. تا این‌که حالا، توی تلویزیون ببینم، تابوتت رویِ دست جمعیت بدرقه می‌شود. ‌نمی‌دانم‌ چرا اینطور شد! شاید.. خودت، لای مناجات‌های شبانه‌، مثل علیِ تنهایِ کوفه، گفته باشی:«خدایا! ابراهیم را از این جماعت بگیر» گرفت! ... گرفت...💔 خستگی درنشده.. نفس تازه نکرده.. پیکر سوخته... 🥀 همین قدر مظلومانه، خدا تو را از ما کفرانِ نعمت کرده‌ها پس گرفت. اما به خدا تو هنوز زنده‌ای! مگر نه این‌که مرگ زمانی‌ اتفاق می‌افتد که دیگر کسی به انسان فکر نکند و از او نگوید. ببین‌ آقای رییس جمهور! ببین و بدان! ما همه به یادت هستیم. از تو حرف می‌زنیم. به تو سلام می‌کنیم سلام بر تو که عزایت مثل عزای سالار شهیدان، رکود و سکونمان را گرفت‌ و به باورهای مُردابیمان حرکت دوباره داد. سلام بر‌تو سید ابراهیم هنگامی که زاده شدی لحظه ای که عاشقانه سوختی. و روزی که برانگیخته خواهی شد. ✍#ابراهیمی🍂

بسم الله الرحمن الرحیم این تصویر بی‌روتوش میلیون‌ها نفر از ما مردم ایران است که دنیا نمی‌خواهد ببیند که دنیا ترجیح می‌دهد جمعیت «اگه سقط بشه نود می‌دم» را به جایمان جا بزند. تصویر حقیقی خودمان را به مردم دنیا نشان بدهیم تا بدانند چه موافق سیاست‌های سیدابراهیم رئیسی بودیم، چه منتقدش و چه حتی مخالفش مادامی که پرچم ایران بر دوشش بود، او نمایندهٔ همهٔ ما مردم ایران بود و‌ محترم می‌شمردیمش و حالا که آن پرچم، از دوشش، به روی تابوتش گذاشته شده حالا که رئیس جمهورمان، شهی🌷 جمهور شده، هزاران‌بار برایمان محترم‌تر و عزیزتر شده است. #استوری

این تصویر بی‌روتوشِ امروزِ قاطبهٔ مردم تهران است دست‌به‌دستش کنید تا به چشمِ چشم‌آبی‌ها برسد که بفهمند سیدابراهیم رئیسی، رئیس یک «جمهور» بود. پرستو علی عسگرنجاد

بسم الله الرحمن الرحیم ما هنوز نفهمیده‌ایم چه مردی را از دست داده‌ایم. ✍🏼پرستو علی‌عسگرنجاد من بیست سال در اراک زندگی کردم. وقتی می‌گویند #هپکو من دقیقاً می‌دانم دارند از چه حرف می‌زنند. افتخار مدرسهٔ دولتی من این بود که هر سال ما را ببرد اردوی بازدید #کارخانه_هپکو. من خیلی کوچک بودم که فهمیدم هپکو اولین و بزرگ‌ترین کارخانهٔ تولید تجهیزات سنگین، نه فقط در ایران، که در کل خاورمیانه است. موقع بازدید هپکو محو عظمتش شده بودم. در ۱۳سالگی بابت گزارشی که از آن بازدید نوشتم، در مدرسه تقدیر شدم، تازه گزارشی که مال سال ۸۳ بود، قبل عصر اینترنت، قبل این همه رشد و بالندگی صنایع کشور. مادر شاگردم طلاق گرفت و رفت. پدر دوستم از فرط غم، سرطان گرفت. یکی از آشناهایم از شدت استیصال درگیر اعتیاد شد. همه‌شان کارگر هپکو بودند و همهٔ این بلاها، طی چهار سال اتفاق افتاد، از ۹۴ تا ۹۸ که بزرگ‌ترین کارخانهٔ تجهیزات سنگین خاورمیانه با سر زمین خورد. کارگران هپکو در دولت مردی که برای بازدید از کارخانه‌ها از اتومبیل ضدگلوله‌اش پیاده نمی‌شد، به خاک سیاه نشستند. دولت بنفش، هپکو را دو بار به ثمن بخس، به بی‌تعهدترین و غیرمتخصص‌ترین گزینه‌های غیربومی واگذار کرد. هم‌زمان، تمام قطعاتی را که پیش از آن کارگران اراکی با دست هنرمند خودشان در هپکو می‌ساختند، وارد کرد!!! تولیدات هپکو ماه‌ها خاک می‌خورد و بازار پر از قطعهٔ خارجی بود… به همین سادگی، صنعتی‌ترین شهر ایران که سهم مردمش از همهٔ ثروتش فقط دود و سرطان و کمبود بوده و هست، به آشوب کشیده شد. فضا امنیتی شد. اعتصاب پشت اعتصاب. بی‌فایده. هپکو شده بود درد لاعلاج، اسباب نفرت کارگرانی که روزگاری وقتی آرم کارخانه را می‌دیدند، سینه‌شان را جلو می‌دادند و به آن افتخار می‌کردند… سیدابراهیم رئیسی هپکو را نجات داد. رئیسی امید را به کارگران اراکی برگرداند. رئیسی یکی از مهم‌ترین کارخانه‌های ایران را احیا کرد. رئیسی نان گذاشت سر سفرهٔ #نان_گزیده_ها رئیسی با همان صبر و آرامش و تقوا و متانت عجیبش، درد کارگران هپکو را شنید و خودش آستین بالا زد تا دوباره چراغ کارخانه روشن شود. این فیلم را خودم همین امروز گرفته‌ام، در خیابان آزادی تهران، هنگام عبور تابوت شهید سیدابراهیم رئیسی، وقتی کارگران هپکو با صدای بلند زار می‌زدند و به سر و سینه می‌کوفتند. روی برگه‌ای نوشته بودند: «جامعهٔ کارگری ایران داغدار شد». کارگرهای هپکو، رئیس جمهور مملکتشان را یکی مثل خودشان و از خودشان می‌دانستند. من تا آخر عمر، هروقت آرم هپکو را ببینم دلتنگ مردی می‌شوم که توهین شنید و قضاوت و تمسخر شد اما آن‌قدر بی‌خوابی کشید و دوید تا کارگران هپکو، شب راحت بخوابند. https://t.me/takooch/1684

اقای رئیسی ما برای چهار سال به شما رای دادیم قول بده آن طرف یک سال باقی مانده را هم به فکر ما باشی #شهید_خدمت