💠 امام رضا علیه السلام: وقتی #نعمتی به شما رسید #قدر آن را كاملاً بدانید كه نعمت #گریزپا است، وقتی از دست رفت دیگر بازنمی‌گردد! ╭═━⊰🍃🌸🌸🍃⊱━═╮        @porseman_onlin ╰═━⊰🍃🌸🌸🍃⊱━═╯ 🍃 🌸🍃

#مشاوره ⁉️چگونه فحاشی نکنم؟ سلام. من فردی #بد_دهن و #فحّاش هستم چندین بار تصمیم به ترك فحّاشی گرفته‌ام، اما موفق نشدم و ناخواسته به سبب چیزهای بی‌ارزش و كوچك #دعوا و #نفرین می‌كنم، با بیشتر افراد این گونه رفتار دارم، مرا راهنمایی كنید؟ ✅ پاسخ کارشناس سلام خدمت شما و مخاطبین گرامی. هرچند مختصات سؤال (مثل سن، موقعیت‌های بددهنی، عادت داشتن یا نداشتن به بددهنی،...) بر ما پوشیده است اما به‌طورکلی مطالبی عرض خواهد شد. احتمالاً شخصی هیجانی و درعین‌حال اجتماعی باشید. جای تحسین دارد که شما، هم به قبح بددهنی اذعان دارید و هم تصمیم بر ترک داشته‌اید.اینکه تصمیم بر ترک داشته‌اید بر این حکایت می‌کند که خود را قیمتی میدانید و بددهنی را برای خود زیبنده نمی‌دانید، و برای اصلاح شدن تلاش و اراده کرده‌اید و همین اراده شماست که تمام‌کننده کار است و می‌تواند شما را موفق بدارد. و ما صرفاً راهکاری که ارائه می‌دهیم جهت تسهیل در این موفقیت است. معجزه به دست شما محقق می‌شود و دیگر هیچ. اما بددهنی، نشان از وجود نقطه‌ضعفی است که شخص برای جبران آن به این اهرم متوسل می‌شود. مثلاً شخص، گاهی ضعف در قدرت و یا اندیشه را با بددهنی جبران می‌کند تا دیگران با این عملیاتِ هجومی به خواسته‌اش سر بنهند. 1- گاهی بددهنی در شرایط خشم و غضب اتفاق می‌افتد (بقول معروف از کوره درمی‌روید). که لازم است حتی‌الامکان از زمینه‌های خشم‌آلود جلوگیری کنید. 2- در مواقع خشم حالت خود را از ایستاده به نشسته یا بالعکس عوض کنید، یا زیر زبان صلوات بفرستید. یا هر کاری که ذهن یا زبان شما به آن مشغول شود. 3- اگر بر بددهنی عادت دارید (و لو بدون علت یا کوچک‌ترین مورد)، سعی کنید در ابتدا برای شکستن عادت از الفاظ جایگزین که قبحی ندارد یا قبح کمتری دارد استفاده کنید. 4- اگر باوجود تلاش و اراده بازهم بددهنی کردید برای خود مجازات تعیین کنید. نوع مجازات هم در همان راستای پاک‌سازی باشد(مثلاً 100 بار صلوات) 5- گاهی با حق مدار بودن می‌توانید تا حدودی خویشتن‌دار باشید. اگر با بددهنی می‌خواهید باطلی را حق جا بزنید، حق مدار بودن شما جلوی پیشروی را خواهد گرفت. اگر با بددهنی می‌خواهید حقی را بر کرسی بنشانید که خود بددهنی باطل است و هدف، وسیله را توجیه نمی‌کند. 6- برای خود ارزش قائل شوید. لذا مروری بر آثار بددهنی بر اطرافیان خود و اینکه تنهایی، و افتادن از انظار دیگران نتیجه این ناهنجاری است را در نظر بگیرید. 