* بنام خدا سلام صبح شما بخیر خـدایـا عافیت و تندرستی موفقیت و کامیابی بخشش و آرامش را به دوستانم عطا کن و ناخوشی و بیماری غم و اندوه را از آنها دورگردان و فرجامشان را نیکو دار ‌‌‌‌‌ ‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎ شرمندگى حسن بصرى حسن بصرى - كه يكى از دراويش صوفى مسلك مى باشد - در كنگره عظيم حجّ در محلّ مِنا براى جمعى از حاجيان ، مشغول موعظه و نصيحت بود. امام علىّ بن الحسين عليه السّلام از آن محلّ عبور مى نمود، چشمش به حسن بصرى افتاد كه براى مردم سخنرانى و موعظه مى كرد. حضرت ايستاد و به او خطاب كرد و فرمود: اى حسن بصرى ! لحظه اى آرام باش ، از تو سؤ الى دارم ، چنانچه در اين حالت و با اين وضعيتى كه مابين خود و خدا دارى ، مرگ به سراغ تو آيد آيا از آن راضى هستى ؟ و آيا براى رفتن به سوى پروردگارت آماده اى ؟ حسن بصرى گفت : خير، آماده نيستم . حضرت فرمود: آيا نمى خواهى در افكار و روش خود تجديد نظر كنى و تحوّلى در خود ايجاد نمائى ؟ حسن بصرى لحظه اى سر به زير انداخت و سپس گفت : آنچه در اين مقوله بگويم ، خالى از حقيقت است . امام سجّاد عليه السّلام فرمود: آيا فكر مى كنى كه پيغمبر ديگرى مبعوث خواهد شد؟ و تو از نزديكان او قرار خواهى گرفت ؟ پاسخ داد: خير، چنين فكرى ندارم . حضرت فرمود: آيا در انتظار جهانى ديگر غير از اين دنيا هستى ، كه در آن كارهاى شايسته انجام دهى و نجات يابى ؟ اظهار داشت : خير، آرزوى آن را ندارم . امام عليه السّلام فرمود: آيا تاكنون عاقلى را ديده اى كه از خود راضى باشد و به راه كمال و ترقّى قدم ننهد؛ و در فكر تحوّل و موعظه خود نباشد؛ ولى ديگران را پند و اندرز نمايد؟! و بعد از اين سخنان ، امام سجّاد عليه السّلام به راه خود ادامه داد و رفت . حسن بصرى پرسيد: اين چه كسى بود، كه در اين جمع با سخنان حكمت آميز خود با من چنين صحبت كرد؟ در پاسخ به او گفتند: او علىّ بن الحسين عليه السّلام بود. پس از آن ديگر كسى ندید كه حسن بصرى براى مردم سخنرانى و موعظه كند. منبع:احتجاج طبرسى : ج 2، ص 140، ح 179 «اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم»