#پرسش_و_پاسخ ❓پرسش: 🔹آیا فیلترینگ پیام‌رسان‌ها و شبكه‌های اجتماعی خلاف قانون اساسی است؟ 🔸پاسخ: 🔺آزادی بیان یكی از حقوق و آزادی‌هایی است كه گستره آن بسیار وسیع بوده و شامل نوشتن و سخنرانی کردن، کتاب، روزنامه‌ها و مطبوعات می گردد. علاوه بر این شامل کلیه آثار هنری از قبیل نقاشی، کاریکاتور، فیلم و موسیقی و ... نیز می شود. دامنه این حق محدود به آثار هنری نیز نشده و شامل هر شیوه و طریقی که انسان به بیان دیدگاه و اندیشه خود اعم از سیاسی، اجتماعی، هنری و ... می پردازد نیز می‌شود و از این نظر شامل آزادی اجتماعات نیز می‌گردد. 🔹از این حق به عنوان یکی از لوازم دموکراسی یاد می شود که بدون تحقق آن دموکراسی به معنای واقعی آن تحقق نمی‌یابد. در یک نظام دموکراتیک افراد از بین گزینه‌های متعدد، اشخاص و برنامه‌های مورد نظر خود را انتخاب می‌کنند و برای این انتخاب باید اطلاعات کافی از افراد و دیدگاه‌های آنان داشته باشند و این مقصود تنها با آزادی بیان امکانپذیر است. لذا وجود احزاب و کاندیداهای رقیب نیز تنها با آزادی بیان در دموکراسی تحقق می‌یابد. ❇️این حق به صراحت در اسناد بین‌المللی و منطقه‌ای حقوق بشری و قوانین اساسی کشورها ذکر شده است. به عنوان مثال ماده (۱۹) اعلامیه جهانی حقوق بشر بیان می‌دارد: «هر کس حق آزادی عقیده و بیان دارد. این حق شامل آزادی داشتن عقیده بدون مداخله، آزادی در جستجو، دریافت و انتقال اطلاعات و نظرات از طریق هر نوع رسانه‌ای بدون در نظر گرفتن مرزها می‌شود.» ماده (۱۹) میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز تصریح می‌دارد: 🔺«همه افراد حق بر آزادی بیان دارند. این حق شامل آزادی در جستجو، دریافت و انتقال هر نوع اطلاعات و نظرات بدون در نظر گرفتن مرزهای سرزمینی می‌گردد، چه به صورت شفاهی، چه کتبی و چه به صورت چاپی، یا در قالب و شکل هنری و یا از طریق رسانه‌های گروهی به انتخاب خود فرد باشد». 🔸با این حال این حق در اسناد بین‌المللی و منطقه‌ای و قوانین اساسی نیز در زمره حقوق مطلق و بدون قید و شرط نبوده و محدود به برخی خطوط قرمز شده است. محدودیت‌های آزادی بیان بر دو نوع است: 1️⃣محدودیت‌های عام که بر اکثر حق‌های بشری حاکم است. 2️⃣محدودیت‌های خاص که ویژه آزادی بیان است. دربند «۲» ماده (۲۹) اعلامیه جهانی حقوق بشر محدودیت‌های عام حقوق و آزادی‌های مذکور در اعلامیه را بیان کرده و مقرر می‌دارد: 🔺«هر کس در اعمال حقوق و آزادی‌های خود تنها تابع محدودیت‌هایی است که به وسیله قانون به منظور شناسایی و مراعات حقوق و آزادی‌های دیگران و برای رعایت مقتضیات صحیح اخلاقی و نظم عمومی و رفاه همگانی در شرایط یک جامعه موکراتیک وضع گردیده است.» همچنین در بند «۳» ماده (۱۹) میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به محدودیت‌های خاص آزادی بیان اشاره شده است: 🔺«اعمال حقوق مذکور در بند ۲ نیازمند حقوق و مسئولیت‌های خاصی است، لذا ممکن است تابع محدودیت‌های معینی گردد که در قانون تصریح شده و برای امور زیر ضرورت داشته باشد: ✅الف- به منظور احترام به حقوق و حیثیت دیگران ✅ب- به منظور حمایت از امنیت ملی، و یا نظم، بهداشت و اخلاق عمومی»- ماده (۲۰) میثاق نیز در این خصوص تصریح می‌دارد: 🔺«الف- هر گونه تبلیغ برای جنگ باید به موجب قانون منع گردد ب- هرگونه توصیه و حمایت از خشونت و نفرت ملی، نژادی و یا مذهبی که منتهی به تبعیض، دشمنی و یا خشونت گردد باید به موجب قانون منع گردد.» 🔹در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز آزادی بیان و مصادیق و مظاهر آن در اصول مختلفی از قانون اساسی مورد اشاره قرار گرفته است که از جمله می‌توان به اصل (۲۴) در خصوص آزادی نشریات و مطبوعات، اصل (۲۶) در خصوص آزادی احزاب و جمعیت‌ها، اصل (۲۷) در رابطه با آزادی تشکیل اجتماعات و راهپیمایی‌ها و اصل (۱۷۵) در خصوص آزادی بیان در صدا و سیما اشاره نمود. 🔸در تمامی اصول فوق، پس از بیان آزادی بیان و حق مردم در استفاده از مصادیق آن، اشاره به محدودیت‌ها و قیود این حق هم شده است. این قیود عبارتند از «مبانی اسلام و حقوق عمومی» (اصل ۲۴)، «استقلال، آزادی، وحدت ملی، موازین اسلامی و اساس جمهوری اسلامی» (اصل ۲۶)، «عدم اخلال به مبانی اسلام» (اصل ۲۷) و «موازین اسلامی و مصالح کشور» (اصل ۱۷۵).... متن کامل پرسش و پاسخ↙️ 📃https://goo.gl/xXN4uE کانال رسمی #پژوهشکده_شورای_نگهبان 👇👇👇 🆔 @shora_rc

#انتشارات_پژوهشکده_شورای_نگهبان 📖مقدمه و فهرست كتاب «قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به همراه نظرات تفسیری شورای نگهبان» کانال رسمی #پژوهشکده_شورای_نگهبان 👇👇👇 🆔 @shora_rc