7- راهکار عمیق و کاری اما درازمدت که برای رفع خیلی از ناهنجاری‌ها مفید است این است که آستانه تحملتان را بالا ببرید. برای این کار لازم است روحتان را بزرگ کنید. روح با "مخالفت با نفس" و "تفکر درمانی" توسعه می‌یابد. برای مخالفت با نفس، خواندن نمازهای روزانه در اول وقت توصیه می‌شود(که لازم هست هر کاری را و لو اشتیاق وافر به آن داشته باشید، به خاطر نماز ترک کنید). و برای تفکر، تفکر روزانه 10 دقیقه در مورد خود، هستی و نظام آفرینش، تاریخ گذشتگان و آینده آفرینش و ...توصیه می‌شود. روح کوچک با کوچک‌ترین ناسازگاری از کوره در می‌رود اما روح بزرگ کظم غیض می‌کند و خود را برای هر چیزی مشغول و هزینه نمی‌کند. به‌عنوان‌مثال: چرخ دوچرخه به خاطر کوچکی، با گذر از جوی، تمام اسکلتش دچار تکانه می‌شود اما چرخ تراکتور به خاطر بزرگی چطور..؟ ✍️مهدی روئین تن، کارشناس ارشد اخلاق و تربیت اسلامی 🔴 کانال #شبهات👌 ⠀ོ ⛅️⠀⠀ོ ⠀🌥⠀ ⠀ོ ╭═━⊰🍃🌸🍃⊱━═╮ eitaa.com/joinchat/3560439879C0e9ded2d08 ╰═━⊰🍃🌸🍃⊱━═╯

⭕️ سوال ❓آیا افسردگی اثر گناه کردن است؟ 🎙 استاد محمدی شاهرودی 📎 #اعتقادات 📎 #حجاب 📎 #لبیک_یا_خامنه_ای 🔴 کانال #شبهات👌 ⠀ོ ⛅️⠀⠀ོ ⠀🌥⠀ ⠀ོ ╭═━⊰🍃🌸🍃⊱━═╮ eitaa.com/joinchat/3560439879C0e9ded2d08 ╰═━⊰🍃🌸🍃⊱━═╯

پرسمان #مهدوی 🔴آیه لااکراه و قتل مرتد 🔴 خداوند متعال مى فرمايد: لا إِكْراهَ فِى الدِّينِ در دين، اكراهى نيست. (البقره: 256) 1 معنى آيه ى شريفه اين است كه امور اعتقادى اساساً قابل اجبار نيستند، نه اينكه اجبار ممكن است ولى اسلام حكم به اجبار نمى كند. چون اعتقاد، امر قلبى است و امر قلبى را نمى توان با اجبار پديد آورد. نمى توان با تهديد و كتك زدن كسى را وادار كرد كه كسى را دوست داشته باشد يا از كسى متنفر شود. چون اين امور، مربوط به قلبند. بلى مى توان كسى را با زور و تهديد واردار نمود كه در زبان اظهار محبّت به كسى كند يا به وجود خدا اقرار نمايد يا به ظاهر نماز بخواند ولى هيچگاه نمى توان او را به زور وادار نمود كه در قلب نيز به آن شخص محبّت داشته باشد يا وجود خدا را بپذيرد يا به نيّت قربهالى الله نماز بخواند. بلكه بر عكس، هر چه كسى را به اين گونه امور بيشتر اجبار نمايند خود به خود نتيجه ى معكوس مى دهد و انزجار شخص زيادتر مى شود. لذا نمى توان يك شخص غير مسلمان را با زور واداشت كه مسلمان شود يا كسى را كه قلب او از اعتقاد و يقين به اسلام برگشته نمى توان با زور وادار نمود كه دوباره به اسلام معتقد گردد. تنها كارى كه براى او مى توان نمود اين است كه با استدلال، يقين او را نسبت به حقّانيّت اسلام بازسازى نمود. 2 امّا اگر كسى از اعتقاد به اسلام برگشت، هيچگاه اسلام حكم به اعدام او نمى دهد. حكم اعدام مرتدّ به خاطر امر ديگرى است نه به خاطر برگشتن او از اعتقاد به اسلام. اگر كسى از اعتقاد به اسلام برگشت و كفر خود را هم علنى نساخت و به تبليغ بر ضدّ اسلام قيام نكرد، هيچگاه اسلام او را محكوم به اعدام نمى داند. لذا تا اينجا «لا اكراه فى الدّين» امّا اگر كسى بعد از ارتداد، كفر خود را اعلام عمومى نمود و به اين وسيله دست به تخريب اعتقادات ديگران زد، و خواست ابّهت دين را بشكند و اسلام را دينى سست جلوه دهد، در اين هنگام است كه اعدام او لازم مى شود. و اين حكمى است عقلانى كه در تمام ممالك جهان مشابه آن اجراء مى شود. براى مثال اگر كسى مبتلا به مرض ايدز شد آيا جامعه به او اين اجازه را مى دهد كه آزادانه به اشاعه ى ويروس ايدز بپردازد؟ يا اگر كسى به اين اعتقاد رسيد كه دروغ گويى و فريب و خيانت براى رسيدن به هدف جايز است، آيا جامعه به او اجازه مى دهد كه او اين اعتقاد خود را علنى ساخته اين اعتقاد را تبليغ كند؟ اگر كسى به اين باور معتقد شد كه عالم پوچ و زندگى فاقد ارزش است پس بايد خودكشى نمود، آيا عقلاى يك جامعه به چنين كسى اجازه مى دهند كه باورهاى خود را علنى ساخته افراد جامعه را تحريك به خودكشى نمايد؟ پس اگر در چنين مواردى كه پاى سلامتى جسمى يا روانى جامعه در ميان است، قشر غالب جامعه از آرمانهاى منطقى خود دفاع مى كند و عامل مخرّب را محدود مى سازد، چگونه اسلام به كسى اجازه دهد كه نه سلامت جسمى يا روانى كه فراتر از آن سعادت ابدى ديگران را به خطر اندازد؟ 3 همچنين اگر يك مسلمان كه قلباً اعتقادات اسلامى را قبول دارد، عملى دينى را همراه با اعتقاد به وجوب آن علناً نه در حوزه ى شخصى ترك نمود، باز گفته نمى شود «لا اكراه فى الدّين» بلكه اينجا اسلام حكم مى كند كه بايد او را نهى از منكر نمود و اگر مقاومت كرد، مى توان او را مجازات كرد. چون اينجا ديگر سخن از حيطه ى باور قلبى نيست كه اكراه ممكن نباشد، بلكه شخص در عين داشتن باور قلبى در عمل سستى مى ورزد. بر همين اساس است كه اگر مسلمانى علناً روزه خورد يا شرب خمر نمود مجازات مى شود. البته اين مجازاتها براى كسى است كه مرحله ى قلبى را پشت سر گذاشته باشد، و الّا در اسلام هيچگاه يك مسيحى به خاطر خوردن روزه مجازات نمى شود مگر اينكه حكمى از احكام اسلام تبديل به قرارداد اجتماعى شده جزء قوانين مملكتى شود كه در اين صورت در مورد همه يكسان اجراء خواهد شد همانگونه كه قوانين راهنمايى و رانندگى عمومى است و مسلمان و غير مسلمان نمى شناسد. اكثريّت هر جامعه اى براى خود قراردادهايى را پذيرفته و بر اساس آن زندگى مى كند و اخلال به آن را موجب به هم خوردن نظم عمومى جامعه ى خود مى داند. لذا حتّى اگر كسى از خارج وارد آن كشور شود بايد طبق قوانين آن كشور رفتار نمايد. براى مثال در كشور هند كشتن گاو ممنوع است لذا اگر كسى وارد اين كشور شد حقّ ندارد علناً دست به كشتن گاو بزند. و اگر دست به اين كار زد طبق قوانين آن مملكت مجازات خواهد شد. ╭═━⊰🍃🌸🌸🍃⊱━═╮        @porseman_onlin ╰═━⊰🍃🌸🌸🍃⊱━═╯ 🍃 🌸🍃